Ծառայել/ծառայում եմ, լավ էր
Ծառայել/ծառայում եմ, վատ էր
Սովորում եմ
Ազատված եմ
Ծառայելու եմ մեծ ցանկությամբ
Ծառայելու եմ, կամքիս հակառակ
Ծառայել եմ/ծառայելու եմ, բայց ոչ հայկական բանակում
Աղջիկ եմ
Կոնկրետ չեմ հիշում՝ Ղարաբաղի որ զորամասում ա եղել, հետո մանրամասն կգրեմ: ՀԻմա մի երկու բառով ասեմ. զինվորը մեկ տարվա ծառայող ա եղել, 19 տարեկան, վարորդ ա եղել: Ծեծել են, հետո կապծյոռկում են պահել, որ հանկարծ ոստիկանությունը չգա տենա, դե ըտեղ ի՞նչ բուժօգնություն պետքա ցույց տային, տենց մահացել ա ըտեղ:aerosmith-ի խոսքերից
Ասեմ, որ մամուլից եմ ինֆորմացիան իմացել, էդքանով ա ստույգ մանրամասները:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
aerosmith (11.09.2009)
Սեպտեմբերի 9, www.chi.amՂԱՐԱԲԱՂՈՒՄ ՍՊԱՆՎԵԼ Է 19-ԱՄՅԱ ԶԻՆԾԱՌԱՅՈՂԸ
ՀՀ Պնախարարությունը տեղյակ է, բայց
մեկնաբանությունների համար խորհուրդ է տալիս
դիմել Ղարաբաղի իր կոլեգաներին
Երեկ տեղեկացանք, որ հերթական դաժան սպանությունն է տեղի ունեցել Ղարաբաղում` Ասկերանի 33651 զորամասում: Սեպտեմբերի 6-ին, առավոտյան 7:15-ին, այդ զորամասում մահացել է շուրջ մեկ տարվա զինծառայող, Գեղարքունիքի մարզի Վաղաշեն գյուղի բնակիչ Աշոտ Պապինի Հովհաննիսյանը: Նկատենք, որ մեկ շաբաթվա ընթացքում սա արդեն երկրորդ դեպքն է, երբ հրամանատարական անձնակազմի լկտիության արդյունքում զինծառայող է սպանվում:
Հիշեցնենք` սեպտեմբերի 1-ին` առավոտյան 08.00-ի սահմաններում, զինվորական հոսպիտալում մահացավ զինծառայող, դարձյալ Գեղարքունիքի մարզի բնակիչ Արամ Մկրտչյանը: Վայքի զորամասի երեք ամսվա զինծառայող Արամը հիվանդանոց էր տեղափոխվել օգոստոսի 28-ին` անգիտակից վիճակում: Նրան դաժան ծեծի էր ենթարկել իր վաշտի հրամանատար Անդոկ Գասպարյանը, ով իր արարքը պատճառաբանել էր այսպես` զինվորը թերանում էր: Միայն այն բանի համար, որ տղան չէր կարողացել սահմանված թվով «ժիմ անել», վաշտի հրամանատարին թույլ էր տրվել ծեծելով սպանել զինվորին:
Աշոտ Հովհաննիսյանի դաժան սպանության առիթն էլ ավտոմեքենայի` իբր վառելիքի գերածախսն է եղել: Դեպքը տեղի է ունեցել դիրքերում, որտեղ բարձրանալուց մի քանի օր հետո Աշոտին իր մոտ է կանչում վաշտի հրամանատարը` Արամ Ռազմիկի Վարդանյանը, ով, ի դեպ, Սեւանի բնակիչ է` կոչումով կապիտան: Վերջինս, առանց պարզաբանումներ պահանջելու զինվորից, թե ինչո՞ւ է նրա վարած մեքենան վառելիքի գերածախս գրանցում, սկսում է փայտով, այսինքն` ձեռքի «կոպալով», ծեծել զինվորին: Ծեծից հետո Աշոտի առողջական վիճակը վատանում է, սակայն ոչ ոք ուշադրություն չի դարձնում դրան` կարծելով, թե նա «սիմուլյանտություն» է անուն: Ծեծի հաջորդ օրը վաշտի հրամանատարը նորից է կանչում զինվորին եւ այս անգամ էլ արդեն գումարտակի հրամանատարի ներկայությամբ է սկսում խոշտանգումների ենթարկել երիտասարդին: Գումարտակի հրամանատարը հորդորում է քիչ ծեծել զինվորին, բայց քանի որ Աշոտն այլեւս ի վիճակի չի լինում մեքենա քշել (նա վարորդ էր), նրա փոխարեն մեքենան վարելու հանձնարարություն է ստանում մեկ այլ զինծառայող: Երկրորդ անգամ ծեծի ենթարկելու պատճառն այն է լինում, որ Աշոտը հանդգնում է բացատրություն տալ, թե ինչու է մեքենան գերածախս տալիս. ասում է` մեքենան հին է ու հավանաբար դրանից է շատ վառում:
Զինծառայողի վիճակը օրեցօր վատանում է: Զորամասի բուժծառայության բուժակը միջնորդում է, որ զինվորին տեղափոխեն բուժկետ, սակայն հրամանատարը չի թողնում` մտածելով, որ դրա մասին այնտեղ կարող է իմանալ ոստիկանությունը: Ըստ այդմ` նա հրամայում է Աշոտին թողնել «կազարմայում»` զորամասում: Երկու օր այնտեղ մնալուց հետո զինվորի վիճակը կտրուկ վատանում է, եւ նրան իր անկողնով հանդերձ վերցնում, տանում-պահում են «կապտյորկայում»` պահեստում, ու մի զինվոր էլ նշանակում են նրան խնամակալ: Բուժկետի բուժակը նշանակում է դեղորայքային բուժում` առանց հասկանալու, թե ինչի դեմ պետք է դեղահաբեր տա տղային:
Սեպտեմբերի 6-ին` առավոտյան 7:15-ին, «կապտյորկա» է մտնում «խնամակալը», որպեսզի տեսնի, թե ինչպես է Աշոտի առողջական վիճակը: Սկզբում «խնամակալը» մտածում է, թե Աշոտը շատ խորն է քնած, դրա համար էլ չի արթնանում: Տեսնելով, որ Աշոտը չի արձագանքում, հրավիրում են բուժակին, ով ճնշում չափելուց եւ այլ զննումներ անելուց հետո հայտարարում է, թե Աշոտը մահացել է:
Ավելացնենք, որ դեռեւս այս տարվա հուլիս ամսին Աշոտի ծնողները, տեղեկանալով, որ որդին վաշտի հրամանատար Արամ Վարդանյանի կողմից ճնշումների է ենթարկվում, գնում են Ղարաբաղ: Վարդանյանը նրանց ասում է, թե իրենց որդին վառելիքի գերածախս է տալիս, նրանք էլ որոշակի գումար են տալիս Վարդանյանին վառելիքի ավելորդ ծախսի համար: Իսկ ոստիկանություն չեն դիմում, որպեսզի Վարդանյանն իրենց երեխային վնաս չտա ու նրա ծառայության մնացյալ օրերը դժոխքի չվերածի: Չի բացառվում, որ այս տականքին դարձյալ գումար է պետք եղել, ու նա երկրորդ անգամ դիմել է նույն ձեռագրին` «նեղել» Աշոտին, որպեսզի վերջինս ծնողներից փող պահանջի, սակայն ելքը ճակատագրական է եղել. ծեծված զինվորն այդպես էլ ի վիճակի չի եղել խոսելու եւ ծնողներին օգնության կանչելու:
ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի մամլո քարտուղար Սեյրան Շահսուվարյանը երեկ հաստատեց զինվորի սպանության փաստը` միաժամանակ նշելով. «Ձեր լուրը շատ հին է, դա այսօր չի եղել, մի քանի օր առաջ է եղել» (մեր հարցադրումն այսպես էր սկսվում` տեղյա՞կ եք, որ գիշերը հերթական դեպքն է գրանցվել...): Այնուհետեւ Շահսուվարյանը ասաց, որ այդ հարցով զանգահարենք Ղարաբաղի պաշտպանության նախարարության լրատվական ծառայություն: «Ի վերջո սպանվածը Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի էր, իսկ ՀՀ քաղաքացիները, ինչքան գիտենք, զորակոչվում են ՀՀ բանակ. այդպես չէ՞». հարցրեցինք Շահսուվարյանին: Նա ի պատասխան ավելացրեց. «Ես էլ ձեզ ասում եմ` ես մանրամասներ չունեմ, զանգահարեք Ղարաբաղ` Հասրաթյանին, եթե համար չունե՞ք` տամ զանգեք` 097252044: Ես էնքան գիտեմ, ինչքան դուք, որովհետեւ դեպքն այնտեղ է տեղի ունեցել, քննությունն այնտեղ է գնում, ընդեղի փորձագետներն են եւ այլն, եւ այլն: Ես ընդամենը ձեր չափ ունեմ ինֆորմացիա, որ, այո, ծեծի հետեւանքով զինվոր է մահացել, էդքան բան»: «ՀՀ զինվորի ճակատագրի համար ո՞վ է պատասխանատվություն կրում` Հայաստանի պաշտպանության նախարարությո՞ւնը, թե՞ այլ կառույց», շարունակեցինք մենք: «Գիտեք, էդ նույն բանն ա ոնց որ Երեւանի քաղաքացին գնա Քյավառում ինչ-որ բան անի. առաջինը էնդեղի ոստիկանությունն է հասնում, առաջինը` էնդեղի հիվանդանոց են տեղափոխում, հիմա դեպքը Ղարաբաղում է եղել, զանգեք ընդեղ»:
Սեյրան Շահսուվարյանի տրամադրած հեռախոսահամարին պատասխանեց Լեռնային Ղարաբաղի Պնախարարության լրատվական ծառայության ղեկավար Հասրաթյանը, ով ասաց, որ ինքը դեպքին ծանոթ չէ, քանի որ արձակուրդում է: «Իսկ ժամանակավոր պաշտոնակատարը տեղյա՞կ է», հարցրեցինք նրան: Պարզվեց, որ նա անփոխարինելի է, ապա տարակուսանք հայտնեց, թե այդ դեպքը ինչ հրապարակման նյութ է, եւ ինչու պետք է դա ժողովրդին հետաքրքրի:
Մինչ նա հեռախոսը կդներ` փորձեցինք բացատրել, թե ինչով է կարեւոր այդ հրապարակումը հասարակության համար... «Որ հայ ծնողն ամեն ինչ անի` հնարավոր եւ անհնարինը, գումար հետ գցի, որ իր որդուն կարողանա բանակից ազատել, որ նրան չքշեն Ղարաբաղ ու հետո էլ ասեն, թե Ղարաբաղի պաշտպանության նախարարություն զանգեք` թող ձեր հարցերին պատասխանեն»: Հասրաթյանը առանց բառ ասելու` հեռախոսն անջատեց:
Երեկ տեղի է ունեցել 19-ամյա Աշոտ Հովհաննիսյանի հոգեհանգիստը, իսկ այսօր տեղի կունենա նրա հուղարկավորությունը:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
տենց էլ պետքա լիներ, բա հո չէին ասելու, որ հա ծեծելա,սպանելա.......
չգիտեմ ու կարծիքով ոնց, բայց իմ կարծիքը էսա ընդհանուր բանակի համար։
բանակը դա մի տեղա, որտեղ քաղաքացին բացի հայրենիքին ծառայելուց ստանումա բարոյական ու հոգեբանական կրթվածություն, նույնիսկ եթե ամենավերջին գողն էլ գնա բանակ պետքա կարգին մարդ դառած ետ գա հասարակություն, իսկ մեր բանակը էդ նորմաները չի պահում, գիտեն ենթակա էս ինչ կուզեն հետդ կանեն։
Հետո էլ ասում են գնացեք ծառայեք։ ինձ շատ պետքսա ծառայեմ, որ մի բան էլ հլը գնամ ու հետ չգամ.....
իսկ էդ կենդանուն չեն դատել՞՞
Իհարկե, բանակում, շատ են սպա կոչվող հոգեկան հիվանդները:
Մեքենաները իրոք հին են ու շատ են վառելիք խմում, եղել է, որ զորավարժությունների գնալիս նույնիսկ զինվորներն էին կասկածում վարորդ զինվորին, որովհետև մեկ կիլոմետրի հմար մեքենան կարող էր 2-3 լ վառելիք խմել, բայց երբ մեր աչքի առաջ նա լցնում էր և մի քանի կմ հետո նորից վառելիքը վերջանում էր, այլևս կասկածի տեղ չէր մնում:
Զինվորին չի կարելի ծեծել: Զինվորին ծեծող սպան ՊԻՂԾ է, արժանի չէ իր ծնողներին ու իր զավակներին ու նրանց խերը չի տեսնելու, ես համոզված եմ:
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 12.09.2009, 18:25: Պատճառ: Շատ մեծ չափի տառերի փոքրացում
ՀՐԱՄԱՆԱՏԱՐԸ ԾԵԾԵԼՈՎ ՍՊԱՆԵԼ Է, ԱՊԱ ՆԵՏԵԼ ՁՈՐԸ
www.hraparak.amԱնկախության տոնից 11 օր առաջ Լեռնային Ղարաբաղի Թալիշ գյուղից Գեղարքունիքի մարզի Վաղաշեն գյուղ տեղափոխեցին 19-ամյա զինծառայող Աշոտ Հովհաննիսյանի դին: Մենք արդեն գրել ենք, թե ինչպիսի դաժանության զոհ է դարձել մեկուկես տարվա զինծառայողը: Հիշեցնենք, որ Աշոտի ու վաշտի հրամանատար Արամ Վարդանյանի միջեւ վեճը ծագել էր բենզինի պատճառով, բայց պարզվում է, որ հրամանատարի ու զինվորի լարված հարաբերությունները սկիզբ են առել ու օրըստօրե թեժացել դեռ ծառայության սկզբից: Ողջ ծառայության ընթացքում զինվորին սպառնալով՝ Արամ Վարդանյանը կողոպտել է, ստիպել է "մուծվել" մեծ գումարներ: Աշոտն էլ, տնեցիներին ոչինչ չասելով, պարբերաբար փող է խնդրել՝ այլ պատճառաբանություններով: Ընդ որում, մարդասպանը բավականին մեծ ախորժակ է ունեցել՝ նրա լծից ազատվելու դիմաց զինվորը վճարել է երեք հարյուրից մինչեւ հինգ հարյուր դոլար: Երբ վճարումները սկսել են նվազել, Վարդանյանը, երեւակայությանը զոռ տալով, Հովհաննիսյանների ընտանիքին թալանելու նոր եղանակներ է մտածել: Զորամասում հայտարարել է, թե մեքենայի դիմապակին կոտրել է Աշոտը, ապա պահանջել, որ այն փոխհատուցեն: Զինվորը որքան փորձել է ապացուցել, որ ինքը մեղավոր չէ, անհաջողության է մատնվել: Սակայն այդ անգամ հայրը ոչ թե փող է տարել, այլ "պարբրիս"՝ մեքենայի դիմապակի, ինչն սկզբում լուրջ դժգոհություն է առաջացրել հրամանատարի մոտ: Հետո, հրամանատարի ու զինվորի միջեւ ծագած վեճի պատճառով, զինվորը կոտրել է ապակին, ինչին էլ հետեւել է հրամանատարի հաշվեհարդարը՝ ծեծը: Բայց այդ վեճի ու ծեծի մասին ոչ ոք չի իմացել: "Ու մենք էս մասին չենք իմացել: Բաբոն ա իմացել: Բաբոն մեծ կին ա, ապրում ա չաստի կողքին, իր հետ մոտիկ էինք մենք: Բաբոն պատմեց, որ Աշոտը շատ դժգոհ էր: Վերջին անգամ եկել ա,- Բաբոյին ասել՝ վայթե ես կենդանի տուն չգնամ: Նեղվել ա, բայց ասել ա՝ ոչինչ, կդիմանամ",-պատմում էր հայրը: Փաստորեն, չի դիմացել, եւ ամեն ինչ ավարտվել է ողբերգությամբ: Դեպքի վայրից օրերս վերադարձած Պապին Հովհաննիսյանը՝ զինվորի հայրը, մեզ մանրամասներ պատմեց Աշոտի դժվարին ծառայության, սպանության ու Արամ Վարդանյանի այլանդակությունների մասին: "Կողքից իմացա, թե իրականում ինչ ա եղել: Իմ տղեն սովորական վարորդ ա եղել, սալյարկայով մեքենա ա քշել: Կամանդիրն էլ միշտ հետը նստում ա, զապրավկա են անում: Պլոմբած-պեչատած բաքերը հանում-տանում են, կանգնում են պոստին, զինվորներին տեղափոխելուց հետո նորից կամանդիրի հետ իջնում են չաստ: Ինքը ինքնագլուխ մի բան չի անում: Հետո էդ կամանդիրը ասել ա, թե բենզինի գերածախս կա, ու պիտի վիզ վերցնես, թե դու ես: Աշոտն էլ ասել ա՝ բայց ես սալյարկա եմ օգտագործել, խի՞ ես բենզինը իմ վզին փաթաթում, եթե իմ մեքենան սալյարկով ա",-պատմում է հայրը՝ ավելացնելով, որ հրամանատարին հակաճառելը շատ թանկ նստեց իր որդու վրա: Հրամանատարը ծեծի ենթարկելուց հետո նրան մի քանի օր փակել է "պահեստում": Երբ տղայի վիճակը վատթարացել է, բուժակն իբր օգնության է հասել, սակայն իրականում ոչինչ չի արել: "Ֆելդշերն էլ էդ անասունին աջակցել ա: Կողքին կանգնած՝ բան չի արել: Հինգ օր մնացել ա ստեղ, ու կամանդիրը ոչինչ չի հայտնել, ոչ ոք չի հետաքրքրվել զինվորով: Զինվորներին էլ վախեցրել ա, որ չմատնեն: Մի քանի օր հետո, երբ վարորդ ա պետք եղել, զինվորներից մեկին ասել ա՝ գնացեք-բերեք Աշոտին: Զինվորները իրար են տվել, բայց Աշոտը ձեն չի հանել, ասում են՝ երեւի էդքան ծեծվելուց հետո խորն ա քնել: Հետո ֆելդշերին են ասում, որ ձեն չի հանում, գալիս ա՝ տեսնում են, որ երեխեն մահացած ա",- հուզված պատմում էր հայրը: Սակայն պարզվում է, որ սպանվածը խոշտանգվել է նաեւ հետմահու: "Խորաթափանց" մարդասպանն իր գազանությունը կոծկելու համար մարդկային երեւակայության բոլոր սահմաններն անցել է. առաջինն իմանալով Աշոտի մահվան մասին, բոլորից թաքուն նրա դիակը դուրս է տարել զորամասից ու մի բարձր տեղից ցած նետել՝ իբր թե Աշոտն է ինքնասպանություն գործել, այնուհետեւ ջարդուփշուր եղած դին բերել-փակել է պահեստում: "Դատաբժշկական փորձաքննությունն էլ ա պարզել, որ Աշոտը գլխիվայր ընկնելուց չի մահացել: Այլ նրան գցել են մահանալուց հետո: Երեխի ձեռք ու ոտք կոտրված էր, սիրտ ու թոք, երիկամներ ցխված էր, ատամները՝ ջարդված, կոտրած էր մինչեւ մազերի ծերը",- մղկտում էր հայրը: Դեպքից հետո ձերբակալվել է մարդասպանը, այնուհետեւ՝ գումարտակի հրամանատարն ու չորս զինվոր: Ի դեպ, նշենք, որ հրամանատարն իր զոհի համերկրացին է՝ Գեղարքունիքի մարզի Սեւան քաղաքից, երկու երեխաների հայր, բայց, մեղմ ասած, վատ համբավի տեր: Պապինին այնտեղ ոչ պաշտոնական շրջանակներում սփոփել են՝ պատմելով, թե սա մարդասպանի ծառայության ընթացքում 3-րդ ծանր դեպքն է, բայց պատիժը կրելու է առաջին անգամ: Այսինքն՝ մխիթարվեք նրանով, որ հանցագործը վերջապես պատժվում է: Ի դեպ, Աշոտի սպանությունը մեծ վրդովմունք էր առաջացրել գյուղում: Գյուղացիները պատրաստակամություն են հայտնել մինչեւ ղեկավար մարմինների դուռը գնալ եւ անվստահություն հայտնել հայոց բանակի ղեկավարներին, որ վերջ տրվի զինվորականների լկտիությանը: 19-ամյա Աշոտ Հովհաննիսյանի դաժան սպանությունը սարսափեցրել էր հատկապես ապագա զինվորների մայրերին:
ՀԳ - Օրերս ինձ ծանոթ զինվորներից մեկը զարմանքով պատմում էր վերջին օրերին բանակում հաստատված խիստ ռեժիմի մասին՝ նկարագրելով, թե ինչպես են մի կապտուկ տեսնելուց հետո զինվորին մերկացնում մինչեւ վերջ ու փորձում պարզել պատճառները: Իսկ հրամանատարներից մեկը տեղեկացնում էր, որ այլեւս իրենք իրավունք չունեն զինվորին ծեծելու: Հետաքրքիր է, թե այս միջոցառումներն ինչքա՞ն կտեւեն, եւ ինչո՞ւ նախկինում միջոցներ չէին ձեռնարկվում:
Այ այսպիսի բաներ էն կատարվում հայոց անպարտելի բանակում: Խաղաղ պայմաններում, ոչ թե թշնամու գնդակից մարտի դաշտում, այլ զորմամասում հրամանատարների կողմից:
Վերջին խմբագրող՝ Norton: 25.09.2009, 16:32:
գրել եմ վերևում:Իսկ էտ Արտաշատի զորամասում է եղել? Որ վաշտի հրամանատարն է եղել?
էսպես չի մնա
Հարվածելով զինվորին, մենք խլում ենք նրանից իր արժանապատվությունը: Իսկ արժանապատվությունից զուրկ զինվորից վատ զինվոր գտնել չի կարելի...
Նապոլեոն
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
One_Way_Ticket (25.09.2009)
Կարդացի տեղադրված նյութը: Վրաս շատ ազդեց:
Թքեմ ես դրա երեսին, էդ Արամ Վարդանյան ա, ինչ զիբիլ ա:
Մարդ գնում ա բանակ հայրենիքը պաշտպանելո՞ւ, թե՞ ինքը իրան պաշտպանելու: Փաստորեն հայ զինվորը զոհվում ա ոչ թե հանուն հայրենիքի, այլ հանուն ոչնչի:
Ափսոս մահապատիժը հանել են: Ես, որ մահապատժին դեմ եմ, էս դեպքում երկու ձեռքով եմ կողմ, ու ինքս հաճույքով դատավճիռը ի կատար կածեի:
Ամենավատը ոչ թե էն ա, որ էդ տիպի կենդանիներ կան, որ հանգիստ զինվոր են սպանում, այլ էն ա, որ դրանց որոշակի իշխանություն ա տրված: Վաղըչէմյուսօրը էդի կարար գեներալ էլ դառնար, որովհետեւ բարձր պաշտոնների հասնելու համար պետք ա ավելի բարձր կլասի տականք լինել:
Ինչեւէ, գուցե իմ բարձր էմոցիոնալությունից էլ է, որ սենց կտրուկ բաներ եմ գրում…
Չգիտեմ… որ լրիվ մտքիս էղածը հիմա գրեմ, ակումբի սերվերը կարող ա կախվի, դրա համար սհմանափակվեմ էսքանով:
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 25.09.2009, 20:42:
Պատ. Հայոց բանակ...
Ընդհանուր առմամբ ուզում եմ ծառայել ու գտնում եմ, որ շատ էլ լավ բանակ ունենք: Համ էլ իմ ծառայությունը հեշտ ա լինելու... մուզզվոդ...
aerosmith (25.09.2009)
Ես էլ եմ տենց ուզում անեմ, բայց լսել եմ, որ համակարգչի վրա ծառայությունը ավելի հեշտ ա անցնում: Որի՞ն հավատամ:
Իսկ դու ի՞նչ գործիք ես նվագում:
Պատ. Հայոց բանակ...
Կլարնետ, դասական: Մենակ ասում են բանակում կլարնետ շատ կա... իսկ դու՞
Ֆլեյտա
քեզ բարի ծառայություն, ափսոս մենակ կոմպի ստեղնաշար նվագել գիտեմ, թե չէ ես էլ մեծհաճույքով մուզվոդ կուզեի, համ նրա համար, որ երաժշտություն շատ եմ սիրում, համ էլ թեթև կանցներ ծառայությունսԸնդհանուր առմամբ ուզում եմ ծառայել ու գտնում եմ, որ շատ էլ լավ բանակ ունենք: Համ էլ իմ ծառայությունը հեշտ ա լինելու... մուզզվոդ...
Հարդ (28.09.2009)
Հույսդ կտրիր, թե մուզզվոդում ավելի հեշտ է, բոլոր շարքերին ներկա ես լինելու, ամեն օր վերակարգի փոխարինմանը ներկա ես լինելու, անընդհատ ուշադրության կենտրոնում, ու հրամանատարներն էլ անընդհատ երեսովդ են տալու, թե կայֆավատ ես լինում, մի քիչ էլ ուստավոտ զամպաբոյ ունեցաք, ամեն շաբաթ մյուս ծառայողների պես կրակային ես գնալու… Շեփորահարները ընդհանրապես քաշված են լինում, որովհետև բոլոր տողանները իրանք են շեփորում, օրվա ընթացքում ժամանակ չեն ունենում, որ բածինկեքը հանեն: Ծառայությունը քաղցր չի լինում, ուղղակի պարտադիր բան է և անհրաժեշտ, լավ է, որ պատրաստակամ ես գնալու, կգնաս՝ տեղում կտեսնես, թե որն է ավելի հարար, ինչ անես, որ հեշտ լինի, մեր գնդում ինձ խնդրեին՝ ես կամպյուտրշիկ չէի գնա, որովհետև կամպյուտրշիկները սաղ օրը շտաբում, սպաների աչքի դեմը, բածինկաներով, ուստավ հագնված էին, իսկ կոնկրետ մեր ստորաբաժանումը կայֆավատ էր լինում, մենակ ճաշարան իջնելուց բածինկա էինք հագնում իջնում, մեկ էլ շարքերի ժամանակ, շատերը նույնիսկ ճաշարան էին իջնում չստերով, մենակ պետք է այնպես անեին, որ սպաներից մարդ չնկատեր, իսկ ես նախընտրումէի հագնել բածինկա, կես ժամվա համար նկատողություն կամ պատիժ չստանալ, իսկ մնացած ժամանակ կազարմում ցկում էինք, քնում, գիրք կարդում, կարտ, նարդի, այնպես որ նայած տեղ, կգնաս՝ տեղում կորոշես, թե ինչ անես:Ընդհանուր առմամբ ուզում եմ ծառայել ու գտնում եմ, որ շատ էլ լավ բանակ ունենք: Համ էլ իմ ծառայությունը հեշտ ա լինելու... մուզզվոդ...
Փառք ու պատիվ հայոց բանակին:Հայոց բանակ
Անփառաշունքություն ու անպատիվություն մնացած բանակներին:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ