Հիմա հասկացա
Հիմա հասկացա, կարևորը կանգառն է,
Ճանապարհ միայն կետերի միացում,
Շնչում է դեմքիդ քրտնած կայարանը,
Քեզ կուլ է տալիս և դուրս, շպրտում:
Սեղմված են իրար մաշված ճամպրուկները,
Յուղոտ բաժակները սեղանին դողում,
Իրարից զզված, ուղղևորները,
Ինչ-որ անիմաստ ստեր են փչում:
Ճանապարհ քո ընթացող խաբկանքն է,
Առջևում միայն անհայտություն,
Երբ քո փողոցից մարդիկ վերանում են,
Դու փնտրիր նրանց, ուրիշ քաղաքում:
Անցյալդ ճզմած քո լաթերիդ մեջ,
Կախում ես մեխից,
Ուր պիտի փաղչես, ինքդ քեզանից:
Քո ճամպրուկն էլ խենթ ջութակի պատյանն է,
Քեզ ճանապարհին ոչ ոք չի սպասում,
Որոնում ես այն կապույտ քաղաքը,
Որտեղ երազները չեն գողանում:
Դու հիմա հասկացար կարևորը կանգառն է,
Ճանապարհը միայն կետերի միացում,
Անշարժությունից զզված ընթանում ես,
Քաղաքից քաղաք ուր քեզ չեն սպասում:
Պառկած ես անշարժ փայտե մահիճին,
Դողալով ցրտից,
Ուր պիտի փաղչես, ինքդ քեզանից:
Դու հիմա հասկացար,
Կարևորը կանգառն է,
Ճանապարհ երկու անհայտի միացում,
Շնչում է դեմքիդ, քրտնած կայարանը,
Քեզ դուրս է նետում, ետ չի ընդունում:
Երգն էլ մի տեսակ կետերի միացում է,
Խոսքերը գցած իրարու գնացքներ,
Բեմն էլ անձրևոտ դատարկ կայարանն է,
Ու ջութակը քո հարբած ուղևոր:
Անցյալդ ճմռած քո լաթերիդ մեջ,
Կախում ես մեխից,
Ուր պիտի փաղչես, ինքդ քեզանից:
Անցյալդ ճմռած քո լաթերիդ մեջ,
Կախում ես մեխից,
Ուր պիտի փաղչես, ինքդ քեզանից:
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Ես իրա երգերը շատ վաղուցվանից եմ լսում:
Այս երգերի տակ, կարող է մարդ ձևավորվել:
Բերված բառերը նոր մշակումներով են(շատ բան փոխված չի), ասեմ որ հները ինձ ավելի էին դուր գալիս:
Էջանիշներ