Վաղուց այս թեմայում չեմ եղել ու էլի շատ բան եմ բաց թողել
Ոչինչ, շուտով ակումբում թերևս ամեն ինչին էլ կսկսեմ հասցնել
Իսկ մինչ այդ ներկայացնեմ մի.
Հայրենասիրական բանաստեղծություն, որոշ դաշնակների համար,
Ռոմանտիկ բանաստեղծություն, որոշ ռաբիզների համար,
Պարզապես դատարկացնդաբանական գյուղարվեստական գործ մնացյալ ընթերցողիս համար:
(Այս տողերը ծնվել են ռաբիսի մի մոլի սիրահարի հետ վիճաբանության արդյունքում, երկու րոպեյվա ընթացքում)
Հայրենիք և Սեր
Քո նշաձև աչքերի մեջ մեն մի աշխարհ ես տեսա,
Արարատի բարձունքներին քո աչքերում ես հասա,
Ու գնացի ես Մուշ, Սասուն, Վանա լճում լողացի,
Քո աչքերի արցունքների՞ց, թե՞ ջրերից թրջվեցի:
Ու կուչ եկա ես քո գրկում, ու քո բույրը շնչեցի,
Մեր հին երկրի Մշո դաշտի թարմ բուրմունքը հիշեցի,
Երբ կարոտած քո շուրթերից ես մի համբյուր քաղեցի,
Մեր էն երկրի լուրթ երկնքի տաք արևը հիշեցի:
Քեզ սիրեցի ինչպես որ կաս՝ քո նշաձև աչքերով,
Բայց պաշտեցի մեր այն երկրից իմ կարոտը առնելով,
Դու մի փոքրիկ մոդել դառար մեր կորուսյալ աշխարհի,
Ու քեզ սիրո խոսքեր ասի՝ մեր պապերի պատգամով:
Մեր թշնամին թող տառապի, իր ուզածին չհասավ,
Երկու հայեր իրար գտան այս աշխարհում տառապյալ,
Ու մեկն մեկից կարոտն կառնի այն աշխարհի կորուսյալ,
Ցեղասպանված ազգի ոգին միշտ էլ կապրի դարեդար:
Մեջբերել
Chuk-ի խոսքերից
Էջանիշներ