Jasmena շատ ցավում եմ ձեր այդպիսի իրավիճակի մեջ ընկնելու համար, ես թույլ կտամ ինձ մի քանի տող գրառում անել, քանի որ կարծում եմ որ սա կոնկրետ հոգեբանին ուղղված հարց չի.
Ինչ որ կգրեմ դա իմ կարծիքն է կամ ստատիստիկ տվյալներ.
Նախ ասեմ, որ Հայաստանում ընտանեկան բռնության դեպքերի 95%-ը բացահայտվում են երեխաների չափահաս դառնալուց հետո. Ինչու? Որովհետև շատերը մտածում էն ձեր նման , որ երեխաները առանց հոր չմեծանան, չգիտեմ դա ճիշտ է թե ոչ սակայն ես ունեմ իմ լուծումը այդ հարցի, եթե հայրը նորմալ , հասկացող մարդ է կարելի է ուղղակի ամուսնալուծվել բայց պահպանել երեխաների հայր ունենալու իրավունքը , այսինքն բաժանումը լինի ցիվիլ, առանց կռվի, հայրը պարբերաբար այցելի, երեխաների մոտ չագիտացնել հոր նկատմամբ վատը.
Ապրելակերպի խնդիրը իմ կարծիքով և այս հարցով գրառած մյուց ակումբցիների կարծիքով ձեր մոտ լուծվող է, հավատացած եմ ձեր ծնողները կաջակցեն ձեզ և դուք կկարղանաք աշխատել և ապահովել ձեր երեխաների կարիքները.
Չեմ կարծում որ արժի սեփական կյանքից ձեռք քաշել և երեխաների համար կործանել կյանքը քանի որ միշտ և ցանկացած հարցում լուծում կա, իսկ երեխաներին ավելի վատ կլինի ներկա գտնվել ընտանեկան վեճերին, ապրել սոցիալական վատ պայմաններում բայց քնել հոր հետ մի սենյակում քան տեսնել երջանիկ ծնողներ թեկուզ և գիշերել առանձին տներում.
Խորհուրդ միակն է կյանքը շատ արագ է անցնում եղեք մի քիչ էգոիստ.
Մեջբերել
Էջանիշներ