Ատելություն

[Ուլուանա]

Դե ատելությունը պարտադիր չի մարդու նկատմամբ լինի։ Էնքան բան կարաս ատես, ասենք՝ համակարգ, կորպորացիա, երևույթ, վիճակ, նաև մարդ, մարդկանց խումբ, կրոն, սեռ և այլն։ Ինձ թվում ա <ես էս երևույթը չեմ սիրում, շատ վատ երևույթ ա, դուրս չի գալիս>-ի ու <ես էս երևույթը չեմ կարում հանդուրժեմ ու ուզում եմ, որ ինքը վերանա>-յի տարբերությունը ատելությունն ա, ու ես ավելի շատ երկրորդի ազդեցությանն եմ հավատում։ Քո ասած մթագնած ուղեղը իմ բառարանում կատաղությունն ա, որը կարա լինի ատելության հետ, կարա և՝ չէ, ու համաձայն եմ, որ ռացիոնալ լինելուն խանգարում ա։ Ատելությունը կատաղությունից սառած ու երկարատև վիճակ ա ինձ համար, որտեղ կարաս մտածես, գցես բռնես, պլանավորես “լավ” կամ “վատ” բաներ։ Իսկ երեխա-հասուն մարդ առանցքում, եսիմ, երեխեքը ավելի քիչ կառավարում ունեն աշխարհի կամ իրանց կյանքի վրա, շատ դեպքերում ատելը կարա միակ բանը լինի, որ կարան անեն։

Եսիմ, ես երևույթների նկատմամբ տածած զգացումը ատելություն չեմ համարում ուղղակի. լիովին մերժել, չընդունել, չհանդուրժել, բայց ատելը մի տեսակ շատ անձնական ա ու ինձ համար հենց մարդու հետ ա ասոցիացվում: Ու հենց էդ դեպքում ա սովորաբար, որ սթափությունը, ադեկվատությունը հաճախ տեղի ա տալիս, մնացած դեպքերում, կարծում եմ, ավելի ռացիոնալ ա մարդ դատում ու գործում` անկախ չհանդուրժելու, տանել չկարողանալու աստիճանից:
Մի խոսքով` ուղղակի «ատելություն» բառի նշանակությունն ենք տարբեր ընկալում կարծես: )))