Այս թեմայի գծով մի անդրադարձ եմ արել «Ինչպես ապրեցի այսօրս» թեմայում, որը որոշ փոփոխություններով տեղափոխում եմ այստեղ: Եվ այսպես…
Այսօր մեր երիտասարդության մի յուրօրինակ փնտրման ականատես եղա, երբ «Դար» ակումբում ծանոթացա «Շարժումը մահացե՞լ է» թեմային:
Որևէ ժողովրդյան շարժում սկսում է Ժողովրդի Հոգին, որը գիտե, թե ինչ է ուզում. Ժողովուրդը ելնում է իր հարյուրամյակների թախիծը հաղթահարելու, իր սխալներից ազատագրվելու և մի նոր կյանք ստեղծելու համար: Բայց որպես օրենք` շարժման առաջնորդները չգիտեն, թե ինչ է ուզում Ժողովրդի Հոգին: Այդպես եղավ 1988թ. շարժման հետ:
Իսկ ի՞նչ է ուզում այս նոր շարժումը: Սիրելի հայ երտասարդություն, ի՞նչ է ուզում նոր շարժումը, որն է նրա նպատակը: Իշխանափոխությու՞ն – դա ողորմելի նպատակ է: Որովհետև իշխանության փոփոխությունը ՉԻ ՓՈԽԻ ՊԵՏԱԿԱՆ-ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԿԱՐԳԻ ԷԹԻԿԱՆ: Ժողովրդավարական երկիր դառնա՞լ. թվում է թե վատ չէ , բայց նույնքան... ողորմելի նպատակ է: Որովհետև ժողովրդավարությունը միայն միջոց է` ավելի բարձր արժեքային համակարգերի հաստատման համար…Բայց լսեք ժողովրդավարների մեր երգչախումբը, նրա երգը այս հասկացությունից դենը չի անցնում… Ուրեմն … պայքար, պայքար - մինչև որտե՞ղ…Մինչև արևմտյան քաղաքակրթության` դրսից շքեղ, տակից` գանգրենացվող թևի տակ մտնե՞լը…Ես` 1988-ի Շարժման գործուն մասնակիցս, քսան տարի անց, արդեն Նոր Աշխարհայացքով, արհամարում եմ որևէ շարժման այդպիսի նպատակ…Արժե՞ հերոսական հացադուլներ անել, որպեսզի ախորժակը ավելի բացվի… և իրենց ու ժողովրդին տանեն դեպի արևմտյան հոդ-դոգերի սեղանը, դեպի մարտաֆիլմ – թրիլլերային դեգեներատիվ “մշակույթը”…
Մնում է իմանալ, զգալ, հասկանալ, թե ինչ է ուզում Ժողովրդի Հոգին: Ժողովուրդը ինքը գիտի, թե ինչ է ուզում իր Հոգին, բայց այդ գիտելիքը չի հասնում գիտակցությանը: Ո՞վ և ե՞րբ է կարդալու այնտեղ գրված Գաղտնի Գիրը: Այն կարդալու համար հարթակի տիրակալ լինելը քի~չ է, քի~չ է, քի~չ է … Անհրաժեշտ է մի նոր գիտելիք` ԱՇԽԱՐՀԱԿԱՌՈՒՅՑԻ ՄԱՍԻՆ, ՈՐԻՆ ԴԵՌևՍ ՀԱՍՈՒ ՉԷ ՀԱՅՈՑ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԴԱՇՏԸ և ՄՏԱՎՈՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ: Անհրաժեշտ է Նոր Առաջնորդություն:
Ժողովրդի Շարժումը երբեք չի ընդհատվում. ժամանակ առ ժամանակ նա ունենում է հզոր ալեբախություն…Ահա, այս ալեբախությունը կարող է պսակվել հաջողությամբ, եթե ստանա Նոր Նպատակների Գիտակցություն և Նոր Առաջնորդություն և ուղղվի մոլորակային կյանքի նորոգման ընդհանուր հուն: Հայաստանը ունի այդպիսի թաքնված էթիկական ներուժ: Մեր երիտասարդությունը կարող է հայտնաբերել այդ ներուժը… Եթե միայն հաղթահարի իներցիան, չկառչի ստերետիպերից և անձերից, ամեն օր նայի իր սրտի խորքը, իր Մշակույթի խորքը...ԿԳԱ~, ԿԳԱ~, ԿԳԱ~ ՆՈՐ ԱՌԱՋՆՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆԸ, ԵԹԵ ԴՈՒ` ՀԱՅ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՈՒԹՅՈՒՆ, ՔՈ ԱՄԲՈՂՋ ԷՈՒԹՅԱՄԲ ՁԳՏԵՍ ՈՒՆԵՆԱԼ ԱՅՆ...
Սոցիումի, ռեժիմի, անարդարության, բռնապետության, գողացված ձայների, օլիգարխների ոստանների, մի խոսքով`…հակական ժամանակների մեջ քուջուջ տալը ոչինչ չի տա մեզ…Սա ողորմելի տարածք է, սա դեգեներատիվ տարածք է, պետք է դուրս ելնել այդտեղից…Մի սերունդ եղել է այդտեղ և անփառունակ հեռացել է... Բայց ու՞ր գնալ…
Մեջբերում dvgrey- ից.
Առաջին հերթին տիեզերական-աստվածային-բարոյական օրենքները:
Սա արդեն խոսք է: Ավելացնում եմ հինգ բանալի բառ. ՄԱՐԴ, ԿՅԱՆՔ, ՏԻԵԶԵՐՔ, ՄՇԱԿՈՒՅԹ, ՈԳԻ…Մնացյալը` ինքն իրեն կստեղծվի…
Alize'e-ի խոսքերից
ու ամենակարևորը. <ես չեմ մեռել>, որ շարժումը մահանա...այսինքն ազատատենչ, պայքարող, քաջ տեսակը, իր եղբայրների արյան գինը գիտակցող տեսակը, մենք` ժողովուրդը, կանք ու կլինենք մեր հայրենիքի թիկունքին կանգնած...ու եթե հաղթողը չի մեռել, հաղթանակը քանի գլխանի ա, որ մահանա...
/, ու տես թե որտեղից ուր ենք հասել վայրենության ասպեկտով 
Էջանիշներ