Հայոց բանակ

[Elmo]

Որպես ավարտած ու հետո ծառայած 2 բան կասեմ:
1. ավելի լավ ա 18 տարեկանում գնալ գալ, կամ ընդհանրապես չգնալ: 18 տարեկանում ծառայությունը հեշտ ա անցնում: Ուշ գնալուց 2 տարին 1,5 չի դառնում, նույնիսկ մի օրով չի կրճատվում:
2. Գիտելիքները թաղելու մասին: Գիելիքների թաղելու ոչ մի նպաստող հանգամանք չեմ տեսնում բանակում: Մարդը եթե նորմալ սովորել ա ուրեմն դա ամբողջ կյանքի համար ա: Եթե 2 տարում պետք ա սովորածդ մոռանաս, ուրեմն բանակը մեղավոր չի: Ուրեմն սկի սովորել էլ պետք չէր: Միակ պրոբլեմը նորություններից հետ մնալն ա: Էդ էլ գալուց հետո 2 ամսվա պատմություն ա:

[Lion]

Իհարկե կոնկրետ որևէ մեկի պահով չեմ ասում, բայց միշտ այնպիսի տպավորություն եմ ստացել, որ վատ մասնագետները միշտ իրենց մասնագիտական վատ որակը ձգտում են բացատրել բանակով, իբր այդ երկու տարում իրենք... կորցրեցին իրենց որակները:

[Ungrateful]

դեպքեր եմ տեսել, որ 18 տարեկանում բանակ գնացողը, ուղղակի ասել է - "լավ էէ, բանակից հետո ինչ սովորել? ինչիսա պետք? ավելի լավա գնամ աշխատեմ մի տեղ, տնեցիներին օգնեմ..." Գնում - գալիս է, դառնում է բանվոր...

[John]

Ապե ամեն ինչ էլ հնարավոր ա . . . Մարդ էլ կա (2 հոգու գիտեմ տենց), 1ի կուրսի վերջում դուրս ա մնացել, բանակից հետո վերականգնվել ա' կարգին սովորել ա . . . Սաղ մարդուց ա գալիս ;-) հիմնականում ով որ ասում ա 'բանակից հետո էլ ինչ սովորել ', ինքը բանակից առաջ էլ նենց մի սովորող չի եղել ;-)

[Աթեիստ]

1. Որպես բժիշկ, խորհուրդ կտամ գրել "ոչ շարային", քանի որ բոլոր բժիշկներին էլ մինչև բանակ ուղարկելը սովորեցնում են ուշադիր լինել հիվանդների նկատմամբ (ոչ թե հիվանդի համար, այլ հետագայում խնդիրներից խուսափելու համար)։ Այսինքն եթե բժիշկը տեսավ "ոչ շարային" գրվածը և նրա տվյալ զորամասում նրա խոսքն անցում է, քու ծառայությունն ավելի թեթև կանցնի։

2. Սեփական օրինակով կարող եմ ասել, որ բանակից հետո սովորելու ցանկությունը չկորավ, բայց որևէ ուսումնական հիմնարկություն ընդունվելու ցանկություն այլևս չկար։ Հասկացա, որ ինքնուրույն ավելի շատ (և ճիշտ) բան կսովորեմ, քան թե ցանկացած ինստիտուտում։

[Lion]

Երկրորդ կետի հետ համաձայն եմ: Բայց ըստ իս առանց ծայրահեղ անհրաժեշտության ու զուտ «բժիշկների բարեհաճության համար» «ոչ շարային»--ի զինգրքույկ ունենալ չարժե...

[Աթեիստ]

զուտ «բժիշկների բարեհաճության համար»

Եթե մարդն ունի հարթաթաթյուն, նրա համար ավելի անվնաս կլինի ոչ շարային ծառայությունը։
Անմտություն են համարում ինչ որ վերացական գաղափարների համար (ապագայում ինչ որ պաշտոնի չհասնելու մտավախություն) վտանգել սեփական առողջությունը։ Իսկ այն որ բանակը տեղով վտանգ է նույնիսկ լիարժեք առողջ մարդու առողջությանը դրանում ես համոզված եմ։

[Fedayi]

Ապե ամեն ինչ էլ հնարավոր ա . . . Մարդ էլ կա (2 հոգու գիտեմ տենց), 1ի կուրսի վերջում դուրս ա մնացել, բանակից հետո վերականգնվել ա' կարգին սովորել ա . . . Սաղ մարդուց ա գալիս ;-) հիմնականում ով որ ասում ա 'բանակից հետո էլ ինչ սովորել ', ինքը բանակից առաջ էլ նենց մի սովորող չի եղել ;-)

Իմ օրինակով ասեմ: Անցած տարի վերջացրեցի բակալավրիատը… Ամեն կերպ տրամադրվել էի ծառայելու, սակայն պարզվեց, որ բարձր առաջադիմության պատճառով անվճար կարգով, ուրեմն՝ տարկետման իրավունքով անցնում եմ մագիստրատուրա: Դե, եթե մագիստրատուրա, ուրեմն աճ, կատարելագործում...բայց...բայց, դուքյան ոնց որ լինի: Էն որ ասում ա...մեր մագիստրատուրան էնքան վատն ա, որ դասախոսներն են դասից փախնում… Ինչ գիտեի, սկսում եմ մոռանալ: Միայն հետընթաց, քյարն էլ մի կտրո թուղթն ա լինելու՝ մագիստրատուրայի դիպլոմը…Այս ֆորումից ես ավելի շատ ու, ամենակարւորը՝ առավել պետքական գիտելիքներ եմ ստանում, քանց այնտեղ:
Ասել եմ, էտ դիպլոմը տալու եմ բարեկամությանս /իրանց համար եմ "վաստակելու"/, ես իմ բակալավրիատի դիպլոմն առնեմ, գնամ աշխատեմ, փառք Աստծո, երբեք խնդիր չեմ ունեցել այդ հարցում: Բայց դե, իսկական հեռանկարային աշխատանքին անցնելուն էլ հենց նույն մագիստրատուրան է խանգարում. անվճար անցել ես, հո չես թողնի հարամ անեն: Ստիպված, փակ շղթայի մեջ ընկա: Եթե չկա ուզածդ աշխատանքը, գոնե իմանաս՝ նորմալ ուսում ես առնում, բայց...դա էլ չկա: Իսկ բանակի հարցը մնում է ու մնում: Քսաներկու տարեկանում ինձ չեմ հարգի, որ ձեռքս գրպանս դրած երկու տարի ինքնանպատակ սկզբունքով գնամ համալսարան ու հետ գամ: Արդյունքում՝ որոշեցի, դիմում գրեցի, պավեզդկեն վերցրի, ինստիտուտից ամսի 22-ին կազատեն /վերջին քննությունից հետո/, կգնամ ծառայելու… Կգամ դեմս ազատ կլինի, այդ մի տարին էլ կսովորեմ, կավարտեմ:
Սաղ սուտ ա, միայն գիտելիքով կարող ես մի կտոր հացի տեր դառնալ, բայց, կոնկրետ իմ դեպքում, դա լսարանում հնչող հեքիաթները չեն:

[aerosmith]

Իմ օրինակով ասեմ: Անցած տարի վերջացրեցի բակալավրիատը… Ամեն կերպ տրամադրվել էի ծառայելու, սակայն պարզվեց, որ բարձր առաջադիմության պատճառով անվճար կարգով, ուրեմն՝ տարկետման իրավունքով անցնում եմ մագիստրատուրա: Դե, եթե մագիստրատուրա, ուրեմն աճ, կատարելագործում...բայց...բայց, դուքյան ոնց որ լինի: Էն որ ասում ա...մեր մագիստրատուրան էնքան վատն ա, որ դասախոսներն են դասից փախնում… Ինչ գիտեի, սկսում եմ մոռանալ: Միայն հետընթաց, քյարն էլ մի կտրո թուղթն ա լինելու՝ մագիստրատուրայի դիպլոմը…Այս ֆորումից ես ավելի շատ ու, ամենակարւորը՝ առավել պետքական գիտելիքներ եմ ստանում, քանց այնտեղ:
Ասել եմ, էտ դիպլոմը տալու եմ բարեկամությանս /իրանց համար եմ "վաստակելու"/, ես իմ բակալավրիատի դիպլոմն առնեմ, գնամ աշխատեմ, փառք Աստծո, երբեք խնդիր չեմ ունեցել այդ հարցում: Բայց դե, իսկական հեռանկարային աշխատանքին անցնելուն էլ հենց նույն մագիստրատուրան է խանգարում. անվճար անցել ես, հո չես թողնի հարամ անեն: Ստիպված, փակ շղթայի մեջ ընկա: Եթե չկա ուզածդ աշխատանքը, գոնե իմանաս՝ նորմալ ուսում ես առնում, բայց...դա էլ չկա: Իսկ բանակի հարցը մնում է ու մնում: Քսաներկու տարեկանում ինձ չեմ հարգի, որ ձեռքս գրպանս դրած երկու տարի ինքնանպատակ սկզբունքով գնամ համալսարան ու հետ գամ: Արդյունքում՝ որոշեցի, դիմում գրեցի, պավեզդկեն վերցրի, ինստիտուտից ամսի 22-ին կազատեն /վերջին քննությունից հետո/, կգնամ ծառայելու… Կգամ դեմս ազատ կլինի, այդ մի տարին էլ կսովորեմ, կավարտեմ:
Սաղ սուտ ա, միայն գիտելիքով կարող ես մի կտոր հացի տեր դառնալ, բայց, կոնկրետ իմ դեպքում, դա լսարանում հնչող հեքիաթները չեն:

իսկ Ֆեդայի ջան կասես որ համալսարանում ես սովորել??? եթե գաղտնիք չի

[Fedayi]

իսկ Ֆեդայի ջան կասես որ համալսարանում ես սովորել??? եթե գաղտնիք չի

PM-ով կասեմ: