Դատարկացնդաբանություններ

**Ձայնալար** · 25.06.2007, 00:34

impression-ի խոսքերից

Տա աստված, որ հոդվածը քո
Տպվի ամեն աստծո օր
Եվ նրա հովանու ներքո
Դառնաս լրագրող հզոր:

Թե աջ գնաս, որդիս, գիտցիր
Դարդ է ցանված ճանապարհիդ,
Թե ձախ գնաս, մի վհատվիր,
Ետ դառ, նորից ընտրիր ուղիդ:

Լրագրող չեմ ես տակավին
Այն էլ հզոր հա հա հա հա
Գիտական է իմ հոդվածը
Սա է խնդիրը ահա:

Բայց տանում է քունն իմ արդեն
Եվ խմբագիրն այն ահարկու,
Ինչպես նաև այն ծերուկը՝
Գրախոսը բանսարկու
Կամաց-կամաց հեռանում են
Թողնելով ինձ միայնակ
Ինձ են սպասում իմ դոշակը,
Իմ սիրելի բարձն ու վերմակ

**Վարպետ** · 25.06.2007, 00:46

Ես զարթնեցի կեսգիշերին, ծխախոտ չկար,
Հեչ չես ուզո՞ւմ միտքդ փոխել, ով բախտ իմ դժխեմ...
Հեչ չես ուզո՞ւմ մի քիչ հանգիստ, ով միտք իմ տկար,
Ես քեզանից տենց շատ ունե՞մ, որ էսքան մսխեմ...

**Mari** · 26.06.2007, 15:09

Ճանապարհին իմ կյանքի
Շատերին ես հանդիպեցի:
Արամեին երբ տեսա
Ես ամեն ինչ հասկացա:
Եղել եմ շատ վայրերում
Ու շատերի տներում
Բայց տներից բոլորի
Հարմար է ինձ կառուցածն Արգիշտիի:
20 տարի է ահա արդեն
Ճանաչում եմ Տիգրանին
Որ լավ չի դաստիարակել Տիգրանին,
Ու կորցրել է հայրենիք:
Պայմանագիր կնքեցի
Ու մի լավ էլ երդվեցի
Որ այսուհետ քեզ հետ միշտ
Լինելու եմ մի մեծ վիշտ:
Դարերի հետ տաղտկալի
Շատ բաներ ես կորցրի
Բայց ձեռքբերումն այսօրվա
Կպահեմ ես հավիտյան:
Բայց հոգնել եմ հազար անգամ
Գրքերը ես թերթելուց,
Եվ կամ շեշտել ամեն անգամ
Թե ճգնաժամն մերձավորարևելյան
Ինչ զարգացում կունենա:
Ծրագրերը բազմաթիվ
Ու մարտերը անհաշիվ
Իսկ իմ հոգում մի անկյուն
Նրանով է դեռ շնչում:
Իսրայելը Օրու տեղ,
Հնդկաստանում՝ Էմինը,
Ռուսաստանում՝ Մովսեսը,
Էլ չեմ ասում Լոզանը:
Մոռացել էի Բեռլինը
Ու Խրիմյան Հայրիկը:
Կարս, Սևր իրար հետ
Չեմ բարիշի Թուրքիայի հետ:
Ռիբենտրոպն ու Մոլոտովը անկապ կնքեցին իրենց պակտը:
Մեթյու Բրայզա, Մերզլյակով, Բեռնար Ֆասյե
Բոլորիդ ես հիշում եմ.
Ղարաբաղի հիմնահարցը
Չդարձնեք Հայոց հարցը:

Հ.Գ Երեկ <Սովետաշենում> հույս տվեցին, որ իմ դեպքը ծանրերից է, բայց 500 հազարով

կբուժեն:

**Guest** · 04.07.2007, 14:42

Ինչպե՞ս գոյատևել

Շնչել կամաց, երբ ժամանակին շնչում էիր լիաթոք
Դժվար է:
Ապրել կիսատ, շրջապատում այս անորակ
Գրեթե անհնար է:

Իսկ ի՞նչ կա շուրջտ: Միալար ու լոկշ դեմքեր,
Իրարատում ու անդադար տականք պահեր,
Իրարանցում աննպատակ և կեղծ գովերք,
Եվ հասկանում ես, որ կյանքում կա մեկ օրենք՝
Պիտի ախմախ շրջապատին դու հարմարվես,
Որ անիմաստ ու անօգուտ գոյատևես:
Կամ միակ բանը, որ կարաս նաև անես
Անես այնպես, ինչպես

-ն անում, կարծես
Դու ոչ մի բան այս կյանքում չես հասկանում,
Բայց համոզված են, որ ապրում ես ու օգնում:

**Ձայնալար** · 05.07.2007, 17:27

Գրեցի նոր լուրջ-լուրջ բաներ
Եվ հոգնեցի դրանից,
Ուզում եմ ես ցնդաբանել
Կամ էլ դուրս գալ դալանից:

Իսկ ի՞նչ դալան դուք կհարցնեք
Մի՞թե գժվել ես արդեն
Այո այո մի զարմացեք
Կուզեք գժի թուղթ բերեմ:

Թուղթը գժի ինձ կտա
Թաղայինը մեր բակի
Ի՞նչես խոսում այ տղա
Հանկարծ չուտես ապակի:

Ով որ ուտի ապակի
Չի մոռանա իր կյանքում
Պառավ շանը մեր բակի
Պարիսպների արանքում:

Բայց պարիսպները այդ հին
Որ կանգուն են մինչ հիմա
Կառուցել է Արգիշտին
Որ ոսոխը իմանա:
Որ իմանա բարբարոսը
Տեղը հնի ու նորի՝
Անառիկ է մեր ամրոցը
Բախտը իզուր թող չփորձի:

**impression** · 06.07.2007, 23:05

Իմ սիրելի, անմոռաց,
Սիրտս, հոգիս մրմռաց.
Ախր ինչու առանց բառ`
Ջիպդ նստիր, հեռացար,
Միթե արժան չեմ էլ ես,
Որ ինձ րոպեն մեկ զանգես,
Առանց քեզ ոնց դիմանամ
Լավ է` գնամ Երևան,
Այնտեղ կգտնեմ հաստատ
Քո պես «ջիպոտ» մի տաս հատ:

**impression** · 11.07.2007, 23:22

Կենաց
Ես խմում եմ բազմապիսի, բազմաբնույթ տաղանդների,
Հավատացյալ, անհավատի, բայց ոչ երբեք` աղանդների,
Օֆֆտոպանոցի փակվելու ու իմ տաքուկ, փափուկ բարձի,
Նոր ապրանքներ ստանալու, նորահարսի` հոր տուն դարձի,
Համալսարան ընդունվելու, նոր հոգեկան շեղումների,
Հին ընկերներ վերգտնելու, ու պատռված նկարների,
Անձրևի պաղ կաթիլների, Հյուսիսային պողոտայի,
Փոշոտ, կեղտոտ փողոցների, ու գալիք վառ ապագայի,
Մատուցողի մեջքին գրված Հիմա Կգամ, ու չգալու,
Արևի այրող շողերի, ու պաղպաղակի հալչելու,
Մեր արածները հիշելու ու մոռանալու չարվածը,
Ես խմում եմ այս ամենի ու դեռ ավելի կենացը: