User Tag List

Նայել հարցման արդյունքները: Բանակում ծառայե՞լ ես

Քվեարկողներ
129. Դուք չեք կարող մասնակցել այս հարցմանը
  • Ծառայել/ծառայում եմ, լավ էր

    28 21.71%
  • Ծառայել/ծառայում եմ, վատ էր

    16 12.40%
  • Սովորում եմ

    11 8.53%
  • Ազատված եմ

    23 17.83%
  • Ծառայելու եմ մեծ ցանկությամբ

    6 4.65%
  • Ծառայելու եմ, կամքիս հակառակ

    12 9.30%
  • Ծառայել եմ/ծառայելու եմ, բայց ոչ հայկական բանակում

    2 1.55%
  • Աղջիկ եմ

    31 24.03%
Էջ 115 146-ից ԱռաջինԱռաջին ... 1565105111112113114115116117118119125 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1,711 համարից մինչև 1,725 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 2176 հատից

Թեմա: Հայոց բանակ

  1. #1711
    Պապա x3 Աթեիստ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2007
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    45
    Գրառումներ
    8,706
    Mentioned
    49 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե հիմա ուղղակի էդ պանյատներն էլ են այլ դառել Աթեիստ ջան, մեր անծանոթ բարեկամի հետ ինչ-որ չափով համաձայն եմ, որ հիմա դասական իմաստով ձեդավշինա չկա, ավել-սավոկի խնդիրն էլ ըստ էության համարյա դուրս ա մղվել, համենայն դեպս՝ մեծ մասամբ: Բայց ոչ կանոնադրական հարաբերություններ կան, կան շատ այլասերված, անմարդկային, ուղեղի մեջ որևէ կերպ չտեղավորվող հարաբերություններ, որոնք սպայական անձնակազմի կողմից նույնիսկ խրախուսվում են: Կա անմարդկային ծեծ, կա բառիս բուն իմաստով ստրկություն՝ տերերով ու ստրուկներով, որոնցից շատերը ոնց-որ կամավոր են գնում դրան, շատերը չուզելով, բայց չեն էլ պայքարում ու նրանց ամենափոքր ըմբոստացման փորձը բերում ա անմարդկային ծեծի, որպիսին նկարագրել չի լինում, ես ոնց եմ իմ աչքերով տեսել էդ ամենը ու չեմ խելագարվել: Ու կա նաև քո եսը պահելու տարբերակը, որի ճամփան փշոտ ա և ըստ էության դուրս ես մնում համակարգից, դե ոնց որ քաղաքացիական կյանքում ա մեզ մոտ, իհարկե կռիվների մեջ էլ ես ընկնում, ծեծկռտուքների մեջ էլ, մինչև քեզանից յան կտան, ասում եմ՝ յան կտան, որովհետև դու ի սկզբանե նպատակ չունեիր միաձուլվել էդ համակարգին, թե չէ կարա լինի, որ էդ ամենից, եթե ունակություններդ բավարարում են, դուրս գաս՝ համալրելով տերերի դասակարգը:
    Համենայն դեպս ասել, որ էդ աշխարհում, էդ միջավայրում ոչ մի մարդկային բան չկա, չեմ կարող ասել, նույնիսկ ստրուկ-ստրկատեր հարաբերություններում ահագին սրտառուչ առանձնահատկություններ կարել ա առանձնացնել, բայց լայն առումով դա սարսափելի վատ ձև ա, ահավոր, անընդունելի: Եթե մարդը կարողանում ա կանգուն մնալ մինչև վերջ, չձուլվել, կեցցե ինքը, բայց շատ դեպքերում նյարդերը կարան ուղղակի մի օր տեղի տալ:
    Էս վերջերս մի հետաքրքիր բան եմ զգացել, մեր դասարանի կազմը առաջին դասարանից անուն-ազգանունով հիշում եմ, բանակի զինակիցներիցս ոչ մի անուն ազգանուն չեմ հիշում, չնայած ամեն օր երեկոյան անվանականչ ա եղել, հիշում եմ մենակ՝ տանկի անձնակզմի իմ էսպես ասած նապառնիկի անունը, ում հետ շատ մոտ էի, իմ անգրագետ տեսակն էր, նույնիսկ դեմքով էինք նման, բայց ինքը ավելի գեշ էր բնականաբար, ում հետ իրոք շատ էի մոտ:
    Ես երբեք չեմ ասել, թե ոչ մի մարդկային բան չկա, բայց էնքան վատ բան կա, որ շատ սխալ եմ համարում, որ դա բերում հավասարեցնում են քաղաքացիական կյանքին, ու դեռ մի բան էլ սկսում են գովել ու հարգել։ Ու ես համաձայն եմ, որ էդ վատ բաների վերացման ուղղությամբ առաջի քայլերը պետք ա անի սպայական անձնակազմը, բայց էս Վազգեն Սարգսյանի դպրոց ավարտած լակոտները շատ հարցերում ավելի վատն են, քան թե կռվում կոնտուզիա տարած տարիքավորները։ Այսինքն դեպի լավացում չի գնում։
    Վերջին խմբագրող՝ Աթեիստ: 04.12.2013, 01:09:
    artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.

  2. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Mephistopheles (04.12.2013), Շինարար (04.12.2013)

  3. #1712
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Աթեիստ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես երբեք չեմ ասել, թե ոչ մի մարդկային բան չկա, բայց էնքան վատ բան կա, որ շատ սխալ եմ համարում, որ դա բերում հավասարեցնում են քաղաքացիական կյանքին, ու դեռ մի բան էլ սկսում են գովել ու հարգել։ Ու ես համաձայն եմ, որ էդ վատ բաների վերացման ուղղությամբ առաջի քայլերը պետք ա անի սպայական անզնակազմը, բայց էս Վազգեն Սարգսյանի դպրոց ավարտած լակոտները շատ հարցերում ավելի վատն են, քան թե կռվում կոնտուզիա տարած տարիքավորները։ Այսինքն դեպի լավացում չի գնում։
    Հա, համաձայն եմ, նրանք իհարկե կանոնադրական հարաբերություններին չէին տիրապետում, բայց գոնե կարևոր պահերին զինվորի ղադրը գիտեին, նրանցից վախում էին ու նաև հարգում, որովհետև գիտեին, որ իրոք ճակատարագրական պահերին նաև պատասխանատու են ու հոգատար, սրանցից ուղղակի վախում են, դե իդեալականն էն ա, որ ուղղակի հարգեն՝ առանց վախելու:

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Աթեիստ (04.12.2013)

  5. #1713
    Պապա x3 Աթեիստ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2007
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    45
    Գրառումներ
    8,706
    Mentioned
    49 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, համաձայն եմ, նրանք իհարկե կանոնադրական հարաբերություններին չէին տիրապետում, բայց գոնե կարևոր պահերին զինվորի ղադրը գիտեին, նրանցից վախում էին ու նաև հարգում, որովհետև գիտեին, որ իրոք ճակատարագրական պահերին նաև պատասխանատու են ու հոգատար, սրանցից ուղղակի վախում են, դե իդեալականն էն ա, որ ուղղակի հարգեն՝ առանց վախելու:
    Զինվորների բառերով ասած, էն հները որ ծեծում էլ են, չես նեղվում, դա ընկալում ես ծնողական չափալախի պես, բայց էս ջահելները, ոչ թե պարզապես ծեծում են, այլ հատուկ ստորացնում են՝ ցույց տալու համար սեփական գերազանցությունը։
    artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.

  6. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    keyboard (04.12.2013), Շինարար (04.12.2013)

  7. #1714
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  8. #1715
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  9. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Norton (27.01.2014)

  10. #1716
    Պապա x3 Աթեիստ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2007
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    45
    Գրառումներ
    8,706
    Mentioned
    49 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Հերթական զոհը


    Նա բազմանդամ ընտանիքի զավակ է

    Մայիսի 10-ի առավոտյան, ժամը 10-ին Իջեւանի սահմանամերձ գոտուց Իջեւանի բժշկական կենտրոն է տեղափոխվել ժամկետային զինծառայող, 1995թ. ապրիլի 7-ին ծնված Ներսես Ղազարի Կարապետյանը: Իջեւանի բժշկական կենտրոնի ընդունարանից տեղեկացանք, հրաձգային զենքից վիրավորված զինվորը հիվանդանոցում արդեն մահացած է եղել:
    Նա Երեւանից էր, բազմանդամ՝ 9 զավակ ունեցող ընտանիքի 5-րդ զավակը: Ն. Կարապետյանը լավ ծառայող էր, նա մայիսի 6-ին էր վերադարձել արձակուրդից: Մեր տվյալներով՝ Կարապետյանը վնասվածք է ստացել մոտ տարածությունից արձակված կրակոցից, դեպքի կապակցությամբ քննություն է կատարվում:

    http://www.aravot.am/2014/05/10/459170/

    Ի դեպ հենց առաջին մեկնաբանության մեջ շատ տեղին հարցեր են տրվել։



    Ո՞վ արձակեց դավադիր կրակոցը

    Դավթաշենում բոլորն այսօր նրա մասին էին խոսում՝ Ներսեսի նման պայծառ, հրաշք երիտասարդը սպանվել է, որովհետեւ չի կարողացել ինչ-որ ագահ հրեշ(ներ)ի կշտացնել:
    Դավթաշենում մեծից փոքր արդեն տվել են իրենց դատավճիռը՝ Ներսեսը վարորդ էր, հրամանատար(ներ)ը վրան «բենզինի փող էին դրել», իրենք ծախել կամ ծախսել էին բենզինը, իսկ Ներսեսից փողն էին պահանջել, անգամ արձակուրդ էին տվել՝ տուն ուղարկել, որ գնա բենզինի փողը բերի, բայց որտեղի՞ց բերեր բազմազավակ ընտանիքի զավակը 180 հազար դրամը, չի բերել, դրա համար էլ գլխից խփել են…
    Ու արդեն կարեւոր էլ չի՝ ո՞րն է իրականությունը: Մարդիկ գիտեն իրե՛նց ճշմարտությունը, որովհետեւ տարիներ շարունակ նրանք լսել են նմանատիպ պատմություններ, իրենց հարազատը, հարեւանը, հարեւանի հարազատը ծառայել են բանակում, «բենզինի» եւ այլ բաների «փող են փակվել», եւ այդ ամենը՝ լուռումունջ, որովհետեւ քանի դեռ երեխան բանակում է եղել՝ չեն համարձակվել ծպտուն հանել, որպեսզի իրենց զավակը, որին տարիներ շարունակ փայփայել են, մեծացրել են, տուն վերադառնա, որովհետեւ տուն չվերադառնալը, կամ ֆիզիկապես ու հոգեպես խեղված վերադառնալը ամենեւին էլ արտառոց բան չէ… Իսկ բանակից վերադառնալուց հետո էլ են լռել, որովհետեւ՝ խոսելն ամոթ է, փողը, մեկ է, հետ չեն բերի, եւ հետո՝ էլի որդի ունեն, դեռ բանակ պետք է գնա…
    Սակայն ամենավատը դա չէ: Ամենավատն այն է, որ մարդիկ վստահ են ու վստահեցնում են՝ մեկ է, ոչ մի բան էլ չի լինի, ոչ մեկին էլ չեն բռնի, շունը շան թաթ չի կծում, կպլստացնեն, կգնա, երեխուն էլ ինքնասպան կսարքեն կամ արտաքին թշնամու գնդակի զոհ, երբ թշնամին ներքին էր… Եվ անգամ, երբ հույս տալու համար կողքից ասում են՝ նախարարը անձամբ է գնացել զորամաս, որ տեսնի ինչ է կատարվել, Ներսեսին ճանաչողները ուսերն են թափ տալիս՝ հետո ի՞նչ, մեկ է՝ չեն բացահայտելու…
    Ու ապագա զինվորների մայրերը ծնկներին են տալիս ու արցունք թափում՝ բա ես ի՞նչ խղճով իմ բալին ուղարկեմ բանակ, Ներսեսի նման խելոք, լավ տղու գլուխը որ կերան, բա իմ երեխուն ի՞նչ կանեն…
    Ու ապագա զինվորները գիշերներն անքուն են անցկացնում, մտածելով, թե իրե՛նց գլխին ի՞նչ փորձանք է գալու, ինչպե՞ս իրենց պահեն, ինչպե՞ս դրսեւորեն…
    Իսկ Ներսեսը էլ չի գա, ու նրա բաժին աշխարհը՝ ընտանիքը, որ պիտի ստեղծեր, զավակները, որ պիտի ունենար, ծիծաղը, որ պիտի բաշխեր աջ ու ձախ, էլ չի կերտվի… որովհետեւ ինչ-որ մեկին բենզինի փող էր պետք…

    http://www.aravot.am/2014/05/12/459578/
    artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.

  11. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Bruno (13.05.2014), Vardik! (13.05.2014)

  12. #1717
    Հատուկ John-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.04.2006
    Տարիք
    32
    Գրառումներ
    5,748
    Mentioned
    5 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    էդ տղային ճանաչողներից մեկը ասում ա. «կարգին տղա էր, կտակարանը գրպանից չէր հանում»... մտքերի մեջ ընկա
    Վերջին խմբագրող՝ John: 13.05.2014, 11:55:

  13. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Skeptic (13.05.2014)

  14. #1718
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Արտ, ճիշտ ա, շատ սենտիմենտալ ա գրած, բայց ինձ թվում ա շատ են ծաղկացրել ու փիար են անում, սեփական թերթը, վերլուծություններն ու մնացածը, էսօր մարդկային կյանքը արժեք չունի, թե մամուլու, թե բանակում ու առհասարակ:
    Անցած անգամ թիվի եմ նայում, լրագրողը դիկտաֆոնը մոտեցրել ա մեռած զինվորի մորը, դագաղի դեմը նստած ու հարցնում ա`ինչ եք զգում հիմա: Մարդ ուզում ա բռնի տենց լրագրողներին ու տանջամահ անի: Մեր գնդում էլ կար նման բաներ, բենզինի պակասորդ, սպասքի պակասորդ, զինամթերքի պակասորդ ու ավելի քան դաժան էին նման դեպքերը, բայց դրան լուծում կար, խաբար էին անում տուն, տնից ուղարկում էին, չգիտեմ ոնց էին ճարում, նաղդի ուղարկում էին: Հիմա եթե մահացած զինվորը իմացել ա, որ իրան օտպուսկ են տալիս, որ գնա փող բերի, բայց չի կարենալու բերի, իմ կարծիքով չէր գնա, որ համ ծնողներին նեղություն չտար, համ էլ մեկա ակնկալիք չուներ:
    Իմ կարծիքով ստեղ ուրիշ բանա, որ շատ ավելի կարևոր ա քան ուղղակի 180000 դրամը: Մի տեսակ էլ չեմ հավատում ոչ մի կողմին:

  15. #1719
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.05.2011
    Գրառումներ
    658
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում keyboard-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Արտ, ճիշտ ա, շատ սենտիմենտալ ա գրած, բայց ինձ թվում ա շատ են ծաղկացրել ու փիար են անում, սեփական թերթը, վերլուծություններն ու մնացածը, էսօր մարդկային կյանքը արժեք չունի, թե մամուլու, թե բանակում ու առհասարակ:
    Անցած անգամ թիվի եմ նայում, լրագրողը դիկտաֆոնը մոտեցրել ա մեռած զինվորի մորը, դագաղի դեմը նստած ու հարցնում ա`ինչ եք զգում հիմա: Մարդ ուզում ա բռնի տենց լրագրողներին ու տանջամահ անի: Մեր գնդում էլ կար նման բաներ, բենզինի պակասորդ, սպասքի պակասորդ, զինամթերքի պակասորդ ու ավելի քան դաժան էին նման դեպքերը, բայց դրան լուծում կար, խաբար էին անում տուն, տնից ուղարկում էին, չգիտեմ ոնց էին ճարում, նաղդի ուղարկում էին: Հիմա եթե մահացած զինվորը իմացել ա, որ իրան օտպուսկ են տալիս, որ գնա փող բերի, բայց չի կարենալու բերի, իմ կարծիքով չէր գնա, որ համ ծնողներին նեղություն չտար, համ էլ մեկա ակնկալիք չուներ:
    Իմ կարծիքով ստեղ ուրիշ բանա, որ շատ ավելի կարևոր ա քան ուղղակի 180000 դրամը: Մի տեսակ էլ չեմ հավատում ոչ մի կողմին:
    սխալը հենց ըտիցա գալիս պտի ասի ես աֆիցերի լավ ք...են տնեցիք կամ ախպերները,այ որ մի քանի անգամ տենց աֆիցերի են բանից անեն պուբլիշնի սենց չի լինի,երեխեն տնից եթումա որ իրանք գողնանա խեղճ ծնողներնել փակեն.պտի դրա երեխուն բռնես այ նույն ձևի սպանես,ու լրագրողներին հրավիրես ասես ինչի համարես տենց աֆիցերի որ հերունեմերը 200դրամն չեն ունեցել դու ես լուծել ետ խնդիրը:կամ ոչթեի ինքնասպան պտի լինի այլ հենց ետ աֆիցերին սպանի ու ասի խի հաստատ իրան ավելի շատ կհարգեն եթե դադվիել

  16. #1720
    Հատուկ John-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.04.2006
    Տարիք
    32
    Գրառումներ
    5,748
    Mentioned
    5 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    բենզինային պատմությունները միշտ չի որ նման սցենարով են ընթանում, ի նկատի ունեմ սպան գողացավ, զինվորը քաշվեց
    մեր մոտ օրինակ երկու ընկեր կային, զորացրվելուց մի շաբաթ առաջ 1.5 տոննա բենզին գողացան, քանի որ կնքված բենզաբակերի միջից էին գողացել, 2 ամիս հետո նոր պարզվեց... ապացույց չկար, կամ գլխի չէին ընկել, էդ էական չի, ամեն դեպքում հարցը լուծվեց հետևյալ կերպ. մեր էդ ամսվա 3.400ներն ու պատասխանատու սպաների աշխատավարձի 40-50%ը գնաց էդ բացը լրացնելուն... ուզում եմ ասեմ կա տարբերակ, որ սպաները ոչ մի մեղք չունեն... հիմա որ էդ մարդասիրական ակցիան չլիներ ու էդ փողը չհավաքվեր, այլ ամբողջությամբ մնար էդ սպաների վզին, ինչ ա թե իրանց կնիքն ա դրած բակերի վրա, չեմ էլ ուզում մտածել, թե ինչ կլիներ...

  17. #1721
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Aperna-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    սխալը հենց ըտիցա գալիս պտի ասի ես աֆիցերի լավ ք...են տնեցիք կամ ախպերները,այ որ մի քանի անգամ տենց աֆիցերի են բանից անեն պուբլիշնի սենց չի լինի,երեխեն տնից եթումա որ իրանք գողնանա խեղճ ծնողներնել փակեն.պտի դրա երեխուն բռնես այ նույն ձևի սպանես,ու լրագրողներին հրավիրես ասես ինչի համարես տենց աֆիցերի որ հերունեմերը 200դրամն չեն ունեցել դու ես լուծել ետ խնդիրը:կամ ոչթեի ինքնասպան պտի լինի այլ հենց ետ աֆիցերին սպանի ու ասի խի հաստատ իրան ավելի շատ կհարգեն եթե դադվիել

    Հա, ու?

    Մեջբերում John-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    բենզինային պատմությունները միշտ չի որ նման սցենարով են ընթանում, ի նկատի ունեմ սպան գողացավ, զինվորը քաշվեց
    մեր մոտ օրինակ երկու ընկեր կային, զորացրվելուց մի շաբաթ առաջ 1.5 տոննա բենզին գողացան, քանի որ կնքված բենզաբակերի միջից էին գողացել, 2 ամիս հետո նոր պարզվեց... ապացույց չկար, կամ գլխի չէին ընկել, էդ էական չի, ամեն դեպքում հարցը լուծվեց հետևյալ կերպ. մեր էդ ամսվա 3.400ներն ու պատասխանատու սպաների աշխատավարձի 40-50%ը գնաց էդ բացը լրացնելուն... ուզում եմ ասեմ կա տարբերակ, որ սպաները ոչ մի մեղք չունեն... հիմա որ էդ մարդասիրական ակցիան չլիներ ու էդ փողը չհավաքվեր, այլ ամբողջությամբ մնար էդ սպաների վզին, ինչ ա թե իրանց կնիքն ա դրած բակերի վրա, չեմ էլ ուզում մտածել, թե ինչ կլիներ...
    Հոս ջան, ես էլ էի դրա մասին ասում, փակագծերը չբացեցի, ալարեցի, իրականում զինվորությունը ավելի շատ մեղք ունի, քան` սպան:
    Պետք ա նման զինվորներին, ովքեր որ գողացել ու զորացրվել են, քաղաքացիական կյանքում, նրանց` ում վրա բարդել են, հարազատները գտնեն ու էդ բոլոր գողացածը հետ ստանան, այ նման մի երկու աղմկահարույց դեպքը, բոլոր խնդիրները միանգամից կլուծի
    Վերջին խմբագրող՝ keyboard: 13.05.2014, 21:18:

  18. #1722
    Հատուկ John-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.04.2006
    Տարիք
    32
    Գրառումներ
    5,748
    Mentioned
    5 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հով ջան, ես անձնական դիտարկումների ու ենթադրությունների վրա հիմնվելով եմ քցել-բռնել, որ իրանք են արել էդ, ուղղակի նենց էր, որ ոչ մի սպա առանց զինվորի ուղեկցության-իմացության չէր կարող մտնել էդ բոքսեր կոչված տեղը, որտև կառաուլ կար, իսկ զինվորները, հատկապես գիշերը, կառաուլ կանգնածի օգնությամբ հանգիստ կարող էին ելումուտ անել... իրականում ես նենց չի որ համոզված եմ, որ իրանք էին + ծառայության ընթացքում ընդհանրապես մտքովս չի անցել կասկածներիս մասին բարձրաձայնել, այն էլ առանց փաստերի... հեշտ ա կողքից ասելը թող դատի տան, թող բողոքեն, իրականում էդ էնքան էլ հեշտ չի, զուտ հոգեբանորեն + անկանկատեսելի հետևանքներով: Էդ քաղաքացիական կյանքը չի էլի, որ հարցերը քո ուզած ձևով լուծես, առանց հաշվի առնելու շրջապատի կարծիքը: Էնքան նուրբ բաներ կա, որ չնայած 3 տարի չկա զերացրվել եմ, բայց արդեն մի տեսակ չեմ հասկանում, չեմ ընդունում, չեմ ընկալում... ծուղակ ա բանակը լրիվ, կամ ճահիճ, չգիտեմ ոնց ա ավելի ճիշտ, ամեն պահի պետք ա զգոն լինես, սիրտդ անջատած ու ուղեղդ միացրած... որ հիշում եմ ինչեր եմ արել ու պատկերացնում եմ, թե ինչ անասուն հետևանքների կարող ա բերեր, զարմանում եմ ինքս իմ վրա... ինչո՞վ էի մտածում էդ վախտ: Դժվար ա

  19. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Աթեիստ (13.05.2014), Նաիրուհի (14.05.2014)

  20. #1723
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում John-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հով ջան, ես անձնական դիտարկումների ու ենթադրությունների վրա հիմնվելով եմ քցել-բռնել, որ իրանք են արել էդ, ուղղակի նենց էր, որ ոչ մի սպա առանց զինվորի ուղեկցության-իմացության չէր կարող մտնել էդ բոքսեր կոչված տեղը, որտև կառաուլ կար, իսկ զինվորները, հատկապես գիշերը, կառաուլ կանգնածի օգնությամբ հանգիստ կարող էին ելումուտ անել... իրականում ես նենց չի որ համոզված եմ, որ իրանք էին + ծառայության ընթացքում ընդհանրապես մտքովս չի անցել կասկածներիս մասին բարձրաձայնել, այն էլ առանց փաստերի... հեշտ ա կողքից ասելը թող դատի տան, թող բողոքեն, իրականում էդ էնքան էլ հեշտ չի, զուտ հոգեբանորեն + անկանկատեսելի հետևանքներով: Էդ քաղաքացիական կյանքը չի էլի, որ հարցերը քո ուզած ձևով լուծես, առանց հաշվի առնելու շրջապատի կարծիքը: Էնքան նուրբ բաներ կա, որ չնայած 3 տարի չկա զերացրվել եմ, բայց արդեն մի տեսակ չեմ հասկանում, չեմ ընդունում, չեմ ընկալում... ծուղակ ա բանակը լրիվ, կամ ճահիճ, չգիտեմ ոնց ա ավելի ճիշտ, ամեն պահի պետք ա զգոն լինես, սիրտդ անջատած ու ուղեղդ միացրած... որ հիշում եմ ինչեր եմ արել ու պատկերացնում եմ, թե ինչ անասուն հետևանքների կարող ա բերեր, զարմանում եմ ինքս իմ վրա... ինչո՞վ էի մտածում էդ վախտ: Դժվար ա
    Հոս, լրիվ հասկանում եմ քեզ, ես էլ եմ համակարծիք, ծառայության ժամանակ ահավոր էր, ամեն վայրկյան ոտուտոցի էր, դա ամեն ծառայած էլ կիմանա, մանավանդ եթե դու ընկել ես մի տեղ, որտեղ քեզնից առաջ ու քո ծառայության ընթացքում ծառայել ա քո մեծ կամ փոքր ախպերը ու լաաաաավ ա ծառայել:
    Մեր մոր երկու ախպերներ կային, փոքր ախպերը մեծից շուտ էր եկել 1 տարի, մեծը ուսումից հետո էր եկել: Սարերի տարբերություն էր երկուսի մեջ, փոքր ախպերը մի ամբողջ զորք էր կառավարում, մեծի բերանից ողջ ծառայության ընթացքում բածի անասուն-ը ուրիշ հայհոյանք կամ կոպիտ բառ չլսեցի:
    Մի օր փոքր ախպերը զորացրվելուց առաջ եկավ մոտս, նստեցինք խոսացինք մինչև լուսաբաց, ասեց.
    -Հով, գիտեմ, հենց ոտս քաշեմ ախպորս հոշոտելու են, խնդրում եմ, տիրություն արեք, մի կերպ "քաշ" տվեք, թող զորացրվի պրծնի, ասեց ու գնաց, մինչև էսօր էդ խոսքերը ականջումս են, փառք Աստծո, մեծն էլ նորմալ զորացրվեց:
    Ոնց դու ասիր` դժվար ա

  21. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Աթեիստ (13.05.2014)

  22. #1724
    Պապա x3 Աթեիստ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2007
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    45
    Գրառումներ
    8,706
    Mentioned
    49 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    FB-ից։

    Ես շատ տղերք եմ ճանաչում, ում ընտանիքները ավտոտնակ, մեքենա են վաճառել, կամ վարկով փող են վերցրել, որ իրենց տղաները 1 ամիս ավել մնան հիվանդանոցում: Ծառայությունը հեշտ բան չի, անկախ սեռից: Մարդիկ կան, որ նույնիսկ բարոյապես չափազանց դժվար են տանում, մարդ էլ կա չի դիմանում: Վերջիններս ավելի շատ են քանակով, քան հակառակորդի գնդակից զոհվածները:
    Էս վերջերս անընդմեջ ծառայելու կոչեր եմ լսում և առանձնահատուկ ուժգնությամբ կանանց՝ նույնպես հոմո սափիենսների կողմից, ովքեր Հայաստանում պարտադիր ծառայության ենթակա չեն, բայց միևնույն է ուրիշների փոխարեն որոշումներ են կայացնում: Դրանցից կան նաև, ովքեր ռազմական ոստիկանության տեղն են իրենց դրել, և ընկած ծառայությունից խուսափողներ են ման գալիս, որ հանձնեն իրենց սիրած պետության դատին: Ի դեպ մի ակտիվիստ էգ էս վերջերս հիվանդանոցներ էր մտել, և փորձում էր ի հայտ բերել զինվորների, ովքեր փողով ծառայությունից խուսափում էին: Ասում էր հեսա սաղին բացահայտելու եմ, հրապարակեմ անունները, պատժվելու են:
    Որոշեցի մի քանի էպիզոդներ բերեմ իմ բանակային կյանքից՝
    Զորամասի հասարակական զուգարանը արյան մեջ կորած էր: Հնարավոր չէր պպզել այնպես, որ ոտքով արյան վրա չկանգնեիր: Իսկ զուգարանը դա 10 անցքանի (ունիտազ չի) մի շինություն էր, որտեղ իրար կողքի պպզած զինվորները իրենց կարիքներն էին հոգում, ոմանք էլ ձեռնաշարժությամբ էին զբաղվում նույն պպզած դիրքում: Իմ օրգանիզմում էլ ինչ որ բան խախտվել էր, մի քանի օր էր չէի կարողանում մեջիս եղածը դուրս հանեմ, փորկապ էի: Իսկ այդ օրը արյունահոսեցի: Գնացի ուղիղ բուժկետ, ասեցի որ ստամոքսս լավ չի, քամակիցս արյուն է գալիս: Պարզվեց ամբողջ զորամասն էր արյունահոսում: Իսկ բուժկետում ինչ, մի կոճակ տվեցին փորկապի դեմ, խմեցի, չօգնեց: Աղիքային ինֆեկցիա էր տարածվել ամբողջ զորամասում: 20 օր ճաշարանում հաց էլ չէինք ուտում, որովհետև կերածը դուրս չէր գալիս: Զանգեցի տուն, խնդրեցի «Նարինե» ուղարկեն: Ողջ ծառայության ընթացքում խմում էի: Մի փոքր օգնեց, բայց ես մինչև հիմա ստամոքսի ցավեր ունեմ:
    Ծառայությունը շարունակվում էր. գերծանրաբեռնված ֆիզիկական աշխատանք, պալիգոն, գիշերային հերթապահություններ..և այլն: Սպայական կազմը թքած ուներ զինվորի առողջական խնդիրների վրա: Մի սպա կար, կոբրա էր մականունը, որովհետև կոբրայի ձև էր տալիս ձեռքին և հարվածում զինվորների ճակատին: Մեկ այլ սպա դաստակով էր խփում զինվորի ճակատին: Ես մի քանի անգամ ականատես եմ եղել էդ հարվածներին: Արթուրը գիտակցությունը կորցրեց էդպիսի հարվածից հետո՝ ի դեպ կատարված կռված հերոս փոխգնդապետ Արարատ Մելքումյանի (չոլկա) կողմից: Չոլկան առանձնակի դաժանություն ուներ, տղաներին գոտին ձիգ չկապելու համար կարող էր կանչել, պառկացնել և գոտու երկաթե մասով` բլյախով, բազմիցս հարվածներ հասցներ գլխին: Մի անգամ էնպես ծնկով խփեց ոտքերիս, տղերքը տարան բուժկետ: Մի 3 օր ուղղակի պառկել եմ, հետո չալիկով էի 1 շաբաթ ման գալիս:
    Արմանը թութք (գեմորոյ) ուներ, ցանկացած ակտիվություն անելիս ձեռքը քամակին էր, աղիքն էր պահում, որ դուրս չգար: Տղաներից մեկը բաղնիքում ածելիով դաստակը սկսեց կտրել: Հասանք, չթողեցինք: Չէր դիմանում ծառայությանը: Ի դեպ երակները կտրելու փորձ շատ շատերն էին կատարում՝ ճնշվածության, նվաստանալուց, կամ ստիպողաբար զուգարան մաքրելուց պրծնելու համար: Մի երեխա էլ գլխով բուժկետի պատուհանը ջարդել էր և դուրս էր նետվել 2-րդ հարկից: Բարեբախտաբար չմահացավ:
    Սահմանապահ զորամասերում ծառայողների համեմատաբար փոքր, նույնիսկ կասեի չնչին դժվարությունը, դա ոջիլներն են: Մշտապես շորերիդ մեջ բազմացող տականքներ, որոնցից հարթուկով նույնիսկ հնարավոր չի ձերբազատվել: Իսկ երբ կոկորդի անգինայով ընկա Մարտունու հիվանդանոց, անկողինն էր ճպճպում ոջիլների մեջ: Բուժումն էլ ասելու չի: 10 օր պառկեցի՝ օրը 8 ասեղ քամակիս ստանալով: Ասում էի գոնե էն մի թշից էլ մեկ մեկ սրսկեք, տեղ չմնաց էս մեկի վրա, ուր նստում եմ ոնց որ տաբուրետկի վրա նստեմ: Հետևանքները նման վայ-բուժման կարևոր չեն, կարևորը շուտ շարք կանգնես, ու ծառայես:
    Երբ Խոջալուից տեղափոխվում էինք այլ զորամասեր, պազիկներով էին տանում մեզ: Մեր հետևից եկել էր Մայոր Ռաիսան: Բոլորը հույս ունեին որ բախտները կբերի և մի փոքր ավելի հանգիստ զորամաս կընկնեն, և երբ տեսան որ կին սպա է եկել, տրամադրությունները բարձրացավ, սկսեցին հումոր անել: Մեկն ասեց, «հիմա ձեզ ոնց դիմենք, Պարոն մայոր, թե Տիկին մայոր», ինչին Ռայիսա պատասխանեց, «Դաշտանիս տրյապկեն վեր հանիմ, խեռաթակ եմ տիլան ա ղախպա»: Հասկացանք, որ անիմաստ էր հույսը: Ռայիսան հետագայում պլացի մեջտեղում «Ուպոռ լյոժա» (ռուսերեն էին հաճախ հրամանները տրվում) հրաման էր տալիս, և հագի կաբլուկով խփում զինվորների տարբեր մասերին, ընդ որում գլխին: Ավագներից մեկին նաչպռոդը 5 օր կուբախտ էր նստացրել, և չէր բացում դուռը: Տակն էր արել տղեն: Սեփական մեզի և կեղտի մեջ էր ապրում, իսկ հացը «զամոչնի սկվաժինա»-ից խմորի տեսքով մի կերպ խցկում էին, որ ուտի: Դուրս եկավ բարոյապես ջարդուփշուր եղած, չեր ուզում ապրեր այլևս:
    Սա 1/100 մասն է իմ ծառայության ընթացքում տեղի ունեցած պատմությունների: Ավելացնեմ նաև, որ ինձ հետ ծառայող տղաներից ես դեռևս մեկ հոգի եմ ճանաչում, ով ցանկանում էր ծառայել: Դա զուգարան մաքրող եզդի Այլազգն էր, ով ուշ էր եկել ծառայության, որովհետև բառիս բուն իմաստով սարերից ուշ էր իջել: Ասում էր, ստեղ ես շաբաթը մեկ լողանում եմ, ամեն օր հաց եմ ուտում, ու գոհ էր: Շատ տարածված տրամադրվածություն կար, որ եթե պատերազմ սկսվի, զինվորները իրենք առաջին հերթին շրջվելու են և գյուլեն իրենց սպաներին: Տղերք կային ասում էին ես պատերազմ եմ ուզում, աֆիցեռների արյունը խմելու համար մենակ: Սակայն տեսախցիկի առջև մենք չէինք կարող խոսել, որովհետև ինչպես Սերժին ընտրելու ընտրություններից առաջ մեզ զորամասի հրամանատարը ասեց, «Եթե չընտրեք Սերժին, դուք հայրենինքի նկատմամբ բոզություն կատարած կլինեք, իսկ բոզերին գիտեք թե ոնց են բանակում վերաբերվում»:
    P.S. Գիտեմ, որ շատ տղերք, ընդ որում ընկերներիս մեջ, նմանատիպ և ավելի վատ բաներ են տեսել իրենց ծառայության ընթացքում:
    artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.

  23. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Altair (27.08.2017), Freeman (27.08.2017), Mr. Annoying (28.08.2017), Rammstein (27.08.2017), Արամ (27.08.2017), Արէա (26.08.2017), Հարդ (27.08.2017), Շինարար (26.08.2017), Ռուֆուս (27.08.2017)

  24. #1725
    Պատվավոր անդամ Freeman-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.05.2010
    Գրառումներ
    4,142
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Չոլկայի մասին մի բան էլ մեղմ ա գրած)
    The cake is a lie.

Էջ 115 146-ից ԱռաջինԱռաջին ... 1565105111112113114115116117118119125 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հայկական բանակ
    Հեղինակ՝ Lancet, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 83
    Վերջինը: 03.10.2019, 14:01
  2. Ծնունդդ շնորհավոր Հայոց բանակ
    Հեղինակ՝ armen9494, բաժին` Շնորհավորանքներ
    Գրառումներ: 15
    Վերջինը: 05.02.2012, 15:17
  3. h.s.-ն գնումա բանակ
    Հեղինակ՝ s_hrayr, բաժին` Ակումբի անցուդարձ
    Գրառումներ: 33
    Վերջինը: 09.06.2010, 01:58
  4. Ես գնացի բանակ.
    Հեղինակ՝ AMzone, բաժին` Ակումբի անցուդարձ
    Գրառումներ: 37
    Վերջինը: 04.06.2009, 20:46
  5. Հայ-ը գնում ա բանակ...
    Հեղինակ՝ Lapterik, բաժին` Ակումբի անցուդարձ
    Գրառումներ: 33
    Վերջինը: 18.06.2007, 00:08

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •