Գուցե և այո, գուցե և ոչ, բայց դա ի՞նչ կապ ունի իմ հարցի հետ…
Նայի Արամ ջան, ասենք թե որոշել էր… ավելի ճիշտ որոշել էր հայտնագործություն անել, այսինքն նա մտածում էր այդ ուղղությամբ… և հոպ՝ մի խնձորի հարված ու հայտնագործությունը այլևս իրականություն է… Մյուս կողմից, ասենք թե չէր որոշել… իրա համար «պիկիկի» էր գնացել ու հոպ՝ խնձորը… Սա բացահայտումա, այլ ոչ թե ստեղծագործություն…
Ստեղծագործողը մեծամասամբ պիտի, եթե ոչ հստակ, ապա գոնե մոտավոր պատկերացում կազմի այն մասին, թե ինչ է ուզում ասել իր ստեղծագործությամբ… Նենց որ Մուշոն «պարտավորա» հարցերիս պատասխանի…![]()
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
rainbow (09.09.2010)
Tig (09.09.2010)
Հայկօ-ն ու Չուկը «ծաղրել» են, ինչի փորձ ա արել նաև Շինարարը:Ու էդ ողջունելի ա, ոչ թե նրա համար, որ էս գործը ծաղրվելու տեղ ուներ, այլ որ վերջապես մարդիկ սկսել են նկատել, թե բաժինն ինչի համար ա նախատեսված ու ես մե՜ծ հույս ունեմ, որ այսուհետ պլագիատին էլ նման «ճոխ» խոսքերով դիմավորեն:
Հ.Գ. Չլիին կարելի ա Նոբելյան մրցանակ տալ Շան համար: Չէ, ավելի շուտ Շունն ակումբում տեղադրելու համար:
Չէ, Դայանա ջան, ես ոչ ծաղրել եմ, ոչ էլ փորձել եմ ծաղրել, անկեղծ ասած քիչ ըմ զարմացած եմ, թե իմ գրածներում որտեղ ես ծաղրի հետք տեսել: Ցավոք, ես լուրջ եմ վերաբերվում բաժնին, փաստորեն ծաղրանքի արժանի լրջությամբ: Ինչ վերաբերվում է պլագիատին, այնքան կարդացած չեմ ավաղ, որ միշտ նկատեմ, նկատելու դեպքում խնդրում եմ հուշել:
Մի ճշտում. ծաղր չկա, կա այլընտրանքային հայացք՝ ուղղված էս գործի վրա, ու վերլուծական համեստ ուժերս փորձելու ցանկություն (մի քիչ ուղղակի վերամբարձ տոնով եմ գրել, ոնց որ ժամանակին իմ կարդացած լուրջ վերլուծականների մեծագույն մասն էր): Փորձել եմ լուրջ մոտենալ էդ գործին, հենց իմ հավեսի համար: Ցանկության դեպքում ամեն ինչի մեջ էլ կարելի ա հետաքրքրություն ու դրական բան գտնել: Սեփական փորձից եմ ասում. երրորդ կուրսում մի դասախոս մեզ հանձնարարել էր խխունջի մասին բանաստեղծություն գրել, ես էլ մտքովս էդ պահին ինչ անցնում էր՝ տարբեր թեմաներով, տարբեր լեզուներով և այլն, խառնել էի իրար, սարքել էի շիլափլավ ու տվել էի դասախոսիս. հստակ «գլխառադ» էր: Կարդաց, հիացավ, վերլուծեց, նենց բաներ գտավ մեջը, որ իմ մտքով կյանքում չէին անցնի, ու ապացուցեց, որ բանաստեղծին կայացնում են նաև քննադատները: В кажой шутке есть доля шутки, չէ՞
: Ի՞նչ գիտես. եթե հարյուր տարի հետո, երբ արդեն շատ բան փոխված կլինի թե՛ գրականության և թե՛ ընթերցողների ճաշակի մեջ, էս գործը որ պեղեն ու կարդան, ի՞նչ կասեն: Կամ հարյուր տարի առաջ որ Վեռլեն էին կարդում, ի՞նչ էին ասում: Հաստատ նույն բանը չէ, ինչ հիմա:
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 08.09.2010, 18:59:
DIXIcarpe noctem
Չհասկացա… Էս ո՞ր բաժնում եմ…![]()
Chilly (09.09.2010)
Հայկ, էլի եմ թեմա գտել «ինքնադրսևորումներիդ» համար, կարող ես վերլուծել ինչքան կամենաս. խնդրեմ:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Չեմ կողմնորոշվում՝ ասելիքս օֆֆտոպ ա, թե չէ, բայց չեմ կարող չասել. հենց առաջին օրից երբ տեսել եմ թեմայի վերնագիրը, ամեն անգամ աչքովս ընկնելիս ինձ «բացում ա».
Պոեզիա. Շունը
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
կարծում եմ "chilly"-ին արդեն հասունացելէ ներքին գործերի նախարար դառնալու համար
Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 09.09.2010, 23:20: Պատճառ: հայիֆիկացում
romanista (09.09.2010)
- Չիլիի շունը կարդացե՞լ ես:
- Չէ, մենակ գորտն եմ կարդացել:
- Շունը տվել-անցել ա:
Իսկականից որՉիլ, լա՞վ ես: Կուզե՞ս խոսել դրա մասին
My World My Space (10.09.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ