Ես էլ եմ այդ ժամանակ բանակում եղել, մեզ մոտ մի քիչ ուրիշ ձև էր, մայրաքաղաքից շատ հեռու էինք, զորքը հանելու հարց չկար, բայց արտակարգ իրավիճակ էր, կազառմեննի, մենք էլ նեղվում էինք, թե երբ ա միտինգները պրծնելու, սպաները տներով լինեն, հանգիստ շնչենք, իսկ հեռախոսի նկատմամբ սպաների վերաբերմունքը իհարկե ավելի մոտ էր Չուկի, քան Լիոնի ասածին: Անհանգիստ էինք, մտածում էինք կարող ա քաղաքացիական կռիվ սկսվի, ես մարզից եմ, տուն էի զանգում, ասում էին՝ մեզ մոտ հանգիստ ա, երևանցիները ուրիշ բաներ էին ասում, հակասական կցկտուր տվյալներով ենթադրություներ էինք անում, ամբողջ գիշեր զրուցում էին, ինչ քնել, ինքս իմ վրա եմ զարմանում, բայց բանակիս օրերը հնենց քաղցրությամբ եմ հիշում, չէի սպասի:
Ապրես Չուկ, որ էս Չուկստանը բացել ես:
Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 18.09.2009, 02:36:
Chuk (18.09.2009)
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Լսի, Չուկ ջան, գրածդ լրիվ չեմ կարդացել, բայց իմ տպավորությամբ կարգին պռախոդ ես ունեցել, որ սպաները հետդ կարգին քաղաքավարի են խոսացել: Ես էդ վախդ չեմ ծառայել, 08-1 եմ, բայց գիտեմ, որ եթե ուզենային հեռախոսները հավաքեին, հաստատ չեին խնդրի, կկանգնացնեին, շմոն կանեին,հեռախոսն էլ գտնելուց հետո գլխով կտաին: Եվ այս ամենը հյութեղ ու ջրալի հայհոյանքներով ուղեկցված
ԴԵ ԶԶՎՑՐԻՔ ԷԼԻ…
Lion (23.10.2009)
Նայած թե «պռախոդ» ասելով ինչ նկատի ունեսկարճ ասած, եթե թիկունք ունենալը նկատի ունես, ապա՝ ոչ, պարզապես ես իմ դիրքերը բանակում լավ եմ դրել: Բայց նորից հիշեցնում եմ, որ սույն թեմաներում չի քննարկվում իմ բանակային ծառայությունը, իմ կարգավիճակը ու վերջին հաշվով չնայած իրական հիմքին այս գործերս ներկայացվում են որպես գրական ստեղծագործություններ, որոնք միտված են որոշակի բանակային բարքերի նկատմամբ ուշադրություն սևեռելուն
![]()
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Չուկ Լավ ես սկսել, շարունակելի լինի, չնայած որ այս ամենում ինձ համար ոչ մի Նորություն չկար, կամ որևէ արտառոց , զարմանալի բան, բայց ամեն դեպքում ևս մեկ անգամ խորհելու/մտածելու առիթ տվեց.
Որպես գրական գործ. մի շնչով կարդացվում է, թեթեվ բայց ոչ թեթվամիտ... կսպասեմ շարունակությանը..
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ