Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Երկակի ստանդարտ ասելը մի քիչ ճիշտը չի: Ավելի շուտ կարելի է սրան անվանել սուբեկտիվիզմ: Մարդը սուբեկտիվ արարած է /ու ես դրա համար շատ ուրախ եմ /

օրինակ ոնց ես պատկերացնում /Աստված չանի իհարկե /
մոտենում ես կնոջտ ու ասում,
- Գիտե՞ս ինչ կա. սիրելիս: Մենք ոչինչ պետք չէ անենք, և թող լինի այն ինչ որ կլինի, այսիքն կամ դու կմահանաս, կամ մեր երեխան:

իսկ ավելի մարդկանին չէ՞ որ ամուսինը համառորեն առաջարկի կնոջ ազատվել պտղից ու փրկել իր կյանքը:

էլի եմ ասում, Աստված չանի մեկը նման վիճակում հայտնվի:
Ես կենցաղային մոտեցման չէի սպասում: Կլինեն տարբեր իրավիճակներ մարդիկ կկայացնեն իրենց սուբյեկտիվ որոշումները, կլինեն նրանք, որ պտղին կգերադասեն մորից, ասենք 5 աղջիկ երեխա ունի ու անպայման տղա է ուզում և այլն:
Իմ հարցը լրիվ այլ հարթության մեջ էր, այսինքն, եթե թողնում ենք ԱՍՏԾՈ դատին, որ ԱՐԱՏՈՎ երեխան պետք է ծնվի, ապա եկե'ք մնացյալ դեպքերում էլ այդպես վարվենք: Կամ էլ թողնենք` ԼՐԻՎ ծնողները որոշեն: