Բավիղի մեջ

[Ծով]

ԴԱՏԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ԻՆՔՆԻՆ ՑԱՎ Է …ԻՆՁ ՀԱՄԱՐ
ԱՅԴ ՑԱՎՆ Է ՄԻԱՅՆ,ՈՐ ԱՐՏԱՔՈՒՍՏ ՈՉԻՆՉ Է ԹՎՈՒՄ,ԲԱՅՑ ԻՐ ՄԵՋ Է ՊԱՀՈՒՄ ԱՆԵՐԵՎՈՒԹԱՑԱԾ ԱՄԵՆ ԻՆՉԸ…

Մելիք ջան,ախր պետք չի կոշիկի չափում սխալվել…
Իրականում Շատ պարզ և միևնեւյն ժամանակ խորն է ասված…
Կարելիա երկար մտածել,թե հենց ինչը նկատի ունեիր…
ու պետք էլ չի ասել ,որ ես իմ մտքին մնամ…
Վերջինն ավելի շատ հավանեցի,քան առաջինը…Զիլ-զիլ էր,ապրես…


մոռացա ասել…
………………………………«—10-ով …,օգուտ քեզ…

[Esmeralda]

Ինձ էլ դուր եկավ... բայց չգիտեմ առաջինից շատ թե քիչ... դժվարանում եմ կողմնորոշվել

[StrangeLittleGirl]

Դա՛վ, Մարիամը քեզ բարևում էր

[Firegirl777]

Շատ լավն էր, ու իմ կարծիքով անկեղծ զգացմունքներով գրված ու նաև շատ տխուր

[Anush]

Լավներ. Հավանեցի. Ապրես.

[Մելիք]

Մի փնտրիր ինձ իզուր,
Այն ծանոթ, լքված պուրակում.
Մարրել են արդեն աչքերն իմ հուր,
Սառել է արյունն իմ երակներում:

Էլ չկա կարոտ, չկա սպասում,
Երգերս արդեն ձանձրույթ են բուրում,
Էլ չկան սիրո տաղերն այն քնքուշ,
Ու էլ այլևս չեն էլ լինելու:

Մոռացվելու են պահերն անեղծ
Սիրո սուրբ զեղման
Եվ փոխարեն մեղսոտ, դիվային
Երեկոներ են լինելու միայն:

Սրբազան դողը սիրահարության
Վերածվելու են անկիրք համբույրի,
Սրտխառնուքի չափ տհաճ, զզվելի,
Սատանայական գրկախառնության:

Այնպես որ զուր ես ինձ փնտրում
Ծանոթ լքված պուրակում,
Վաղուց են մարել աչքերն իմ հուր,
Սառել է արյունն իմ երակներում:

[Lionne_en_Chasse]

Վերջինը լավն էր, բայց շատ դաժան էր...

[kiki]

Մելիք, չեմ հասկանում, ո՞նց էր պատահել, որ մի երկուսը չէի կարդացել, հատկապես Ապոկալիպսիսը ...
հիմա որ ասեմ բառ չեմ կարողանում գտնել կհավատա՞ս...ինչի՞ ես վառել, բա հիմա ես շատ եմ ուզում կարդալ ամբողջը ախր ...

[StrangeLittleGirl]

Սրբազան դողը սիրահարության
Վերածվելու են անկիրք համբույրի,
Սրտխառնուքի չափ տհաճ, զզվելի,
Սատանայական գրկախառնության:

Դա՛վ ջան, այս բանաստեղծությունից մենակ էս տունը դուրս եկավ:

[Մելիք]

Մելիք, չեմ հասկանում, ո՞նց էր պատահել, որ մի երկուսը չէի կարդացել, հատկապես Ապոկալիպսիսը ...
հիմա որ ասեմ բառ չեմ կարողանում գտնել կհավատա՞ս...ինչի՞ ես վառել, բա հիմա ես շատ եմ ուզում կարդալ ամբողջը ախր ...

Բայց օվ՞ ասեց, որ վառել եմ, ուղղակի զիբիլի մեջա գնացել :
Բայց աղբանոցներում ման գալու մտադրություն չունեմ
Չնայած ընդհանուր հիշում եմ, որ հավես ունենամ , մի օր նորից կնստեմ կգրեմ:

Ավելացվել է 2 րոպե անց

Դա՛վ ջան, այս բանաստեղծությունից մենակ էս տունը դուրս եկավ:

հա, իրոք մշակման կարիք ունի էդ բանաստեղծությունը, բայց հիմա հավես չունեմ…

[Մելիք]

"Սարսափներ"

Դևը բացել էր իր երակները
և դրանցից կյանք էր ծծում:
Դևը բացել էր իր երակները
ու լողում էր արյան լճում:
Դևը բացել երակներն ու
ազատ անկումն էր վաելում:

"Հերքում?"

Դևը չի բացել իր երակները,
չի լողացել արյան լճում,
նա չգիտի՝ ինչ ասել է
"ազատ անկում"…
Մի՞թե այդքան շատ էր հույսը
նրա կյանքում:

[Simon]

"Սարսափներ"

Դևը բացել էր իր երակները
և դրանցից կյանք էր ծծում:
Դևը բացել էր իր երակները
ու լողում էր արյան լճում:
Դևը բացել երակներն ու
ազատ անկումն էր վաելում:

"Հերքում?"

Դևը չի բացել իր երակները,
չի լողացել արյան լճում,
նա չգիտի՝ ինչ ասել է
"ազատ անկում"…
Մի՞թե այդքան շատ էր հույսը
նրա կյանքում:

[հատված]

Վախցիր երբ դեմքդ է միշտ ժպտուն
Բայց կարյունի խիղճդ ներսեն
Երբ կկիսես հացը մարդուն
Բայց արյան համ կգա հացեն

Մուշեղ Իշխան

[Մելիք]

Եվ այսպես, քիչ քիչ մեծ ողբերգության
Կտորտանքները ի մի են գալիս:
Ես ազատվեցի ևս մի բանից.
Իմ կյանքում հիմա սասափներ չկան:

Ես չեմ վախենում հիմա մահվանից.
Վաղ, թե ուշ ինձ իմ պատժը կտան:
Ափսոս չես տեսնում հիմա դու, քո՛ւյր իմ,
Ոնց է հաղթանակ տոնում սատանան:

Ես խնդրել էի աղոթել լույսին
Հանուն իմ մարող, մեռնող մաքրության,
Ինքս քո լեզուն պղծեցի սակայն,
Ես ինքս հոգիս ծախեցի մյուսին:

Հիմա թող բոլոր դևերը ցնծան,
Թող մեծ քեֆ սարքեն ու հոշոտեն ինձ.
Ես եմ ավարը ու նրանց ընծան:

Իսկ դուք կարող եք գրել անկյալիս.
Միշտ նույն հասցեյով՝ Ապոկալիպսիս...

[Բարեկամ]

Քո գործերում, Մելիք ջան, չգիտեմ… Սկզբում ճոճվում էիր անդունդի եզրին, հետո արդեն գահավիժում, բայց էնքան էլ տենց չի, մի բան կիսատ ա, հակառակ դեպքում չէիր գրի…

[Ուլուանա]

Եվ այսպես, քիչ քիչ մեծ ողբերգության
Կտորտանքները ի մի են գալիս:
Ես ազատվեցի ևս մի բանից.
Իմ կյանքում հիմա սասափներ չկան:

Հետաքրքիր է, թե ինչպես ազատվեցիր այդ բանից։ Պետք է որ ինչ-որ կարևոր ու նշանակալից բան կատարված լինի...