Դատարկացնդաբանություններ

[Chuk]

Այսօրվա ակումբի անդամների հետ հանդիպմանը որոշեցինք, որ այստեղ կբացեմ մի թեմա, որը ժամանակին բացել էի մեկ այլ ֆորումում (իսկ գուցե ֆորումներում, հաստատ չեմ հիշում ):

Կարծում եմ թեմայի իմաստը պարզ է: Այս թեմայում դնում ենք մեր "դատարկացնդաբանական" ոճի ստեղծագործությունները: Կրկնում եմ, մերը, ոչ թե ուրիշներինը
Կսկսեմ ես

[Chuk]

Հայածաղր սիրային բանաստեղծություն

Գերեզմանիս քարը կուզեմ,
Քո աչքերի գույնին լինի,
Ու չորս կողմի խոտը կուզեմ,
Վարսերիդ պես փափուկ լինի,
Շրջապատի թռչունները
Կուզեմ որ քո նման երգեն,
Գերեզմանիս քարին կուզեմ...
Քո անունն էլ գրված լինի:

©huk

[Chuk]

Անվերնագիր
( նվիրվում է այն աղջկան, որին
հանդիպեցի փողոցում և վախեցա )

Երբ փոքր ես եղել, սիրուն ես եղել,
Ու շատ շատերի սրտերն ես գերել,
Բայց երբ մեծացել, արդեն դախացել,
Կարծես թե արտի խրտվիլակ դարձել,
Ու թռչուններին վախեցնելու տեղ,
Դու տղերքին ես միշտ քեզնից վանել...

©huk

[Chuk]

Իիիի, ինձնից բացի ուրիշ դատարկացնդաբան չկա՞ ակումբում
Ախր գիտեմ, որ կան
Ինչու՞ չեք գրում

[Lionne_en_Chasse]

Անվերնագիր
( նվիրվում է այն աղջկան, որին
հանդիպեցի փողոցում և վախեցա )

Երբ փոքր ես եղել, սիրուն ես եղել,
Ու շատ շատերի սրտերն ես գերել,
Բայց երբ մեծացել, արդեն դախացել,
Կարծես թե արտի խրտվիլակ դարձել,
Ու թռչուններին վախեցնելու տեղ,
Դու տղերքին ես միշտ քեզնից վանել...

©huk

Շատ լավն էր

Իիիի, ինձնից բացի ուրիշ դատարկացնդաբան չկա՞ ակումբում

Բարեբախտաբար իմ դատարկացնդազառանցափիլիսոփայական մտքերը հայերենով չեն

[Ուլուանա]

Լավ էլ ցնդաբանում եք, հա՜... Այդպես էլ շարունակեք։

Հիմա ի՞նչ։ Ես էլ սկսե՞մ դատարկացնդաբանել...
Ես մի հատ ունեմ դատարկացնդաբանական բանաստեղծություն, մի քանի ամիս առաջ ուրիշ ֆորումում դրել էի, բայց հիմա երբ ուզում էի այստեղ դնել, կարդացի, մի տեսակ ժամանակավրեպ թվաց... որոշեցի չդնել։ Հետո ուրիշը կգրեմ, երբ համապատասխան տրամադրություն ունենամ։ Դուք սպասեք։

[Մասսագետ]

էսօր գիշերը մի բան էլ ես կցնդեմ, կդնեմ:

[Մելիք]

Նախորոք խնդրում եմ հակասեմիտականության մեջ չմեղադրել Սա ընդհամենը դատարկացնդաբանություն է


Հարբած եմ մի քիչ,
բայց դե դա ոչինչ,
ուշք մի դարձրեք
բերնիցս ելնող
օղու գարշ հոտին:
Լսեք ձեզ պատմեմ
շատ զավեշտական
մի հին պատմւտյուն.

-Մի գեղեցիկ օր,
երբ որ Հիտլերը
Մօցարտ եր լսում,
հանկարծ որոշեց`
խեղդամահ անել
խոզ հրեաներին
գազախցիկում:

Խ?ի չեք ծիծաղում:
Զու?րկ եք հումորից:

Էդ դեպքում լսեք
ձեզ համար պատմեմ
մի ողբերգուտյուն,
որ Շեքսպիրը
մոռացավ գրել
էն պարզ պատճառով,
որ վերջի բաժակն
ավել էր խմել .

Ոմն թագավոր
զայրույթի պահին
գինով լի կուժը
ջարդեց`
խփելով ծառայի գլխին:
Բայց զղջաց արքան
արարքի համար
ու պատվիրեց
դամբան սարքել,
որի վրա գրել տվեց.
''Աստ հանգչի..........
.....................................
.......... կուժն իմ'':

[Firegirl777]

Վերջինը շատ լավն էր

[Մասսագետ]

Մի կյանք ենք ապրում , եկեք լավ ապրենք ,
Արժանի լինենք մեր միակ կյանքում ...
Բայց ինչն է ստիպում որ այդպես էլ մենք ,
Մեր ամբողջ կյանքում երբեք չենք փոխվում ,
Հարցերն էլ նորից նույն բանն են ուզում,
Պատասխանելու էլ շատ բառեր չենք գտնում ,
Խնդում ենք տխուր , տխրում ենք , լռում ,
Եվ դարից դարին անցնում ենք գնում ,
Եվ հուշ ու շշուկ ,մեր թողած կյանքից , լոկ դա է մնում ...
Բայց և ապրում ենք մարդկանց սրտերում , հիշվում ենք ուրախ ու միշտ էլ խնդուն ...

Դու ճիշտ ես ասում,
Նարեկ իմ եղբայր,
լավ է պետք ապրել, որ դրախտ գնաս,
Որ դրախտում, ստանաս պատասխաններով հարց:
Պետք է լավ ապրենք, որ մեզնից հետո,
Մեր օրինակով բոլորը ապրեն,
Պետք է լավ ապրենք, որ մեզնից հետո
Դրախտի մասին բոլորը երազեն,
Պետք է լավ ապրել
Որ մյուս կյանքում մենք
Չլինենք Դոդի Վաղոյի մարմինը,
Որ մենք չլինենք մրջյունի մարմին,
Որ չկոխրջեն մեզ առանց պատճառի:
Իսկ եթե հանկարծ մեռնելուց հետո դու դժոխք գնաս,
Հոգ չէ, mail կգրես ինձ, դրախտի վիզա ես քեզ կուղարկեմ:

[Արամ]

Փորձեմ տեղում հնարեմ....
Տղան տեսավ մի աղջիկ
Մի աղջիկ սիրունիկ
Տղան աչքը վրեն պահեց
Այդ աղջկան սիորւնիկ
Հետո Սիրտը նա գրավեց
Թե ինչպես գրավեց նա
Ստորագրությունս երբ կարդաք
ԴՈւք ամեն ինչ կհասկանաք...

[Guest]

Какой плахой этот скилет,
Что появляется в углу,
Когда ее онлайн алерт
Мне колит сердце, не могу...
И все же кликаю в него
И там пишу, что как люблю,
Когда же вспомня от чего...
То закрываю... не пошлю...

[Նորմարդ]

Կախարդական ֆրինետում
Շփոթություն էր տիրում:
Մեր սիրելի ակումբը
Չէր բացում իր էջերը:

Մի՞թե դա չար խակերների
Արարքն էր դաժան աններելի:

ԵՎ ահա զանգերն են տագնապալից ղողանջում,

Ակումբցիներն են հավաքվում ICQ-ի բացատում:
Առաջինը բացատում բարի փերին է հայտնվում,

Օֆտոպի դեմ միշտ դաժան
Հայոց լեզվին՝ մեր, պաշտպան:

Թողնելով նորքի գժերին
Արձագանքելով օգնության կաչին
Ներկայանում է Բյուրակնը
Անատոմիայի գիտակը:

Չորացած տերևներով
Յուր ճամփան ողողելով:

Հեռու հեռու հարավից
Մեր Նարեի հայրենիքից

Կապանի գունդն է ICQ մտնում
Arisol-ի ինտերնետ կլուբում:

Երևանի հյուսիսից
Երկու Գոռեր մի կուրսից

Մոդերատորներ, պատմաբաններ
Անկոչ հյուրեր, բարեկամներ

Գալիս են ու գալիս
Գլուխ-գլխի տալիս
Ելքը չեն գտնում
Ֆորումը չեն սարքում:

Ղարաբաղը մերն է եղել,
Ձմեռ պապը չի եղել՝

Հնչում է դեսից-դենից
Անդամների կոմպերից:

Մինչև եկավ երկուշաբթին
Տեղեկացրին ադմիններին
Arminco-ին տեղը դրին
ՈՒ ֆորումը նորից բացին:

[Chuk]

Տեսնում եմ, որ ահագին դատարկացնդաբանություններ եմ բաց թողել
Ոչինչ, բացս կլրացնեմ, բայց մինչ այդ ուզում եմ ներկայացնել իմ նոր դատարկացնդաբանությունը՝ փոքր ինչ երկար ու մանրամասն վերնագրով: Այսպիսով.

ՀՀ Քրեական Օրենսգիրք
Բաժին 7
Գլուխ 18
Հոդված 138
Կետ 1

Դու՛, չգիտեմ թե ով,
Անցար իմ կողքով,
Ե՛ս, մի պատանի,
Դարձա քեզ գերի...

Ու իմ անմեղ կյանքն այդտեղ ավարտվեց,
Քո կուսական կյանքն իր վերջը ապրեց,
Իսկ ակնթարթը, որում քեզա տեսա,
Մի նոր կյանքի պատճառ կդառնա...

Երկրորդ հանդիպում
Խավար նրբանցքում...
Ու կարմիր հետքեր
Ասֆալտին շատ սև....

Ու մի որբ մանուկ,
Իր անբախտ կյանքն է անվերջ անիծում,
Իսկ ես՝ զնդանում,
Առաջին սիրո վայելքը հիշում...

[Simon]

Գիշերով դուրս եկա դուրս:
Մթության մեջ ազատությունս սանձահարվեց:
Կախեցի վերարկուս լուսնից:
Եվ քայլում էի....