Հայոց բանակ

[Ապե Ջան]

Այսօր Հայաստանում հայ հասարակությունը ձգտում է ամեն գնով ազատվել բանակից: Հայ հասարակության մեջ մտնում եմ նաև ես, որ 3 տարի հետ պետք է գնամ ծառայության: Չէ չէ փոքր չեմ, ուղղակի համալսարանի հետ կապված 4 տարի հետո պետք է գնամ:

Երիտասարդները տեսնելով էս ամենը, տեսնելով այդքան զգալի սպանությունները թիվը, բ՞ա նրանք կուզենան ծառայեն, պարզա որ ամեն ինչ կանեն չծառայելու համար: Բա լավ ի՞նչա լինելու վերջը, որ բոլորը ամեն գնով ազատվեցին ծառայությունից, բ՞ա մեր սահմանները ո՞վա պաշտպանելու:

[Lion]

Փառք աստծո, գոնե վերջին բառերը առկա էին...

[Նաիրուհի]

Երեխեք, էս դեպքի մասին է՞լ ինչ գիտեք։

[Rammstein]

Երեխեք, էս դեպքի մասին է՞լ ինչ գիտեք։

Վայ քու արա, ես էսքանն էլ չէի իմանում:
Մարդ չդառանք էլի…

[VisTolog]

Էդ «լավ տղուն» պետքա սատկացնել, 1000 մասի բաժանել ու աղալ:
Ամեն զիբիլ գնում «լավ սպայա» դառնում:
Ինքնասպանությունն էլ արդեն ամենահեշտ ձևնա դառել բացահայտ սպանությունները կոծկելու համար:


...

[Վիշապ]

Այսօր Հայաստանում հայ հասարակությունը ձգտում է ամեն գնով ազատվել բանակից: Հայ հասարակության մեջ մտնում եմ նաև ես, որ 3 տարի հետ պետք է գնամ ծառայության: Չէ չէ փոքր չեմ, ուղղակի համալսարանի հետ կապված 4 տարի հետո պետք է գնամ:

Երիտասարդները տեսնելով էս ամենը, տեսնելով այդքան զգալի սպանությունները թիվը, բ՞ա նրանք կուզենան ծառայեն, պարզա որ ամեն ինչ կանեն չծառայելու համար: Բա լավ ի՞նչա լինելու վերջը, որ բոլորը ամեն գնով ազատվեցին ծառայությունից, բ՞ա մեր սահմանները ո՞վա պաշտպանելու:

Ապե Ջան, գրեթե ամեն օր ճանապարհատրանսպորտային պատահարից մարդ է զոհվում Հայաստանում, ի՞նչ անենք, չերթևեկեն՞ք: Ծառայությունը անհրաժեշտություն է, ինչքան էլ դժվար լինի: Տենց մի հատ երգ կա, գիտե՞ս, մեր քայլերգներից էր, Քելբաջարում՝

Պատերազմ եք գնում, ուրախ գնացե՛ք,
Վարդանի արյունն է Ձեր մեջ, իմացե՛ք,
Նոր կազմավորված Հայոց բանակի,
Առաջին զինվորն եք, հպարտ գնացե՛ք:

Ինչքան էլ, որ դժվար լինի, դիմացե՛ք,
Վախկոտն ամեն օր է մեռնում, իմացե՛ք,
Քաջերը` մեկ անգամ, փառքով, իմացե՛ք,
Հողն արյունով են պահում, իմացե՛ք:
....

Հ.Գ. իմ սիրած երգերից էր...
Մեկ էլ մի երգ կար, որ մի անգամ գիշերով եմ լսել Սովետաշենի զորամասի զինվորներից մեկն էր երգում քայլերգի ժամանակ, էնքան լավն ու հուզիչ երգ էր... բառերը մոռացել եմ

Ժող, մեր բանակը ճիշտ այնքան լավն է կամ վատն է որքան մենք ենք լավը կամ վատը: Բանակը՝ դա մենք ենք: Ծառայեք, ճանաչեք ինքներդ ձեզ:

[Ապե Ջան]

Ապե Ջան, գրեթե ամեն օր ճանապարհատրանսպորտային պատահարից մարդ է զոհվում Հայաստանում, ի՞նչ անենք, չերթևեկեն՞ք: Ծառայությունը անհրաժեշտություն է, ինչքան էլ դժվար լինի: Տենց մի հատ երգ կա, գիտե՞ս, մեր քայլերգներից էր, Քելբաջարում՝

Պատերազմ եք գնում, ուրախ գնացե՛ք,
Վարդանի արյունն է Ձեր մեջ, իմացե՛ք,
Նոր կազմավորված Հայոց բանակի,
Առաջին զինվորն եք, հպարտ գնացե՛ք:

Ինչքան էլ, որ դժվար լինի, դիմացե՛ք,
Վախկոտն ամեն օր է մեռնում, իմացե՛ք,
Քաջերը` մեկ անգամ, փառքով, իմացե՛ք,
Հողն արյունով են պահում, իմացե՛ք:
....

Հ.Գ. իմ սիրած երգերից էր...
Մեկ էլ մի երգ կար, որ մի անգամ գիշերով եմ լսել Սովետաշենի զորամասի զինվորներից մեկն էր երգում քայլերգի ժամանակ, էնքան լավն ու հուզիչ երգ էր... բառերը մոռացել եմ

Ժող, մեր բանակը ճիշտ այնքան լավն է կամ վատն է որքան մենք ենք լավը կամ վատը: Բանակը՝ դա մենք ենք: Ծառայեք, ճանաչեք ինքներդ ձեզ:

Ժող, մեր բանակը ճիշտ այնքան լավն է կամ վատն է որքան մենք ենք լավը կամ վատը: Բանակը՝ դա մենք ենք: Ծառայեք, ճանաչեք ինքներդ ձեզ:

Միանշանակ համաձայն չէմ, բ՞ա օլիգարխները

[VisTolog]

Երեխեք, էս դեպքի մասին է՞լ ինչ գիտեք։

a1+

Հոկտեմբեր 03, 2010
Զինծառայողը` նկուղում կախված

Հոկտեմբերի 3-ին, ժամը 19:00-ի սահմաններում, N զորամասի զորանոցի նկուղում հայտնաբերվել է նույն զորամասի ժամկետային զինծառայող, շարքային Սամվել Գևորգի Խաչատրյանի (ծնվ. 1992թ., Արտաշատի զինկոմիսարիատ) դին՝ կախված վիճակում: Սեպտեմբերի 13-ից շարքային Սամվել Խաչատրյանը ստորաբաժանման կազմում մասնակցում էր ճամբարային հավաքների:
Կատարվում է հետաքննություն: Դեպքի մանրամասների մասին կհաղորդվի առաջիկայում:

Հայտնում են ՀՀ ՊՆ տեղեկատվության և հասարակայնության հետ կապերի վարչությունից

92 թիվ

[Նաիրուհի]

a1+

Հոկտեմբեր 03, 2010
Զինծառայողը` նկուղում կախված

Հոկտեմբերի 3-ին, ժամը 19:00-ի սահմաններում, N զորամասի զորանոցի նկուղում հայտնաբերվել է նույն զորամասի ժամկետային զինծառայող, շարքային Սամվել Գևորգի Խաչատրյանի (ծնվ. 1992թ., Արտաշատի զինկոմիսարիատ) դին՝ կախված վիճակում: Սեպտեմբերի 13-ից շարքային Սամվել Խաչատրյանը ստորաբաժանման կազմում մասնակցում էր ճամբարային հավաքների:
Կատարվում է հետաքննություն: Դեպքի մանրամասների մասին կհաղորդվի առաջիկայում:

Հայտնում են ՀՀ ՊՆ տեղեկատվության և հասարակայնության հետ կապերի վարչությունից

92 թիվ

Ինձ հենց էդ մանրամասներն են հետաքրքրում...

[AMzone]

Ապե Ջան, գրեթե ամեն օր ճանապարհատրանսպորտային պատահարից մարդ է զոհվում Հայաստանում, ի՞նչ անենք, չերթևեկեն՞ք: Ծառայությունը անհրաժեշտություն է, ինչքան էլ դժվար լինի: Տենց մի հատ երգ կա, գիտե՞ս, մեր քայլերգներից էր, Քելբաջարում՝

Պատերազմ եք գնում, ուրախ գնացե՛ք,
Վարդանի արյունն է Ձեր մեջ, իմացե՛ք,
Նոր կազմավորված Հայոց բանակի,
Առաջին զինվորն եք, հպարտ գնացե՛ք:

Ինչքան էլ, որ դժվար լինի, դիմացե՛ք,
Վախկոտն ամեն օր է մեռնում, իմացե՛ք,
Քաջերը` մեկ անգամ, փառքով, իմացե՛ք,
Հողն արյունով են պահում, իմացե՛ք:
....

Հ.Գ. իմ սիրած երգերից էր...
Մեկ էլ մի երգ կար, որ մի անգամ գիշերով եմ լսել Սովետաշենի զորամասի զինվորներից մեկն էր երգում քայլերգի ժամանակ, էնքան լավն ու հուզիչ երգ էր... բառերը մոռացել եմ

Ժող, մեր բանակը ճիշտ այնքան լավն է կամ վատն է որքան մենք ենք լավը կամ վատը: Բանակը՝ դա մենք ենք: Ծառայեք, ճանաչեք ինքներդ ձեզ:

չգիտեմ դու ոնց, բայց ես իմ երեխուն չեմ ցանկանա ուղարկել ետձև ****** տղու մոտ , որ ետ **** տղենել ըտենց վարվի զինվորների հետ. ինչ տարբերություն պատերազմը թշնամու կողմիցա դե մեր **** տղա աֆիցերների կողմից. քո բերած ավտոյի օրինակնել լրիվ ուրիշ բանա, լավա լվացքի մեքենայի օրինակ չբերիր .. բանակում կյանքը 50/50 դառել.

բոլորնել մեծ մեծ խոսում են, հայոց բանակ հայոց սահման, պաշպանենք, կռվենք. ես ինքս 21 տարեկան եմ , ծառայել եմ հայոց բանակում, բայց պարտադրաբար, եթե պատերազմ լինի առաջի չգնացողը եսեմ, չեմ գնա ոչ միլիոներ ունեմ, ոչ դղյակներ ոչել գործառաններ որ մտածեմ կորցնելու մասին, թո պուզոները մտածեն. ես կառավարության ու ես երկրի համար ներկա պահին ոչինչ չունեմ անելու.

[Norton]

Զինծառայողը` նկուղում կախված

«Հրապարակ». Երբ տղայի վիճակը խիստ վատացել է, նրան բարակ պարանով խեղդել են ու մեկ ուրիշ պարանով կամ զինվորական գոտիով կախել

Թերթը նոր մանրամասներ է հաղորդում կիրակի օրը, հոկտեմբերի 3-ին կախված վիճակում «գտած» Հադրութի շրջանի N զորամասի շարքային զինծառայող 18-ամյա Սամվել Խաչատյանի դեպքի վերաբերյալ։

Հոկտեմբերի մեկին Սամվելը զանգել է տուն, խնդրել, որ իրեն «տուլիկ» ուղարկեն։ «Տաք շոր ուղարկեք, աշեյնիկ ուղարկեք, չգիտեմ՝ Դուք գիտե՞ք, թե ինչ ա աշեյնիկը, գցում են մեջքին՝ ոջիլի դեմ, բայց ասեց՝ փչովի դեղ էլ ուղարկեք, որովհետև ոջիլն արդեն մեզ ուտում ա... Մենք վեշը ուղարկեցինք, բայց իմ բալան էլ չկար, էդ գայլերի ոհմակն արդեն նրան հոշոտել էր, հոշոտել։ Էդ օրը հոգիս լացում էր, լացեցի-լացեցի, գնացի խանութ՝ գործի։ Հետո զանգեցին-ասեցին՝ տուն արի։ Ես գնում եմ տուն, մարդիկ նայում են...»,-մղկտալով պատմում էր որդեկորույս մայրը։
Այդ օրը Սամվելը խոսում է նաև իր երիտասարդ բարեկամներից մեկի հետ։ Ապա հեռախոսը վերցնում է զինավանի զինվորներից մեկը և Սամվելի բարեկամին ասում, որ իրենց մոտ մի լեյտենանտ կա, ու ինքը «լավ տղա» ա, իրանց «ախպերն» ա, ինքը «ոնց ասում ա, սաղ տենց ա», ինքը «ճշտով ա» շարժվում, սխալ բան չի անի, ու Սամոյի «մոմենտով» մի քիչ խնդիրներ կա։ Հետո երիտասարդը զրուցում է Սամվելի հետ, և Սամվելը պատմում է, որ դասի ժամանակ քնել է, ու սպան խփել է իրեն։
Այնուհետև սպանության օրը, 11– 12-ն ընկած ժամանակահատվածում նորից զինավանից զանգում են Սամվելի բարեկամին և ասում, որ նրա «ախպերը լիքը պրոբլեմներ ունի»։ Բարեկամը հետաքրքրվում է, թե ինչ է եղել։ Գյումրեցի լեյտենանտը հեռախոսը փոխանցում է Սամվելին, որ վերջինս պատմի։ Սամվելը պատմում է, որ լվացարանում մի քանի հոգի, ճամբարային հավաքին մասնակցող ՀՕՊ-ի գրեթե ողջ անձնակազմը հարձակվել է իր վրա ու ծեծել։
Սամվել Խաչատրյանի դիակի զննության ժամանակ հայտնաբերվել են 15-ից ավելի տարբեր աստիճանների վերքեր, վնասվածքներ՝ ոտքերի, ձեռքերի, մեջքի, գլխի վրա։ Գլխին հասցված հարվածներն առաջացրել են արյան զեղում։ Պարանոցի վրա նկատվել են երկու կապտագույն գծեր, որ խեղդող գործիքների թողած հետքերն են եղել։ Հետքերից մեկը բարակ, մյուսը հաստ է եղել, որը գործնականում հաստատում է սպանության վարկածը։ Ամենայն հավանականությամբ՝ բարեկամի հետ տեղի ունեցած հեռախոսազանգից հետո սպան շարունակել է «հաշիվներ մաքրել» Սամվել Խաչատրյանի հետ։ Իրեն «լավ տղաներով» շրջապատած «լավ տղա» խաղացող սպան Սամվել Խաչատրյանին տարել է նկուղ և իր «ախպերների» հետ շարունակել անասնական վայրագությամբ ծեծել Սամվելին։ Ապա, երբ տղայի վիճակը խիստ վատացել է, նրան բարակ պարանով խեղդել են ու մեկ ուրիշ պարանով կամ զինվորական գոտիով կախել, փորձելով իրենց հանցանքն ինքնասպանության տեղ անցկացնել։ Եթե ուսադիրներով անասունը զինվորին լվացարանում ծեծի ենթարկելուց հետո նրան բուժօգնություն ցույց տար, գուցե այս ողբերգական մահը չլիներ, բայց մարդկային արժանիքներից զուրկ այդ տականքը նախընտրել է իր հանցագործությունը պարտակել սպանությամբ։ Քիչ հավանական է սպանության երկրորդ վարկածը՝ լվացարանի ծեծի ժամանակ ստացած հարվածներից մահացած Սամվելի դին կախել են, ընդ որում՝ մի անգամ բարակ պարանով, մի անգամ՝ հաստ, որ սպանությունը որպես ինքնասպանություն ներկայացնեն։
Որդեկորույս ծնողների վիշտը ոչինչ չի սփոփի, բայց նրանք պահանջում են, որ չարատավորեն իրենց որդու անունն ու սպանությանը ինքնասպանություն չվերագրեն։ Հարազատների ու Սամվելին ճանաչողների պնդմամբ՝ նա և հոգեպես, և ֆիզիկապես պինդ տղա է եղել և երբեք ինքն իր վրա ձեռք չէր բարձրացնի, ավելի շուտ՝ զինավանից կփախչեր։ Կենսուրախ, առանձնահատուկ հումորով, խելացի, աշխատասեր՝ այսպես են բնութագրում Սամվել Խաչատրյանին նրան ճանաչողները։
«Թող իրենք հարյուր տարի ապրեն, ես չեմ ուզում, որ ինչ-որ մեկի մատը փուշ մտնի, թող ազատեն դրանց, մենակ թե իմ որդու անվան հետ թող չխաղան, թող խոստովանեն, որ իրանք են արել»,-ասում է Սամվելի հայրը, որ նույնիսկ այս մեծ վշտի մեջ չի կորցրել իր մարդկային որակները։

Tert.am

[Վիշապ]

չգիտեմ դու ոնց, բայց ես իմ երեխուն չեմ ցանկանա ուղարկել ետձև ****** տղու մոտ , որ ետ **** տղենել ըտենց վարվի զինվորների հետ. ինչ տարբերություն պատերազմը թշնամու կողմիցա դե մեր **** տղա աֆիցերների կողմից. քո բերած ավտոյի օրինակնել լրիվ ուրիշ բանա, լավա լվացքի մեքենայի օրինակ չբերիր .. բանակում կյանքը 50/50 դառել.

բոլորնել մեծ մեծ խոսում են, հայոց բանակ հայոց սահման, պաշպանենք, կռվենք. ես ինքս 21 տարեկան եմ , ծառայել եմ հայոց բանակում, բայց պարտադրաբար, եթե պատերազմ լինի առաջի չգնացողը եսեմ, չեմ գնա ոչ միլիոներ ունեմ, ոչ դղյակներ ոչել գործառաններ որ մտածեմ կորցնելու մասին, թո պուզոները մտածեն. ես կառավարության ու ես երկրի համար ներկա պահին ոչինչ չունեմ անելու.

Ես որտեղ որ ծառայել եմ, ընենց ստոր լակոտներ կային, որ աֆիցերները նրանց համեմատ հրեշտակներ էին: Անընդհատ պիտի հետևեիր, որ հերթական ստորությունն ու տականքությունը չանեն, խեղճերին չծեծեն, չծաղրեն, չուղարկեն իրենց նասկիներն ու տռուսիկը լվանալու, չստորացնեն տարբեր մեթոդներով, չուռեն, մալաչկո չխմեն, բոլորի փայ «տուշոնկեն» ճաշարանից չթռցնեն և այլն: Ընդհանրապես քաղաքացիական կյանքում էլ, տարբեր վայրերում ռաստվում են էլի ստորներ, որ եթե թույլ տվեցիր՝ ինչ ասես կանեն:
Ինչ վերաբերում է միլիոններ ու դղյակներ ունենալուն, ապա եթե պատերազմ լինի, չկասկածես, էլի դու ես պարտադրաբար գնալու ու կռվելու, իսկ միլիոններ ու դղյակներ ունեցողները մեկ է էլի չեն կռվելու
Կռվելը միլիոնները պաշտպանելու համար չի: Ճիշտն ասած ես էլ էդքան լավ չեմ հասկանում թե ինչի համար է, բայց ես կռվելու երևի թե կգնամ
Մի անգամ պոստում զինվորներին հարց ու փորձ էի անում, թե եթե թշնամին հարձակվի ով ինչ է անելու: Ամենազավեշտական պատասխանները լավ հիշում եմ, ուրեմն մեկը ասում էր, որ եթե կռիվը սկսվի ապա ինքը՝ «արագ կվերունեմ ավտոմատը, հինգ մագազին պատրոն, գռանատ, ու կվազեմ դեպի բատալյոն (մեջքով դեպի թշնամին)», ես հարցրի, թե եթե փախնելու ես, ապա ինչու՞ ես էդքան զենք հետդ վերցնում, ինքը թե՝ «դե որ ճամփին թուրք ռաստվի՝ խփեմ»...
Իսկ մյուսը ասեց՝ «կամանդիր, մինչև վերջ մեջքիդ կայնելու եմ, չկասկածես, ինչ ուզում ա ըլնի»... Ճիշտն ասած այդպես էլ չհասկացա, թե ինչու հենց իմ մեջքին, բայց դե չհարցրի էլ... Ինձ այդ տարբերակը շատ դուր եկավ, ես էլ կուզեի կանգնել իմ «կամանդիրի» մեջքին... Լավ է որ նպատակ ունես, կապ չունի այդ նպատակը քեզ պետք է՞, թե՞ ոչ, մի տեսակ հետաքրքիր է դառնում կյանքը

[aerosmith]

Չնայած ես դեռ չեմ ծառայել, բայց հիմիկվանից արդեն մտածում եմ , որ եթե տղա երեխա ունենամ, ամեն գնով, ամեն ինչ անելու եմ որ բանակ չգնա.... Իհարկե եթե բանակը լինի են վիճակում ինչ որ հիմայա... ու եթե ինքը իր կամքով չուզենա գնա... Եթե թեկուզ կաշվիցս էլ դուրս գամ..
Ինչա երեխա ունենամ որ գնա ասենք են բախտին արժանանա ինչին որ հիմա են տղերքն են արժանանում, որոնց կեսին սպանում են, կեսը "ինքնակամ" կախվում ա։ Ես իմ երկիրը սիրում եմ, բայց իմ երեխուն հաստատ իմ երկրից ավելի շատ կսիրեմ։

[einnA]

Չնայած ես դեռ չեմ ծառայել, բայց հիմիկվանից արդեն մտածում եմ , որ եթե տղա երեխա ունենամ, ամեն գնով, ամեն ինչ անելու եմ որ բանակ չգնա.... Իհարկե եթե բանակը լինի են վիճակում ինչ որ հիմայա... ու եթե ինքը իր կամքով չուզենա գնա... Եթե թեկուզ կաշվիցս էլ դուրս գամ..
Ինչա երեխա ունենամ որ գնա ասենք են բախտին արժանանա ինչին որ հիմա են տղերքն են արժանանում, որոնց կեսին սպանում են, կեսը "ինքնակամ" կախվում ա։ Ես իմ երկիրը սիրում եմ, բայց իմ երեխուն հաստատ իմ երկրից ավելի շատ կսիրեմ։

aerosmith ջան դու մտածում ես, որ քո հայրը քեզ պակաս ա սիրում, քան դու քո ապագա որդուն պիտի սիրես?
ավելի լավ ա մտածես, ոնց անես, որ բանակը էս օրի չմնա, որ քո որդին հանգիստ ծառայի:

[aerosmith]

Իմ հայրը ինձ իհարկե շատ է սիրում, բայց ես կյանքում չեմ հանդուրժի որ իմ տղեն գնա բանակ, իսկ են հաստավզների տղերքը չէ։
einnA ջան իսկ քո երկրորդ կետում նշածը տեսականորեն ընենց հեշտա թվում, բայց գործնականում ահավոր բարդա անելը, նույնիսկ անհնարին(չնայած ես միշտ են կարծիքին եմ, որ անհնարին բան ես աշխարհում չկա)։