Հայոց բանակ

[Սամսար]

Ես հակված եմ մտածել, որ թերթերի «պրինցիպի են ընկել» ու գրում են բոլոր դեպքերի մասին, իսկ նախկինում տալիս էին միայն պաշտոնական աղբյուրներից ստացված լուրերը:

Հայաստանում «պրինցիպ» ունեցող թերթ կա՞։

[Tig]

Բանակում տեղի ունեցած դժբախտությունների պատճառը ֆոբիա՞ն է
15:56 • 10.09.10

«Այսօր հայ երիտասարդները հայրենասիրական ցանկություններից ելնելով չէ, որ գնում են բանակ։ Դա պարտադրանք է կարծես դարձել, կա տպավորություն, որ այնտեղ պետք է պարտադիր հիվանդանաս, վախ կա ծառայության հանդեպ»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց «Այգ» հոգեբանական ծառայությունների կենտրոնի գլխավոր մասնագետ Ռուբեն Պողոսյանը՝ խոսելով հասարակության մեջ առավել տարածված ֆոբիաների մասին։

Ըստ հոգեբանի՝ բանակում պետք է ստեղծել բարոյահոգեբանական մթնոլորտ, որպեսզի մարդ իրեն պաշտպանված զգա, ինչն այսօր տեսանելի չէ։

«Բանակաշինության մեջ ամենակարևորն այն է, թե ինչ մթնոլորտ ենք այնտեղ ստեղծում, որպեսզի սևեռուն և չպատճառաբանված վախերը գլուխ չբարձրացնեն և հոգեկան հիվանդության բույն չդառնան։ Այսօր բանակից գալիս են հիվանդ զորացրված անձինք, այո, վախերով տոգորված։ Ինչու չէ, դա կարող է պատճառաբանված լինել, ծեծի և ջարդի ենթարկվածներ կան։ Եկեք խոսենք դրա մասին շատ ուղղակի, որովհետև այսօր ենք մենք մեր բանակը շինում։ Մեր զինակոչիկները հեշտությամբ, հոգեպես պատրաստ և որպես հայրենասեր քաղաքացի չեն գնում բանակ»,- նշեց Պողոսյանը։

Բանկաշինությունն, ըստ հոգեբանի, բարդ սոցիալական ինստիտուտ է և բարդ մեխանիզմ։ Անդրադառնալով վերջին շրջանում բանակում գրանցված սպանություններին և ինքնասպանություններին՝ մասնագետը հարցադրում արեց. «Մի՞թե իշխանությունը չի հասկանում, որ այստեղ և հոգեբանական, և հոգեբուժական աշխատանքներ պետք է տանել, ուղիղ հենց բանակի ներսում։ Իրոք ուսումնասիրել և պարզե՞լ են՝ ինչու է դա տեղի ունենում։ Երբ ինքնաթիռ է ընկնում, հոգեբաններ են ներգրավում, իսկ բանակում տեղի ունեցած դժբախտությունների ժամանակ՝ ոչ։ Այնինչ, սա շատ ավելի բարդ և կարևոր կառույց է։ Ես կուզենայի, որ իշխանությունները գնահատեն և արժևորեն այն գիտությունը, այն սոցիալական արժեքները, որոնք արդեն մշակույթ են Եվրոպայում»։

Սոցիալական աշխատանքի մասնագետ Աննա Ոսկանյանի խոսքով՝ Հայաստանում բարձրորակ սոցիալական մասնագետներ կան, որոնք կարող են բանակում աշխատել, սակայն բանակն այսօր փակ է։ «Պետությունը պետք է պատրաստ լինի ազատ պետություն դառնալ, որպեսզի բանակի հարցերը քննարկվեն»,- նշեց նա։

Tert.am

[Lion]

Իմիջայլոց, ուղղակի հետաքրքրության համար - այդ հոգեբանը բանակում ծառայել է?

[tikopx]

ինձ թվումա չէ, բայց ճիշտ բանա ասում

[Monk]

Բանակում տեղի ունեցած դժբախտությունների պատճառը ֆոբիա՞ն է
15:56 • 10.09.10

«Այսօր հայ երիտասարդները հայրենասիրական ցանկություններից ելնելով չէ, որ գնում են բանակ։ Դա պարտադրանք է կարծես դարձել, կա տպավորություն, որ այնտեղ պետք է պարտադիր հիվանդանաս, վախ կա ծառայության հանդեպ»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց «Այգ» հոգեբանական ծառայությունների կենտրոնի գլխավոր մասնագետ Ռուբեն Պողոսյանը՝ խոսելով հասարակության մեջ առավել տարածված ֆոբիաների մասին։

Ըստ հոգեբանի՝ բանակում պետք է ստեղծել բարոյահոգեբանական մթնոլորտ, որպեսզի մարդ իրեն պաշտպանված զգա, ինչն այսօր տեսանելի չէ։

«Բանակաշինության մեջ ամենակարևորն այն է, թե ինչ մթնոլորտ ենք այնտեղ ստեղծում, որպեսզի սևեռուն և չպատճառաբանված վախերը գլուխ չբարձրացնեն և հոգեկան հիվանդության բույն չդառնան։ Այսօր բանակից գալիս են հիվանդ զորացրված անձինք, այո, վախերով տոգորված։ Ինչու չէ, դա կարող է պատճառաբանված լինել, ծեծի և ջարդի ենթարկվածներ կան։ Եկեք խոսենք դրա մասին շատ ուղղակի, որովհետև այսօր ենք մենք մեր բանակը շինում։ Մեր զինակոչիկները հեշտությամբ, հոգեպես պատրաստ և որպես հայրենասեր քաղաքացի չեն գնում բանակ»,- նշեց Պողոսյանը։

Բանկաշինությունն, ըստ հոգեբանի, բարդ սոցիալական ինստիտուտ է և բարդ մեխանիզմ։ Անդրադառնալով վերջին շրջանում բանակում գրանցված սպանություններին և ինքնասպանություններին՝ մասնագետը հարցադրում արեց. «Մի՞թե իշխանությունը չի հասկանում, որ այստեղ և հոգեբանական, և հոգեբուժական աշխատանքներ պետք է տանել, ուղիղ հենց բանակի ներսում։ Իրոք ուսումնասիրել և պարզե՞լ են՝ ինչու է դա տեղի ունենում։ Երբ ինքնաթիռ է ընկնում, հոգեբաններ են ներգրավում, իսկ բանակում տեղի ունեցած դժբախտությունների ժամանակ՝ ոչ։ Այնինչ, սա շատ ավելի բարդ և կարևոր կառույց է։ Ես կուզենայի, որ իշխանությունները գնահատեն և արժևորեն այն գիտությունը, այն սոցիալական արժեքները, որոնք արդեն մշակույթ են Եվրոպայում»։

Սոցիալական աշխատանքի մասնագետ Աննա Ոսկանյանի խոսքով՝ Հայաստանում բարձրորակ սոցիալական մասնագետներ կան, որոնք կարող են բանակում աշխատել, սակայն բանակն այսօր փակ է։ «Պետությունը պետք է պատրաստ լինի ազատ պետություն դառնալ, որպեսզի բանակի հարցերը քննարկվեն»,- նշեց նա։

Tert.am

Մեր բանակում ամենաշատ պահանջված մասնագետներից են հոգեբանները, որոնք այսօր գրեթե չկան: Մեր հարգարժան հոգեբանները, մամլո ասուլիսներ տալու և տեսական վերլուծություններ կատարելու փոխարեն, լավ կլիներ, եթե ռազմական հոգեբանների ինստիտուտ ստեղծեին և լայնածավալ աշխատանք սկսեին: Ի՞նչ է նշանակում բանակը փակ է: Է հա, փակ է, բայց ո՞վ է ասել, որ փակ է մասնագետների համար, այն էլ հոգեբանների: Թողնես մենակ խոսեն:

[Lion]

ինձ թվումա չէ, բայց ճիշտ բանա ասում

Ինձ թվում է, որ չծառայած մարդը, մարդը, որը ասպիրանտուրայում թաքնվել է ու բանակ չի գնացել (խոսքը այս հոգեբանի մասին չէ), ոչ միայն չի կարող ճիշտ բաներ ասել բանակի մասին, այլ նաև դրա բարոյական իրավունքը չունի: Հիշում եմ, ժամանակին նման մարդկանցից մեկը ինչպես էր նկարագրում Հայոց բանակի "դեդովշինան". այդ նկարագիրը իրականության հետ ոչ մի ընդհանուր բան չուներ, բայց դրա փոխարեն շատ լավ նկարագրված էր սովետական բանակին վերաբերվող... գրքերում

[yerevanci]

բանակում դու պիտի լինես քո հոգեբանը, որովհետև օրինակ պոստին կանգնած ժամանակ, երբ ամեն քարի ու թփի շարժումից սիրտդ դողա ընկնում, ոչ մի հոգեբան էլ չկա կողքիդ, որ խոսի հետդ ու հանգստացնի, ու նման դեռ ավելի բարդ շաաատ իրավիճակներ, ընենց որ ամեն ինչում դու ես քո գլխի տերը, ինձ օրինակ ոչ մի հոգեբան էլ պետք չէր, ուղղակի պետքա մի քիչ խելացի լինել ու հույսդ միյան քո վրա դնել, ու հաստատ ամեն ինչ, եթե ոչ ամեն ինչ ապա գոնե շատ բան լավ կլինի

[tikopx]

պոստին կանգնած ժամանակ, երբ ամեն քարի ու թփի շարժումից սիրտդ դողա ընկնում------սրա ու սրանից բեթար բանի մեջով եմ անցել` քարով խփին թռան, սաղով հելանք դանց ման գալւո ել մարդ չկար, տղեքից մեկը փրկվավ, բիստեկի ժեշտը պահեց` պոստի բիսետկի` որտեղ որ ցերեկը հանգստանում ենք, բայց բանակում հոգեբան պետքա:ես դրանում համոզված եմ

[Արամ]

ուզում եմ տեսնեմ ինչ է այդ "բանակ" կոչեցյալը...

[Monk]

բանակում դու պիտի լինես քո հոգեբանը, որովհետև օրինակ պոստին կանգնած ժամանակ, երբ ամեն քարի ու թփի շարժումից սիրտդ դողա ընկնում, ոչ մի հոգեբան էլ չկա կողքիդ, որ խոսի հետդ ու հանգստացնի, ու նման դեռ ավելի բարդ շաաատ իրավիճակներ, ընենց որ ամեն ինչում դու ես քո գլխի տերը, ինձ օրինակ ոչ մի հոգեբան էլ պետք չէր, ուղղակի պետքա մի քիչ խելացի լինել ու հույսդ միյան քո վրա դնել, ու հաստատ ամեն ինչ, եթե ոչ ամեն ինչ ապա գոնե շատ բան լավ կլինի

Երևանցի ջան, ես մի քիչ ուրիշ բանից եմ խոսում: Ես իմ զորամասում ինքնասպանության և ինքնախեղումների հակված զինվորների հետ աշխատող հանձնախմբի նախագահն եմ: Բայց բազմաթիվ հարցեր կան, որ ես զգում եմ, որ դա հոգեբան մասնագետի լուծելիք խնդիրն է: Աստված մի արասցե, մի փոքր սխալ, և ճակատարգրական հետևանքներ կարող են լինել: Կամ էլ մեր բանակում առկա մի տխուր իրողություն. որոշ մարդիկ՝ լինեն սպա, թե զինվոր, իրենք իրենց համոզում են, որ իրենք գազան են: Արդյունքում իրենց սկսում են պահել անասունի պես: Այստեղ մասնագիտական հմտություն է պետք, թե որն է ավելի արդյունավետ միջոցը՝ տվյալ անձին բացատրելու, որ ինքը ոչ գազան է, ոչ էլ անասուն, այլ մարդ է, մարդ: Այ նման հարցերում հոգեբանների անելիքն ահռելի շատ է:

[Ժունդիայի]

Տիկ բայց բանակային հիշողություները քո մոտ մի այլ կարգի են տպավորված: Նկարներ, «դառը» հուշեր և այլն: Որքան ժամաանակ է ինչ վերջացրել ես ծառայությունդ, բայց մինչ այսօր շոշափում ես: Ես հաջորդ օրը մոռացել եմ բանակային կյանքս: Թեպետ իմս էլ ոչ այնքան հեշտ չի անցել:

[tikopx]

հունիսի 1 2009թ. , բայց պոստեր ես ծառայել?

[Ժունդիայի]

Չէ: Բայց հարցիդ իմաստը ընկալեցի:

[Chuk]

Մեր բանակում ամենաշատ պահանջված մասնագետներից են հոգեբանները, որոնք այսօր գրեթե չկան: Մեր հարգարժան հոգեբանները, մամլո ասուլիսներ տալու և տեսական վերլուծություններ կատարելու փոխարեն, լավ կլիներ, եթե ռազմական հոգեբանների ինստիտուտ ստեղծեին և լայնածավալ աշխատանք սկսեին: Ի՞նչ է նշանակում բանակը փակ է: Է հա, փակ է, բայց ո՞վ է ասել, որ փակ է մասնագետների համար, այն էլ հոգեբանների: Թողնես մենակ խոսեն:

Ռազմական հոգեբանության ամբիոն թե ֆակուլտետ կա կարծեմ մանկավարժականում (արդեն խառնել եմ Բուհը), ուսանողները հոգեբանություն սովորելուն զուգահեռ պրակտիկա են անցնում բանակում, այդ թվում ունեն շարայինի, մարտական պատրաստության և այլ նման դասեր: Ստեղծված է, գործում է, եթե հաշվարկս ճիշտ է, առաջին շրջանավարտներին արդեն պետք է տված լինեի: Իմ ծառայության ժամանակ պրակտիկան հենց մեր զորամասում էին անցնում, ավելի շատ աղջիկներ էին, քան տղաներ:

[Monk]

Ռազմական հոգեբանության ամբիոն թե ֆակուլտետ կա կարծեմ մանկավարժականում (արդեն խառնել եմ Բուհը), ուսանողները հոգեբանություն սովորելուն զուգահեռ պրակտիկա են անցնում բանակում, այդ թվում ունեն շարայինի, մարտական պատրաստության և այլ նման դասեր: Ստեղծված է, գործում է, եթե հաշվարկս ճիշտ է, առաջին շրջանավարտներին արդեն պետք է տված լինեի: Իմ ծառայության ժամանակ պրակտիկան հենց մեր զորամասում էին անցնում, ավելի շատ աղջիկներ էին, քան տղաներ:

Իմ իմանալով ԵՊՀ-ում պիտի լիներ: Ամեն դեպքում էնտեղ ռազմական հոգեբանության մասնագետ կար՝ Դավիթ Միքայելյանը: Մի ժամանակ մի խնդիր էի ուսումնասիրում, ինքն ինձ ահագին օգնեց: Բայց եղածը դեռ անարդյունավետ է: Վաղուց պիտի մասնագետներ պատրաստեեին: Եղածները նախընտրում են մայրաքաղաքային կամ նմանատիպ զորամասերում պրակտիկա անցնել: Իսկ նման մասնագետների կարիքն ամենաշատը կա պաշտպանական շրջաններում, որտեղ հարաբերություններն ավելի լարված են, պրոբլեմներն ավելի սուր են, բացի այդ ամենապրոբլեմատիկ զինծառայողների մեծ մասը հեռավոր զորամասեր են ուղարկվում: Լավ պատրաստված ու նվիրվյալ մասնագետներ են պետք, որ գոնե երկու տարով գան դիրքապահ զորամասեր, փորձեն մեղմացնել եղած խնդիրները: Իմ կարծիքով երիտասարդները, մանավանդ աղջիկները, այդքան էլ չեն համապատասխանում տվյալ գործի համար: Տարիքն էլ կարևոր է, որպեսզի մի քիչ էլ ծնողական շունչ զգացվի: Դա ավելի է զգաստացնում, տրամադրում անկեղծության: