Շարժումը մահացե՞լ է

[Երվանդ]

Հարգելի Լյով, մի երկու նրբագիծ` գրառումիդ առիթով: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ ժողովուրդը ստանում է իր առաջնորդությունը` իր արժանիքների չափով: Արևելքում ասում են, որ աշակերտը հանդիպում է Ուսուցչին, եթե ինքը պատրաստ է լինում այդ հանդիպմանը: Մեծ հաշվով` ժողովուրդն էլ մի մեծ աշակերտ է... Նրա սրտի մեջ, նրա խորքում է կա իր բնական Ուսուցիչը` Ազգ-Էությունը, որի ձայնը...չի հասնում ժողովրդին: Անհրաժեշտ են Ոգու Թարգմաններ, մարդիկ, որոնք Ազգի ձայնը կհասցնեն Ժողովրդին:

Եվ ահա, Առաջնորդությունը իրեն-իրեն չի գա, պետք է փնտրել: Իսկ դա հնարավոր է, եթե ժողովուրդը` ես, դուք, մյուսը` ամեն օր, ամեն ժամ ձգտենք մարդ լինել, մարդանալ...Ամեն օր ձգտել Ճանաչել ինքդ քեզ, քո հայրենիքը...ապրել, լինել, սիրել, ճանաչել, մաքառել...

Դուք չեք տեսնում նոր գաղափարի ծնունդը, որովհետև այն փնտրում եք այնպիսի անապատում, որպիսին է քաղաքականությունը: ՆՈՐ ԳԱՂԱՓԱՐԻ ԾՆՆԴԱՎԱՅՐԸ ԱԶԳԻ և ՄԱՐԴԿՈՒԹՅԱՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹՆ Է, ՈԳՈՒ ՈԼՈՐՏՆ Է...Մի վհատվե~ք, Նոր Գաղափարը կա և աշխարհում, և Հայաստանում, և ամեն հայ մարդուց է կախված` ՆԱ ԿՀԱՆԴԻՊԻ՞ այդ գաղափարին և նրա կրողներին, թե՞ ոչ: Եվ նոր Շարժման Էթիկայից է կախված` նա կհանդիպի՞ այդ Նոր Գաղափարին, թե՞ ոչ: Ուրեմն` բարեկամս Լյով, հենց ձեզանից է կախված այդ հնարավորությունը...

Ձեր ասածները շատ սիրուն են, ու լավ կլիներ որ տենց լիներ, բայց կարծում եմ իրականությունը ուրիշա, էտ նույնա որ տառեր չիմացող մարդուն ասես տառեր մի սովորի ավելի լավա դրա փոխարեն Նարեկացի կարդա: