Հայրո-ի խոսքերից
Ախպեր ջան արի հաշվենք: Վերցնենք մինիմում թվեր: Համոզված եմ, որ հանրահավաքների ժամանակ նենց օր եղելա, որ մոտ 300 հազար մարդ գա, ու բոլոր եկածները համոզված կարամ ասեմ, որ եկել են պայքարի համար, որովհետև ամբողջ ազգը գիտեր հրապարակում ինչ էր կատարվում ու կարամ ասեմ, որ հետաքրքրության համար գնացածները կկազմեին 0.5 տոկոսից ոչ ավելի: Համոզված եմ, որ հրապարակում գտնվող յուրաքանչյուր մարդ կճանաչեր գոնե 2 հոգու, որ միայն ֆիզիկապես այնտեղ չեն: Ստացվեց 900 հազ մարդ: Արթուրին ընտրողների 90 տոկոսը կոալիցիայից հետո համոզված եմ, որ գժված, կատաղած են, որ չեն ընտրել Լևոնին: Ձգելով, կրճատելով ստացանք 1 000 000 + մարդ, ընրողների մեծամասնությունը դեմ է այս իշխանությանը, այսինքն բողոքում է, այսինքն բողոքի ալիք է բարձրանում, այսինքն դա վերածվում է շարժման, քանի որ այն ընդգրգում է ժողովրդի մեծ մասը, ապա այն վերածվում է համազգային շարժման: Եվ վերջում ի հայտ է գալիս մի մարդ՝ Լևոնը, որը ճանաչում է իշխանության, իրա դաստիրակածն է, որ չդաստիրակվեցին, և միայն առաջնորդում է այդ շարժումը, ունի գիտելիքներ, որպեսզի շարժումը իր բուն նպատակից չշեղվի: Այսինքն այստեղ Լևոնի խնդիրը չի, ամեն մեկը իր խնդիրն ունի, ժողովուրդ առաձին իրա, հայ ազգն առաձին իրա խնդիրը, որտեղ վերջինս ամենակարևորն է: Եվ վերջում հիշեցնեմ, որ եթե ժողովուրդը կանգնի, գերան կկտրի:
Էջանիշներ