Մեղքերից ամենավաթթարագույնը, որը գործում է մարդը՝դա սպանությունն է, այս դեպքում՝ աբորտը:
Սակայն սա չի նշանակում, որ պետք է ամբողջ պատասխանատվությունը դրվի միայն կնոջ վրա:Գրառումներից մեկում կար հետևյալ միտքը/բառացի չեմ հիշում, բայց իմաստը սա էր/.- Կին մի հղիացիր.....
Իսկ եթե տղամարդը համաձայն չէ պահպանման որևէ միջոցներից օգտվի...էս դեպքորմ կինը ինչ անի:Իգական սեռի ներկայացուցիչը հղիանում է արական սեռի ներկայացուցչի հետ սեռական հարաբերություններ ունենալու հետևանքով:Եվ եթե յուրաքանչյուր զույգ հարաբերությունից առաջ գիտակցի կատարվելիք քայլի հետևանքները՝ տրվելով ոչ միայն ցանկություններին, այլև շարժվելով նաև բանականությամբ,կարծում եմ կինը հետագայում չի կանգնի աբորտ անելու կամ չանելու հարցի առաջ::Չեմ կարծում, որ կնոջ համար աբորտի գնալը նման է բժշկի մոտ գնալու հերթական այցին:Եվ կինը և անգամ սաղմը ցավ ապրում են....Բայց եթե կինը տղամարդու կողմից չի ստանում աջակցություն և ամբողջի պատասխանատվությունը դրվում է նրա վրա, ուրեմն ոչ-ոք բարոյական իրավունք չունի մեղադրել նրան՝ կատարած քայլի համար:Ես կտրականապես դեմ եմ աբորտին, բայց երբեմն միակ ճիշտ լուծումը լինում է հենց աբորտը:Եվ ավելի լավ կլինի ամուսինը սեռապես ավելի գիագետ լինի , քան թե հետո մեղադրի կնոջը անխոհեմ կատարված քայլի համար:
Մեջբերել
Էջանիշներ