User Tag List

Էջ 1 3-ից 123 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 35 հատից

Թեմա: Ակումբի Տաղանդը - Մրցութային թեմա

  1. #1
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Գրառում Ակումբի Տաղանդը - Մրցութային թեմա

    Ուշադրություն! Այս թեմայում կտեղադրվեն մրցույթային աշխատանքները: Քննարկումների համար խնդրում եմ օգտագործել այս թեման - Նոր խաղ մրցույթ – Ակումբի տաղանդը: Սկսում ենք!

    Խաղի կազմակերպիչների գրառումներից բացի բոլոր կողմնակի գրառումները կջնջվեն կամ կտեղափոխվեն մոդերատորների կողմից!






    Ծանոթացեք մրցույթի մասնակիցների հետ.

    1. ԱԼՄ-ի զմրուխտ - Պաուլո Դոստոեվսկի
    2. Գրականության համար նոբելյան մրցանակի արժանացած - Հայնրիխ Թումանյան
    3. Սկսնակ գրչակ, մեծ գրող դառնալու հույսերով - Վիլյամ Սերվանտես
    4. Մելամաղձոտ ու դեպրեսիվ գրականության վարպետ - Հովհաննես Հայնե
    5. Այս ակումբցու ստեղծագործությունների հետ համեմատելիս, Մարկիզ դը Սադի գրածները մանկական հեքիաթներ են հիշեցնում - Դանթե Հյուգո
    6. Տաղանդաշատ, բայց ավաղ չհասկացված - Ֆյոդոր Կոելյո
    7. Ֆենթեզի ժանրի վարպետ - Էրիխ Մարիա Անդերսեն
    8. Դետեկտիվ պատմությունների աննկարագրելի վարպետ - Սիլվա Սանդ
    9. Սեր և ռոմանտիկա գովերգող - Ժորժ Կապուտիկյան
    10. Հայրենասիրական բանաստեղծությունների հեղինակ - Միգել Շեքսպիր
    11. Բազմաթիվ մանկական ոտանավորների հեղինակ - Հանս Քրիստիան Ռեմարկ
    12. Պուլիցեր մրցանակի արժանացած - Վիկտոր Ալիգիերի
    Վերջին խմբագրող՝ Ռուֆուս: 14.04.2008, 16:42:
    I may be paranoid but no android!

  2. #2
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Բ Խումբ

    Հայնիխ Թումանյան

    Անձրև

    Ու թափվում է անձրևը իր մաքրագործ էությամբ,
    Պարուրում է նվաղ հոգիս մի բոցեղեն զորությամբ,
    Չի կաշկանդում էլ միտքս այլևս ոչ մի կապանք,
    Եվ իմ սրտին ընկճված հյուր է գալիս մի բերկրանք:
    * * *
    Ու թափվում է անձրևը իր մայրացնող էությամբ,
    Տոչոր հողը իր կույս շրթով հագենում է գոհությամբ,
    Սաղարթախիտ անտառը հեզ ենթարկվում է թևաթափ,
    Հրակարմիր հորիզոնին լույս է թափվում տեղատարափ:
    * * *
    Ու թափվում է անձրևը, ինչպես վայրի բարբարոս,
    Խորշոմապատ լեռները սեգ հեղեղվում են մեղմահոս,
    Խարտիշահեր արտերն անծիր ալիքվում են մեղմահեզ,
    Ու ցամաքած առվակները հորդանում են վերջապես:
    * * *
    Ու թող բերի այս հեղուկը եդեմական ջերմություն,
    Թող պաշտպանի նա մեզ տապից, որպես Աստծո օրհնություն,
    Թող մեզ թրջի կախարդական հեղուկը միշտ
    Եվ վերացնի ամեն թախիծ ու ամեն վիշտ:
    * * *
    Ամեն անգամ այս հրաշքը թող հայտնվի քո ճամփին,
    Եվ հեռացնի նա քո դեմքից մութ ամպերը անմեկին,
    Թող սավառնի երկինքն ի վեր քո սեգ հոգին միշտ ազատ,
    Եվ միշտ ժպտաս անձրևի կտկտոցին հարազատ:
    * * *
    Ու կթափվի անձրևը միշտ ու մշտաթոր,
    Կզովացնի հրից այրվող սրտերը բոլոր,
    Ու կմաքրի նա հավիտյան մեղքերը դեզ
    Եվ, ինչպես միշտ, կչքանա համեստ ու հեզ:
    I may be paranoid but no android!

  3. #3
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Ա Խումբ

    Միգել Շեքսպիր


    Սերը նամակ էր
    Երջանկության անհասցե հեռուներից,
    Լոկ թղթե մի նավակ էր,
    Բայց ալեծուփ խենթ ծովերից
    Սերը փրկեց ինձ,
    Եվ երազանքի միավանկն այս
    Դարձավ ինձ լուսե մի նավահանգիստ.
    Ես գտա քեզ,դու գտար ինձ ,
    Եվ կյանքը փոխվեց մի գեղեցիկ հեքիաթի:
    Մի թող այն անվերնագիր,
    Ինձ հետ ծովի էջերը թերթիր
    Կաթիլ առ կաթիլ…
    I may be paranoid but no android!

  4. #4
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Ա Խումբ

    Հանս Քրիստիան Ռեմարկ

    Ամենի սկիզբը

    Փոքրիկ Սերժն եկավ հոր մոտ
    Եվ հարցրեց Սերժիկը,
    Ի՞նչն է լավ, և ի՞նչն է վատ,
    Կբացե՞ս գաղտնիքը։
    Իմ խորհուրդն է քեզ, տղաս,
    Որ լինես տհաս,
    Որ անես դու այն ամենը
    Ինչ կցանկանաս,
    Որ քանդես այն ինչ կուզես,
    Ուրախանաս մարդ սպանելով,
    Ու առաջ քոնը տանես՝
    Թքած ունենալով։
    Դա է ճիշտը այս դարի,
    Կեր, խաղա, ծախսի, պարի...

    Շարունակելի...
    I may be paranoid but no android!

  5. #5
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Ա Խումբ

    Հովհաննես Հայնե

    Ընդվզում

    Մի պահ փորձիր նայել վերև
    Դեպի երկինք կապուտակ,
    Փորձիր մի պահ դու նկատել
    Թռչուններին համարձակ...

    Միթե դու էլ չես ցանկանում
    Թևեր առնել ու թռչել,
    Թռչել վերև ու կանգ չառնել,
    Թռչել հավերժ ու թռչել…

    Միթե դու էլ չես ցանկանում
    Նայել մարդկանց վերևից
    Ու ծիծաղել ամպագորգոռ
    Քո հորինած բարձունքից...

    Ողբամ զքեզ ,մարդ արարած,
    Որ ձգտում ես բարձունքի,
    Ու ձգտում ես դու այն կետին,
    Որին երբեք չես հասնի...

    Ինչքան էլ որ թռչես վերև,
    Ինչքան էլ որ վեր բարձրանաս
    Միևնույն է քեզնից վերև
    Թռչողներ կան անհամար...
    I may be paranoid but no android!

  6. #6
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Բ Խումբ

    Վիկտոր Ալիգիերի

    Բարի գիշեր, բարի փերի,
    Երազներում ինձ այցելի,
    Ու շշնջա քո մեղմ ձայնով
    Անսպասելի մի մեղեդի:
    Ծիածանի յոթ գույներից
    Հյուսված սիրո մի պատմություն
    Երգիր քնած իմ ականջին:
    Հպվիր քո նուրբ շրթունքներով
    Իմ աչքերին արնակալած,
    Ու նվիրիր նրանց երազ
    Կամ տեսարան երանելի.
    Հաշտ համերաշխ մի մոլորակ,
    Կենդանիներ, բույսեր, մարդիկ,
    Ու ամեն ինչ այնքան կանաչ,
    Ու հոգիներ միայն ծաղկած,
    Ու ոչ մի փող, ու ոչ մի գահ,
    Ոչ մի կռիվ, ոչ մի բառեր,
    Այլ մեղեդի սրտից բխած`
    Անմահական, Աստվածային...
    I may be paranoid but no android!

  7. #7
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Ա Խումբ

    Ֆյոդոր Կոելյո

    Մոլորվել եմ

    Դպրոցական 2-րդ շարքի դիմացի նստարանին նստած էր մոտ 15 տարեկան մի աղջիկ:Նա նիհարիկ էր,գեղեցիկ աչքեր ուներ ,տգեղ չէիր անվանի ,թեև ,անշուշտ, գեղեցկուհի էլ չէր: Իրականում այդ հարցը նրան այնքան էլ չէր հուզում, չնայած ինքը միշտ էլ հակառակն էր ցանկացել:

    Այս աղջիկը բավականին տարօրինակ արարած էր, և ինքն էլ չգիտեր`ինչպիսին և կամ ինչի էր ընդունակ:Նրա խոշոր աչքերը երբեմն արցունքով էին լցվում մի այնպիսի պահի,երբ ոչ ոք դրան չէր սպասում:Նա երբեմն զայրանում էր ու իր զայրույթը թափում իրեն շրջապատող մարդկանց վրա ,հետո խաղաղվելով`հասկանում էր,որ էլի ճիշտ հասցեատերոջը չէ,որ ուղղել իր բողոքը:

    Առհասարակ ո՞վ գիտե մարդկային հոգու գաղտնիքը,ո՞վ է վառում դրա մեջ սեր,հարգանք,մեծամտություն և կամ էլ խո՜ ր,խո՜րը թախիծ:15 տարեկան այս աղջիկը այդ հարցերի պատասխանը չգիտեր,նա տխուր էր, որովհետև դպրոցը գերազանց ավարտելով ու համալսարան ընդունվելու շեմին կանգնած լինելով`չգիտեր`ինչպես ապրել:Նա չէր կարողանում հասկանալ,իսկ ուրիշները չէին կարողանում բացատրել: Իրականում նա ամեն ինչ էլ ուներ երջանիկ լինելու համար,բայց գիտակցելով սա`կարծես թե դժբախտ էր:

    Երբևէ զգացե՞լ եք,որ ձեր մեջ գաղտնի ու գազազած մի հրեշ է ապրում,եթե այո՛,ապա անպայման տեղեկացրե՛ք այս աղջկան,որովհետև դրանից նա իրեն այդքան միայնակ չի զգա:Ինքն էլ չգիտե`այդ հրեշի անունն ինչ է`կյանքի,աշխարհի դեմ բողո՞ք,թե` մի անգործ մնացած եռանդ,որ հուսահատ ու կատաղի բողոքում է իրեն պատած ձանձրույթի դեմ:

    Դասարանում ձայներ ու արձագանքներ կային , բայց աղջկա միտքը հեռու էր այդ ամենից:Այժմ նա աչքերը փակ մտածում էր

    «Նա պարզորոշ տեսնում էր երկա՜ր,կիսախավա՜ր մի միջանցք:Օդում մի տեսակ փափուկ հանգստություն ու բարություն կար:Սա ի՛ր տունն էր, ի՛ր հոգու տանը, ու ինքն իրեն այստեղ հրաշալի եմ զգում:Իր դիմաց`խոր ու հարմարավետ բազկաթոռին նստել է իր մյուս եսը`էլի ինքն էր`ուղղակի մի քիչ ավելի ժպտուն ու բացսիրտ աչքերով:Նրանք իրար նայում էին միմյանց շատ սիրող ու միաժամանակ մեկը մյուսից հոգնած,ձանձրացած հայացքով:

    Ինքը, ինչպես միշտ, սկսում է առանց նախաբանի:

    -Այսօր լսում էի իմ `բոլորի կողմից գեղեցկուհի համարվող ընկերուհու՝ իրեն արված հաճոյախոսության մասին երկար-բարակ խոսելը:Ես նրան լսում էի , բայց տհաճություն էի զգում:Նրա դեմքը ներքին հաճույքից ու ուրախությունից փայլում էր, ու աչքերը վառվռում էին: Նա վատը չէ,ոչ էլ թեթևսոլիկ , բայց նրա ծիծաղն ու աչքերի փայլը այսօր մի քիչ ուրիշ էին,մի քիչ անսովոր:Ես պետք է ուրախ ու գոհ լինեի,որովհետև նա էր այդպիսին ու պետք է կիսեի նրա ուրախությունը,բայց ես տհաճություն զգացի:Ես նախանձեցի նրա ուրախությանը,որն այդքան հեշտորեն էր ձեռք բերվել ,այնինչ ես հազարավոր փնտրտուքների մեջ ադպես էլ չեմ կարողանում գտնել ի՛մ երջանկությանը ճանապարհը:

    Այսօր ես մեղադրեցի ինքս ինձ նրանից բարձր դասելու համար ու գիտակցեցի,որ նա ինձանից և´ երջանիկ է,և՛ հասկանալի:Նա սիրում է իրեն ու կյանքը ու նրան էլ ոչինչ պետք չէ:

    Չգիտեմ`մարդիկ ինչ են անում,երբ զգում են,որ իրենց ներսում մի բան չեն հասկանում,անուն տալ չեն կարողանում:

    Դիմացի բազկաթոռին նստաց «ես»-ը իր գեղեցիկ ու խորը աչքերով նայում է աղջկան ու փորձում ճեղքել ու թափանցել այն վիթխարի ,անառիկ ամրոցի մութ ու անանուն միջանցքները,որ մարդկային հոգի է կոչվում:Չստացվեց .երբեք էլ չի ստացվում:

    -Գեղեցիկ մարդկանց մի մասը միշտ էլ երջանիկ է լինում,որովհետև տխրելու ո՛չ ժամանակ ունի, ո՛չ էլ ցանկություն,-ասաց նա,երբ աղջիկը լռեց:-Գեղեցկությունը երբեմն պատնեշի նման է,որ պաշտպանում է մարդուն սեփական հոգու խորքը թափանցելուց ու կյանքի ու ցավի արձագանքը այնտեղից ստանալուց: Դու այսօր տհաճություն ապրեցիր,որովհետև քեզ գուցե պարտված զգացիր մի ինչ-որ կույր ու անարդար մրցույթում:Դու դեռ ծնված էլ չէիր մրցության այդ պահին, հետևաբար և`անմասնակից:Եվ դա,ըստ քեզ, անարդար է:

    Առհասարակ քեզ նման մարդիկ կարծում են,թե մի ուրիշ ճշմարտություն ունեն բացահայտած,բայց հոգու խորքում չգիտեն` իրենցից որ մեկն է ավելի երջանիկ ու բախտավոր: Այնպիսի մարդիկ,ինչպիսին օրինակ քո ընկերուհին է, բախտավոր են այնպես,ինչպես վարդը,բայց ես ավելի շատ սիրում եմ խնձորենուն,որովհետև խնձորենին խնձորով է հայտնի, իսկ վարդը` կարմիր, թավիշ թերթերով: Ես քեզ սիրում եմ, որովհետև դու կարողանում ես լսել ու հասկանալ ինձ,երբ ես տխուր եմ, դու և՛բարի ես , և՛ չար, դու երբեմն նաև դժգոհ ես,բայց երբ նույնիսկ ինքդ քեզ ես նայում հայելու մեջ,միևնույն է տեսնում ես ետևումդ լացող ու ցավ զգացող մարդուն:Ես քեզ սիրում եմ,որովհետև դու հիմա հասկանում ես,թե ես ինչի մասին եմ խոսում:Դու հիմա փակել ես աչքերդ,բայց տեսնում ու լսում ես ինձ:

    Միջանցքի աղոտ լամպերը աջ ու ձախ էին շարժվում, ու նրանց գույնը մի տեսակ ավելի էր խունանում ...

    շարունակելի
    Վերջին խմբագրող՝ Ռուֆուս: 16.04.2008, 13:00:
    I may be paranoid but no android!

  8. #8
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Բ Խումբ

    Վիլյամ Սերվանտես


    Բլդանչայի գյուտարարը

    Պատմության բոլոր իրադարձություններն ու կերպարները հորինված են,
    ցանկացած համընկնումը իրականության հետ համարել զուգադիպություն


    Գիտե՞ք Բլդանչայը: Դիլիջանի գետերից է՝ երիտասարդական խելառություններիս վկան: Նրա շուրջը ուսանողական ճամբարներ են, ու թե ինչեր է տեսել այդ գետն իր կյանքում, մնում է միայն կռահել...
    Ես էլ ժամանակին եղել էի այդ ճամբարներում, Բլդանչայի հետ էլ կարգին ընկերություն էի արել: Տարիներ էին անցել, կյանքն ինձ հասցրել էր օտար ափեր, սակայն երբեք չէր ջնջել Բլդանչայական օրերիս քաղցր հիշողությունները: Եվ պատկերացրեք՝ ինչպիսի հրճվանք ապրեցի ես, երբ բախտն ինձ մի օր նորից հասցրեց Բլդանչայի ափերը: Իսկ թե ինչպես դա կատարվեց, պատմում եմ հիմա...
    Հեռավոր քամիները հասցրեցին ականջիս, որ Հայաստանում հնարամիտ գյուտարարների խաղ-մրցույթ է անցկացվելու: Մասնակիցները մի քանի օր ապրելու են Բլդանչայի ափերին ու այդ օրերի ընթացքում պատրաստելու են ինքնաշեն մի սարք, որը լինի հետաքրքիր, ինքնատիպ և որևէ կապ ունենա գետի հետ: Ամենահնարամիտը հռչակվելու է «Բլդանչայի գյուտարար» կոչմանը: Ես ի ծնե անտաղանդ ու անբաշար եմ, բայց թողնելով տուն-տեղ , ու հետս վերցնելով միայն իմ սիրելի խաղալիք՝ կես մարդաբոյ Ռոբին նապաստակին, ոտուձեռ ընկած՝ ինձ գցեցի Հայաստան՝ ուղիղ Բլդնաչայի գիրկը: Ծանր քաշքշուկներին դիմանալուց, բազմաթիվ հայհոյանքներ ուտելուց ու աջ աչքիս տակ կապտուկ հիշեցնող բազմագույնուկ ստանալուց հետո ի վերջո ինձ հաջողվեց հսկայական հերթի մեջ լինել այն երջանիկներից մեկը, ով իրավունք ստացավ մասնակցելու խաղին:
    Ընտրածներիս՝ թվով մի հիսուն մարդ, համարակալեցին ու տեղավորեցին գետի ափի տնակներում:
    Հետն էլ տեղեկացրեցին, որ մեզ նկարահանելու են՝ հատուկ «Բեռնարդ շոու»-ում ցուցադրելու համար: Ես վաղուց չէի եղել Հայաստանում ու չգիտեի՝ ինչ հաղորդում է այդ «Բեռնարդ շոու»-ն, բայց անունն ինձ միանգամայն լուրջ ու վստահելի թվաց:
    Ամեն մեկիս բակում բերեցին, մի կույտ ջարդոն լցրեցին, անունը դրեցին՝ աշխատանքային պարագաներ, ու ասացին՝ դե ժողովուրդ, մոգոնեք:
    Ես ու Ռոբինս մնացինք զարմացած...
    Սկսեցի նայել հարևաններիս, տեսնել, թե իրենք ոնց են գյուտում, ոգեշնչման աղբյուր փնտրել:
    Քանի դեռ ես փորձում էի հարևաններիս գյուտերից աչքովս մի բան գցել, խաղի ղեկավարները մի նոր նվերով եկան մեր տները: Ամեն մեկիս բերեցին մի ռուբիկ-կուբիկ՝ փայլուն թղթի մեջ փաթաթած ու կախեցին բակի ծառերի բարձր ճյուղերին:
    - Ամեն մեկիդ տալիս ենք մի ռուբիկ-կուբիկ՝ իբրև գյուտարարության գլուխգործոց, - ասացին նրանք,- բայց ձեռք չտաք մինչև մրցութային օրը: Վերջում ում գյուտը հավանեք, նրան էլ կնվիրեք ձեր թանկարժեք կուբիկը: Ով հավաքի ամենաշատ կուբիկները, նա էլ կդառնա մեր Բլդանչայի գյուտարարը:
    Ուշադիր նայում էի ծառից կախված կուբիկիս, ու պատկերն ինձ անտանելի ծանոթ էր թվում... Սակայն բթացած հիշողությունս ոչ մի կերպ չէր ուզում ակնարկել անգամ, թե ուրիշ որտեղ եմ տեսել նման կուբիկներ... Թո՜ւ... բա մարդ չլինե՞ր տասնվեց տարեկան կամ… գոնե քսանվեց... Ստառըստ նե ռադըստ...
    Չգիտեմ, կուբիկներն էիր պատճառը, թե գարունը, բայց այդ օրվանից բոլորս սկսեցինք իրար շատ սիրել, իրար տեսնելուց՝ պաչ-պռոշտի, բաժանվելուց սիրո խոսքեր, ու աչքներս միշտ հառած՝ ուրիշի ծառին ճոճվող փայլուն ռուբիկին, որը մի օր անպայման պիտի մերը դառնար:
    Հաջորդ օրն ևեթ շրջապատում հայտնվեցին տարօրինակ կերպարանքով՝ աչքերին դեդեկտիվային գլխարկներ քաշած, օձիքները վերև բարձրացրած, երկար պլաշներով մարդիկ, որոնք ժամանակ առ ժամանակ ծեծում էին մեր՝ անմեղ մասնակիցներիս դռները:
    - Լևի կուբիկ կուզե՞ս,- կամաց ասում էին նրանք՝ թափով բացելով պլաշները, որոնց աստառներից կախված էին տասնյակ ռուբիկներ:
    Կամ էլ թե.
    - Կուբիկիդ ինքա՞ն ես ասում, լավ գին եմ տալիս, արի համաձայնի:
    Մրցույթի ղեկավարներն իզուր էին փորձում բռնել նրանց. պլաշավորները ծլկելու հոյակապ հատկություն ունեին:
    Ու դե արի, նման պայմաններում կենտրոնացի գյուտերիդ վրա: Ամբողջ օրն իմ սիրելի խաղալիք Ռոբինին գրկած՝ նայում էի աղետալի ջարդոնին ու մտածում. «Սա տեղով գյուտ է, էլ ավել ի՞նչ: Մնում է՝ տանես լցնես Բլդանչայը, որ գետի հետ ինչ-որ կապ ունենա»:
    Մի օր էլ ինձ համար անուշ քնած եմ, մեկ էլ լսեմ աղմուկ է բարձրացել: Արագ-արագ հագնվեցի, Ռոբինին գրկեցի ու դուրս թռա՝ տեսնեմ ինչ է եղել: Մարդիկ բարձրաձայն քննարկում էին, որ մրցույթին որոշել է մասնակցել մեծագույն մի գյուտարար: Ամենուր ձայներ էին.
    - Բայց ինքը չէր ուզում լինել խաղում, չէ՞:
    - Ասում են՝ ղեկավարները համոզել են:
    - Բա մենք էլ ի՞նչ գործ ունենք էստեղ, նման մեծության կողքին, ո՞վ կնայի մեր սարքածին, ո՞վ մեզ ռուբիկ կտա:
    - Հավաքվեցինք, հավաքվեցինք... էլ էստեղ անելիք չունենք:
    - Բայց չեմ հավատում, թե նման մեծությունը ոտք գդնի էստեղ, հնարավոր բան չի...

    Ու մեկ էլ հայտնվեց ՆԱ: Բոլորն անմիջապես մտան տները և սկսեցին ուշադիր նայել պատուհաններից: Ես էլ վախեցած կուչ եկա մեր բակում: Մի ցնդած բիձում էի պատկերացնում՝ տոկ տված մազերով, մեծ ակնոցներով: Բայց արի ու տես, որ մեծն գյուտարարը ամենևին էլ բիձուկ չէր : Մի կարճլիկ աչոնիկ էր՝ չարաճճի տղայի նմանվող: Հետն էլ՝ մի մեծ շուն ուներ:
    Գյուտարարը մի պահ աջ ու ձախ նայեց ու ասաց.
    - Էս մարդ չկա՞:
    Ես ավելի կծկվեցի, Ռոբինի ցից ականջներն էլ իջեցրեցի:
    Մեկ էլ նորեկի շունը թափով պոկվեց տիրոջից ու վազեց մեր կողմը: Սիրտս տեղից դուրս եկավ... Սա հասավ մեզ, կանգնեց մեր դիմաց, գլուխը շնավարի մի քիչ թեքեց ու սկսեց ուշադիր զննել իմ Ռոբինին:
    - Փըշտ, քշա, փըշտ… քշա, քշա, - սկսեցի կամաց ասել ես՝ ձեռքով անելով, թե իբր գնա այստեղից, աստված սիրես:


    շարունակելի
    I may be paranoid but no android!

  9. #9
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Ա Խումբ

    Սիլվա Սանդ

    Ձանձրույթ

    Գնացքի գծեր` անվերջության պատրանք
    Եվս մի գիշեր` պիտակ երազանք
    Բազմության մեջ կորած մենության ցավը
    Գտնվում է նորից
    Անձրևի միջից…
    Մի կում դառը սուրճ, ու էլ ցուրտ չի շատ
    Մենք ծերանում ենք անվերջ, անընդհատ:
    Ուզածս շատ բան չի` մի ծխախոտ –
    Չկա…
    Հավերժության մեջ կորում են մեր երազանքներն, ու իրականությունը
    Դառնում է անհամ պատմություն,
    Որ հորինվել է որպես դեղ` ձանձրույթի դեմ…
    Մատներիցս գալիս է ինչ-որ ուրիշ
    Հոտ, որը գալիս էր իմ ամառային շորերից,
    Բայց հիմա` ձմեռվա կեսին
    Այդ հոտն արդեն գոնե կես տարի հետ է ընկել ինձանից…
    Կամ էլ ես եմ մնացել կես տարի առաջվանը…
    I may be paranoid but no android!

  10. #10
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Բ Խումբ

    Պաուլո Դոստոեվսկի

    Շրջանից դուրս` չգոյություն

    «Զարկերակվող լռությունը տարրալուծվեց ցավի տղմահոտ հոսանքին և վերածվելով պատին քսվող ձյութի կտորի գրած վերջին բառում ապրող շշնջոցի` դարձավ սպանվող լռության սև արյունը: Ես չեմ շրջվում: Չեմ շրջվելու: Չեի շրջվի, եթե անգամ հերևիցս լսվող ոտնաձայները սպառնալի լինեին՚:
    Մարդը` ոտնաձայների տերը, որի պատճառով ծնվեցին վերջին բառերը` շենքի պատն էլ ավելի նմանեցնելով ինքնությունն ամեն օր փոխող խելագարի օրագրի, անցավ` միայն մեկ հայացք նետելով դեմքով դեպի պատը կանգնածին: Քայլելու ընթացքում նրա գրածից հասցրեց որսալ միայն "սև արյունը": Անմիջապես հիշեց նախորդ օրվա տեսարանը:
    Մայթի մեջտեղում փռված կինը` սև մազերը գետնին տարածած, իր իսկ արդեն սևացող արյան մեջ: Բացի կնոջը խուսափուկ, վախեցած հայացքներով տեղազննող անցորդներից, նրան նայում էին նաև մայթի մոտ կանգնեցրած թանկարժեք մեքենայի մեջ նստած երկու պզուկոտ երիտասարդները: Տակից-վրայից լավ նայելով` ըստ դիտարկման վայրի ընձեռած հնարավորությունների, նրանք ծուլորեն տեղից շարժեցին մեքենան: Ղեկի մոտ նստածը շարունակեց կիսատ թողած անեկդոտը և և վերջում անկեղծ ծիծաղեց իր պատմածի վրա: Մեքենան կանգնեց կինոթատրոնի մոտ և վարորդի կողքին նստածն իջնելով` դուռը տիրաբար շրխկացնելուց առաջ աչքով արեց կողքից անցնող աղջկան: Աղջիկը, որն ավելի ծանրաշարժ էր, քան գեղեցիկ, արհամարհանքով ժպտաց և փոխեց մայթը: Փոքր-ինչ քայլելուց հետո մտավ օծանելիքի թանկարժեք սրահը և խնդրեց ընկերուհու խորհուրդ տված աչքերի տակի սև պարկիկների դեմ պայքարող քսուքը:
    Նրա վճարած գումարը դրամարկղում տեղադրելիս` վաճառողուհին ատելությամբ նայեց այդ հաստահետույք արարածին, որ կարող էր քիթը սրբելու պես իր մեկ ամսվա աշխատավարձի չափ գումարը տալ •րողի տարած քսուքին:
    - Գնամ դիմացը սուրճ խմեմ գամ:
    Գործընկերն էր:
    "Կմեռնեիր` էստեղ խմեիր".- մտածեց ու լայն ժպտալով գլխով արեց, այսինքն` խնդիր չկա, երբ ուզեր, որտեղ ուզես, ես էստեղ եմ: Ժպիտից դեմքը ցավեց: Հայելու մեջ ստուգեց` շպարը կարծես թե թաքցնում էր առավոտյան մատնահետքերը:
    Դիմացի սրճարանը մտնելիս նրա գործընկերը մտածում էր` "էլի էդ անասունը ծեծել է ...խեղճ աղջիկ..":
    Ուզում էր շարունակել մտածել գործընկերուհու մասին, բայց տեսավ. սրահում այն մատուցողուհին էր, որն իրեն դուր էր գալիս ու շատ վաղուց:
    Աղջիկը ուշադրություն չէր դարձնում, բայց ինքը չէր հուսահատվում: Սեղանների միջով անցնելիս մատուցողուհին մտածեց` "Էլի եկավ": Չէր կարող ասել, որ տղան իրեն դուր չի գալիս, բայց այնուամենայնիվ, մատուցող-հաճախորդ պատենեշը, թեև ապակուց, բայց անանցանելի էր: Ճաշացուցակը մեկնելիս ժպտաց: Սառը: Ապակու հետևի ժպիտ էր:
    Տղան պատվիրեց, ինչպես միշտ` նույնը, ու մինչ սպասում էր` նկատեց երկու սեղան այն կողմ նստած կնոջը: Ծխում էր: Անհանգիստ էր:
    "Հաստատ ամուսնու հետ է կռվել",- մտածեց,-"կամ սիրեկանի":
    Կինը որսաց տղայի հայացքն ու գլուխը կախեց:
    "Իսկ եթե հանկարծ նա այս տղայից էլ ջահել է՞"..
    Նյարդային շարժումով սիգարետը հանգցրեց:
    "Պետք է տարիքներս ասեինք.."
    Հինգ տարի էր` ամուսինը չկար: Այդքան ժամանակ ոչ մի տղամարդու հետ չէր եղել: Բոլոր իմաստներով: Ու դիմել էր վիրտուալ կյանքի ամենակարող սփոփանքին:
    Ութերորդ անգամ ուղղեց դիմացը դրված լրագիրն այնպես, որ անվանումը երևա: Իրեն դրանով էին ճանաչելու: Տասներորդ անգամ հայացքը նետեց բոլոր տեսանելի սեղաններին: Ոչ մեկի վրա լրագիր չկար դրված:
    Քից անց ներս մտած երիտասարդը փորձված դարպասապահի պես որսաց կնոջ փնտրող հայացքը, տեսավ նրա դիմացը դրված լրագիրը և նորից նայելով կնոջը` ձեռքում բռնած ամսագիրն, իր կարծիքով աննկատելի, դրեց առաջին պատահած սեղանի վրա ու անտարբեր հայացքով մոտեցավ բարին` մեջքով նստելով սրահին:
    Կինն այդտեղից դուրս եկավ երերուն քայվածքով ու մոտեցավ փողոցին: Չգիտեր ուր է գնում: Միևնույնն էր` ավելի ճիշտ: Մոտեցող բեռնատարի աղմուկը ուշքի բերեց ու խլացրեց հնարավոր ամեն ձայն: Անգամ մենության ոռնոցը:
    Աչքերը փակեց ու քայլեց առաջ:
    Բեռնատարի վարորդի դեմք ունեցող բեռնատարի վարորդը կատաղած դուրս հանեց գլուխը պատուհանից ու հայհոյեց կույրի պես վրա քշող, վերջին պահին ուղիղ անիվների մոտ մեխվածի պես կանգ առած կնոջը:
    Իր ողջ հայհոյապաշարը սպառելուց հետո` հանգիստ շարունակեց ճանապարհն ու վերադարձավ ընդհատված խոհերին.
    "Հաստատ արդեն հոտ ա գալիս ...բա ինչ կանի...մի շաբաթա ա արդեն..էն էլ էս անասուն շոգին: Բայց իզուր դանակը գետը գցեցի: Պետք է թաշկինակով սրբեի դնեի կողքը...էն կինոյի պես.."
    Խանութի մոտ մեքենան արգելակելիս` աչքն ընկավ ոտքերը հազիվ քարշ տվող մեկը: Սա մոտեցավ մայթի վրա կանգնած գրավաճառին և վերցրեց վերջինիս մեկնած գիրքը` նախորօք վճարելով: Սկսեց կարդալ` շարունակելով քայլել և մոտեցավ շենքի պատին, որն ասես ինքնությունն ամեն օր փոխող խելագարի օրագիր լիներ: Գրքում գրված մտքերից մեկը շատ լավն էր...
    Ոտքերի մոտ ձյութի կտոր էր ընկած: Բարձրացրեց ու սկսեց գրել պատին.
    "Զարկերակվող լռությունը տարրալուծվեց ցավի տղմահոտ հոսանքին....
    Վերջին բառերը գրելիս զգաց, որ ընկնում է: Մարմինը պատած դողը կենդանացնող էր, բայց մահացու: Կողքից անցնող մի զույգ ոտքերը դանդաղեցրին ընթացքը, բայց այդպես էլ չտեսավ` կանգ առան իր մոտ, թե ոչ...
    Խավարի ժպիտը սևատամ էր:
    Ոչ այնքան սարսռազդու, ինչքան կարող է թվալ...
    Ինչքան թվում է...
    I may be paranoid but no android!

  11. #11
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Երկրորդ Փուլ
    I may be paranoid but no android!

  12. #12
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Հովհաննես Հայնե

    Խաբկանք

    Մթում կորած մի ստվեր
    Քայլում է անվեհեր
    Մթում կորած մի թախիծ
    Հավերժ կաթում է իմ սրտից:
    Մթում կորած մի ստվեր
    Հայցում է ինձնից մեծ սեր
    Մթում կորած մի սիրտ
    Չի կարող լինել քոնի նման բիրտ:
    Մթում ասված խոսքեր,
    Որ խոստանում էին սարեր,
    Մթում ժպտացող աչքեր,
    Որ ունեին առկայծող փայլեր:
    Մթում խոստովանած սեր,
    Որ պիտի հավերժ ապրեր,
    Մթում….բայց լոկ մթում,
    Իսկ լուսաբացին ամեն ինչ
    Դադարում է, կորում:
    I may be paranoid but no android!

  13. #13
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Ֆյոդոր Կոելյո

    Մոլորվել եմ


    շարունակությունը...

    .....Միջանցքի աղոտ լամպերը աջ ու ձախ էին շարժվում, ու նրանց գույնը մի տեսակ ավելի էր խունանում ... շարունակելի
    -Քեզ կարծես թե կանչում են ,-ասաց նա»։


    -Կարելի է հետաքրքրվել ինչու՞ ես նստել վերջին շարքում ու գլուխդ դրել ձեռքերիդ ,-հարցրեց Ընկ. Սահակյանը:
    Աղջիկը մեղավոր ժպտացի:
    -Դասին ուշադի՛ր եղիր,-խիստ-խիստ ասաց նա:
    -Լավ ,Ընկ.Սահակյան:
    -Լավ կանես զգույշ լինես,-շշնջաց դասընկերուհիս,-այսօր նա բարկացած է:
    Բայց նա արդեն փակել էր աչքերս...

    « Իսկ գուցե ես ուղղակի չա՞ր եմ,-հարցրեց նա մտքում,-երբեմն ներսումս այնքան չարություն եմ զգում,որ թվում է`ուր որ է մեկին վնաս կպատճառեմ:Ես չարանում եմ այն մարդկանց դեմ,ում սիրում եմ ,ու ովքեր ինձ են սիրում:Ես ուզում եմ բոլորի հետ սիրալիր ու լավը լինել,բայց չեմ կարողանում:Ես ինքս ինձ չեմ հասկանում ու չեմ կառավարում:
    -Դրա պատասխանն էլ կա,-ժպտաց հոգու մյուս կեսը,- ու դու դա գիտես:Որոշ մարդիկ այդ ամենը քո տարիքին են վերագրում,բայց դե ես քեզ ինչքան հիշում եմ`այսպիսին ես եղել:Անընդհատ Սարոյան ես կարդում ,հիանում նրա բարությամբ,բայց ինքդ ,միևնույն է,ո՛չ բարի ես դառնում,ո՛չ էլ` ներողամիտ:Դու արդեն կյանք ես մտնում,բայց ինքդ քո կաղապարը դեռ չես գտել:Տանը դու ուրիշ ես,դպրոցում` ուրիշ, մեկ ուրիշ տեղ`առավել ուրիշ, ու հիմա,երբ այդ «ուրիշները» եկել ու քեզնից բացատրություն են պահանջում, դու շվարած կանգնել ու ինձնից ես օգնություն խնդրում:Բայց ես ի՞նչ կարող եմ անել . ես էլ քո հոգու երկվածության արդյունքն եմ ու փորձում եմ բարեխոսել քո ու քեզնից ծնված բազում «ուրիշներ»-ի միջև:Դու այսօր նորից թափ տվեցիր և՛ ինձ, և՛ քեզ, բայց էլի մնացիր դատարկաձեռն:Դու թափ տվեցիր ինձ ու քեզ,որ փորձես պարզել,թե դու ինչու այսպիսին եղար,այսպես անհասկանալի:Դու նորից եկել ու ինձ ես ապավինել,որովհետև քո նմանին կամ չես գտել , կամ կողքով ես անցել:Մեր զրույցները միշտ էլ երկար են ստացվում,բայց և անարդյունք:Քո բժիշկը ես չեմ,-եզրափակեց նա,-որովհետև քեզանից եմ գալիս ու քեզ կարող եմ միայն լճացման տանել:
    -Այդ դեպքում ո՞վ է իմ բժիշկը,-հուսահատ հարցրեց աղջիկը,բայց նա չպատասխանեց,որովհետև արդեն միացել էր էությանը ու իրեն խուլ ու համրի տեղ դրել:
    « Միշտ էլ այսպես է:-մտածեց աղջիկը`կամաց-կամաց բացելով աչքերը,-Չգիտեմ`մեկ էլ երբ կարթնանա նա ու նորից կսկսի խոսել ինձ հետ`գուցե մի շաբաթից,ամսից կամ գուցե հենց վաղը:Այդ մեկ ամսում,շաբաթում կամ օրում,ես կմոռանամ նրան ու կընտրեմ իմ «ուրիշներից» ամենահարմարին:Շրջապատս կհասկանա ինձ,ընտանիքս կասի` «ոնց որ խելքի է եկել»,ես կժպտամ,կծիծաղեմ,կնեղանամ ու կհաշտվեմ , ու ինձ շրջապատող մարդիկ հանգիստ շունչ կքաշեն ու կներեն այն աղջկա տարօրինակությունները,որը մեկ յուրային է ու սրտամոտ ու մեկ էլ տեսար`մենակ,օտարոտի ու սառը,-նա մի պահ դադար տվեց,հետո համարյա կիսաշշուկով ասաց.
    -Այն աղջկան,որ ինքն իրեն չի ճանաչում...:



    ...................................

    Ուսուցչի ձայնը աղջկան մի ուրիշ աշխարհի հեքիաթ թվաց:Նրան կանչեցին գրատախտակի մոտ , ու կյանքը տարավ իր հունի մեջ ...

    ...................................

    Մենք բոլորս էլ,բոլորս էլ փնտրում ենք այս կյանքում . ով որ գտնում է, համոզում է ինքն իրեն ,թե հենց այդ էր փնտրածը,ով չի գտնում,դառնում է հավերժ որոնող` աչքերում պահելով ապագայի ու կյանքի հավերժական հույսը:Այս մարդիկ երբեմն վերանում ու կտրվում են են փողոցներից, շենքերից, մարդկային առօրյա աղմկոտ կյանքից,նրանք երբեմն բարձրացնում են իրենց հայացքը Երկնքին ու հասկանում,որ Երկինքն էլ իրենց է նայում:
    I may be paranoid but no android!

  14. #14
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Պաուլո Դոստոեվսկի

    Հա: Տան մասին էի մտածում: Մեր իններորդ հարկի տունը:

    Ու անծանոթս:
    Արդեն մի տարի է` զանգում է: Ոչ ամեն օր, բայց հաճախ: Մի շրջան չէր զանգում, հետո` էլի: Ամեն մարդ ունի ինքնաոչնչացման իր անձնական օգտագործման միջոցները: Հիմնականում անհավատալիորեն անիմաստ ու անիմաստ կերպով պատճառաբանվող: Ինչպես այս դեպքում:
    Իններորդ հարկի տունը չի ուզում մտքիցս հեռանա` ինչքան էլ դիտավորյալ շեղվեմ:
    Առաջին բնակիչները երեքն էին: Կիսախելագարը, մարմնավաճառն ու հարբեցողը:
    Կիսախելագարը բարևում էր: Սրտանց: Բոլորին: Լինեի ես` աղբաիջացնիչ խողովակի մոտ կանգնած, ցելոֆանե տոպրակն իր պարունակությամբ ներքև ուղարկելիս, թե չորս ամսական անլեզու մանկիկը` բակում անվասայլակի միջից ամբողջ ուժով գոռալիս, որովհետև տակը չիշիկ էր արել, մրսում էր, իսկ մայրը ընկերուհու հետ քիչ հեռու կանգնած արևածաղկի սերմ էր կեղևազրկում կայծակնային արագությամբ:
    Սրտանց բարևում էր: Ու ժպտում: Կիսախելագարի վախեցնող ժպիտով: Բարևն, ասում են, Աստծունն է: Ու քանի որ կիսախելագարի այդ շփման միակ միջոցի հետ թեկուզ հպանցիկ, բայց կապ ուներ Բարձրյալը, բարևելը նրան ներվում էր: Ի տարբերություն հարբեցողի հարբեցողության: Ու մարմնավաճառի մարմնավաճառության:
    Հարբեցողը մեռավ: Դիակը երկար ժամանակ չես սառում: Կիսախելագարին տարան համապատասխան վայր: Տանելուց հետո երկու օր ով մտնում էր մուտք` նրա աղեխարշ վայնասունի արձագանքն էր լսում: Հետո նա էլ մեռավ: Համապատասխան վայրում:
    Մարմնավաճառի ճակատագիրն անհայտ է:
    Երեկ գրքերից ու ֆիլմերից էինք խոսում անծանոթիս հետ: Ասաց, որ գառների լռությունը հավանել է: Այն ժամանակ համաձայնեցի, որ շատ չերկարացնի, բայց հիմա մտածում եմ, որ աղմկող գառները բավականին անհեթեթ կլինեին: Եւ դժվար թե գտնվեր մեկը, որ կհանդուրժեր նրանց աղմուկը: Պարտավո՞ր է, ինչ է: Ու ընդհանրապես, վերջերս այդ գառները շատ են երես առել: Թողնես` մենակ աղմկեն: Բոլորին ոչնչացնել է պետք:
    Չեմ հասցնում ոչնչացման առավել մարդասիրական ձև մտածել, քանզի միտքս է գալիս վերևի տան երկրորդ բնակիչը: Մենակ տղա, որ հինգ ամիս տանն ապրելուց հետո Նոր տարվա գիշերը ինքնասպան եղավ: Գինու շիշը ջարդել էր հոր նկարի վրա ու երակները փրթել: Հասանելի բոլոր երակները: Արյունը երկար էին մաքրել: Շատ երկար:
    Անծանոթս երեկ էլի նույն երգն էր երգում: Դրա նախորդ օրն էլ: Հայկական ժողովրդական երգերի երգարան ուղարկեմ փոստով, երևի: Կամ Սիսթեմի երգերը:
    Ասաց` վեպ կգրի ինձ համար...պատմվածք չէ, է...միանգամից վեպ: Էջերի քանակն էր հետս ճշտում:
    Մի անգամ մուտքի աստիճաններին նստած մերոնց էի սպասում. բանալին մոռացել էի տանը: Մեկ էլ կողքովս իսկական քննիչ բարձրացավ վերևի հարկ, քննիչի շորիկներով...հետն էլ մի պուտիկավոր շուն, որի մոտ Բասկերվիլների հրեշը լխկած թուլա էր:
    Այդ գիշեր, պարզվեց, իններորդ հարկի տունը սրբել էին: Երրորդ բնակիչն էր այդ ժամանակ: Սրբել էին` բառի բուն իմաստով: Միայն երկաթե մահճակալն էին թողել` այդ մահճակալին իսկ կապկպած, սառած-կանաչած բնակչի` պառավի հետ: Բախչիգյուլ տատիկի: Վիզն էլ` թաշկինակով կապած: Որ խեղդելուց մատնահետք չմնա:

    Հեռախոսային անծանոթս պատմում էր դավաճանության մասին: Դավաճանել էին իրեն...էլ ոնց կլիներ...Շշմեցուցիչ հաջողությունների էր հասել ինքնախղճման բնագավառում: Գիտական աշխատանքի մակարդակով: Չուզեցի հիշել մեկ ուրիշին` այդ ասպարեզում ոչ պակաս ազդեցիկ նվաճումներով... Ուրիշին մեղադրելն ավելի հեշտ է, քան ինքդ քեզ: Որովհետև:
    Երևի թե ժամանակն է իններորդ հարկի տան հետ կապված «անիծված» բառը գործածել: Ուզում եմ այդ տան մասին ինչ-որ երգ հորինեմ ու մեր հարկից դուրս նայելով, գլուխս դեպի վեր, ձոնեմ: Բայց երևի չկարողանամ: Լուսամուտները ցրտի պատճառով սկոչած են: Գուցե գնամ դռան մո՞տ երգեմ..
    Այդ տան ներկայիս բնակիչը դեռ ողջ է: Լավ է իհարկե...բայց տարօրինակ է:
    Երեկ, երբ երթուղայինով տուն էի գալիս, մեքենայի կողքի հատվածում, ուր երթուղայինի համարն է կպցրած լինում, համար չկար, բայց երբեմնի կպցրածի տեղը գուշակվում էր: Ստացվել էր ուղղանկյուն դատարկ շրջանակ: Այնտեղ նկարվող դեմքերը, որ հետո հայտնվում, կամ սկզբունքորեն չէին հայտնվում երթուղայինում ոչ մի սեռական կապ չունեին Վանգոգի կարտոֆիլ ուտող ու Չարենցի տապարով սարքած դեմքերի հետ: Ճիշտ եմ ասում, չունեին: Մնում է պարզել` ինչու այդ համեմատությունը ծագեց մտքումս:
    Տուն հասնելու մատույցներում երթուղայինը կանգնեց, ու տեսա Արարատը: Առանց գրողի տարած բարդիների: Փիարի հզոր զենք հանդիսացող այդ բարձրուղեշ ծառերի փոխարեն տնտեսական խանութն էր: Իր ժանգոտած դռներով:

    Զանգ: Անծանոթս եղավ` ուղարկվում է որոշակի տեղեր:
    - Կգա՞ս,- ասաց:
    Ինչ-որ քառասունութերորդ զգայարանով հասկացա, որ իններորդ հարկինն է: Այն, որ դեռ ողջ է:
    - Կգա՞ս, - ասում է..
    Հիմա ես սրան ոնց բացատրեմ, որ ապրել եմ ուզում: Չբացատրեցի: Գնացի:

    Շարունակելի
    I may be paranoid but no android!

  15. #15
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ակումբի Տաղանդը - Մրցույթային թեմա

    Վիկտոր Ալիգիերի

    Աշուն, տերև,
    Աշնան տերև,
    Դեղին, կանաչ,
    Դեղնկանաչ,
    Մանկությունից
    պոկված հուշեր,
    Արդեն վառված,
    Մոխիր դարձած:
    Անցյալ անէ
    Ու իրական
    Ներկան՝
    Վաղվա իմ ապագան:
    Ձմեռ սառած,
    Սպիտակ հագած,
    Սպասում մաշված,
    Ու մոխրացած:
    Գարուն կանաչ,
    Բողբոջ պայթած,
    Երազանքներ՝
    Թևեր առած:
    Նոր սեր,
    Նոր կյանք,
    Հին պատմվածք…
    I may be paranoid but no android!

Էջ 1 3-ից 123 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ակումբի Տաղանդը 2-Ստեղծագործողների Մրցույթ
    Հեղինակ՝ Yellow Raven, բաժին` Ժամանց
    Գրառումներ: 4
    Վերջինը: 30.11.2009, 16:38
  2. Ակումբի Տաղանդը II
    Հեղինակ՝ Երկնային, բաժին` Ժամանց
    Գրառումներ: 26
    Վերջինը: 07.11.2008, 22:27
  3. Առաջին «Ակումբի Տաղանդը»
    Հեղինակ՝ Adam, բաժին` Հարցազրույցներ
    Գրառումներ: 3
    Վերջինը: 18.07.2008, 15:46
  4. Ակումբի Տաղանդը: Քվեարկություն: 4-րդ փուլ
    Հեղինակ՝ Երկնային, բաժին` Փուլային մրցույթներ
    Գրառումներ: 6
    Վերջինը: 02.06.2008, 13:11
  5. Նոր խաղ մրցույթ – Ակումբի տաղանդը
    Հեղինակ՝ Ռուֆուս, բաժին` Փուլային մրցույթներ
    Գրառումներ: 33
    Վերջինը: 09.04.2008, 16:21

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •