Դրանք ոչ թե բջիջներ են, այլ հատուկ ընկալիչներ բջիջների վրա, էդ կարգի ընկալիչներով բջիջները իրար ճանաչում են, մասնավորապես իմուն համակարգում ու դրա համար էլ մեր իմունային բջիջները մեր մյուս բջիջների վրա չեն հարձակվում, կոպիտ ասած անձնագրերի նման բան են, իհարկե շատ ընկալիչներ կան ու տարբեր նպատակների համար են, բայց ձիահ աառաջացնող վիրուսները դրանց միանալով թափանցում են բջիջ ու բջջի մեջ բազմանում, իսկ իրենց դուրս գալուց բջիջ ը քայքայվում ա,Rammstein-ի խոսքերից
Քանի որ cd4 ընկալիչներ ավելի շատ մեր իմուն բջիջների ու, մասնավորապես , T helper բջիջների մոտ են շատ, ավելի շատ իմուն համակարգն ա տուժում, դե եթե իմունիտետը չկա էդ մարդու մոտ ինչ ասես կլինի՝համ հազվադեպ հիվանդություն, համ նորմալ
հիվանդությունների ոչ նորմալ ընթացք ու սովորական ոչ վտանգավոր բակտերիայից մարդը կարա մահանա:
Հետազոտման համար վարակում են մարդու բջջային կուլտուրան, տեսնում են որ էդ ընկալիչներ ունեցող բջիջները քայքայվում են, իսկ կենսաքիմիական անալիզներով որոշում են քայքայվելու պատճառը ու հայտնված նոր ֆերմենտները, դրանով էլ մեր տվյալներն են էդ վիրուսի կառուցվածքի մասին:Իհարկե սենց մենակ ՁԻԱՀ-ը չի հետազոտվում:
Մեջբերել
Էջանիշներ