Arpine (26.08.2011), Kita (27.08.2011), Magic-Mushroom (26.08.2011)
Արփինեին.........իսկ քո ծնողները, կամ ծնօղներիտ ծնողները, աղջիկ ջան քա՞նի անգամ են իրենց կյանքում դիմել հոգեբանին: Ես օրինակ քո երկու տարիքին եմ ու չեմ հիշում որ ինչ-որ մեկը իմ շրջապատից երևէ դիմի հոգեբանին, կասեմ ավելին, ես էտ մասնագիտության գոյության մասին լսեցի երբ երկրորդ կուրս էի: Սա նշանակում է որ մարդիկ դարերով ապրել են առանց այդ "մասնագետի" կարիքը զգալու:
Վերջին խմբագրող՝ Նունուշ: 26.08.2011, 19:10:
Ընդհանրապես Հոգեբանությունը որպես գիտություն, փիլիսոփայությունից առանձնացել և որպես ինքնուրույն գիտություն, կայացել է բավականին ուշ՝ 19-րդ դարի երկրորդ կեսին: Ուստի հայստնի նման պետության համար իսկի էլ տրամաբանական չէր լինի ունենալ զարգացած գիտություն: Իսկ թե ծնողներս քանի անգամ են դիմել կամ ընդհանրապես դիմել են թե ոչ, կներեք, բայց ձեր խնդիրը չէ:
Եթե դուք հեռու եք Հոգեբանությունից և, չգիտեմ էլ ինչու, ուշ եք իմացել նրա գոյության մասին դա չի նշանակում , որ այն գոյություն չունի կամ անհրաժեշտ չէ մարդկանց:
Ինչ վերաբերւմ է մասնագետի կարիքը զգալուն, այն միշտ էլ եղել է, պարզապես մասնագետ չի եղել:
Ի դեպ, ես չեմ փորձում համոզել ձեզ, մտածեք՝ ինչպես ուզում եք:
"Non est ad astra mollis e terris via."
առաջին հերթին հոգեբանությունը գիտություն չի, դա հումանիտար առարկայա, երկրորդ ես արդեն քանի տարիյա ուսումնասիրում եմ հոգեբանությունը ԱՄՆ-ի համալսարաններից մեկում, ու դա ինձ հիմք է տալիս ունենալ այդ կարծիքը, երրորդ: Հիմա դու կարծում ես որ հոգեբանությունը անհրաժեշտություն է և ես ինչ էլ ասեմ, համոզված եմ դու կմնաս քո կարծիքին, իսկ եթե մեկը օրինակ կարծում է որ կյանքը ահավոր բանա, նրան ով էլ ինչ ասի նա կմնա իր կարծիքին: Մարդու միակ հոգեբանը պետքա լինի իր ներքին ձայնը: Իսկ փիլիսոոայությունը գոյություն ունի շատ վաղ ժամանակներից, ու շատ պետք է մարդկությանը: Իսկ քո ծնողների պահով ես հարցրեցի որպեսզի օրինակ բերեմ քեզ նրանց:
Մի հարց էլ...............ինչպե՞ս ես պատկերացնում այդ օգնությունը որ մարդ կարող է ստանալ հոգեբանից: Օրինակ մի որոշ ժամանակ առաջ մի երիտասարդ այս թեմայում իր կարծիքով հոգեբանի կարիք ուներ ու իրեն հոգեբանից հարկավոր էր իմանալ արդյոք նա հանդիպի իր նախկին սիրուն թե ոչ, բայց դա իր գործ է նա ինքը պետք է դա որոշի: Հիմա ես ուզում եմ որ դու բերես մի օրինակ երբ հոգեբանի միջամտությունը անհրաժեշտ է:
Մի հարց. ինչի՞ց կարող է լինել, որ իմ վրա ազդում են նկարների միջի հայացքները։
Arpine (26.08.2011), Kita (27.08.2011), Magic-Mushroom (27.08.2011), StrangeLittleGirl (27.08.2011), Աթեիստ (27.08.2011), Գեա (26.08.2011)
,առաջին հերթին հոգեբանությունը գիտություն չի
Կներեք, չեմ կարող համաձայնվել
Եթե դուք ժխտում եք Հոգեբանության գիտություն լինելը,եթե համարում եք, որ նրա անհրաժեշտությունը չկա որ անիմաստ է, ապա էլ ինչու՞ եք այն արդեն մի քանի տարի ուսումնասիրում:դա հումանիտար առարկայա, երկրորդ ես արդեն քանի տարիյա ուսումնասիրում եմ հոգեբանությունը ԱՄՆ-ի համալսարաններից մեկում, ու դա ինձ հիմք է տալիս ունենալ այդ կարծիքը, երրորդ: Հիմա դու կարծում ես որ հոգեբանությունը անհրաժեշտություն է և ես ինչ էլ ասեմ, համոզված եմ դու կմնաս քո կարծիքին, իսկ եթե մեկը օրինակ կարծում է որ կյանքը ահավոր բանա, նրան ով էլ ինչ ասի նա կմնա իր կարծիքին: Մարդու միակ հոգեբանը պետքա լինի իր ներքին ձայնը: Իսկ փիլիսոոայությունը գոյություն ունի շատ վաղ ժամանակներից, ու շատ պետք է մարդկությանը: Իսկ քո ծնողների պահով ես հարցրեցի որպեսզի օրինակ բերեմ քեզ նրանց:
Էլի ինքը որոշեց, ոչ ոք նրան ոչինչ չստիպեց չէ: Էլի եմ ասում միգուցե ես դեռ այդքան փորձառություն չունեմ, դեռ սովորում եմ, դեռ շատ բան ունեմ սովորելու:Մի հարց էլ...............ինչպե՞ս ես պատկերացնում այդ օգնությունը որ մարդ կարող է ստանալ հոգեբանից: Օրինակ մի որոշ ժամանակ առաջ մի երիտասարդ այս թեմայում իր կարծիքով հոգեբանի կարիք ուներ ու իրեն հոգեբանից հարկավոր էր իմանալ արդյոք նա հանդիպի իր նախկին սիրուն թե ոչ, բայց դա իր գործ է նա ինքը պետք է դա որոշի: Հիմա ես ուզում եմ որ դու բերես մի օրինակ երբ հոգեբանի միջամտությունը անհրաժեշտ է:
Բացի այդ հոգեբանները հո միայն անհտական գործունեություն իրականացնող չեն, ներկայումս հոգեբաններ կան (պետք է լինեն) նաև դպրոցներում, մանկապարտեզներում, մանկատներում և այլն:
"Non est ad astra mollis e terris via."
Ես չեմ պատրաստվում մարդկանց խորհուրդներ տալ, կամ հոգեբանական օգնություն ցուցաբերել, ես պատրաստվում եմ զբաղվել հետազոտական գործունեությամբ, և ուսումնասիրել հոգեկան հիվանդությունները, ավելի կոնկրետ շիզոֆրենիան;Եթե դուք ժխտում եք Հոգեբանության գիտություն լինելը,եթե համարում եք, որ նրա անհրաժեշտությունը չկա որ անիմաստ է, ապա էլ ինչու՞ եք այն արդեն մի քանի տարի ուսումնասիրում:
իսկ հոգեկան հիվանդությունները հոգեբանությունը առ այսօր ի վիձակի բուժելու, գնա գժանոց հարցրա քանի հոգեկան հիվան են լավացրե ու դուրս գրե այնտեղից: Ասա ինձ որևէ լուրջ հոգեկան հիվանդություն որը ենթարկվում է բուժման:
Վերջին խմբագրող՝ Նունուշ: 26.08.2011, 23:38:
Arpine (26.08.2011), Kita (27.08.2011), StrangeLittleGirl (27.08.2011), Աթեիստ (27.08.2011), Գեա (27.08.2011)
Ariadna (27.08.2011), ivy (26.08.2011), Kita (27.08.2011), StrangeLittleGirl (27.08.2011), Աթեիստ (27.08.2011)
հա բայց մարդկանց խորհուրդներ և ուղություն տալը սխալ է, հոգեբանություն որպես այդպիսին ես չեմ ընդունում, ու հոգեբան էտ միջոցով գումար վաստակող նույնպես, դրա համար էլ նշեցի որ եթե մարդ հոգեկան հիվանդություն ունի նա պետք է դիմի հոգեբանին, ես երբևիցե չեմ ասե հոգեբանություն գոյություն չկա:
Վերջին խմբագրող՝ Նունուշ: 26.08.2011, 23:56:
Գիտություն համարվում ձշգրիտ առարկաները, օրինակ ֆիզիկան, քիմիան, մաթը, երբ 2+2=4 կամ երբ երկու նյութ իրար խառնելով ստանում ես կոնկրետ բան, ու ամեն անգամ նույնը, իսկ հոգեբանության մեջ այդ բանը չկա երբեկ չես իմա ինչից ինչ արդյունք կստացվի, երկու տարբեր մարդ նույն իրավիձակին կարող են բացարձակ տարբեր ռեակցյա տալ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ