Աչքերը քո անհուն

**Vshul** · 14.04.2008, 11:20

Կապույտ են քո աչքերը
Ծովի նման լուրթ

Խորն են քո աչքերը
Անհուն ինչպես օվկիանոս

Նետվում եմ նրանց մեջ
ՈՒ կորչում եմ ես
Փողրակում կարծես:

ՈՒզում եմ հասնել
Քո անհւն աչքերի հատակին,

Որ տեսնեմ նույնիսկ
Բջիջները քնքուշ,
Բջիջները մանրիկ,
Որ գերում են ինձ
Բոլորով դառնում մի ամբոջություն
ՈՒ դարձնւմ են ինձ գիժ...

Ստիպում են գժվել ամեն ակնթարթ
ՈՒ ստիպում են ապրել ամեն մի վայրկյան.........

**Գալաթեա** · 14.04.2008, 11:27

Մի բան հարցնեմ էլի....փողրակն ինչնա?

**impression** · 14.04.2008, 11:31

Էս սիրահարված մարդուց ի՞նչ եք ուզում...
Ձեզ կտեսնեմ, երբ սիրահարվեք

Այ մարդ, էս ի~նչ հանդուրժող եմ դարձել... հետս մի բան կատարվում ա... չլինի ես էլ եմ սիրահարվել....

**Ռուֆուս** · 14.04.2008, 11:35

Vshul-ի խոսքերից

ՈՒզում եմ հասնել
Քո անհւն աչքերի հատակին,

Որ տեսնեմ նույնիսկ
Բջիջները քնքուշ,
Բջիջները մանրիկ,

Ինձ թվում է Վշուլը մասնագիտությամբ օկուլիստ է ու մանրադիտակով ուսումնասիրում է հերթական պացիենտի աչքերի բջիջները:

Բայց ոտանավորի պոետիկան վերջն է..... PoeT-ի ու Տիգրան Կարապետյանի աչքը լույս, արժանի հակառակորդ ունեն