Ինձ թվում է ամեն մեկն էլ այնքան հզոր, անկոտրում ներքնաշխարհ ունի, որ ...
Չգիտես ինչու էտքան մեծ տեղ է տրվում խոսքին: Զուտ խոսքին:
Խոսքը առանց խոսքի սեփականատիրոջ ռեզյումեի կարևոր չի: Սա առաջինը:
Երկրորդ՝ էտ խոսքը լսողի մի ականջից կարող է մտնել, մյուսից դուրս գալ, որովհետև, օրինակ լսողի ներքինի, դաստիրակության, գեների հետ ներդաշնակ չի:
Էնպես որ սովետակ-ֆաշիստական "Ագիտացիա" ասվածին ես անտարբեր եմ: Դա շղարշ է միայն իրենցից սարսափած հասարակությունների գործողությունների մոտիվացիան շղարշելու համար, բացատրելու համար որ այլ մոտիվացիան առաջացել է գաղափարից, որն էլ հզոր ագիտացիայի ծնունդ է:
Մի խոսքով ագիտացիան սուտ բան է: Ու թող ոչ մեկն էլ չտարվի էտ պրոցեսով:
Հայտնի է "գայլի գլխին ավետարան կարդացին, իսկ նա թե - ոչխարները ո՞ր կողմ գնացին":
Սա ավելի ճիշտ է: Սա ավելի բնական է: Իսկ ինչ որ բնական է, դա բարոյական է:
Էնպես որ գայլերին ոչ թե պետք է ագիտացիա անել, այլ գայլերից պետք է պաշտպանվել:
Էջանիշներ