Բավիղի մեջ

[Բարեկամ]

Բարեկամ ջան,
Գրանդ Հոթելում երբևե չեմ եղել, մեզ այստեղ էլ վատ չեն կերակրում Իմ համար ավելի կարևոր ա ես ուզո՞ւմ եմ / ուրա՞խ եմ, որ գնում եմ էնտեղ, ուր գնում եմ, ու պատերը դրանից կախված են ժպտում, իսկ պատերի ոսկին էական չի:
Բայց պատկերը, իրոք, ինձ էլ դուր չի գալիս. " պատերի ժպիտը" մի տեսակ Էժան պատկեր ա:

Մելիք ջան, ես էլ չեմ եղել, բայց ենթադրում եմ՝ որ լինեմ, պիտի ժպտան
Իսկ բանաստեղծությանդ տոնայնությունը մի ձև անհրաժեշտաբար /գրպանահատային լարվածությամբ/ հոգնած էր , քան թե ուրախ: Ինձ տենց տպավորվեց: Իսկ ժպիտը, այսպես ասած, քննադատեցի, որտեւ ինձ թված որպես ստանդարտ էր օգտագործվել: Մինչդե ուղղակի "պատերը տարալուծվելը" ավելի ճիշտ-պատկերավոր կլիներ, կամ եթե ավելի դիպուկ "դիմախաղ" գտնեիր պատերիդ համար, էլի կարելի էր… Դե գիտես, ստանդարտ՝ այսինքն աստղերը ժպտում են, արեգակը ժպտում է, աչքերը ժպտում են ի տոմու պոդոբնոե բանաստեղծությանդ հստակ կտրված գծերը մի ձեւ փախցնում ա :
Մնացածը վատ չէր

[Մելիք]

Մելիք ջան, ես էլ չեմ եղել, բայց ենթադրում եմ՝ որ լինեմ, պիտի ժպտան
Իսկ բանաստեղծությանդ տոնայնությունը մի ձև անհրաժեշտաբար /գրպանահատային լարվածությամբ/ հոգնած էր , քան թե ուրախ: Ինձ տենց տպավորվեց: Իսկ ժպիտը, այսպես ասած, քննադատեցի, որտեւ ինձ թված որպես ստանդարտ էր օգտագործվել: Մինչդե ուղղակի "պատերը տարալուծվելը" ավելի ճիշտ-պատկերավոր կլիներ, կամ եթե ավելի դիպուկ "դիմախաղ" գտնեիր պատերիդ համար, էլի կարելի էր… Դե գիտես, ստանդարտ՝ այսինքն աստղերը ժպտում են, արեգակը ժպտում է, աչքերը ժպտում են ի տոմու պոդոբնոե բանաստեղծությանդ հստակ կտրված գծերը մի ձեւ փախցնում ա :
Մնացածը վատ չէր

" պատերի ժպիտը" մի տեսակ Էժան պատկեր ա:

Ես էլ էի էդ ասում, ուղղակի դիպուկ չէի կարում բնորոշեի, թե խի ա "էժան": Մի բառ էր պետք՝ ստանդարտ:

ուղղակի, եթե հիմա ժպիտը հանեմ,
--/ ---/ --/ ---/
էս կառույցը կխախտվի, դրա համար մի ուրիշ բան պիտի խցկեմ տեղը, որ էս հանեմ, բայց հիմա որ ուղեղիս զոռ տամ գրիժա կստանամ:

p.s. Բայց, ամեն դեպքում, պատերի ժպիտը տեսել եմ, գոնե ինձ էդպես ա թվում: Ուղղակի էդ եղել ա առանձին տպավորություն, "գրպանահատը" առանձին, ու երկուսը իրար հակասող են եղել, ու քանի որ վերջինը ավելի թարմ էր ու ավելի "անմիջականորեն ազդող", դրա համար էլ առաջինը թուլացել ա, ու արտահայտվել ա ստանդարտ ֆորմայով:

[Anyut]

Շնորհավորում եմ Քեզ, Քո միտքը թռչող է և չունի սահման, այն շատ խորն է և ոչ միշտ նման: Քեզ կարդալիս մարմնովս սարսուռ է անցնում, ու զգում եմ շունչը կյանքի ու մահվան, սիրո մաքրության և անեղծության, ու նաև կյանքի գորշ գույներից առաջացող սպիտակ ամպի առկայությունը…