Բժիշկն ասաց` դեպի դիահերձարան.
Յոթնամյա Լինդսի Նեյջելը ծնվել է Ռումինիայում եւ վեց ու կես տարեկանից ապրում է Մինեապոլիսում` նրան որդեգրել է ամերիկյան մի ընտանիք, որը երեխա չուներ: Տեղափոխվելուց միառժամանակ հետո, սովորական բժշկական հետազուտության ժամանակ նրա արյան մեջ հայտնաբերվում է ՄԻԱՎ:
– Մենք երկար զրուցեցինք բժշկի հետ,– հիշում է Չերիլ Նեյջելը` Լինդսիի խորթ մայրը,– նա հաստատեց, որ ոչինչ անել հնարավոր չէ: Վիրուսը վաղ թե ուշ կվերածվի ՁԻԱՀ-ի: Դեղերը միայն երակաձգում են այդ գործընթացը:
Լինդսիին նշանակեցին AZT` ըստ բժիշկների այդ պահին ՄԻԱՎ-ը ճնշող ամենարդյունավետ դեղամիջոցը: Այն հայտնի է Retrovir ապրանքանիշով եւ ստեղծվել է Wellcome ընկերության կողմից:
Բուժման առաջին իսկ շաբաթներին հայտնվեցին ախտանշաններ, որոնք, սովորաբար, կապվում են ՁԻԱՀ-ի հետ: Լինդսին արագորեն քաշ էր կորցնում, գրե-թե ոչինչ չէր ուտում, լուծն ու փսխումը չէին դադարում: Այդպես շարունակվեց մեկ ու կես տարի: Հետո, երբ ախտանշանների մի մասը հաջողվեց այլ դեղերի միջոցով վերացնել, վրա հասավ նոր փուլ: Լինդսիին սկսեցին տանջել մշտական ցավերը:
– Այստեղ ես մտածեցի,– հիշում է Լինդսիի խորթ հայրը` Սթիվը,– իսկ եթե մեր խնդիրները այն դեղից են, որով մենք լցոնում ենք Լինդսիի օրգանիզմը: Մենք դադարեցինք տալ նրան AZT: Մի քանի օրից ցավերը դադարեցին, ընդմիշտ:
Էջանիշներ