Աստվածաշնչը չի կարելի քննադատել իհարկե, բայց եթե բոլորս 1 օր անց կացնենք մանկատներում, տեսնենք, թե երեխաները, որոնք արդեն քիչ թե շատ բան են հասկանում, որքան կարոտալից հայացքով են նայում.... նրանք դա անում են բնազդաբար...
Երեխան ոչ մեկին "պետք չէ" առանց ՄՈՐ և ՀՈՐ
կամ նույն հաջողությամբ 1 օր տրամադրեք բժիշկներին / նեոնատոլոգ/ հարցեր ուղղելով, թե որքան ծանր արատներով հիվանդներ/երեխաներ կան
Մեր բաժանմունքը մի հարկում է տեղակայված նեյրովիրաբուժականի հետ, ինձ համար սարսափելի, անհավատալի մի փաստ եմ նկատել... որ բնածին ողնաշարի ճողվածքով երեխաներ ծնվում են շաատ հաճախ դրանք բոլորը հետագայում տարբեր աստիճանի տհասություններ են ունենում.... դա լավագյուն դեպքում... ..... հիդրոցեֆալիկներ
ու կյանքի որակ պարզ է, որ չկա
հիմա ինքներդ դատեք
Պահել նման երեխային թե ոչ?