Դու պայքարում ես, որ ժողովրդին տրվի իշխանությունը? Կարծում եմ շատ ավելի իրատեսական ա, որ պայքարում ես իշխանափոխության համար: Քաղաքական կյանքում վաղուց լճացում ա գնացել, ու դա ինչպես տեսնում ենք լավ բանի չի բերում: Փոփոխություններն անհրաժեշտ են: Բայց դա ժողովրդի իշխանության գալու հետ առհասարակ կապ չունի: Երբ որ միտինգի ժամանակ ասում են, թե իշխանությունը ժողովրդին ենք վերադարձնելու հասկանում եմ, միտինգա.. նման վեհ գաղափարներից ա պետք խոսել: Ու ինչ որ մասին էլ թվումա, որ եթե էս մարդիկ եկան հենա երկնքից մանանա ա թափվելու, քարերը ոսկի են դառնալու և այլն... Ի~նչ ժողովրդի իշխանություն, ինչ բան: Տենց բան չկա չի էլ կարող լինել: Դեմոկրատիա (ժողովրդավարություն - ժողովրդին վարի տալ

ասվածը ֆուֆլո բանա, թոզ փչոցի, դիվանագիտական տերմին, սրա նրա գլխին լոլո կարդալու թեմա (Հուսեյնի ականջը կանչի) ու պետությունների միջև տարբերությունը նրա մեջ ա, թե ով ժողովրդին ինչքան ա ճնշում, մեկը շատ մեկը քիչ, դա էլ կախված է շատ հանգամանքներից: Ժողովրդի իշխանության մասին սովորաբար հիշում են հեղափոխությունների, իշխանափոխությունների ժամանակ, ու դա անելուց հետո ժողովուրդը վերադառնում է ելման կետ: Հեղափոխությունների դեպքում սկսում են ապրել ավելի վատ... ամենաթարմ օրինակները Վրաստանն ու Ուկրաինան: Ի պատիվ Կոնգրեսի, ավելի ճիշտ ԼՏՊ-ի, պետք է ասել որ ընտրել են ճիշտ` սահմանադրական ուղին, որը հետո երկիրը չի պահի ցնցումների մեջ:
Ուրիշ հարց ա, որ պետքա պայքարել նրա համար, որ լինի օրենքի իշխանություն: Այ եթե էդ ուղղությամբ պայքարենք, ապա պտուղները շուտով կվայելենք: Օրենք որ եղավ, պետությունը կդառնա պետություն, ոչ թե ոնց որ հիմայա ` պեռաշկու ցեխ: Իսկ էդ օրենք պահելը պետք ա սկսվի հենց մեզնից: Որ սրան նրան կաշառք չտանք, հետո բողոքենք կոռուպցիայից, որ փողոցը նորմալ անցնենք, որ մեքենան նորմալ քշենք, որ խախտում անելուց գայիշնիկի ձեռը 3000 չտանք հետևից ել քֆուր... բա!
Հարգանքներիս կրկնակի հավաստիքը
Էջանիշներ