Աստծո մասին էլ են ասում բա նրանից առաջ ինչ կար։Լ.յ.ո.վ.-ի խոսքերից
Կարող ես հիմնավորել այս ամենը, թե սա զուտ քո անձնական կարծիքն է?
Ինչ ես հասկանում` ասելով "հոգին ավելի զգայուն է"?
Պնդում ես, որ "հոգին է հաղորդակցվում Աստծո հետ", երբ է հաղորդակցվում, ինչի համար ես տեղյակ չեմ լինում, թե ում հետ է հաղորդակցվում հոգիս
Ասում ես "հոգին չի ոչնչանում", էդ ոնց եղավ, որ կարող է ստեղծվել, առաջանալ, բայց ոչնչանալ ու անէանալ չի կարող?
Ասեմ որ Աստված հավիտենական գոյ է։ Փիլիսոփաներին են հիմնականում օգտագործում այդ տերմինը։
Նա չի առաջացել, չի ծնվել, հետևաբար վերջ էլ չունի։
Նմանապես մեր հոգիները որոնք Աստված է տվել չեն մեռնում ու չեն վերջանում։
Ինչ վերաբերում է ավելի իրական լինելուն դա միայն ես չեմ ասում, դա ասում են նաև բոլոր նրանք ովքեր գոնե մեկ անգամ եղել են մարմնից դուրս։ Պարզության համար կարող ես դիտարկել երազի և իրականության տարբերությունը, սակայն հոգու դեպքը շատ ավելին է գրեթէ անհամեմատելի է։
Ասեմ որ այդ վստահությունը ճիշտ ես նկատել անձնականից է գալիս։ Շատ հետաքրքիր է այդ փոխհարաբերությանը։ Դրա համար երկար չեմ խոսա, ուզում էի տեսնել ձեր տեսակետը, ինչու չէ իմանալ կան մարդիկ ովքեր զգում են դա, կամ ապրում։Ինչ բան է "հոգու օրենք" ասվածը?
Հ.Գ. Հրայր ջան, էնպիսի տպավորություն է, որ դու արդեն մեկ անգամ տեսել ես "հոգու կյանքը" ու ապրել նրանով: Այնպիսի վստահությամբ ես նկարագրում հոգու կյանքը, որ կարելի է եզրակացնել, որ քաջ ծանոթ ես այդ ամենին: Բայց որտեղից, ինչպես?
Ցանկալի է ամեն մի կարծիքդ գոնե մի թեթև հիմնավորեիր, կամ տրամաբանական բացատրություն տաիր ասածիդ:Այլապես դա ընդամենը քո անձնական կարծիքն է, ու հեչ էլ պարտադիր չէ, որ համընկնի իրականության հետ:
Այդ փոխհարաբերության ամենավառ օրինակներից մեկը դա հենց մատյան ողբերգությանն է գրված Նարեկացու կողմից։
Մեջբերել
Էջանիշներ