Հարցեր հոգեբանին

[h_jak]

h_jak ջան քանի օր է կարդում եմ բացածդ թեմայի մեկնաբանությունները ու ի վերջո որոշեցի մասնակցել :Անկեղծորեն կասեմ ստացածս տպավորությունը:Թեման բացելու նպատակդ ոչ թե գնալ - չգնալն է(դու դա վաղուց արդեն որոշել ես ի օգուտ գնալու ),այլ արածդ քայլը պատճառաբանելը:Ինքդ էլ լավ գիտես ինչու ես գնալու ու ենթագիտակցաբար ինքդ քեզ համոզելը,թե պարզապես հին ընկերոջ մոտ ես գնում միամիտ տպավորություն է թողնում:Ես կամ մյուսները քեզ դատապարտելու կամ ետ պահելու իրավունքը չունենք:Դու ես որոշողը:Հիմա սխալն անելուց առաջ քեզ թվում է ,որ ամեն ինչ քո հսկողության սահմաններում է և ցանկացած պահին կարող ես դարձյալ իրավիճակի տերը լինել,բայց դա հեռու է ճշմարտություն լինելուց:Հավատա ինչքան էլ մեծ լինի հետաքրքրությունդ,կիրքդ,կարոտդ,ցանկությունդ(ընտրիր որն ուզում ես ,արդյունքը նույնն է լինելու)չարժի այդքան մեծ փորձության ենթարկել ինքդ քեզ , հետագայում մեծ ցավ պատճառելով քեզ հարազատ մարդկանց,игра не стоит свеч կասեր ռուսը:Իմացիր,որ գնալուց հետո ոչինչ նույնը չի մնալու(քո ներկա կյանքն ու հարաբերություններդ նկատի ունեմ):Ես էլ քո փոխարեն չէի գնա:Շատ քաղցր են գայթակղության պտուղները,բայց հաշիվը փակելուց` անիմաստ թանկ:

Միանշանակ չեմ գնա նշված պատճառով, ես իմ ընտանիքը ամենից վեր եմ դասում. Շնորհակալ եմ

[Չամիչ]

Իմացիր,որ գնալուց հետո ոչինչ նույնը չի մնալու(քո ներկա կյանքն ու հարաբերություններդ նկատի ունեմ):Ես էլ քո փոխարեն չէի գնա:Շատ քաղցր են գայթակղության պտուղները,բայց հաշիվը փակելուց` անիմաստ թանկ:

Ոչ գնալն է մի բան, ոչ էլ չգնալը, չգնալու դեպքում, ամբողջ կյանքում սրտի ձայնը լռեցնելով պիտի ապրի, գնալու դեպքում, կարող է հանգամանքները այնպես դասավորվեն, որ ստիպված ամբողջ կյանքում խղճի ձայնը լռեցնելով ապրի: Արդյո՞ք մարդը միայն իր հարազատների ու խղճի առաջ է պատասխանատու՞, իսկ սրտի առաջ չկա՞ պատասխանատվություն: Ո՞վ կասի, ի՞նչ է այդ սիրտ կոչվածը, որը ճմլվում է, մղկտում է երբ փորձում ես ձայնը լռեցնել, արդյո՞ք դա հենց ինքը կյանքը չէ, որ փորձում է հոսել իսկ մենք փորձում ենք այն սանձել, կանգնեցնել: Էս տղան երբեք չի դավաճանել կյանքի հոսքին, սրտի ձայնին, դարձել է հանգամանքների, ուրիշի թելադրված կամքի ու չակերտավոր խոհեմության զոհը, «խոհեմության» քարոզներն են պատճառը, որ հիմա նա հայտնվել է նման անցանկալի իրավիճակում:« Խոհեմության» կոչ անել մեկին, ով դարձել է «խոհեմության» զոհ, կարծում եմ, մի փոքր անտեղի է:

Կներես Ariadna ջան, հարգում եմ ակումբի կանոնները, օրենքները ամեն ինչից վեր են, բայց էս պատմությունը ինձ մի փոքր հուզել է, չեմ կարող չարտահայտվել:

[Peace]

Եթե որոշես տեսնել նրան, ապա ճիշտ կլինի, որ նրա հետ հանդիպես լուսավոր և մարդաշատ վայրում:

[h_jak]

Ժողովուրդ ջան, գնալ չգնալը արդեն որոշել եմ, Չեմ գնալու Ես իմ ընտանիքի համար ամեն տեսակ հանդուրժողականութուն կանեմ. Իմ հոգեկան վիճակի անկայունությունը նրանց վրա չպետք է ազդի. Եվ վեջիվերջո ես ուժեղ տղամարդ եմ, մի կերպ կհաղթահարեմ դժվարությունները.

բայց ոնց նայում եմ մարդ պիտի մի հատ սիրած ունենա, թեչէ կինս քաղաքում չի , մնացել եմ սոված.

[Գեա]

Ժողովուրդ ջան, գնալ չգնալը արդեն որոշել եմ, Չեմ գնալու Ես իմ ընտանիքի համար ամեն տեսակ հանդուրժողականութուն կանեմ. Իմ հոգեկան վիճակի անկայունությունը նրանց վրա չպետք է ազդի. Եվ վեջիվերջո ես ուժեղ տղամարդ եմ, մի կերպ կհաղթահարեմ դժվարությունները.

բայց ոնց նայում եմ մարդ պիտի մի հատ սիրած ունենա, թեչէ կինս քաղաքում չի , մնացել եմ սոված.

վայ , աչքիս h_jakը ակումբի վրա մի ամբողջ օր,կներեք արտահայտությանս ղժժաց,
կներեք օֆֆթոփի համար, էս շոգից է

[h_jak]

վայ , աչքիս h_jakը ակումբի վրա մի ամբողջ օր,կներեք արտահայտությանս ղժժաց,
կներեք օֆֆթոփի համար, էս շոգից է

Միանշանակ ոչ, ես իրոք խորհրդի կարիք ունեի.
Էս շոգերին էլ մարդ մի հատ սիրած ունենա գոնե սառը ջուր ու սուրճ խմի հովանա.

[Firegirl777]

Ժողովուրդ էսպիսի մի հարց կա, ես վերջերս պարի եմ գնում, ուսուցչուհին մի շատ հմայիչ ու գեղեցիկ աղջիկ է, վերջին պարապունքին, մեզ ահա թե ինչ պատմեց, փոքրերի խմբից մի աղջիկ պարզվում է սիրահարվել է նրան ու ամեն կերպ ցուցադրում է իր խանդը պարուսուցի հանդդեպ, նույնիսկ եթե դա վերաբերում է մյուս պարողներին լավ գնահատական տալուն, իրոք վախեցած է ու չգիտի ինչ անել, երբ աղջկան ասել է, որ իրեն հավաքի ու էլ էդպես չպահի, ի պատասխան լսել է, որ եթե էլի էդպիսի բան լսի իր կյանքին վերջ կտա, պարուսուցը ինքը հավատում է այդ խոսքերին, քանի որ մի քանի անգամ խանդից ելնելով տեսել է թե ինչպես է թեթև կտրատում դաստակները:
Հարց. ինչպես պետք է վարվի այս պարագայում պարուսուցը, որպեսզի չվնասի ոչմեկին, թե իրեն թե այդ աղջկան

[Չամիչ]

Ժողովուրդ էսպիսի մի հարց կա, ես վերջերս պարի եմ գնում, ուսուցչուհին մի շատ հմայիչ ու գեղեցիկ աղջիկ է, վերջին պարապունքին, մեզ ահա թե ինչ պատմեց, փոքրերի խմբից մի աղջիկ պարզվում է սիրահարվել է նրան ու ամեն կերպ ցուցադրում է իր խանդը պարուսուցի հանդդեպ, նույնիսկ եթե դա վերաբերում է մյուս պարողներին լավ գնահատական տալուն, իրոք վախեցած է ու չգիտի ինչ անել, երբ աղջկան ասել է, որ իրեն հավաքի ու էլ էդպես չպահի, ի պատասխան լսել է, որ եթե էլի էդպիսի բան լսի իր կյանքին վերջ կտա, պարուսուցը ինքը հավատում է այդ խոսքերին, քանի որ մի քանի անգամ խանդից ելնելով տեսել է թե ինչպես է թեթև կտրատում դաստակները:
Հարց. ինչպես պետք է վարվի այս պարագայում պարուսուցը, որպեսզի չվնասի ոչմեկին, թե իրեն թե այդ աղջկան

Կներես իհարկե, բայց բավականին անհասկանալի ես գրել, քո գրածից ստացվում է, որ աղջիկը սիրահարվել է աղջիկ պարուսույցին,ճիշտ ե՞մ հասկացել:

[Arpine]

Ժողովուրդ էսպիսի մի հարց կա, ես վերջերս պարի եմ գնում, ուսուցչուհին մի շատ հմայիչ ու գեղեցիկ աղջիկ է, վերջին պարապունքին, մեզ ահա թե ինչ պատմեց, փոքրերի խմբից մի աղջիկ պարզվում է սիրահարվել է նրան ու ամեն կերպ ցուցադրում է իր խանդը պարուսուցի հանդդեպ, նույնիսկ եթե դա վերաբերում է մյուս պարողներին լավ գնահատական տալուն, իրոք վախեցած է ու չգիտի ինչ անել, երբ աղջկան ասել է, որ իրեն հավաքի ու էլ էդպես չպահի, ի պատասխան լսել է, որ եթե էլի էդպիսի բան լսի իր կյանքին վերջ կտա, պարուսուցը ինքը հավատում է այդ խոսքերին, քանի որ մի քանի անգամ խանդից ելնելով տեսել է թե ինչպես է թեթև կտրատում դաստակները:
Հարց. ինչպես պետք է վարվի այս պարագայում պարուսուցը, որպեսզի չվնասի ոչմեկին, թե իրեն թե այդ աղջկան

մոտավորապես քանի տարեկան են աղջիկը և ուսուցիչը

[Firegirl777]

Չամիչ ճիշտ ես հասկացել,
պարուսուցը մոտ 25 տարեկան է իսկ աղջիկը մոտավոր 14

[Arpine]

Չամիչ ճիշտ ես հասկացել,
պարուսուցը մոտ 25 տարեկան է իսկ աղջիկը մոտավոր 14

պարզ է նա դեռահաս է իսկ այդ տարիքում (և ոչ միայն) նրանք կարող են «սիրահարվել» իրենցից բավականին մեծերին,ոչ միայն աղջիկները նաև տղաները,
շատ բարդ իրավիճակ պետք է զգույշ լինել, հնարավոր է երեխան իսկապես անի իր ասածները
կարծում եմ պարուսույցի համար միակ ելքը ծնողներին տեղյակ պահելն է

[Չամիչ]

Չամիչ ճիշտ ես հասկացել,
պարուսուցը մոտ 25 տարեկան է իսկ աղջիկը մոտավոր 14

Փաստորեն 14 տարեկան աղջիկը սիրահարվել է 25 տարեկան պարուսուց աղջկա՞ն: Ինչեւէ,կարեւոր չէ, ցանկացած դեպքում կարեւորը գրագետ մոտեցումն է, աղջիկը ուշադրության կարիք ունի, շատ հնարավոր է,որ ամեն ինչ շատ արագ հարթվի, ամենայն հավանականությամբ հենց այդպես էլ տեղի կունենա, եթե պարուսուցը աղջկան ուշադրություն հատկացնի, ժամանակ տրամադրի աղջկան եւ նրան հնարավորություն տա արտահայտել այն ինչ կա իր ներսում, հնարավորություն ստանալով արտահայտվել եւ դուրս բերել ներսի եղածը, նա այլեւս այդ չափ չի սեւեւռվի, այդ զգացողությունը չի դառնա սեւեռուն: Պարուսուցը պիտի անկեղծ ուշադրություն հատկացնի աղջկան, ցույց տա, հասկացնել տա, որ աղջկան ընդունում է, չի մարժում այն ինչ կատարվում է նրա ներսում, եւ փորձի, աննկատ կերպով, բնական կերպով հարաբերությունները տեղափոխել ընկերական հարթություն:

Իսկ ծնողներին հայտնելու գաղափարը հայտնի չէ, թե ինչ հետեւանքներ կունենա, եթե աղջիկը սուիցիդալ հակումներ ունի,ամենայն հավանականությամբ, ընտանեկան մթնոլորտը, ծնողների հարաբերությունները, ծնող երեխա հարաբերությունները առողջ չեն, չի բացառվում, որ ծնողները ագրեսիվ են,կարող են երեխային պատժել, բռնության ենթարկել, զրկել պարի գնալու հնարավորություններից, բոլորս էլ լավ գիտենք, որ շատ ու շատ հայ ընտանիքներում երեխաները քավության նոխազ են, ծնողները բոլոր իրենց անհաջողությունները բարդում են երեխաների գլխին, իրենց անգրագետ մոտեցմամբ երեխաներին հոգեբանական տրավմաների են ենթարկում:


Այն ինչ գրել եմ, հիմնված է անձնական փորձի վրա: 15 տարեկան էի, երբ ինձ սիրահարվել էր ինձանից երկու անգամ մեծ տղամարդ,ես նրանից զզվում էի, ամեն անգամ կոպտում, հայհոյում էի երբ ինձ մոտենում էր, նա ինձ հետեւեց ուղիղ 6 տարի, հետապդնում էր ինձ ամեն ուր, ես նրա հանդեպ նոխկանք էի զգում, նա ինձ սարսափելի վանում էր,նրա հետ դեմ առ դեմ խոսելու միտքը ինձ անասելի տհաճություն էր պատճառում: Այժմ լինելով արդեն բավականին հասուն, շատ լավ գիտակցում եմ,որ եթե այդ մարդուն մի փոքր ուշադրություն հատկացնեի, արտահայտվելու հնարավորություն տաի, հնարավոր է նա այդ չափ չսեւեռվեր, հիմա հենց այդպես էլ անում եմ, միշտ մարդկանց ուշադրություն եմ հատկացնում եւ արտահայտվելու հնարավորություն եմ տալիս, այն ինչ մերժվում է դառնում է սեւեռուն, կպչում է ու պոկ չի գալիս:

[Arpine]

Փաստորեն 14 տարեկան աղջիկը սիրահարվել է 25 տարեկան պարուսուց աղջկա՞ն: Ինչեւէ,կարեւոր չէ, ցանկացած դեպքում կարեւորը գրագետ մոտեցումն է, աղջիկը ուշադրության կարիք ունի, շատ հնարավոր է,որ ամեն ինչ շատ արագ հարթվի, ամենայն հավանականությամբ հենց այդպես էլ տեղի կունենա, եթե պարուսուցը աղջկան ուշադրություն հատկացնի, ժամանակ տրամադրի աղջկան եւ նրան հնարավորություն տա արտահայտել այն ինչ կա իր ներսում, հնարավորություն ստանալով արտահայտվել եւ դուրս բերել ներսի եղածը, նա այլեւս այդ չափ չի սեւեւռվի, այդ զգացողությունը չի դառնա սեւեռուն: Պարուսուցը պիտի անկեղծ ուշադրություն հատկացնի աղջկան, ցույց տա, հասկացնել տա, որ աղջկան ընդունում է, չի մարժում այն ինչ կատարվում է նրա ներսում, եւ փորձի, աննկատ կերպով, բնական կերպով հարաբերությունները տեղափոխել ընկերական հարթություն:

Իսկ ծնողներին հայտնելու գաղափարը հայտնի չէ, թե ինչ հետեւանքներ կունենա, եթե աղջիկը սուիցիդալ հակումներ ունի,ամենայն հավանականությամբ, ընտանեկան մթնոլորտը, ծնողների հարաբերությունները, ծնող երեխա հարաբերությունները առողջ չեն, չի բացառվում, որ ծնողները ագրեսիվ են,կարող են երեխային պատժել, բռնության ենթարկել, զրկել պարի գնալու հնարավորություններից, բոլորս էլ լավ գիտենք, որ շատ ու շատ հայ ընտանիքներում երեխաները քավության նոխազ են, ծնողները բոլոր իրենց անհաջողությունները բարդում են երեխաների գլխին, իրենց անգրագետ մոտեցմամբ երեխաներին հոգեբանական տրավմաների են ենթարկում:

նախ կարծում եմ այդ զգացումը սեր չի, իսկ այն ընկերական հարթություն տանելը իհարկե ելք է, բայց դրա համար որոշակի հմտություն է պետք, ինչ վերաբերում է ծնողներին, հավանաբար երեխայի դաստիարակությունն էլ այնքան հաջող չեն իրականացնել, այլապես նրա վարքը այսպիսի ծայրահեղ դրսևորումներ չէր ունենա.
իսկ պարի պարապմունքներից կտրելը միանշանակ սխալ է.

[Չամիչ]

նախ կարծում եմ այդ զգացումը սեր չի, իսկ այն ընկերական հարթություն տանելը իհարկե ելք է, բայց դրա համար որոշակի հմտություն է պետք, ինչ վերաբերում է ծնողներին, հավանաբար երեխայի դաստիարակությունն էլ այնքան հաջող չեն իրականացնել, այլապես նրա վարքը այսպիսի ծայրահեղ դրսևորումներ չէր ունենա.
իսկ պարի պարապմունքներից կտրելը միանշանակ սխալ է.

Կարեւոր չէ, թե ինչ է, այդ զգացողությունը կա, շրջապատի կողմից այն մերժելու եւ առհամարելու դեպքում մարդը կարող է հիվանդագին սեւեւռվել այդ զգացողության վրա, անկայուն հոգեկերտվածք ունենալու դեպքում կարող է հոգեկան աշխարհին լուրջ վնասներ հասցնել: Ոչ մի դեպքում չի կարելի երեխայի գլխին քարոզներ կարդալ, ինչ որ բան բացատրել, հասկացնել որ դա սեր չի,այն ինչ տեղի է ունենում սխալ է, այս ամենը մերժման վառ արտահայտվչաձեւեր են, պետք է արտահայտվելու հնարավորություն տալ, համբերատար կերպով թույլ տալ, որ դուրս հանի իր ներսի եղածը, եւ հասկանա, որ ինքը մերժված չէ: Մերժված լինելու դեպքում երեխան կարող է իրեն լուրջ վնասներ հասցնել:

[Arpine]

Կարեւոր չէ, թե ինչ է, այդ զգացողությունը կա, շրջապատի կողմից այն մերժելու եւ առհամարելու դեպքում մարդը կարող է հիվանդագին սեւեւռվել այդ զգացողության վրա, անկայուն հոգեկերտվածք ունենալու դեպքում կարող է հոգեկան աշխարհին լուրջ վնասներ հասցնել: Ոչ մի դեպքում չի կարելի երեխայի գլխին քարոզներ կարդալ, ինչ որ բան բացատրել, հասկացնել որ դա սեր չի,այն ինչ տեղի է ունենում սխալ է, այս ամենը մերժման վառ արտահայտվչաձեւեր են, պետք է արտահայտվելու հնարավորություն տալ, համբերատար կերպով թույլ տալ, որ դուրս հանի իր ներսի եղածը, եւ հասկանա, որ ինքը մերժված չէ: Մերժված լինելու դեպքում երեխան կարող է իրեն լուրջ վնասներ հասցնել:

Այո բայց միանշանակ ոչինչ ասել չես կարող, նա մերժված է թե՞ ոչ , հատկապես դատելով նկարագրվածից նա բավականին համարձակ է, բացահայտ խանդ է ցուցադրում,
այնուամենայնիվ սա անհատական երևույթ է, մենք չգիտենք մանրամասները, չհասկացա կտրել է երակները թե՞ ոչ,միանշանակ ոչինչ ասել չես կարող