Շարժումը մահացե՞լ է

[Artgeo]

ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԱՐԴՅՈՒՆՔՆԵՐԸ ԿՎԻՃԱՐԿԵՆ ԵՎՐԱԴԱՏԱՐԱՆՈՒՄ

[19:38] 25 Ապրիլի, 2008


Համաժողովրդական շարժման կենտրոնն այսօր կայացած նիստում որոշել է նախապատրաստել հայց Եվրադատարան, որով կբողոքարկվեն 2008 թ. փետրվարի 19-ի նախագահական ընտրությունների արդյունքների կեղծման հետ կապված Հայաստանի Հանրապետության պետական մարմինների կողմից կատարված իրավախախտումները։

Հայցի նախապատրաստման համար ստեղծվել է փորձագետների աշխատանքային խումբ Հայաստանի եւ օտարերկրյա իրավաբանների մասնակցությամբ, հաղորդում է Լեւոն-Տեր Պետրոսյանի շտաբը:

Ա1+

[Ծով]

կասկած անգամ չունենաք...անգրագետներն էլ անելիք չունեն: Բռնապետությունն ավելի երկար կյանք ունենալու համար գոնե մի քիչ մտածելու ունակություն է պահանջում, իսկ սրանց մոտ դաժան բնազդն էր գործում ընդամենը...
Մենք խաղաղ էինք մեր լեռների պես, դուք հողմերի պես խուժեցիք վայրագ /Վ. Տերյան/
Սկզբում մեր խաղաղ ցույցերն ու արդար բողոքը, հետո նրանց միմյանց հաջորդող վայագություններն ու ճնշումները, հետո մեր՝ նրանց անվերջ լարվածության մեջ պահելը, հետո այս ամենի իրավական մեկնաբանությունը...
Օրենքից փախչել կարող ես, բայց թաքնվել...երբեք...
Հաղթելու՛ ենք...

[dvgray]

Մենք խաղաղ էինք մեր լեռների պես, դուք հողմերի պես խուժեցիք վայրագ /Վ. Տերյան/

Մենք ձեր դեմ ելանք մեր լեռների պես, դուք հողմերի պես ոռնացիք վայրագ /Հ. Շիրազ/

[Ծով]

Մենք ձեր դեմ ելանք մեր լեռների պես, դուք հողմերի պես ոռնացիք վայրագ /Հ. Շիրազ/

լօլ... ճիշտ ա..ես էս պիտի հիշեի. Մի' խառնեք մեզ Ձեր վայրի արջի ցեղերին, Մեր երկիրը ավերված, բայց սուրբ է ու հին/Վ.Տ./...
դե վաղ առավոտ էր...

Լավ, ես էլ ավարտեմ.
Բայց մենք հավերժ ենք մեր լեռների պես,
Դուք հողմերի պես կկորչեք վայրագ:

[Chuk]

Սիրելի Chuk, կարդացի գրառումդ. իմ կողմից բանավեճն ավարտված է, շնորհակալություն:
Վստահ եմ , որ "պետության ձևը" փոխելիս որևէ դժվարություն չեք ունենա...

Սիրելի պարոն Դռնոյան, երբ գրեցի Ձեզ ուղղված առաջին գրառումս, խնդրեցի այն դիտարկել իբրև մտորում: Ինքս մնացի այդ մտորումների մակարդակում՝ ներկայացնելով իմ մտորումները Ձեր գրածների շուրջ, չբերելով այն բանավեճի մակարդակի: Դրա պատճառը, կարծում եմ, որ կբացահայտի այս գրառումը: Իսկ առայժ սահմանափակվեմ նկատելով, որ իմ մտորում-դիտարկումները առնվազն դեռևս շարունակելու եմ, որոնց Ձեր արձագանքել-չարձագանքելը, բնականաբար, Ձեր որոշելիքն է:

Առաջին մտորումս վերաբերվում է ճերմակ մազերին, տարիքին: Դեռ փոքրուց ինձ սովորեցրել են, որ ես տրանսպորտի մեջ իմ տեղը պետք է զիջեմ ինձնից տարիքովին: Շնորհակալություն ծնողներիս: Սա առաջին, փոքրիկ դասն էր: Դրանից հետո նրանք շարունակեցին ինձ սովորեցնել ու ես սովորեցի.
1. Հարգել տարիքը,
2. Կուլ չգնալ տարիքին:
Այո՛, ես սովորեցի խոնարհվել այն սպիտակ մազերի առջև, որոնք սպիտակել են իրենց որդուն կրթելիս, ազգանվեր գործ անելիս, գիտությունը զարգացնելիս և այլն: Դա պատկառանք է, որը պետք է լինի յուրաքանչյուրիս մեջ: Այն եղել է Ձեր մեջ ու հիմա կա Ձեր որդու մեջ: Միաժամանակ ես կարողացել եմ հաղթահարել իմ ներքին բարդույթը ու լուռ չընդունել այն ամենը, ինչ ասում է այդ մազերի տերը, որովհետև ես ունեմ իմ աշխարհայացքը, որի ձևավորման գործում նորից չափազանց մեծ է ծնողներիս դերը, և ուրեմն եթե ես ունեմ իմ հայացքները, ապա չպետք է միայն այդ մազերի համար հրաժարվեմ դրանից: Միաժամանակ ես սովորել եմ հաղթահարել իմ մյուս ներքին բարդույթը ու դիմացիս սպիտակահեր մարդու, սիրելի հայրիկի հետ խոսելիս անհարմար չզգամ իմ տեսակետը ներկայացնել, հակադրվել, նույնիսկ բանավիճել իր հետ: Ու ցանկացած այդպիսի զրույցում ես լսում եմ դիմացինիս ու նրա կարծիքը, անկախ իր մազերի գույնից, հաշվի առնում, ուղարկում դրանք իմ ուղեղի մարսողությանը, միաժամանակ դիմացինիս ուղեղին մարսելու նյութ եմ տալիս:

Այդ դեպքում ինչու՞ սկսեցի խոսակցությունը տարիք նշելով, կհարցնեք դուք: Այ հենց այստեղ է սխալը: Ես չեմ սկսել: Ես միայն շարունակել եմ: Որովհետև երբ դուք, սիրելի Հեղինակ, որոշեցիք մտնել այս քննարկման մեջ, Ձեր խոսքերը սկսեցիք «Սիրելի՛ հայ երիտասարդություն» դիմելաձևով, ապա շարունակեցիք նշելով տարիքային փորձը. «Ես` 1988-ի Շարժման գործուն մասնակիցս, քսան տարի անց, արդեն Նոր Աշխարհայացքով, արհամարում եմ որևէ շարժման այդպիսի նպատակ…»: Այո՛, դուք քննարկման մեջ մտաք, ինչպես իմ ընկեր և Ձեր որդի Հայկը ձևակերպեց, տարիքի խրոնոգրաֆը ձեռքին, չգիտեմ, ուզելով թե ոչ, բայց առնվազն ակամա մեզ փորձելով պարտադրել Ձեր ճերմակ մազերի փորձը: Ավելին, Դուք Ձեր վերջին խոսքն էլ, որում ինձ մեղադրում էիք ալեհեր մազերի մոգական-նավթալինոտ ազդեցության մեջ լինելում, կամա թե ակամա, ավարտեցիք հենց այդ ազդեցության մեջ մեզ՝ երիտասարդներիս, դնելու պահանջով՝ «Սիրելի Chuk, մեր սիրելի հայ երիտասարդություն, մենք երրորդ պատի մոտ, քլունգները ձեռքերիս` ձեզ ենք սպասում... »: Իսկ ես, ինչպես արդեն ասացի, չնայած խոնարհվում եմ այդ մազերի առջև, բայց դրանից ելնելով լուռ չեմ ընդունելու արված պնդումները: Բայց ես ընդունեցի մարտահրավերն ու սկսեցի գրել նույն ոճով, որպեսզի դուք, սիրելի Հեղինակ, զգաք, որ այնքան էլ ճիշտ չէ տարիքային բարձրությունից մեզ հետ խոսելը, որովհետև եթե ես ընդունեմ, ընկալեմ Ձեր խոսքը, ապա այն չեմ ընկալելու այն պատճառով, որ ես երիտասարդ եմ, դուք ալեհեր, այլ որովհետև Ձեր խոսքի մեջ ուժ է լինելու, ասելիք, որը պետք է անպայման լսվի: Տարիքային տարբերությունն, անշուշտ, դեր խաղում է, բայց ոչ այնքան նշանակալից, որ դրա վրա հիմնված լինի մեր աշխարհընկալում: Ու հետևաբար, ես որոշեցի Ձեր գրառումներին հստակ հակակշռող գրառումներ կատարել: Խնդիրն այն է, պարոն Դռնոյան, որ ամենուր և նաև ակումբում կան մարդիկ, ովքեր Ձեր այդ գրելաձևով խոսքերն ընդունելու են ոչ թե այն պատճառով, որ դրանք իրենց ճշմարտացի են թվում, այլ ենթարկվելով «մեծական գրելաոճի» հոգեգերող ազդեցությանը, առանց խորանալու խոսքի մեջ, այլ որպես մեծական խոսք ընդունելով՝ ընկղմվելով ալեհեր մազերի մոգական-նավթալինոտ ազդեցության մեջ: Ես չեմ կարծում, որ ակումբում քննարկումը պետք է այդպիսին լինի, քանի-որ անկախ տարիքից, փորձից և այլնից, մենք այստեղ հավասար ենք:

Իսկ ինչ վերաբերվում է ասելիքին, ապա ասելիքները շատ են: Սակայն արդյոք այսօր մենք՝ հայ երիտասարդներս, ունենք այլաբանություններով համեմված, զուտ ականջահաճո նախադասություններով, գեղեցիկ բառերով, արտահայտություններով հագեցած, եդեմական աշխարհի նկարագրություն հանդիսացող խոսքի կարիք, որն իր ետևում որևէ գործ չի ակնկալում, չի նախատեսում: Բարոյափիլիսոփայական, խոհափիլիսոփայական խոսքի կարիք ունենալու ենք, դա միանշանակ է, բայց այս պահին մեզ ուրիշ բան է պետք:

Մեր առաջին պահանջը ապրելն է: Մենք ապրել ենք ուզում: Ապրել, ոչ թե գոյատևել: Ու այսօր ելել ենք այդ ապրելու պայքարին: Մենք՝ երիտասարդներս, ովքեր գուցե դեռ իրենց պատկերացումներում չեն հասել երրորդ պատին, հիմա ազատության ծարավից տանջվելով ելել ենք պայքարի և... ո՜վ զարմանք: Հայրս... ում ընդամենը 2 տարի առաջ չէի պատկերացնի, թե մեջն ինչքան կենսունակություն կա, ինչքան եռանդ կա, ինչքան երիտասարդություն ու ազատություն կա, հայրս, որ լինելով փիլիսոփա իր մտքում, իր պատկերացումներում գուցե ոչ թե նույնիսկ երրորդ, այլ չորրորդ կամ հինգերորդ պատին է հասել, հանկարծ իմ, մեր՝ երիտասարդներիս հետ միասին գալիս ու կանգնում է պայքարի, դառնում այս նոր շարժման ահեղ մարտիկ, իջնում երրորդ պատի իր բարձրություն մեր՝ երիտասարդներիս երկրորդ պատի նյութական մակարդակին ու մեզ հետ միասին բռունցքն օդ պարզած գոչում է «ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ»: Ինքը մեզ երրորդ պատի մոտ չի սպասում, ինքը իջնում է այդ երրորդ պատի մոտից, որ մեզ հետ բարձրանա, որ դժվար պահին իր խիստ առարկայական, այլ ոչ թե «խոհական, վերացական, փիլիսոփայական» խորհուրդներով օգնի հաղթահարել մեր առջև բուսնած խութերը: Ու մայրս նույնպես իջավ երրորդ պատի մոտից ու կանգնեց կողքներիս: Ու իջան ուրիշները՝ էլի Ձեր սերնդից: Անգամ հին «առաջնորդը»՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, ում պատկերացումները, վստահ եմ, գերազանցում են մեզնից յուրաքանչյուրի պատկերացումները և ով, գուցե հասել է տասներորդ պատին, իջավ մեր կողքին, նույնպես առարկայանալով, նույնպես նյութականանալով, որպեսզի օգնի ու իրար հետ գնանք դեպի երրորդ պատը, որտեղ դուք մեզ եք սպասում:

Միայն թե ուշադիր եղեք, պարոն Դռնոյան, այնպես չլինի, որ հանկարծ մի օր նկատեք, որ կանգնած եք այդ երրորդ պատի մի ծայրում, իսկ մենք մյուս ծայրում անցք ենք բացել ու անցել պատը... ընկնելով ոչ թե Ձեր նկարագրած եդեմական երկիրը, այլ մի հերթական խութեր պարունակող երկիր, որի մյուս սահմանին նոր պատ կա, որը մենք դեռ պետք է անցնենք:

Եվ ուրեմն, սիրելի պարոն Դռնոյան, քանի-որ լուռ պայմանավորվել ենք, որ մեր մտորումներում այսուհետ տարիքային ջրբաժանը հաշվի չենք առնելու, և քանի-որ իմ մտորումները հանգեցնում էին միայն նրան, որ ներկայումս մեզ առարկայական խոսքեր են պետք, թույլ տվեք վերջապես անցնել առարկայականին ու հանդգնել Ձեզ խորհուրդ տալ: Հիշում եմ, որ երբ շարժումը նոր էինք սկսել, այն ժամանակ Ձեր որդի և իմ սիրելի ընկեր Հայկը նույնպես ինձ մեղադրում էր ոչ այն ուժերի ետևից գնալու մեջ (գուցե հիմա էլ է մեղադրում, չհասկանալով, որ եթե անգամ իմ շուրթերին ողջ օրը լինի նույն քաղաքական գործչի անունը, նա միևնույն է այս պայքարում մնում է «գործիք», թեկուզ շատ արժեքավոր «գործիք»), բայց ես այն ժամանակ ընկերոջս ասացի. «Կգա մի օր ու դու էլ կլինես այս պայքարի մեջ, իմ ու մյուսների կողքին»: Այդ օրը շատ չուշացավ ու ես մի գեղեցիկ օր նրան հանդիպեցի Ազատության հրապարակում: Այժմ էլ Ձեզ եմ խորհուրդ տալիս. մի պահ մոռացեք երրորդ պատի գոյությունը, թողեք ետևում և եկեք, կանգնեք մեր կողքին, օգնեք, սատար եղեք, որպեսզի այս էտապը, այս պատը քանդելը ճիշտ կազմակերպենք, իսկ հետո, երբ որ այդ պատը կքանդենք, եղեք խիստ դաժան մեր հետ ու մի թողեք, որ անգամ մի վայրկյան վայելենք մեր ձեռք բերած իբր «ազատությունը», այլ ամեն վայրկյան, ամեն մի Ձեր խոսքով մեզ հիշեցրեք, որ մեր անցած ճանապարհը դեռ կիսատ է, որ մենք դեռ անելիք ունենք, որ հիմա թեթևացած շունչ քաշելու ժամանակը չէ, որ շնաձկները անձեռոցիկները պարանոցներին կապած, պատառաքաղն ու դանակը ձեռքներին, շուրթերը լպստելով մեզ են սպասում: Այն ժամանակ մենք իրոք կունենանք այդ խոսքի կարիքը ու Ձեր խոսքը կլինի անգին: Այդ հիշեցումները հիմա մի արեք, դրանք մեզնից մի քանիսին կարող է վախեցնեն ու մենք որոշենք, որ լավ է քչով բավարարվել ու մնանք երկրորդ պատից այս կողմ, համակերպվելով մեր ունեցած ոչնչով: Անելու դեպքում էլ, այնպես արեք, որ դա հասնի ենթագիտակցությանը, բայց չվախեցնի գիտակցությանը. զուտ ակնարկային, մեղմ, հանգիստ, որպես չվախեցնող մի բան, որպես սովորական խութ, այլ ոչ անհաղթահարելի մի պատ:

Եվ վերջապես թույլ տվեք ասել, որ այս թեմայով ես Ձեր հետ չեմ բանավիճել ու չեմ ուզում բանավիճել, որովհետև որքան էլ որ այս պահին մեր տեսակետները տարբերվեն, մենք ներկայումս նույն ճամբարից ենք, ունենք նույն նպատակները ու մեզ՝ ինձ ու Ձեզ, այս պահին միայն համերաշխություն ու փոխըմբռնում է պետք: Ես ու իմ ընկերները, որոնցից շատերին նույնիսկ չեմ էլ ճանաչում, հիմա Ձեզ սպասում ենք երկրորդ պատի մոտ: Մեզ պետք է Ձեր օգնությունը:

[Հեղինակ]

Ես պահապանում եմ այս թեմայում բանավեճը իմ կողմից ավարտելու որոշումը և ուղղակի ամփոփում եմ «Դռնոյան-Նալյան ընտանիք» հեղինակային խմբի ասելիքը` մի քանի բանաձևումներով.

1.Հայ ազգային համայնքին ճնշողը Երրորդ Հանրապետության պետական-քաղաքական կարգն է ամբողջապես, ուրեմն` ոչ միայն պետք է ձգտել մեխանիկական իշխանափոխության, այլ պետականության որակի հիմնարար փոփոխության, նոր որակի պետականության ստեղծման:

2. Երրորդ Հանրապետության հիվանդ պետական–քաղաքական կարգի ստեղծող ճարտարապետներն են` Լևոն Տեր-Պետրոսյան, Վանո Սիրադեղյան, Վազգեն Սարգսյան, Ռոբերտ Քոչարյան, Սերժ Սարգսյան և նրանց հազարավոր հետևորդները... Նրանք չեն կարողացել դիմագրավել աշխարհակարգի ճնշումներին, կյանքի բոլոր ասպարեզները` կրթություն, ապրելակերպ, մշակույթ, տնտեսություն և այլն, ենթարկել են արտաքին թելադրանքներին, և այսօր Հայաստանը մի կիսագաղութային երկիր է ...

3.Ներկա Շարժումը Ազգի և Բնության ստեղծագործությունն է, Կյանքի ստեղծագործությունը...Այն իր մեջ թերևս ունի մի բաղադրիչ` ՀՀՇ-ական ռեժիմի վերակենդացման և ռևանշի հնարավորություն, ինչը պատմականորեն վրիպած նպատակ է... Իսկ զուտ քաղաքական իմաստով հիմա Հայաստանում ի՞նչ իշխանություն է...Մենք մեր գործուն փորձով որակական տարբերություններ այսօրվա հակամարտող քաղաքական ուժերի միջև չենք տեսել` երկիրը գաղութացնող նույն աշխարհայացքը...Եվ վստահ ենք` Նոր Շարժումը իր խորքով մերժում է ամբողջ համակարգը, ամբողջ դրվածքը...

Հեղինակային խումբը չի կարող մերժել Շարժումը, մանավանդ որ նրա ծնունդը կանխատեսել ենք 2003-ին, երբ դիմել Ռոբերտ Քոչարյանին և Սերժ Սարգսյանին և ասել ենք.
«Եթե ժողովրդի կամքը ոտնահարող ռեժիմը, որի ներկակրողները դուք եք ` չլուծարվի ,
ապա հասունանալու է քաղաքացիական պայթյուն` նախ երկրի, ապա ձեր համար ողբալի հետևանքներով: Այսօրվանից պետք է մշակվեն ռեժիմի լուծարման և իշխանությունը ժողովրդին փոխանցելու մեխանիզմները: Այն իր գործելակերպով պետք դուրս գա ռեժիմին ծանոթ քաղաքական հաշվարկի և առուծախի շահատենչ շրջանակից և լուծումը գտնի նախ տեսական – աշխարհայացքային տիրույթում:»
Լ. Դռնոյան. «Մի ժողովրդի քաղաքական ողբերգությունը»
«Օր» եռօրյա, 2003թ., թիվ 138

Ըստ այդմ` մենք ողջունում ենք Շարժումը, մենք ողջունում ենք Կյանքի ստեղծագործությունը: Մենք սպասել ենք Շարժմանը: Մենք մեր ուժերի ներածին չափով ձևակերպել ենք նրա Նպատակը և հրատարակել ենք... Մեր նոր կանխատեսումով` Շարժումը որակական թռիչք է ապրելու և դնելու է ոչ միայն իշխանափոխության, այլև պետական- քաղաքական կարգի հիմնարար նորոգման նպատակ...

4. Եվ եթե Շարժումը, նրան մասնակցող ուժերը, նաև պետական-քաղաքական վերնախավը մի օր գան եզրահանգման, որ ՊԵՏՔ Է ՓՈԽՎԻ ՄԵՐ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈՐԱԿԸ, նրա ԷԹԻԿԱՆ և ԱՇԽԱՐՀԱՅԱՑՔԸ, ապա ՄԵՐ ԱՇԽԱՏԱՆՔՆԵՐԸ ՆՐԱՆՑ ԵՆ ՍՊԱՍՈՒՄ: Մեր Ավարայրը մեր գրասեղաններն են: Եթե որևէ մեկը ցանկանում է բովանդակային որևէ քննարկում անել, ապա խնդրում ենք նախօրոք ծանոթանալ մեր աշխատություններին, որոնց հղումները մոտ օրերս կամբողջացնենք... Մենք պատրաստ ենք խոսել ոչ այնքան այն հարցերի շուրջ, թե Ի՞ՆՉ ԱՆԵԼ,- դա մարտավարությունն է, այլ ԻՆՉՈՒ՞ ԱՆԵԼ... 1988-ի Շարժման վերասերումը մեզ կոչում է զգոն լինել և աշխատել, ստեղծագործել այդ ասպարեզում:

[Մտահոգ]

"ՊԵՏՔ Է ՓՈԽՎԻ ՄԵՐ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈՐԱԿԸ, նրա ԷԹԻԿԱՆ և ԱՇԽԱՐՀԱՅԱՑՔԸ, ապա ՄԵՐ ԱՇԽԱՏԱՆՔՆԵՐԸ ՆՐԱՆՑ ԵՆ ՍՊԱՍՈՒՄ: " - Հեղինակ
հարգելի Հեղինակ կխնդրեի մի քանի նախադասությամբ բացատրեիք, թե ինչ է նշանակում ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈՐԱԿ բառակապակցությունը, որն է նրա քաղաքագիտական սահմանումը:
ինչ է նշանակում ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԷԹԻԿԱ, որն է նրա քաղաքագիտական սահմանումը:
ինչ է նշանակում ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԱՇԽԱՐՀԱՅԱՑՔ, որն է նրա քաղաքագիտական սահմանումը:
կանխավ շնորհակալություն

[Հեղինակ]

"
հարգելի Հեղինակ կխնդրեի մի քանի նախադասությամբ բացատրեիք, թե ինչ է նշանակում ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈՐԱԿ բառակապակցությունը, որն է նրա քաղաքագիտական սահմանումը:
ինչ է նշանակում ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԷԹԻԿԱ, որն է նրա քաղաքագիտական սահմանումը:
ինչ է նշանակում ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԱՇԽԱՐՀԱՅԱՑՔ, որն է նրա քաղաքագիտական սահմանումը:
կանխավ շնորհակալություն

Հարգելի mtahog, հեղինակային խումբը գործում է այն Աշխարհայացքի տիրույթում, որը միավորում է Նյութն ու Ոգին, Գիտությունը և Կրոնը, Արվեստը և Կրոնը` որպես մեկ Ամբողջություն, որպես Կյանք: Այս Աշխարհայացքը չի դասավանդվում համալսարանական ամբիոններում, և եթե այն ձեզ մոտ հետաքրքրությոն առաջացրեց, ապա Դուք ինքնուրույն պետք է գտնեք նրա աղբյուները...

Այդ Նոր Աշխարհայացքը (որը նույնքան ...հին է, որքան մարդկությունը) գտնում է, որ մարդկության ստեղծած սոցիալական կյանքի հիմքում պետք է դրվեն Տիեզերական Էթիկան և Տիեզերական Իրավունքը, Բնության Բարձրագույն Օրենքները... Այդ Օրենքները այժմ գրեթե վտարված են սոցիալական կյանքից, նաև պետականությունների էությունից... Մարդկությունը մի վթարված նավ է, բայց արտաքինից շատ խնամված է, հզոր, հարուստ, գիտական...Բայց այս ինքնագնահատականի հետ, Տիեզերքը, մեղմ ասած, այնքան էլ համաձայն չէ...

Ներկա պետականությունները կառուցված են նյութպաշտական աշխարհայացքի հիմքի վրա...Նոր որակի պետականությունը պետք է կառուցվի հիշյալ Բարձր Օրենքների, Իրավունքի և Էթիկայի հիմքի վրա...Մարդկության այս իղձն էլ նոր չէ, այն կարող եք գտնել Պյութագորասի, Պլատոնի աշխատություններում...

Նոր որակի պետականության ստեղծումը մոլորակային հրամայական է, Հայաստանում կատարված են որոշակի աշխատանքներ...Եթե դրանք ձեզ կհետաքրքրեն, ապա նախ կարող եք գտնել ներքևում` ստորագրության միջոցով, մինչև կտեղադրենք բոլոր հղումները: Ինչու չէ` կարող եք գրքերն էլ վերցնել, շոշափել, հետազոտական խոհանոցին ծանոթանալ... Եթե երբևէ լինի այդպիսի մղում և անհրաժեշտություն...

[Մտահոգ]

Մեծարգո Հեղինակ, ես ամբողջովին խճճվեցի ձեր գրածը կարդալիս: Բարի չէիք լինի արդյոք նվաստիս մի քանի բառով բացատրելու թե ինչ է նշանակում Տիեզերական Էթիկա և Տիեզերական Իրավունք, դրանք նոր ձեվակերպումներ են հավանաբար, որին շատերը ծանոթ չեն: Որոնք են Բնության Բարձրագույն օրենքները եվ ինչպես, երբ եվ ով է նրանց վտարել Պետականությունների էությունից: Եթե վտարել են, նշանակում է երբեվե նրանք եղել են որեվէ պետականության էության մեջ, կասեիք ինձ խնդրեմ, որ պետականության էության մեջ են եղել Բնության Բարձրագույն օրենքները:
հարգանքներիս խորագույն հավաստիքը

[Վիշապ]

Մեծարգո Հեղինակ, ես ամբողջովին խճճվեցի ձեր գրածը կարդալիս: Բարի չէիք լինի արդյոք նվաստիս մի քանի բառով բացատրելու թե ինչ է նշանակում Տիեզերական Էթիկա և Տիեզերական Իրավունք, դրանք նոր ձեվակերպումներ են հավանաբար, որին շատերը ծանոթ չեն: Որոնք են Բնության Բարձրագույն օրենքները եվ ինչպես, երբ եվ ով է նրանց վտարել Պետականությունների էությունից: Եթե վտարել են, նշանակում է երբեվե նրանք եղել են որեվէ պետականության էության մեջ, կասեիք ինձ խնդրեմ, որ պետականության էության մեջ են եղել Բնության Բարձրագույն օրենքները:
հարգանքներիս խորագույն հավաստիքը

mtahog, իմ կարծիքով ըստ երևույթին այդ առաջին հայացքից վերացական կամ անիմաստ թվացող հասկացությունները սուբստանցիա են, այսինքն գոյություն ունեն… կամ էլ հակառակ դեպում դրանք ամենաքիչը մարդու ազնվագույն իդեալիստական ձգտումների շարժիչ ուժն են։ Թվում է թե փիլիսոփայական նոր դաշտ է ստեղծվում, որը գալիս է փոխարինելու կամ նույնիսկ հաղթելու կրոնին, մեր պարագայում՝ Քրիստոնեությանը։ Այսինքն ես չեմ տեսել Աստծուն, բայց նա գոյություն ունի, նույնն է թե ես չգիտեմ Բնության Բարձրագույն Օրենքները, բայց նրան գոյություն ունեն։ Նման կիսավերացական սուբստանցիաների գոյությունը մարդը չի տեսնում այլ զուտ կռահում է անուղղակիորեն, ոնց որ ասենք սև խոռոչների առկայությունը հաստատվում է նրանց շուրջը գտնվող գազային փոշու, կամ աստղակույտերի շարժումը, կամ էլէկտրամագնիսական ալիքների շեղումները ուսումնասիրելիս…

[Chuk]

Ես պահապանում եմ այս թեմայում բանավեճը իմ կողմից ավարտելու որոշումը և ուղղակի ամփոփում եմ «Դռնոյան-Նալյան ընտանիք» հեղինակային խմբի ասելիքը` մի քանի բանաձևումներով.

1.Հայ ազգային համայնքին ճնշողը Երրորդ Հանրապետության պետական-քաղաքական կարգն է ամբողջապես, ուրեմն` ոչ միայն պետք է ձգտել մեխանիկական իշխանափոխության, այլ պետականության որակի հիմնարար փոփոխության, նոր որակի պետականության ստեղծման:

2. Երրորդ Հանրապետության հիվանդ պետական–քաղաքական կարգի ստեղծող ճարտարապետներն են` Լևոն Տեր-Պետրոսյան, Վանո Սիրադեղյան, Վազգեն Սարգսյան, Ռոբերտ Քոչարյան, Սերժ Սարգսյան և նրանց հազարավոր հետևորդները... Նրանք չեն կարողացել դիմագրավել աշխարհակարգի ճնշումներին, կյանքի բոլոր ասպարեզները` կրթություն, ապրելակերպ, մշակույթ, տնտեսություն և այլն, ենթարկել են արտաքին թելադրանքներին, և այսօր Հայաստանը մի կիսագաղութային երկիր է ...

3.Ներկա Շարժումը Ազգի և Բնության ստեղծագործությունն է, Կյանքի ստեղծագործությունը...Այն իր մեջ թերևս ունի մի բաղադրիչ` ՀՀՇ-ական ռեժիմի վերակենդացման և ռևանշի հնարավորություն, ինչը պատմականորեն վրիպած նպատակ է... Իսկ զուտ քաղաքական իմաստով հիմա Հայաստանում ի՞նչ իշխանություն է...Մենք մեր գործուն փորձով որակական տարբերություններ այսօրվա հակամարտող քաղաքական ուժերի միջև չենք տեսել` երկիրը գաղութացնող նույն աշխարհայացքը...Եվ վստահ ենք` Նոր Շարժումը իր խորքով մերժում է ամբողջ համակարգը, ամբողջ դրվածքը...

Հեղինակային խումբը չի կարող մերժել Շարժումը, մանավանդ որ նրա ծնունդը կանխատեսել ենք 2003-ին, երբ դիմել Ռոբերտ Քոչարյանին և Սերժ Սարգսյանին և ասել ենք.
«Եթե ժողովրդի կամքը ոտնահարող ռեժիմը, որի ներկակրողները դուք եք ` չլուծարվի ,
ապա հասունանալու է քաղաքացիական պայթյուն` նախ երկրի, ապա ձեր համար ողբալի հետևանքներով: Այսօրվանից պետք է մշակվեն ռեժիմի լուծարման և իշխանությունը ժողովրդին փոխանցելու մեխանիզմները: Այն իր գործելակերպով պետք դուրս գա ռեժիմին ծանոթ քաղաքական հաշվարկի և առուծախի շահատենչ շրջանակից և լուծումը գտնի նախ տեսական – աշխարհայացքային տիրույթում:»
Լ. Դռնոյան. «Մի ժողովրդի քաղաքական ողբերգությունը»
«Օր» եռօրյա, 2003թ., թիվ 138

Ըստ այդմ` մենք ողջունում ենք Շարժումը, մենք ողջունում ենք Կյանքի ստեղծագործությունը: Մենք սպասել ենք Շարժմանը: Մենք մեր ուժերի ներածին չափով ձևակերպել ենք նրա Նպատակը և հրատարակել ենք... Մեր նոր կանխատեսումով` Շարժումը որակական թռիչք է ապրելու և դնելու է ոչ միայն իշխանափոխության, այլև պետական- քաղաքական կարգի հիմնարար նորոգման նպատակ...

4. Եվ եթե Շարժումը, նրան մասնակցող ուժերը, նաև պետական-քաղաքական վերնախավը մի օր գան եզրահանգման, որ ՊԵՏՔ Է ՓՈԽՎԻ ՄԵՐ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՈՐԱԿԸ, նրա ԷԹԻԿԱՆ և ԱՇԽԱՐՀԱՅԱՑՔԸ, ապա ՄԵՐ ԱՇԽԱՏԱՆՔՆԵՐԸ ՆՐԱՆՑ ԵՆ ՍՊԱՍՈՒՄ: Մեր Ավարայրը մեր գրասեղաններն են: Եթե որևէ մեկը ցանկանում է բովանդակային որևէ քննարկում անել, ապա խնդրում ենք նախօրոք ծանոթանալ մեր աշխատություններին, որոնց հղումները մոտ օրերս կամբողջացնենք... Մենք պատրաստ ենք խոսել ոչ այնքան այն հարցերի շուրջ, թե Ի՞ՆՉ ԱՆԵԼ,- դա մարտավարությունն է, այլ ԻՆՉՈՒ՞ ԱՆԵԼ... 1988-ի Շարժման վերասերումը մեզ կոչում է զգոն լինել և աշխատել, ստեղծագործել այդ ասպարեզում:

Հարգելի Հեղինակ, թերևս այս անգամ ես էլ ավարտեմ Ձեր գրառումների մասին իմ մտորումների շարքը՝ ամփոփելով իմ տեսակետը.

1. Շարժման մասնակիցների զգալի հատված ձգտում է ստեղծել նոր որակի պետականություն, այլ ոչ թե կատարել մեխանիկական իշխանափոխություն: Եվ որքան էլ որ տարբեր մարդիկ անընդհատ կրկնեն, որ շարժման մեջ անձերի խնդիր է դրված, դա չի համապատասխանում ճշմարտությանը:

2. Երրորդ Հանրապետության հիվանդ պետական-քաղաքական կարգի հիմնական ստեղծող ճարտարապետը ժողովուրդն ու նրա այն ներկայացուցինչներն են, ովքեր այդպես էլ չհասկանալով ժողովրդավարության իմաստը մինչև վերջ չպայքարեցին իրենց պատկերացրած, երազած երկրի համար, ազատություն տալով մի շարք իշխանավորների, որոնցից ոմանք վարեցին գրագետ, ոմանք անգրագետ, ոմանք ապաշնորհ, ոմանք հանցագործ քաղաքականություն: Բայց այնուամենայնիվ հիմնական մեղավորը ժողովուրդն ու հատկապես նրա այն ներկայացուցիչներն էին, ու մասնավորապես քաղաքական տարբեր ուժերի այն ներկայացուցիչներն էին, ովքեր սահմանափակվում էին խոսելով, ուտոպիստական գաղափարներ ներկայացնելով և այլն:

3. Տարբեր մարդիկ, տարբեր գործիչներ, անհատներ, քաղաքագետներ ու ուղղակի փիլիսոփաներ տարբեր ժամանակներ հայտարարել ու կանխատեսել են, որ մի օր պայթյուն է լինելու, որ ժողովուրդը ոտքի է կանգնելու ու լինի աննահանջ, շարժում է լինելու: Դրանք մշտապես եղել են լոկ խոսքեր, որովհետև այդպիսի գուշակությունները, իրականում, իմ համեստ կարծիքով գրոշ չարժեն: Ցանկացած շարժում կազմակերպող ու ղեկավարող է պահանջում և եթե բոլորը սահմանափակվեին այդպիսի կանխատեսումներով, այդ շարժումը չէր լինի: Ահա այստեղ է Տեր-Պետրոսյանական թիմի ու այդպես խոսողների տարբերությունը, որոնցից մեկը գործում է, մյուսը խոսում: Ինչ վերաբերվում է ռևանշիստական նպատակներին, ապա դրանք արդեն ծամծմված, ձանձրացրած խոսքեր են, որոնք համենայն դեպս շարժման մասնակիցների տեսակետից ամենևին չեն համապատասխանում իրականությանը: Շարժումն արդեն որակական թռիչք է ապրել, նրա մասնակիցները գնում են քաղաքական կարգի հիմնարար նորոգման:

4. Ձեր ստեղծագործություններն, իմ համեստ կարծիքով, մի օր, հետագայում, մեզ պետք կգան: Ճիշտ այնպես ինչպես մի քաղաքական գործիչ-ծանոթ հրատարակչությունում Ձեր գիրքը տեսնելով ասել էր. «Հա, սա էլ է պետք կարդալ, որ այդպիսի գաղափարախոսություն կրողների կարծիքին էլ ծանոթ լինենք»: Լրիվ համաձայն եմ նրա հետ: Այդ Ձեր գրվածքներից, էլի իմ համեստ կարծիքով, որոշ բաներ պետք է հաշվի առնել: Բայց քանի-որ որոշ չափով կարդացել եմ, ապա ասեմ, որ այն մեծամասամբ ինձ չի բավարարում ու համենայն դեպս առայժմ ես դրա փոխարեն կսահմանափակվեմ այլ նյութեր կարդալով, քանի-որ շատ ժամանակ չունեմ:

Եվ փաստորեն դուք որոշեցիք մեր կողքին չկանգնել, այլ սպասել մեզ «երրորդ պատի» մոտ: Դա նորմալ է: Մենք դրան էլ ենք պատրաստ: Որովհետև գիտենք, որ միշտ լինելու է մարդկանց խումբ, ովքեր սպասելու են, որ մենք գործենք, իսկ հետո, տարիներ անց մեզ մեղադրելու են, որ մենք էլի ապաշնորհ գտնվեցինք ու չստեղծեցինք իրենց երազած երկիրը, չհետևեցինք իրենց խորհուրդներին: Սա ընդամենը մեր պայքարի հերթական խութերից է, որը հաղթահարելու ենք այնպես, ինչպես մնացած բոլոր խութերը:


Այսքանով ես ավարտում եմ իմ մտորումները Ձեր գրածների շուրջը, քանի որ ֆորումային քննարկումներում, ինչպես և այլուր, ես ներկայացնում եմ իմ խոսքը, թողնելով դրանք ունկնդրի դատին, իմանալով որ այնտեղ կան շատ բացեր, բայց վստահ լինելով, որ կան մարդիկ, ովքեր ճիշտ եզրահանգումներ կանեն: Ու այստեղ պարտադիր չի անընդհատ նույնը կրկնել, պարտադիր չի ունենալ վերջին խոսքի իրավունք: Իսկ հիմա ես անցնում եմ իմ պայքարի հետագա անելիքների մասին մտմտալուն:

[Philosopher]

Տարբեր մարդիկ, տարբեր գործիչներ, անհատներ, քաղաքագետներ ու ուղղակի փիլիսոփաներ տարբեր ժամանակներ հայտարարել ու կանխատեսել են, որ մի օր պայթյուն է լինելու, որ ժողովուրդը ոտքի է կանգնելու ու լինի աննահանջ, շարժում է լինելու: Դրանք մշտապես եղել են լոկ խոսքեր, որովհետև այդպիսի գուշակությունները, իրականում, իմ համեստ կարծիքով գրոշ չարժեն:

Մդա

ուղղակի փիլիսոփաներ

Թե ասա ես ու Կյերկեգորը քեզ ինչո՞վ էինք խանգարում

Հ.Գ. Vanitas Vanitatum et Omnia Vanitas

[Հեղինակ]

Մեծարգո Հեղինակ, ես ամբողջովին խճճվեցի ձեր գրածը կարդալիս: Բարի չէիք լինի արդյոք նվաստիս մի քանի բառով բացատրելու թե ինչ է նշանակում Տիեզերական Էթիկա և Տիեզերական Իրավունք, դրանք նոր ձեվակերպումներ են հավանաբար, որին շատերը ծանոթ չեն: Որոնք են Բնության Բարձրագույն օրենքները եվ ինչպես, երբ եվ ով է նրանց վտարել Պետականությունների էությունից: Եթե վտարել են, նշանակում է երբեվե նրանք եղել են որեվէ պետականության էության մեջ, կասեիք ինձ խնդրեմ, որ պետականության էության մեջ են եղել Բնության Բարձրագույն օրենքները: հարգանքներիս խորագույն հավաստիքը

Հարգելի mtahog, կարող եմ ընդամենը մի քանի լրացուցիչ ականարկներ անել, որոնք կարող են նպաստել ձեր փնտրմանը: Իսկ ձեր փնտրումը ուղիղ տեքստով ուղղորդելու իրավունք չունեմ, քանի որ ոչ դուք դեռևս դրա իրական պահանջը ունեք և ոչ էլ ես` դրա կարիքը: Ձեր արտահայտությունը`"խճճվեցի", Ճշգրտորեն արտահայտում է ներկա քաղաքակրթության և մարդկության վիճակը, որն իսկապես խճճվել է ճգնաժամի լաբիրինթոսում, այդ խճճվածներից մեկն էլ մեր դժբախտ Հայրենիքն է...

Եվ այսպես` մեկ-երկու բանալի...Տիեզերական Էթիկայի և Իրավունքի առկայությունը հնարավոր է, եթե լինեն դրանց կրողները: Այդ կրողները Տիեզերքի ՍՈՒԲՅԵԿՏՆԵՐՆ ԵՆ:
Առաջինը` Մարդը: Սակայն Տիեզերքի Կենդանի Համակարգերի ցանկը անսահման է`Երկրագունդը, մյուս մոլորակները, Արևը, աստղերը... Ի՞Նչն է ընդհանուր Մարդու և օրինակ` Երկրագնդի միջև,- զարմանալին այն է, որ նրանք ունեն նույն եռամիասնական կառույցը` Ոգի, Հոգի, Ֆիզիկական մարմին: Եվ կա՞ մի ավելի սքանչելի Գիտելիք, քան այն , որ մեր Երկրագունդը ունի Մոլորակային Ոգի` անսահման Բանականությամբ, Ինտելեկտով և Սիրով լի.-Նա Մայր է և Կին, և ճանաչում ու սիրում է իր միլիարդավոր զավակներին... Սա բնագիտական գիտելիք է և կրոնի հետ չի առնչվում...

Եվս մեկ բանալի.- վակուումի - "աննյութ", անօդ տարածության 1սմ/խոր-ը իր մեջ կրում է անսահման էներգիա և բանականություն...

Տիեզերքի Բարձրագույն Օրենքները շողում են պայծառ գեղեցկությամբ...Դրանք փնտրողը կգտնի Արևելքի և Արևմուտքի փիլիսոփայությունների, համաշխարհային կրոնների և Ուսմունքների աղբյուրներում...

Այո~, Բարձրագույն Օրենքները եղել են որոշ պետականությունների էության մեջ - Պյութագորասի դպրոց-պետությունը, Հին Եգիպտոսը, միջին դարերից` Հնդկաստանի տիրակալ Մեծն Ակբարը` կրոնները հաշտեցնողը: Այդ գիտելիքը այժմ լայնորեն հրատարակվում է... Հայաստանից մի պարզ աղբյուր, մեր նվաստ ջանքով, հոսում և ՀԱՍՆՈՒՄ Է ԱՅԴ ԳԵՏԻՆ:

Ամեն ժողովուրդ ունի իր Հոգին - իսկ ի՞նչ է նշանակում չարենցյան "Հայոց Սինկլիտ" արտահայտությունը:

Կյանքը Մեկ է, Միասնական, Միաձույլ- և ի՞նչ զարմանք, եթե մեր Միտքը և Սերը հասնեն աստղերին... Այդ Մեկ Կյանքի բոլոր գաղտնագրերը կան մեր զորավոր Մշակույթում- Էպոսը, բանահյուսությունը...

Այս ելակետերով, այս զգացումներով պետք է ստեղծվեն, և ստեղծվում են մեր Ապագա Հայրենիքի կրթության, բժշկության, ապրելակերպի...մանրակերտերը": Մենք ողբում ենք մեր անկյալ երկրի ծուլությունը, որն իր կյանքը կառուցելիս հենվում է "եվրոպական" և " միջազգային" չափանիշների վրա... Այդ "չափանիշները" նույն Եվրոպայի և Ամերիկայի առողջ, բանական ուժերի ջանքով շուտով լցվելու են ժամանակի գետը և կորչելու են...
Ողջունում ենք ձեզ և բոլոր մյուս փնտրողներին... Հիշում եմ` ընդամենը մի քանի ժամ առաջ այնտեղ եմ եղել, որտեղ դուք հիմա կանգնած եք, ճանաչում եմ ինքս ինձ, և պատկերացնում եմ, թե ինչ գերազանց թափով կարող եք առաջ գնալ...

[Մտահոգ]

հարգելի Հեղինակ դուք մի տեղ գրել եք հետեվյալ միտքը "Սիրելի ֆորում ստեղծենք նոր որակի պետականություն, հայկական պետականություն, ստեղծենք երկիր ՄԱՐԴՈՒ ՀԱՄԱՐ: Այդ պետականության ամբողջական տեսիլքը շողում է մեր աչքի առջև"
Իսկ ես ընդամենը ցանկանում եմ հասկանալ թե ինչ է թաքնված այս գեղեցիկ խոսքեր հետեվում, բնականաբար դուք ցանկանում եք որ ձեր մտքերն ու գաղափարները կյանքի կոչվեն, բայց ինչպես, չէ որ կյանքի կոչողները պետք է նախ հասկանան թե ինչի մասին է խոսքը: Ինձ թվում էր որ դուք ուղիղ ու ուղղակի կպատասխանեիք իմ շատ սովորական հարցերին՛Չպատասխանեցիք: Քավ լիցի, սխալ չհասկացվեմ, ես չեմ մտածում որ դուք չգիտեք վերոհիշյալ հարցերիս պատասխանները, ուղղակի փորձում եմ հասկանալ թե սահմանափակ մտավոր կարողություններ ունեցողիս ինչու չի կարելի մի քանի բառով բացատրել թե ինչ է նշանակում Տիեզերական Էթիկա և Տիեզերական Իրավունք կամ որոնք են Բնության Բարձրագույն օրենքները: Մեծարգո Հեղինակ, նվաստիս համեստ կարծիքով, մի փոքր անհամատեղելի են նոր որակի պետականություն եվ այլն ստեղծելու ձեր հորդորը մեզ, այն դեպքում երբ դուք մեզ չէք բացատրում թե ինչ է այն նշանակում կոնկրետ: Իհարկե ես վստահ եմ որ շատ քիչ թվով արտակարգ մտավոր կարողությունների տեր անձինք ներքուստ հասկանում են ձեր բառերի իմաստը, սակայն չէ որ ոչ բոլորն են այդքան խելացի, իսկ այդ ՆՈՐ պետականության ստեղծմանը բնականաբար պետք է մասնակցեն նաեվ ոչ այդքան խելացիները, հետեվապես իմ կարծիքով կարելի է մի փոքր ներողամտորեն վերաբերվել ոչ այդքան խելացիներին ու բացատրել նրանց ասենք, Երկիր Մոլորակ տիեզերական մարմնի Ոգին ու Հոգին ինչպես են արտահայտվում, կամ ֆիզիկական մարմինը տվյալ դեպքում Երկրագունդը ինչպես է օժտված հոգով ու ոգով, եվ որտեղ է այն արտահայտվում, միգուցե երկրի ձգողական ուժի առկայությունը հանգեցնում է նրան որ դրա հիմքերում ընկած է հոգի:
Շնորհակալություն

[Վիշապ]

Հարգելի Հեղինակ։
Նախքան Ակրոպոլիսի բարձունքներից քաղաքի գեղեցկությամբ զմայլվելն ու նորանոր հորիզոններ փնտրելը անհրաժեշտ է սեփական ժողովրդին սովորեցնել ոտքերի տակ նայել, որպեսզի չգահավիժենք անդունդը։ Նախքան թևեր հագցնելն ու ճախրել սովորեցնելը, անհրաժեշտ է դաստիարակել այնպես, որ Իկարոսի օրինակով չզոհվենք, միևնույն ժամանակ չմեռցնելով ազատատենչ ձգտումները։ Մենք չենք կարող լուծել բարձրագույն մաթեմատիկական խնդրիներ՝ տարրական կրթություն չունենալով։ Սկզբից եկեք սկսենք տարրական գիտելիքներից ու եկեք չժխտենք ու չարհամարենք տարրականը՝ միայն բարձրագույնի մասին մտածելով։ Այստեղ տարրական դասարան է, իսկ դուք եկել ու «ռելյատիվիստական ֆիզիկա» եք դասավանդում։ Դա մենք դեռ պատրաստ չենք հասկանալու, ներեցեք։