Դատարկացնդաբանություններ

[Dayana]

գոսպաձի՞

լավ դե մի վախեցեք

[VisTolog]

Երբա վերջապես էս ամեն ինչը վերջանալու, երբ եմ ես ազատ լինելու, երբ եմ դադարելու մտածել այդ ուղղությամբ, երբ ենք մենք բոլորս հանգիստ շունչ քաշելու, երբ եմ հասնելու հոգևոր հանգստության… երբ երբ երբ. Ինչքան կարելիյա մարդու նեռվերն ուտել, կռծել հոգին, ուտել կյանքը, հանգցնել ամեն տեսակի զգացմունք, խոսել մի բանից, որը սկի խոսողը չի տեսել, չի արել, չի լսել, չի զգացել….

Սա ուղղակի անտանելի է… անտանելի… դժոխային իրավիճակ, լի չարությամբ, ատելությամբ, անհանդուրժողականությամբ… չարության գետեր են հոսում այստեղով… չարության…

Ես էլ չեմ դիմանում… ինչ ասեմ որ նա վերջապես հասկանա թե ով է ինքն իրականում: Հասկանա թե ովքեր են իրեն սիրում, ովքեր ոչ, ում է նա պետք, քանի ընտանիք է նրանից դժգոհ, քանի ընտանիք է նա քանդել, քանի մարդու ընտանեկան գործերի մեջ է նա մտել… քանի-քանի-քանի.

ՈՒ նա դեռ ապրում է… ապրում ու շարունակում իր նույն վարքագիծը… ջրից չոր դուրս գալիս… անհիմն ու անիմաստ պատճառներ բռնում: ՈՒ՞մ է պետք այսպիսի կյանքը, երբ չեղած ընտանիքը դեռ չկազմավորված քանդվել էր արդեն… ու՞մ է դա պետք: Ոչ մեկի:
Նա միայն չարություն է <<քարոզում>>, ուրիշ ոչինչ:

Այդքան շա՞տ ես ուզում մենակ մնալ. Դե մնա, մնա քո չորս պատի մեջ. Քնի-հել, ու տենց ամեն օր, տենանք ի՞նչն է դրանից փոխվելու: Կյա՞նքդ է լավանալու, թե՞ ուղեղդ է պայծառանալու: Իհարկե, ոչ մեկը, ոչ էլ մյուսը: ՈՒղղակի դու կկործանես քո արդեն իսկ կործանած կյանքը… դու էլ չես կարա փոխվես ու դա փաստ է: Թեկուզ դժողքը սառույց դառնա, մեկ է, դու կաս այդպիսին, ու կմնաս էլ.

Ինչու՞ չասեմ թե դու ով ես իրականում, ինչու՞ չասեմ թե ինչ գիտեմ քո մասին, ինչու՞ չասեմ թե ես ինչ եմ զգում քո հանդեպ, ինչու՞ չասեմ թե ուրիշներն ինչ են կարծում քո մասին.

Որովհետև չեմ կարողանում ընտրել այնպիսի բառեր, որոնք քեզ հասանելի կլինեն, որոնք քեզ կստիպեն մտափոխվել, դառնալ ուրիշ մարդ, զգալ քո իսկ սխալները: Պետք չէ, մի նայիր ինձ այդպես, մեկ է, դա միայն ավելի է խորացնում իմ վերքը, այն վերքը, որի սերմը դու ես եղել, քո անտանելի բնավորությամբ, քո գործերով. Ինչու՞ հենց ես պիտի լինեյի քո ազգականը, ինչու՞ հենց ես պիտի ճանաչեի քեզ, իմանալ քո մասին էն, ինչը որ պատճառն է եղել քո մեկուսացմանը մարդկանցից: … մենակ եմ քո պատճառով, մենակ, թե հոգեպես, թե ֆիզիկապես: Ես երբեք չեմ կարող լրացնել այն բացը, որը դու /ք/ ես /ք/ թողել…

Մի աղոթիր, եթե սրտանց չես աղոթում. Ի՞նչ արժեք ունեն քո` աստծուն ուղղված խոսքերը, եթե դու կեղծավոր ես, ոտքից գլուխ կեղծ: Իսկ իմ համար դու ոչնչություն ես, հա հա, հենց ոչնչություն: Դու իմ համար ոչ մի արժեք չես ներկայացնում: Ես նույնիսկ քո անունը չեմ ուզում լսեմ: Ինչքան պետք է էս լարված մթնոլորտում ապրենք, ինչքա՞ն: Հեռացի մեզնից, գնա մի սարի գլխին ապրի, համ դու մեզնից հեռու կլինես, համ էլ մենք քեզնից:

Երանի չէ՞ր էն օրերը, երբ դու չկայիր: Իհարկե երանի էր:
Դու ես մեր բոլորի անհաջողությունների, լարված կյանքի, հիվանդությունների, ցավի պատճառը.

Քիչ անիծեիր մարդկանց. Ինչա՞ տվել քեզ անեծքը. Բավարարվածությու՞ն, թե ուրիշի կյանքը փչացնելու փորձ, որն ի դեպ, միշտ էլ հաջողությամբ է պսակվում. Բայց իմ դեպքում ոչ. Մի քանի անգամ փորձել ես… շատ անգամներ են հաջողվել… բայց ես դեմ դուրս կգամ անեծքին ու կհաղթեմ:

Կգա՞ արդյոք մի օր, երբ ես էս ամեն ինչը քո երեսին կասեմ… կարծում եմ որ կգա, ուղղակի ես տանը չեմ լինի.
ինչու՞ հենց ես, ինչու՞… դե պատասխանի, պատասխանի օ դու մեծն աստված, որը երբեք մարդկային զգացմունքներ չի ունեցել, չի էլ ունենա …, …, …, …
դեռ որքա՞ն պիտի այս ամենը շարունակվի, դեռ որքա՞ն.

Բայց կգա մի օր, հուսով եմ որ կգա. Այդ օրը ես վերջ կդնեմ ամեն ինչին. Թքած թե ինչ կլինի: Մարդ եմ, որը սիրո, քնքշանքի, ընկերության կարիք ունի…
Ես կփախչեմ բոլորիցդ, կփախչեմ… խոսք եմ տալիս.

[Apsara]

Արդեն վաղուց ոչ ոք կարծես,
այս թեմայում չի դատարկվել,
Ոչ էլ ասես ցնդաբանվել,
Բոլորն հիմա մակարդակով
գիտեն միայն «ստեղծագործել»
Ու առանձին թեմաներում
Տաղանդն իրենց մեզ ցուցադրել:

Եթե միայն իմ ուժերի սահմանն ներեր
Այս թեման իր վերնագրով ինձնով անել
Ու թեմայում ամեն օր ցնդաբանվել
Թաքուն մնալ ու չերևալ ձեր աչքերին

… մեկ է չկա ու չի լինի ինչ եմ խոսում

[Dorian]

Շոգ է և ուզում եմ նորից լինի ձմեռ,
Ատում եմ էս անտեր գլոբալ տաքացումը,
Հեռախոսը զանգեց. «Կուզեի՞ք կոնդիցիոներ»,
Կարծեցի շահել եմ, իզուր` սոց. հարցում էր...

[Հայկօ]

...Եվ ձյուն էր մանում Երկինքը սառած,
Ու հերկում էր լուռ Երկիրն իր վիշտը.
Մեծություններից շուշանը մնաց,
Արժեքներից էլ՝ մլիցու ճիշտը։

[Morpheus_NS]

...Եվ ձյուն էր մանում Երկինքը սառած,
Ու հերկում էր լուռ Երկիրն իր վիշտը.
Մեծություններից շուշանը մնաց,
Արժեքներից էլ՝ մլիցու ճիշտը։

Անձրեւ էր մաղում երկինքն ամպամած,
Որոտն էր նրա խելագար ճիչը,
Տղերքից միայն ավետը մնաց,
Անցյալի փառքից՝ Բուտկա Մոսկվիչը:

[Dorian]

Իդիոտիզմ պոլնի...

Հերիք ա, բոլ ա,
սիրտս դհոլ ա,
արյունս գոլ ա,
ներսից պրակոլ ա,
լցվում ա մեջս,
բայց էդ սաղ հեչ է,
մարդ եք դուք, թե չէ,
հայ եք, թե չեչեն,
հագել եք քեչեն,
ջոգում եք արդեն
դառել եք Կարդեն,
կեղևը ջարդել
դեղնուցն եք լիզում,
չստացած կիսում,
մի հիսուն-հիսուն,
գանձեր եք դիզում,
կուլիս եք լսում`
բեմ եք երազում,
ձեզի չի սազում,
не все же сразу,
ամեն ինչ թազուց`
խնդրում եք Աստծուց
չլինել գծուծ,
վճարել հարկեր,
կրուտիտը թարգել,
ուրիշին հարգել,
որ սենց անարգել
չսկսեն զարկել
բախտերը գեդին...
Թքելը` փեդին,
մտքերը` հետին,
բիզնեսը` Դոդին...
Էս ի՞նչ եմ ասում,
սա էր պակասում,
մեր արքան վկա,
ինձ մի լավ տրյոպկա,
բերանիս` պռօբկա,
Վախ արա, թու, լինի թթու,
Քանի փոքրիկ ձագ ունես դու,
Երկու հատ ձագ, ах значет так,
Մեկին` ժարիտ,
մյուսին արքա ծիբե դարիտ,
պոետ աղա, հանի խաղա,
դառել ես տղա, առհա` սղա...
Մեկա, Պլյուշենկոն չես....

[Apsara]

Արևածաղիկ խմբում եմ ընկել
Պատուհանիս տակ արև եմ ցանել
Արևածաղիկ հեքիաթ եմ գրել
Սեղանիս վրա ծաղիկ է ծաղկել
Արևածաղկի հատիկ եմ գտել
Հատիկը սիրուն հողին եմ տվել
Հողը գուրգուրել ու ուժ է տվել
Արևածաղկի բուրմունքն եմ առնուուուուոմ