Որովհետև, նախ՝ թեման չունի նպատակ, թե ինչ է ցանկանում ասել դրանով, երկրորդ՝ ոչ ոք որևէ կոնկրետ ասելիք չեն ներկայացրել:Ուլուանա-ի խոսքերից
Որովհետև, նախ՝ թեման չունի նպատակ, թե ինչ է ցանկանում ասել դրանով, երկրորդ՝ ոչ ոք որևէ կոնկրետ ասելիք չեն ներկայացրել:Ուլուանա-ի խոսքերից
Մի լացի նրա համար, որ դա վերջացել է, այլ ժպտա` որ դա եղել է:
բարկանում եմ, մի ժամ գրեցի-գրեցի ինետս գնաց ւ լռիվ կորավ
գրել էի, որ եկեք դարդ չանենք, ու չփորձենք բան փոխել
ես ավանդույթին տղաները չեն նայում, դրան նայում են նրանց մամաները, ովքեր ժամանակին իրենք ել դեմ են եղել
բայց ավանդույթների շնորհիվ է որ մեր մոտ կա ամուր և "մաքուր" ընտանիքի գաղափարը: Եկեք չնմանվենք արևմուտքին, չէ որ մենք արևելքի մաս ենք կազմում, ինչքան էլ որ դրա դեմ պայքարենք
և ևս մի բան,
կանցնի ժամանակ և երբ տղա ունենաք, դուք էլ բոլորի նման ուզելու եք հարս ուզել լավ, մաքուր ու նամուսով ընտանիքից, իսկ հետո էլ հպարտանալու եք, եթե ձեր հարսը կույս լինի, ու պատկանելուց լինի միայն ձեր որդուն, օրհնված միությունից հետո, եվ դա կանվանեք նվիրվածություն ու էլի սհատ բառեռ կասեք
իսկ կյանքը շարունակվում է...
Փորձեցի պատկերացնել թե ոնցա մամաս, հետո էլ ես ուրախանալով ու սաղի մոտ պարծենալով ասում, որ իր, հետագայում էլ իմ, հարցը կույսա եղելaniko-ի խոսքերից
Ծանրա...
Rhayader (20.03.2010)
Կներես Artgeo-ի հետ կհամաձայն եմ ծանր ա: Ու՞մ ինչ գործն է և ու՞մ դիմաց պետք է պարծենալ: Ես պատկերացնում եմ ինձ ծնողի դերում ու իրոք չեմ կարում հասկանալ ինչի՞համար պետք է պարծենամ ու ու՞մ դիմաց կամ և ընդհանրապես ինչի՞ համար - Դա իմ տղայի գործը պետք է միայն լինի և ոչ թե պարծենալու առարկա իմ համար:aniko-ի խոսքերից
Ես իմ իրոք տխուր է :
Ես կարծում էի որ ժամանակի ընթացքում այդ կամիր խնձոր հասկացությունը դուրս կագա մեր մտածելակերպից բայց հասկանում եմ որ դա դեռ շուտ չի լինելու:
Դա իմ սուբյեկտիվ կարծիքն է:
Պարծենա՞մ, որ տղայիս ընտրած աղջիկը սավանին հավի արյուն կամ ներկ է քսել, կամ էլ դիմել է վիրաբուժական միջամտությանկանցնի ժամանակ և երբ տղա ունենաք, դուք էլ բոլորի նման ուզելու եք հարս ուզել լավ, մաքուր ու նամուսով ընտանիքից, իսկ հետո էլ հպարտանալու եք, եթե ձեր հարսը կույս լինի, ու պատկանելուց լինի միայն ձեր որդուն, օրհնված միությունից հետո, եվ դա կանվանեք նվիրվածություն ու էլի սհատ բառեռ կասեք
Պայթյունավտանգ իրավիճակ կամ կարմիր խնձոր
Դժվար է ասել, թե որ ժամանակներից սկսած են հայերը պահպանում "կարմիր խնձորի" գաղափարը: Հայաստանում միշտ չէ, որ ունեցել են "կարմիր խնձորի" ավանդույթը: Հայտի է, որ հեթանոսական Հայաստանում աղջիկներն իրենց անմեղությունը Աստղիկ աստվածուհու պաշտամունքի օրը զոհաբերում էին աստվածուհու անունը կրող տաճարում. զոհաբերում էին պատահական անցորդներին, օտարականներին, այլ խոսքերով ասած` տուրիստներին(խորհուրդ մեր կառավարությանը, թե ինչպես կարելի է զարգացնել տուրիզմը): Հետագայում այդ աղջիկները դառնում էին ամենացանկալի հարսնացուները, քանզի նրանց գեղեցկությունը հովանավորվում էր անձամբ Աստղիկի կողմից: Չարժե քննարկել, առավել ևս քննադատել մեր նախապապերի բարքերը, քանզի արժեքային համակարգերը բազմաթիվ փոփոխություններ են կրել մինչ մեզ հասնելը: Ակնհայտ է սակայն, որ "կարմիր խնձորի" գաղափարը, դարերի ընթացքում մի ծայրահեղությունից մյուսը անցնելով, այնուամենայնիվ, եկել-հասել է մեզ:
Պահպանողական հասարակարգում այդ խնձորը աղջկա անմեղության սուրբ վկայությունն էր: Հատուկ արարողություն էր "կարմիր խնձորի" առկայության ստուգումը: Հավաքվում էին հեռու-մոտիկ ազգականներ, հարեւաններ, բամբասկոտ կանայք(որոնց բերանը փակելը ծայրահեղ անհրաժեշտություն էր) եւ ստուգումներ անցկացնում: Հաճախ բանը հասնում էր այնպիսի ծայրահեղության, որ սկեսուրը առաջին գիշերվա սպիտակեղենը ընկնում էր դռնեդուռ բոլորին ի ցույց: Տխուր տրամադրություն չառաջացնելու համար կխուսափենք նկարագրել այն ամենը, ինչ տեղի էր ունենում հարսի հետ "կարմիր խնձորի" բացակայության ժամանակ: Ավելացնենք միայն, որ աղջկա դրությունը աննախանձելի էր լինում, արժանի խորին ցավակցության: Այնուամենայնիվ, դրական արդյունքի դեպքում փեսայի մայրը, հորաքույրը, մորաքույրը եւ այլ կինարմատ ազգականներ, սկուտեղի մեջ դրած իսկական կարմիր խնձոր, ուղեւորվում էին հարսի տուն` աչքալուսանքի: Հարսի տանը, սեղանը գցած, արդեն սպասում էին նրանց:
Ավանդույթների մասին http://wedding.am/wedding/armenian-traditions.html#7
Անջելինա, նախ ասեմ, չնայած առաջին գրառման մեջ դրա մասին արդեն նշված է, որ այս թեման «Օֆֆտոպանոց» և «Անիմաստ ու անցանկալի ավանդույթներ ու սովորույթներ» թեմաներից է առանձնացվել ու կազմվել, դրա համար էլ թեման կարծես թե նախաբան՝ որպես այդպիսին, չունի։Angelina-ի խոսքերից
Թեմայի նպատակը «կարմիր խնձոր» ավանդույթի անհեթեթությունն ու անիմաստությունը առավելագույնս բացահայտելն էր (ինչը, կարծում եմ, որոշակիորեն հաջողվել է), ինչպես նաև այդ ավանդույթի հետ կապված մի շարք զավեշտական իրավիճակների վրա մի կուշտ ծիծաղելը (որը նույնպես հաջողվեց, որովհետև անձամբ ես (և ոչ միայն) վաղուց այդպես չէի ծիծաղել )։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Լապտերիկ ջան, մի քիչ պակաս ռոմանտիկ խորհուրդ չկա՞ր:Mogakan`Lapterik-ի խոսքերից
Ne inducas in tentationem...
մի նախադասությամբ ինձ պաշտպանեմ
"ինչպես ասւմ են կապրենք կտեսնենք "
դե իսկ եթե ուրախ պատմություն եք ուզում պատմեմ, մեր հեռու բարեկամներից մեկի հետ է եղել...
... ուրեմն էդ օրը որ եկավ, որ պարզեն ով ա տանում, ուր և... ամբողջ բեռը դրին քավորի ուսերին, հերքի չի էդ, հլը մի հատ ել հարցրին իսկ էդ սինու մեջ բանան էլ չդնենք???
ու տղերքով վերցրին էդ սինին ու գնացին հարսի մորը մերսի ասելու... մենակ հարց մնաց հարսի համար թե ....
իսկ կյանքը շարունակվում է...
էէ.. կարելի է մի քիչ թեմայից շեղվեմ?
Ինձ գիտեք ինչն է հետաքրքիր?
Ինչու կուսաթաղանթ կա միայն մարդկանց մոտ?
Ասենք, ոչ մի այլ կենդանու մոտ այն գոյություն չունի:
Դժվար թե դա համարենք էվոլյուցիայի առդըւնքում գոյացած օրգան
Կարծեմ մարդուց բացի մենակ որոշ տեսակի կապիկների մոտ կա կուսաթաղանթ
И скучно и грустно, и некому руку подать...
Lanterfant (18.05.2010), Progart (09.05.2019), Rhayader (20.03.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ