ինչպես միշտ բանաստեղծությանդ մեջ առկա են թախծոտ նոտաններ...տխրեցնում է...
ինչպես միշտ բանաստեղծությանդ մեջ առկա են թախծոտ նոտաններ...
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Ի տարբերություն նորմալ ստեղծագործողների, ինձ հատուկ է միայն դատարկացնդաբանել: Այդ միայն նոր եմ զգում, թե չե բոլոր բանաստեղծություններս այս թեմայում միայն կտեղադրեի:
Գրողը` գրում ա մի շնչով, մի ակնթարթում… իր հոգու խորքից, իր ապրած կյանքից, իր զգացումներից… ես նստում եմ, մեկ էլ ինքս ինձ ասում - «Մի հատ բանաստեղծություն չլինե՞ր գրեի»: Ընտրում եմ անկապ թեմա… ու գրում:
Այսօր ինձ, կրկին, դատարկացնդաբանելու գործում օգնեց Arisol-ը: Կեսը էլի նրա շնորքն ա:
На свете мало тех людей
Которых можно бы в друзья,
Есть люди, черствы, хоть убей...
По крайней мере есть семья…
Когда есть друг - это прекрасно!
Но ведь найти его не просто...
А потерять... Так грустно, тошно,
И так ужасно, что не сносно.
Как трудно доверять другим,
И как исправить сложно...
А жить без друга невозможно,
Все трудное прожить бы ним.
Իմ ներշնչանքն էր ցայգալաց ցողը,
Հայուհիների դեմքին խաղացող արևի շողը,
Եվ նրանց քնքուշ շրթների դողը,
Քանի դեռ չկար այդ կեղտոտ փողը:
Հիշեցի… Մի անգամ ես էլ եմ ցնդաբանել՝ հորեղբորս աղջկա ծննդյան առիթով: Գիշերվա կեսին sms էի ուղարկել՝ հետևյալ բովանդակությամբ.
Սուտ չեմ ասում ես պոչավոր.
Պայմաններ կան նպաստավոր,
Որ քեզ ասեմ սա գրավոր.
«Քո ծնունդը շնորհավոր»:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Մոտ է ժամանակը
(Մեսսիաին)
Բոլորը վաղուց ճամփիդ են նայում,
բա ու՞ր ես՝ չկաս:
Ամենուր մարդիկ սպասում են, թե
ուր որ ա, կգաս:
Մի պառավ, չոքած հին եկեղեցում,
աղոթք ա անում.
-Ծեր եմ,- ասում ա,- ինձ քիչ ա մնում...
նայի՝ չուշանաս...
Ծույլ ու վախեցած մարդկանց մի մեծ խումբ
իր բախտն ա քրֆում,
ու սպասում, որ ընտրացուցակում
մի օր կերևաս:
Անգամ "մրոտող միությունում" են
կարոտդ քաշում.
մատիտը սրած՝ սպասում են՝
երբ ասուլիս կտաս:
Մի խոսքով մեռանք՝ քեզ սպասելով,
բա ու՞ր ես՝ չկաս:
CactuSoul (24.01.2011), Sambitbaba (29.08.2010), Skeptic (15.04.2011)
Էշ մի սատկի, գարուն կգա: (Մելիքի ցնդաբանության վերաբերյալ էր)
Моя религия очень проста, моя религия - доброта.
(c)<<The Dalai Lama: Kindness, Clarity and Insight>>
http://www.buddhism.am
Շատ լավ ա ստացվելՄելիք-ի խոսքերից
Մոտ է ժամանակը
(Մեսսիաին): Սահուն ա կարդացվում, համ էլ… լա՜վն ա
:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Երկնքում լավ ա, Մելիք ջան, քանի որ էնտեղից նա չի կարող նայել իմ ու քո աչքերի մեջ ու պահպանել սեփական գոյության իրավունքի իր վստահությունը:Մոտ է ժամանակը
(Մեսսիաին)
Բոլորը վաղուց ճամփիդ են նայում,
բա ու՞ր ես՝ չկաս:
Ամենուր մարդիկ սպասում են, թե
ուր որ ա, կգաս:
Մի պառավ, չոքած հին եկեղեցում,
աղոթք ա անում.
-Ծեր եմ,- ասում ա,- ինձ քիչ ա մնում...
նայի՝ չուշանաս...
Ծույլ ու վախեցած մարդկանց մի մեծ խումբ
իր բախտն ա քրֆում,
ու սպասում, որ ընտրացուցակում
մի օր կերևաս:
Անգամ "մրոտող միությունում" են
կարոտդ քաշում.
մատիտը սրած՝ սպասում են՝
երբ ասուլիս կտաս:
Մի խոսքով մեռանք՝ քեզ սպասելով,
բա ու՞ր ես՝ չկաս:
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 27.03.2007, 01:42:
–Պատգամավոր լինելը պրիստիժ է
–Ընտրություն ասածն էլ հանված է
–Անդամակցելը կամավորության վրա է
–Տեղերի թինվ էլ անսահմանափակ է
–Նիստերին կանանց ներկայությունը շիկ է
–Տղամարդկանց ներկայությունը՝թիթիզություն է
–Օրենքների քննարկումը հոբբի է
–Կերու ու խում ասածն էլ տանջանք է
–Դահլիճում լինելը վայելք Է
–Դե ժող. պարապ նստելն իզուր է
–Իմ գործը Ձեզ տեղյակ պահելն է
–Ձերն էլ ազգ ու տակին հավաքելն է
–Ազգային թատրոնը Ձեզ կանչում է
–100% հաճույքն ապահովված է
Ես ավելին եմ եղել քան դու կարծում էիր...
Ո՜նց կուզեի, որ դու էլ ավելին լինեիր, քան կայիր....
Իսկ դու ի՞նչ գիտես…գուցե նա հենց հիմա նայում է քո աչքերին ու զարմանում, որ այդպես վստահաբար քեզ իրավունք ես վերապահում որոշել, թե որտեղից ինչը նա չի կարող անել…
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Դատարկ չէր, եթե անգամ ցնդաբանություն էր…Մոտ է ժամանակը
(Մեսսիաին)
Բոլորը վաղուց ճամփիդ են նայում,
բա ու՞ր ես՝ չկաս:
Ամենուր մարդիկ սպասում են, թե
ուր որ ա, կգաս:
Մի պառավ, չոքած հին եկեղեցում,
աղոթք ա անում.
-Ծեր եմ,- ասում ա,- ինձ քիչ ա մնում...
նայի՝ չուշանաս...
Ծույլ ու վախեցած մարդկանց մի մեծ խումբ
իր բախտն ա քրֆում,
ու սպասում, որ ընտրացուցակում
մի օր կերևաս:
Անգամ "մրոտող միությունում" են
կարոտդ քաշում.
մատիտը սրած՝ սպասում են՝
երբ ասուլիս կտաս:
Մի խոսքով մեռանք՝ քեզ սպասելով,
բա ու՞ր ես՝ չկաս:
մտածելու առիթ տվեց…ապրես…
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 27.03.2007, 01:45: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Կարճ ասած…
...
Այսքան կարոտած իմ թաց հայացքը
Լվաց իմ սրտի փոքրիկ տարածքը։
Ինչպես ասում են՝ ջրի հետ գնա՛,
Առանց քեզ մի կերպ ես կդիմանամ։
Մեկ է ինչքան էլ արցունք պարգևես,
Իմ խելար սիրտը կժպտա նորից,
Անմե՛ղս, հիշի՛ր, որ ես անքեն եմ,
Թեպետ թացն արդեն ջոկում եմ չորից։
Կարճ ասած սիրտս քեզ չեմ նվիրում,
Քանզի դու ճաշը սոխով ես սիրում
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 29.03.2007, 23:33:
Ծով, էս լրի?վ ցնդել ես
Կարճ ասած սիրտս քեզ չեմ նվիրում,
Քանզի դու ճաշը սոխով ես սիրում
Моя религия очень проста, моя религия - доброта.
(c)<<The Dalai Lama: Kindness, Clarity and Insight>>
http://www.buddhism.am
Կարծում էի, որ կարող է վիրավորական հնչել դրա համար չէի տեղադրում ֆորումում, բայց բանից պարզվում ա, որ ոչ ոք, ոչ էլ հասկանում ա ում մասին ա
Մեկ էլ ասեմ, որ էլ ոչ մեկի երբեք չեմ բացատրի
Հա՜, համ էլ փոխել եմ վերջաբանը, այն ժամանակ հաստատ սխալ էր, իսկ հիմա էլի սխալ ա, բայց իմ համար ցանկալի և հնարավոր:
Լավ, ինչևե…
Ակումբային առակ
Ուլիկը, Հորթն ու Քառոտնուկը, ում Ուլիկը սիրում էր անվանել Բյուրոտնուկ
Կրկին նոր անբան մի օր
Դուրսը արև էր, լուսավոր,
Ուլիկն էր անհոգ թռվռում,
Խաղում, լազվում, խոտը ծամում:
Շուտով եկավ և Քառոտնուկը,
Ուլիկի ասած՝ Բյուրոտնուկը,
- Բարև Ուլիկ, ի՞նչ կա-չկա,
Ո՞նց են գործերդ… բայց գիտե՞ս՝
Այսօր այգում, արի ու տես,
Մի Հորթ գտա ծառի վրա:
- Ծառի վրա՞, էդ ո՞նց եղավ,
Կարողա՞ նա թևեր ունի,
Թե՞քեզ սարսափ երազ եկավ…
- ՉԷ՛, հավատա՛, գնանք, նայի:
Եվ գնացին այգի նրանք…
Հորթը ծառի վրա նստած
Եվ կարծելով, որ անհետևանք,
Կեղտ էր լիզում ինքնանմոռաց:
Կեղտ էր լիզում ու հավատում,
Որ դրանից կայֆ է ստանում:
Ուլիկն ասաց Քառոտնուկին,
Նրա ասած՝ Բյուրոտնուկին.
- Կեղտ լիզելը դեռ հասկացանք,
Բայց ու՞մ համար գործեց սխրանք,
Ու բարձրացավ անտեր ծառին:
- Դե, հասկանու՞մ ես, նա շատ մե՜ծ է, հին,
Ու որպեսզի գոնե մի փոքր հզոր երևա,
Ստիպված բարձրացել է ծառի վրա:
Նայում էին, ապշած նայում,
Հորթն էլ շուխուռ դրեց այգում.
- Ի՞նչ եք ուզում դուք ինձանից,
Մի հատ ցվրվեք այստեղից,
Դուր չի՞ գալիս` ոնց եմ լիզում,
Կասեմ, որ ձեզ էլ չի սազում
Կանգնել ու էշացած նայել…
- Սպասի՛ր, քեզ ո՞վ թողեց գոչել:
- Նա՛, ով ուզում է ինձ լսել…
Եվ հավաքվան Կատուն ու Գելը,
Սոխակը, Օձը, Գառն ու Մուկը:
Վերջում եկավ և Արչուկը*:
Ինչ նա ասաց, մոտավոր գիտենք,
Քանզի խոսում էր փիէմով,
Բայց մոտավոր, եթե ուզեք,
Կփոխանցեմ երկու բառով:
- Տո՛ հեքյա Հորթ ես, այ տղա՛,
Ի՞նչ ես ընկել սար ու ձոր:
Ուզում ես զգաս դու քեզ աղա,
Գնա գտի քեզ նման նոր
Ու տգետ կենդանիներ…
Իհարկե բառացի ասեի,
Սենց ատդուշի չեր ստացվի,
Բայց մտածում եմ, տենց պիտի ասվի:
* - տառասխալը կատարված է դիտավորյալ
Մինչ ամուսնություն
Ամուսնությունից հետո (մեկա ամուսնացավ)
Սոխ լիներ ուտեինք…
Հոգնաց գործից գալիս էի տուն…
Չե վայ, շուկա պիտի մտնեի,
Դեմովս անցավ սև կատուն,
Բայց ես հոմ գիժ չեմ, որ կանգնեի:
Դե շուկայում առա ամենը,
Ինչ ցանկանում էր սիրելիս,
Կառտոլը, միրգը, ձուկն ու սեխը…
Հպարտ ժպտում էր, տուն մտնելիս:
Մտա, պալտոս թափով կախի…
Ուզում էի շուտ գտալս մաշեի,
…Ճաշը կրկին առանց սոխի…
Չե, էն կատվին պիտի տշեի:
Моя религия очень проста, моя религия - доброта.
(c)<<The Dalai Lama: Kindness, Clarity and Insight>>
http://www.buddhism.am
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ