ministr-ի խոսքերից
Տղեք եկեք բառերից կախվելը, ու սաղ շուռ տալը մամուլի ասուլիսային տրամադրության վեջացնենք: Եթե կոնկրետ տեսանկյուն ունեք արտահայտեք խոսանք, թե չէ լրագրողական կեցվածք եք ընդունել ու նույն հարցը տարբեր ձևակերպումներով գրում եք:
Չէ հա՞:
Փաստորեն տղերքն են խոսքերից կախվում: Հիմա այս դեմագոգիայի ողջ էֆֆեկտը հասկանալու համար գնանք էս զրույցի (ի դեպ իմ գնահատմամբ ջուրծեծոցի զրույցի) ակունքներին ու հիշենք, թե ինչից սկսվեց: Ամեն ինչ սկսվեց կոնկրետ իմ խոսքերից «կախվելուց», երբ ես զրուցակցիս (DVGray-ին) ասել էի. «Էս երկրում իշխանությունը պիտի ինձ ու քեզ պատկանի՝ ժողովրդին» ու հանկարծ հայտնվում ես դու ու էդ խոսքերն անվանում ուտոպիա, հետո ժողովրդավարությունը ֆուֆլո ու գնա գալիս եմ: Հիմա ո՞վ ա խոսքերից կախվում: Տղե՞րքը, թե՞ դու: Կարծես թե իմ ասած նախադասության իմաստն էն էր, որ ես, Դիվին, Պողոսը, Պետրոսը ու մնացած բոլոր քաղաքացիները պիտի ամեն մեկս մի հատ նախագահական նստվայր ունենայինք Բաղրամյանի վրա, էնտեղից զանգեինք Մեդվեդևի հետ խոսեինք, Հիլարի Քլինթոնի հետ խոսեինք, մեկումեջ էլ հեռուստացույցով ելույթներ ունենայինք ու հրամաններ արձակեինք:
Հետո դու քո գրառումներում չես հերքում, որ ուզում ես, որ օրինական պետություն դառնա, որ ընտրություններում ազնիվ հաղթեն: Հիմա արի հասկանանք, թե ինչ ա նշանակում «իշխանությունը պետք ա պատկանի ժողովրդին», որ նենց լավ հասկանալի լինի, որ խոսքերից դու էիր կախվել: Մեջբերում եմ ՀՀ Սահմանադրությունից:
Հոդված 2. Հայաստանի Հանրապետությունում իշխանությունը պատկանում է ժողովրդին:
Ժողովուրդն իր իշխանությունն իրականացնում է ազատ ընտրությունների, հանրաքվեների, ինչպես նաև Սահմանադրությամբ նախատեսված պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմինների ու պաշտոնատար անձանց միջոցով:
Հիմա ի՞նչ, ոնց հասկանանք, դու դե՞մ ես ազատ ընտրություններին, չե՞ս հավատում դրանց հնարավորությանը, հանրաքվեներին և այլնին: Նաև հանրահավաքներին, երթերին, որոնք մեր սահմանադրական իրավունքն են: Չե՞ս հավատում, որ էդ ամենը հնարավոր է, որ ուտոպիա ու ֆուֆլո ես անվանում, թե՞ կարծում ես, որ եթե էդպես լինի, վատ կլինի, ֆուֆլո կլինի:
Հեշտ ա, չէ՞, ասել «Մենք որոշում չենք ընդունելու, ուրեմն ասածդ ուտոպիա ա» ու անունն էլ դնել, որ տղերքն են խոսքերից կախվում:
Ու ընդհանրապես ամեն ասածդ նախորդ ասածիդ հերքումն էր: Օրինակ էն, որ ասում էիր ժողովրդավարությունը ֆուֆլո ա, բայց հետո էլ ասում էիր, որ ուզում ես օրենքի իշխանություն լինի: Բա սրանից հետո դեմագոգիա չի՞ գաղափարական ու իրա ասածները հստակ հասկացող ու փաստարկող զրուցակցին սենց բան ասելը. «Եթե կոնկրետ տեսանկյուն ունեք արտահայտեք խոսանք»:
Ուզե՞ս, թե՞ չուզես, հավատա՞ս, թե՞ չհավատաս, հասնելու ենք ժողովրդավարության ու ժողովրդի իշխանության, իհարկե ոչ բացարձակ, որտև դա անհնար ա, բայց որոշակի մեզ բավարարող աստիճանի հասնելու ենք: Ու որպես դրա առաջին քայլերից մեկը (առաջին քայլերն իրականում արդեն եղել են, հաստատուն գնում ենք դրան) լինելու է նաև իշխանափոխությունը, որի մասին, ի դեպ, դրական էիր արտահայտվում:
Էջանիշներ