Կարմիր խնձորիկ

[Արևածագ]

Բայց վստահեցնում եմ ձեզ, որ առաքինության մասին ձեր պատկերացումները անհույս հնացած են։
Ես ուզում եմ, որ իմ կինը լինի առաքինի իմ պատկերացմամբ և ոչ ձեր պատկերացմամբ։

Մենք էլ, երկար ժամանակ ամուսնացած լինելով, որոշ բաներ գլխի ենք ընկել: Իհարկե, «կարմիր խնձորը» շատ պայմանական է, բայց տեսնու՞մ ես, որ դարիս լուսավորյալ զավակն ու «ինտիմ անկյան» մոդերատորը լինելով հանդերձ, ինքդ էլ առաքինի աղջիկ ես ուզում:

[Norton]

Ժող. ոնց որ տարբեր բաներից ա քննարկումը գնում: Ես կողմ եմ կույս լինելուն, բայց էդ ադաթի ձևը սպանումա Ինչ էլ լինի դա միայն և միայն զույգերի խնդիրն են ու ծնողներ կամ բիբիսի-ները դրան խառվելու իրավունք չունեն:
Արտգեո էլ ա ճիշտ ասում, հիմա նենց կույսեր կան, նենց փչացած մտքերով ու գործողություններով, որ լիքը չկույսեր կնախանձեյին
Հա չմոռանամ ասեմ, որ կուսաթաղանթի կարելը ընդամենը մի քանի հարյուր դոլլար պատմությունա:

[Artgeo]

Մենք էլ, երկար ժամանակ ամուսնացած լինելով, որոշ բաներ գլխի ենք ընկել: Իհարկե, «կարմիր խնձորը» շատ պայմանական է, բայց տեսնու՞մ ես, որ դարիս լուսավորյալ զավակն ու «ինտիմ անկյան» մոդերատորը լինելով հանդերձ, ինքդ էլ առաքինի աղջիկ ես ուզում:

Էականը այդ գրառման մեջ այն էր, որ առաքինիի վերաբերյալ պատկերացումները տարբեր են։ Այսինքն ձեր պատկերացմամբ առաքինին, իմ աշխարահայացքով ու անձնական փորձով կարող է պարզապես մի պոռնիկ լինել։ Ու հակառակը, ձեր պատկերացմամբ ոչ առաքինին, իմ աշխարահայացքով ու անձնական փորձով մի սուրբ ու անբիծ աղջիկ։
Մոտեցման տարբերությունը
ձեր դեպքում կուսաթաղանթի առկայությունը
իմ դեպքում մարդու էությունը

[Լուսաբեր]

Երբեմն նենց եմ զարմանում ինքս ինձ վրա ու ընդհանրապես Օրինակ հենց կոնկրետ ես դեպքում, լրիվ համաձայն եմ Դեկադայի, արևածագի ու այն մարդկանց հետ, ովքեր կողմ են դրան ու գտնում են, որ պետքա պահպանվի: Զարմանում էլ եմ ինչպես կարելիա դեմ լինել դրան... Երևի շատ պահպանողական հայացքներ ունեմ դրա համար, բայց նաև չափի մեջ պետքա էտ ամենը դիտարկել, չի կարելի ասենք ծայրահեղացնել, որ այսպես ու վերջ, հակառակը վատ է ու ոչ բարոյական, որովհետև այդ բարոյականության մասին ամենքս մեր պատկերացումներն ունենք:
Ու լինելով այդպիսին ինքս չեմ/նք հետևել նման բաներին, հիմա դա հո սխալ չի, դա ուղղակի բնական բանա, որը ժամանակի հետ առաջա գնում: Մարդը հա չի կարող դոփել միևնույն տեղում: Ասենք խոսեցին, մեկ երկու ու էլ էտ խոսողների համար էլ դա նորմալ բան կլինի ու հետաքրքրությունները կսպառվի միայն <աչքներդ լույս նոր հարս եք բերել տուն> արտահայտությամբ, չնայած հիմա էլ տուն էլ չեն տանում, մարդիկ առանձնանում ու իրենց անկյունն են ստեղծում: Ինչը նույնպես անընդունելի էր կարծեմ մի ժամանակ: Բա ոնց սովորեցին?
Ես ամենը ժամանակի հարցա ընդամենը, ոնց հասկանում եմ խնդիրը կույս լինել չլինելը չի, ուղղակի <կարմիր խնձոր մանդարին> սովորույթի առկայություննա հասարակությունում: Կանցնի սա էլ կանցնի- (c) Artgeo

հ.գ. Արթուր ջան չբարկանաս էլ, էլ չեմ մոռանա, որ քեզ են պատկանում էտ բառերը

[Արևածագ]

Հա, բա մեր հետաքրքրասեր հարևաններին չգիտե՞ս:
Չէ, լուրջ, ոչ մեկ բան չի խոսացել: Համ էլ չգիտես, մաման չի թողնում մեկը մի բան խոսի:

Դե եթե մայրդ չի թողել, չի նշանակում, որ իրար մեջ չեն խոսել: Սարատով հարս էին բերել Գյումրիից, շաբաթը մի անգամ ինքնաթիռի թռիչք կա, թարսի պես, ինչ որ բան էր եղել, հարս բերած հաջորդ շաբաթը ինքնաթիռի չվերթը չեղավ, խնձորները չճամփեցին: Աղջկա մայրը զանգել էր, խնդրել, որ հայաստանաբնակ հարազատների միջոցով արարողակարգն իրագործվի.«Ամոթից դռնից դուրս չեմ կարում գամ»: Նոր տղայի հորաքույրը Վանաձորից վեր էր կացել, տարել էդ սինին:

[Աթեիստ]

Էականը այդ գրառման մեջ այն էր, որ առաքինիի վերաբերյալ պատկերացումները տարբեր են։ Այսինքն ձեր պատկերացմամբ առաքինին, իմ աշխարահայացքով ու անձնական փորձով կարող է պարզապես մի պոռնիկ լինել։ Ու հակառակը, ձեր պատկերացմամբ ոչ առաքինին, իմ աշխարահայացքով ու անձնական փորձով մի սուրբ ու անբիծ աղջիկ։
Մոտեցման տարբերությունը
ձեր դեպքում կուսաթաղանթի առկայությունը
իմ դեպքում մարդու էությունը

«Կտոր մը երկինք»-ը քեզ օրինակ։
Ամեն անգամ դիտելուց ասում եմ, հալալ ա էդ տղուն էլ, մորն էլ։

[Լուսաբեր]

Դե եթե մայրդ չի թողել, չի նշանակում, որ իրար մեջ չեն խոսել: Սարատով հարս էին բերել Գյումրիից, շաբաթը մի անգամ ինքնաթիռի թռիչք կա, թարսի պես, ինչ որ բան էր եղել, հարս բերած հաջորդ շաբաթը ինքնաթիռի չվերթը չեղավ, խնձորները չճամփեցին: Աղջկա մայրը զանգել էր, խնդրել, որ հայաստանաբնակ հարազատների միջոցով արարողակարգն իրագործվի.«Ամոթից դռնից դուրս չեմ կարում գամ»: Նոր տղայի հորաքույրը Վանաձորից վեր էր կացել, տարել էդ սինին:

Ես դեպքում արևածագ ջան, բողոքող կողմը պիտի իմ մաման լիներ, ոչ թե Արևի )))))) Իրա մաման իմ կիսուր-մայրիկնա որովհետև
Իսկ իմ մաման պրոբլեմ չունի չէմիչէ մի հատ էլ խնդրի ինչա թե մարդկանց աչքա շոյում
ուֆ է իսկապես

[Արևածագ]

Էականը այդ գրառման մեջ այն էր, որ առաքինիի վերաբերյալ պատկերացումները տարբեր են։ Այսինքն ձեր պատկերացմամբ առաքինին, իմ աշխարահայացքով ու անձնական փորձով կարող է պարզապես մի պոռնիկ լինել։ Ու հակառակը, ձեր պատկերացմամբ ոչ առաքինին, իմ աշխարահայացքով ու անձնական փորձով մի սուրբ ու անբիծ աղջիկ։
Մոտեցման տարբերությունը
ձեր դեպքում կուսաթաղանթի առկայությունը

իմ դեպքում մարդու էությունը

Իհարկե, էությունն է կարևոր, նրա լավ կամ վատ լինելն այդքան հեշտությամբ չի ստուգվում, ինչպես կուսաթաղանթի առկայությունը:

[Արևածագ]

«Կտոր մը երկինք»-ը քեզ օրինակ։
Ամեն անգամ դիտելուց ասում եմ, հալալ ա էդ տղուն էլ, մորն էլ։

Կյանքում քանի՞ այդպիսի տղա ես ճանաչում... Ու կարծիքդ նու՞յնն է... Սովորաբար այդպիսի տղաները դառնում են ծաղրուծանակի առարկա: Ես նման մեկին ճանաչում էի, ամուսնանալուց հետո էլ կինը չիմացավ «թարկել արհեստը»: Երբ արդեն միասին հինգ երեխա ունեին, կինը թողեց նրան էլ, երեխաներին էլ ու գնաց «նոր սիրո » հետևից: Այս ամենը՝ Հայաստանում:

[Արևհատիկ]

Դե եթե մայրդ չի թողել, չի նշանակում, որ իրար մեջ չեն խոսել: Սարատով հարս էին բերել Գյումրիից, շաբաթը մի անգամ ինքնաթիռի թռիչք կա, թարսի պես, ինչ որ բան էր եղել, հարս բերած հաջորդ շաբաթը ինքնաթիռի չվերթը չեղավ, խնձորները չճամփեցին: Աղջկա մայրը զանգել էր, խնդրել, որ հայաստանաբնակ հարազատների միջոցով արարողակարգն իրագործվի.«Ամոթից դռնից դուրս չեմ կարում գամ»: Նոր տղայի հորաքույրը Վանաձորից վեր էր կացել, տարել էդ սինին:

Հա, խոսում են խոսան: Կարևոր չի ով ինչ ա խոսում: Ու, ընդհանրապես, եթե մարդ ուզենա խոսա մեկի հետևից, ոչ մի բանի չի նայելու, էլի որ խոսալու ա:
Կարևորը մեր ու մեր հարսի հարաբերություններն են:

Հ.Գ. Մենակ էդ հարցով չի, ընդհանրապես եմ ասում, որ մայրս չի թողնում հարևանները խառնվեն մեր ընտանիքի ներքին կյանքին

[Աթեիստ]

Կյանքում քանի՞ այդպիսի տղա ես ճանաչում... Ու կարծիքդ նու՞յնն է...

1. քանակը > 0
2. Միանշանակ ԱՅՈ.

[Artgeo]

Իհարկե, էությունն է կարևոր, նրա լավ կամ վատ լինելն այդքան հեշտությամբ չի ստուգվում, ինչպես կուսաթաղանթի առկայությունը:

Ըհըն: Նախ սկսենք նրանից, որ կուսաթաղանթի առկայությունն էլ տենց հեշտ չի ստուգվում: Բացի դրանից այն կարող է պատռվել նույնիսկ հասարակ ֆիզկուլտուրայից ու չպատռվել նույնիսկ 99 տղամարդուց հետո:
Անցնենք առաջ:
Իմ ասածն էն ա, որ աչքադուրս կույսեր, հիմնականում գյուղից այսօր շատ կան: Նման հարսը դժվար որևէ սկեսուրի ուրախացնի:
Ու հակառակը՝ արդեն ոչ կույս, բայց ընտանիքին նվիրված աղջիկներն էլ շատ են:

ԵԶՐԱԿԱՑՈՒԹՅՈՒՆ
Էական է, որ աղջիկը լինի հավատարիմ կին, լավ մայր: Ընտանիքը կնոջ նուրբ ու փխրուն ուսերի վրա է հիմնված: Հենց նա է պահում օջախի կրակը, մինչև ամուսինը որսի է: Սա չի փոխվում, անկախ ժամանակից: Ընտանիքի հենասյունը կինն է: Ու էականը նրա ներկան ու ապագան է և ոչ ամենևին անցյալը: Թքած ունեմ թե՛ հարևանների, թե՛ կուսաթաղանթի վրա: Կարևորը ես եմ, կինս, ընտանիքս: Ու ինչ ուզում են խոսան, «կուսաթաղանթով» հարսներ ունեցողները: Իմ կնոջ անցյալի մասին ես գիտեմ ամեն ինչ, քանի որ վստահում եմ, նա է ինձ վստահում: Ու կարևորը դա է: Թե չէ... Ջահել վախտ բյուրերին սպասարկած կույսը ինձ օրինակ պետք չի: Ձեզ լինի, ոտից գլուխ: Ուրախացեք նրա «կուսությամբ»:

[Ambrosine]

Փաստորեն, ամուսնալուծված աղջիկները այլևս չպետք է ամուսնանան, ինչ է թե մայրն ու սկեսուրը ամաչելու են տանից դուրս գալ. մեկը այն պատճառով, որ կարմիր խնձորը // այդպես էլ չի ժամանի իրենց տուն, մյուսն էլ նրա համար, որ իր տուն «մաքուր» աղջիկ չի բերել

[Արևածագ]

Թե չէ... Ջահել վախտ բյուրերին սպասարկած կույսը ինձ օրինակ պետք չի: Ձեզ լինի, ոտից գլուխ: Ուրախացեք նրա «կուսությամբ»:

Իսկ ինչու՞ ես անցնում վիրավորանքների... Այդպիսին ինձ էլ պետք չի, առավել ևս՝ որդուս պետք չի: Իմ պայքարն էլ հենց դրա համար է, որ նմանը իմ տան շեմքից ներս չմտնի:

[Artgeo]

Իսկ ինչու՞ ես անցնում վիրավորանքների... Այդպիսին ինձ էլ պետք չի, առավել ևս՝ որդուս պետք չի: Իմ պայքարն էլ հենց դրա համար է, որ նմանը իմ տան շեմքից ներս չմտնի:

Կներեք, բալանսը խախտվեց։ Կոնկրետ ձեզ ի նկատի չունեի։ Դիմումն անհասցեատեր էր ու ընդամենը մտքի արտահայտում։ Իմաստի արտահայտման սխալ ձև ընտրեցի։ Ներողություն եմ խնդրում։