Ո՞վ է մարտի 1-ի դեպքերի ամենամեծ պատասխանատուն

[Վիշապ]

1. Ապեր, մինչև երշիկը գա, երկիրն տնտեսապես ենքան հետ կգցեք, որ էսպիսի Հայաստան մեկ էլ ծոռներդ կտեսնեն:
2. ԿԸՀ-ն ընդամենը անվանում է, գրիմիտից հետո նկարիչներն աշխատելու են, ում ասեմ?, ենթադրենք պայմանական միավոր ՊՏԼ-ի համար, ինչպես ժամանակին էր աշխատում: Ապե'ր, ես եմ միամիտ, թե դու? Եթե մի մարդ ժամանակին մի բան արել է, ինչի պիտի նույնը չանի կրկին: Ինքնամաքրվել է, հա? հստակ աշտորաշում` ՆԼԾ /ուղեղի լվացում/:
3. Չեմ հավատու'մ: Խելքը մենակ կարդալով չի գալիս: Մենակ էդ մի պատճառով հավատալը միամտություն եմ համարում: Մարդ քթածակ պիտի ունենա: Հետո մի հատ Սերժի գլուխը համեմատի Լևոնի գլխի հետ, կտենաս, որ առաջինի գլուխն ավելի մեծ ա: Հետո դրա խելքին ձյուն գա, ուր էր դրա խելքը, երբ պոպուլիստական ղարաբաղցիատասհազարաբանակախառը արտահայտություններ էր անում, սրան նրան օճառվում /դրսում/, հիմա էլ վառված չգիտես ինչ խաղեր ա տալիս: Էն որ Սերժից միայն նկար էր թողնում, էսօր մեծահոգաբար Սերժին ինքնամաքրվելու շանս ա տալիս
4. Տղա եմ ասել էէէ: Ճիշտ ես. մարդ կա մարդ ա, մարդ էլ կա սեփական կոշիկի հետ ա ամուսնանում: Հետո, զգույշ, ոչ պակաս շատ նորմալ տղերք, ծայրահեղ հակառակ են մտածում, ու ամենևին էլ ոչ իշխանությանը սիրահարված լինելու պատճառով. իրանց համար էլ մի քանի կապտուկը խնդիր չի: Բա հետո? ուր ենք հասնելու? Խփելու ենք իրար?Ափսոս ա էտ էներգիադ, եթե պիտի զուր կորչի: Որ հետաքրքրվենք. կարելի է իրացման վայրեր գտնել, որտեղ այն զուր չի կորչի:

Քո կարծիքը եթե իմ կարծիքով ընդհանրացնեմ (ես ինչ ասի), ապա մոտավորապես կստացվի հետևյալը՝ թողեք մնա վատ, որովհետև լավ չի կարող լինել, մի պայքարեք, որովհետև ոչնչի չեք հասնի, կամ նույնն է թե մի ապրեք, մեկա մեռնելու եք

[Fedayi]

Քո կարծիքը եթե իմ կարծիքով ընդհանրացնեմ (ես ինչ ասի), ապա մոտավորապես կստացվի հետևյալը՝ թողեք մնա վատ, որովհետև լավ չի կարող լինել, մի պայքարեք, որովհետև ոչնչի չեք հասնի, կամ նույնն է թե մի ապրեք, մեկա մեռնելու եք

Հարգելի Վիշապ, իսկ եթե ես ընդհանրացնեմ, ապա կստացվի հետևյալը` թողեք պայքարի էս ձևը, ռադ արեք Ձեր առաջնորդներին /մի հատ լավ նայեք էլի ովքեր են` ԼՏՊ. Ս. Դեմիրճյան, Ա. Սարգսյան, Արամ Կարապետյան և այլ սոված շներ/, մենակ սրանց առկայությունըն արդեն անվստահություն է ներշնչում մեծ, շատ մեծ մասսաներին: Վանեք ատելությունը, նստենք մի սեղանի շուրջ տենանք ուրիշ ինչ կերպ կարելի է պայքարել: Հասկանում եմ` բոլորս էլ մինչև կոկորդը կուշտ ենք այս ամենից, բայց ազգի շահը ավելի բարձր պետք է դասել որոշների նկրտումներից: Եթե չունենային այլ խնդիրներ, չունենայինք չուզողներ, չլիներ աշխարհաքաղաքական վիճակը ավելի խճճված և այլն, ինչ ուզում եք արեք: Պետք է առաջնորդվել հետևյալ սկզբունքով, թե արդյոք արածը ընդհանուր առմամբ ավելի վնաս կպատճառի երկրին, թե օգուտ:

Տրիբուն, քո ասած նշանակել հեռացնել մոդելը հիշեցնում է սեփական շողքի հետևից վազել: Մտածելակերպի փոփոխության, սեփական ուժերին հավատալու /ծեծելուց հետո չէ, ավելի ցիվիլ/ խնդիրներ կան:
Ով է մեղավոր? Մեղավոր է ընդդիմությունը, որ էդքան ատելություն ու պառակտում մտցրեց, էնքան, որ Ազատության հրապանակում մի ավելորդ բառ և քեզ կհոշոտեին: Այդպիսի տրամադրությունն էր էին քարոզվում: Դե, իշխանությունն էլ կրակին յուղ լցրեց ու պագրոմ արեց` հագուրդ տալով կատաղի մասսայի /դե ընդհանուր առմամբ, որոշներին չի վերաբերվում/ նկրտումներին: Եթե վերցնենք միայն մարտի 1-ի կտրվածքով, մեղավոր է իշխանությունը, քանի որ առաջին քայլը նա արեց, բայց ավելի խորքային եմ հարցին նայում:

[Գալաթեա]

Հարգելի Վիշապ, իսկ եթե ես ընդհանրացնեմ, ապա կստացվի հետևյալը` թողեք պայքարի էս ձևը, ռադ արեք Ձեր առաջնորդներին /մի հատ լավ նայեք էլի ովքեր են` ԼՏՊ. Ս. Դեմիրճյան, Ա. Սարգսյան, Արամ Կարապետյան և այլ սոված շներ/, մենակ սրանց առկայությունըն արդեն անվստահություն է ներշնչում մեծ, շատ մեծ մասսաներին:

Ֆեդայ, ուզում ես ասես սերժիկն ու իր թայֆեն կուշտ շներ են, որ "վենա" են մտել ազգի մեջ?
Կուշտ են, որ ամեն մի հատիկով սիգարետ ծախող քնձռոտ բուդկի հետ փայ են?

Դրամն ինֆլյացիայի մեջ կոնվուլսիաներա ապրում` վարչապեդիկը ելույթա ունենում, որ 18 % տնտեսական աճ ունենք...էդ ոնց ստացվեց? Հրապարակավ կաշառակեր դասախոս են խայտառակում, թատերականացված ներկայացւոմ թիվ եսիմորերորդ......բա իրենց տիեզերածավալ կաշառքների մասին ովա ասելու? Էդա երազածդ երկիրը? Կայունություն ես դա համարում?

Շատ մեծ մասսաներից էլ պետք չի խոսել տենց հեղինակավոր: Երևանից դուրս տոննաներով գյուղեր կան, որ մինչև հիմա տեղյակ չեն մարտի մեկին ինչա կատարվել:
Իրենց անունից խոսելը սխալ եմ համարում:

[Տրիբուն]

Տրիբուն, քո ասած նշանակել հեռացնել մոդելը հիշեցնում է սեփական շողքի հետևից վազել: Մտածելակերպի փոփոխության, սեփական ուժերին հավատալու /ծեծելուց հետո չէ, ավելի ցիվիլ/ խնդիրներ կան:

Ամբողջ քաղաքակիրթ աշխարհը կառուցված է նշանակել-հեռացնել մոդելի վրա: Ենթադրում եմ, որ ես էլ դու էլ, Հայաստանի ապագան տեսնում ենք ցիվիլ երկրների շարքում: Բոլոր ժամանակակից ցիվիլ երկրները անցել են այն ամենի միջիով, ինչի միջով մենք ենք հիմա անցնում - բուրժուադեմոկրատական հեղափոխություններ, դիկտատուրաների հաստատում ու փլուզում: Մտածելակերպը փոխվում է հենց այդ գործընթացների արդյունքում:

Մի նրբություն կա միայն, արդյոք մեզ էլ է պետք նույնքան ժամանակ ցիվիլ երկիր կառուցելու համար, որքան պետք էր Եվրոպային: Կարծում եմ որ ոչ: Երբ Եվրոպան սկսեց դեմոկրատականացման գործընթացը, նա իր աչքի առաջ ոչ մի օրինակ չուներ: Դեմոկրատիա հասկացությունը մնացել էր միայն Հռոմի ու Հունական պոլիսների մասին պատմող գրքերում ու վերջին անգամ Եվրոպայում եղել էր երկու հազար տարի առաջ: Այսինք նրանք սկսում էին զրոյից: Մենք հիմա սկսում ենք մեր աչքի առաջ ունենալով լավ օրինակներ: Հիմ չասես, որ մենք չպետք է քոպի-փեյսթ անենք Եվրոպան իր բոլոր թերություններո, էտ ես էլ գիտեմ: Բայց այն ժամանակ երբ Եվրոպայում Մերսեդես են սարքում, մենք չենք կարող Հայաստանի ներսում ժողովրդին հրամցնել մեր ԵրԱԶ-ը, ասելով որ սա է մեր ազգային մեքենան ու քանի որ մենք սրանից ավելին հիմա չենք կարող անել, բոլորս երթևեկում ենք սրանով: Տեսեք Եվրոպայում ժամանակակից Մերսեդեսին հասել են կամաց-կամաց, մի հարյուր տարում: Մենք էլ կամաց-կամաց, դզել փչելով, մի հատ նորմալ մեքենա կսարքեն, հարյուր տարի հետո: Կարճ ասած, մենք հիմա հեծանիվ հայտանգործելու խնդիր չունենք, որ տակից-մանրից-հիմնավորապես փոխելով, առաջ գնանք: Կարող ենք ռեսկի անցնել Մերսեդեսին - երկու, երեք նորմալ ընտրություններ կազմակերպելով:

Ու մի մտածի, որ մենք մեր մտածելակերպով այդքան թերի ենք: Մի հատ նայի թե ինչ օրինպահ քաղաքացիներ են դառնում, մի քանի ամսվա ընթացքում, ասենք, Վարդենիսից-Մյունխեն տեղափոխված մեր հայրենակիցները:

Ով է մեղավոր? Մեղավոր է ընդդիմությունը, որ էդքան ատելություն ու պառակտում մտցրեց, էնքան, որ Ազատության հրապանակում մի ավելորդ բառ և քեզ կհոշոտեին: Այդպիսի տրամադրությունն էր էին քարոզվում: Դե, իշխանությունն էլ կրակին յուղ լցրեց ու պագրոմ արեց` հագուրդ տալով կատաղի մասսայի /դե ընդհանուր առմամբ, որոշներին չի վերաբերվում/ նկրտումներին: Եթե վերցնենք միայն մարտի 1-ի կտրվածքով, մեղավոր է իշխանությունը, քանի որ առաջին քայլը նա արեց, բայց ավելի խորքային եմ հարցին նայում:

Ընգեր, մի հատ գնայիր ու ասեիր էլի: Տեսնեինք կհոշոտեին թե չէ: Ես հինգ ամսվա միտինգների ընթացքում մի հատ կիսահոշոտված մարդու չեմ հանդիպել: Այնպես որ, ենթադրությունդ հիմնավորումներ է պահանջում: Ուրիշներին հոշոտելու ոչ մի քարոզի էլ ներկա չեմ եղել, ինչպես ես այնպես էլ շատ ու շատ ուրիշները: Կարդացել եմ ԼՏՊ բոլոր ելույթները, բացի բարի կամքի դրսևորումից, ուրիշ ոչինչ չեմ հայտնաբերել: Մենակ հիմա "ով մեզ հետ չէ տականք է" մի քանի անգամ ԱԶԳ-Հայոց Աշխարհ-Հայլուր-ներով ձևախեղված արտահայտությունը աչքս չմտցնես:

Իսկ սպանության մեջ մեղավորին գտնելու համար, ընգեր, առանձնապես խորքային վերլուծություներ անելու կարիք չկա: Պարզ համեմատություններ կարելի է անել: Սպանել են թե ոչ: Ովքեր: Կոնկրետ: Ով է տվել հրամանը: Եթե հրաման չի եղել, ով է իքնակամ կրակել: Յուղ լցնել սրա նրա վրա, շիկացնել մթնոլորտը, ու սենց անկապ հայտարարությունները, ընգեր, ոչինչ չեն փոխում: Կա դեպք, Երևանի կենտրոնում, հրազենային վնասվածքներից զոհվել է տաս հոգի, վրավորվել է հարյուր հոգի:

Եթե ալամ աշխարհն էլ կրակի վրա յուղ լցներ, Երևանի կենտրոնում բայեվոյ պատրոնով զինվաց մարդ չպետք է լիներ: Համբերությունը հատած իշխանությունն էլ, եթե իրեն համարում է ազագային իշխանություն, նույնիսկ մեկ մարդու զոհվելու հավանականությամն դեպքում պիտի Ս-ը քաշեր գնար:

[Fedayi]

1.Ամբողջ քաղաքակիրթ աշխարհը կառուցված է նշանակել-հեռացնել մոդելի վրա: Ենթադրում եմ, որ ես էլ դու էլ, Հայաստանի ապագան տեսնում ենք ցիվիլ երկրների շարքում: Բոլոր ժամանակակից ցիվիլ երկրները անցել են այն ամենի միջիով, ինչի միջով մենք ենք հիմա անցնում - բուրժուադեմոկրատական հեղափոխություններ, դիկտատուրաների հաստատում ու փլուզում: Մտածելակերպը փոխվում է հենց այդ գործընթացների արդյունքում:


2. Ընգեր, մի հատ գնայիր ու ասեիր էլի: Տեսնեինք կհոշոտեին թե չէ: Ես հինգ ամսվա միտինգների ընթացքում մի հատ կիսահոշոտված մարդու չեմ հանդիպել: Այնպես որ, ենթադրությունդ հիմնավորումներ է պահանջում: Ուրիշներին հոշոտելու ոչ մի քարոզի էլ ներկա չեմ եղել, ինչպես ես այնպես էլ շատ ու շատ ուրիշները: Կարդացել եմ ԼՏՊ բոլոր ելույթները, բացի բարի կամքի դրսևորումից, ուրիշ ոչինչ չեմ հայտնաբերել: Մենակ հիմա "ով մեզ հետ չէ տականք է" մի քանի անգամ ԱԶԳ-Հայոց Աշխարհ-Հայլուր-ներով ձևախեղված արտահայտությունը աչքս չմտցնես:

1. Խնդիրն այն է, որ մեկ սերունդը մի /շատ շատ երկու/ անգամ փոխի իշխանությանը ու նենց փոխի, որ երկար ժամանակ փոխելու կարիք չլինի, այլ ոչ բերի մեկին, որին անտարակույս հետո հեռացնելու է ու շարունակ փակ ցիկլ, որից ոչ մի որակական փոփոխություն չի լինելու: Ու ինչքան ուզում է գաղափարներդ վսեմ ու մաքուր լինեն:

2.Միտինգների մասին… Ապեր, 5 ամսվա միտինգներում չէր, որ պետք է տեսնեիր, էն կրիտիկական 2-3 օրերում պետք է տեսնեիր: Էն, որ ժողովուրդը 2 մասի էր բաժանվել ու դա ամենուր էր երևում: Միտինգը հլա չասեմ, հացի շուրջ, համալսարանում, երթուղայիններում, գարաժներում մարդիկ իրար կոկորդ էին կռծում, իսկ, կպատկերացնես, մարտի մեկը դեռ չեղած, հեղափոխական գաղափարներով տոգորված լևոնային իմ ծանոթներին ուղղված իմ այն հարցին, թե ինչ կանեք, եթե դեմներդ ելնեմ, ասում է սաղին վրաերթ կանենք, ու տենց համատարած բաներ /որ չասես մասնավոր օրինակը հարց չի լուծում/: Էլ ուր մնաց միտինգը: Բա լավ միտնիգը… էլ անցնելիս սրան-նրան ուղղված «խլեշ» քֆուրները, սրա-նրա մերը, քուրը ունեցողներից պակաս չէր զգացվում: Էս մի քանի անգամ հավաքի տրամագծով անցնելիս եմ նկատել: ՍՐԱՆԻՑ ԼԱՎ ՊԱՌԱԿՏՈՒՄ ԷԻՐ ՈՒԶՈՒՄ? Ասում ես պառակտում չկար:
Տեսել եմ նաև մտավորականների այնտեղ, մտահոգ գաղափարական մարդկանց, խորհերի մեջ ընկած և այլն:
Բայց թե ինչպես են միտինգները ազդել հասարակական տրամադրությունների վրա... Հիմա կասես “Հայլուրն” ա կրակին յուղ լցրել, ես էլ կասեմ հա, ՀԺ, Չի և այլն տակ չեն մնացել: Սերժ-Լևոն հակամարտության բոլոր ճակատները: Բայց հո վերը նշածս օրինակները Հայլուրով չեմ տեսել:
Տո պիտի ասեմ, «Ով մեզ հետ չէ, նա տականք է», «Սերժից միայն նկարն ենք թողելու», լիքը…որն ասեմ, էն Փաշինյանի կեղտոտ ռեխը բա…

Ես ասում եմ, դու ասում ես: Վերջին գրառմանդ էլ կարձագանքեմ, հետո արի չերկարացնենք, մեկ ա ոչ ես կփոխվեմ, ոչ էլ, աչքիս, դուք:

Ավելացվել է 6 րոպե անց

Սերժն ու Ռոբերտն էլ ընկեր Նժդեհի ետևից են գնում, ու ճիշտ ընկեր Նժդեհի նման նրանք էլ իրենց իշխանության սահմանները իրենց սրի սայրով են գծում, կամ այս պարագայում ճիշտ է ասել. "իրենց ավտոմատների փողերով":

ԼըՏըՊը-ին առաջնորդ ընտրողը Նժդեհի ղադրը որտեղից պիտի իմանա?
ԲԵԶ ԱԲԻԴ, ԲՌԱՏԱՆ...

[Վիշապ]

1. Խնդիրն այն է, որ մեկ սերունդը մի /շատ շատ երկու/ անգամ փոխի իշխանությանը ու նենց փոխի, որ երկար ժամանակ փոխելու կարիք չլինի, այլ ոչ բերի մեկին, որին անտարակույս հետո հեռացնելու է ու շարունակ փակ ցիկլ, որից ոչ մի որակական փոփոխություն չի լինելու: Ու ինչքան ուզում է գաղափարներդ վսեմ ու մաքուր լինեն: …

Ֆիդայի, ամբողջ խնդիրն այն է, որ դու չես կարողանում կտրվել անձնավորումից, ու նույնիսկ անձը վեր ես դասում գաղափարից։ Հասկանու՞մ ես թե որքան սուբյեկտիվ է այն փաստարկը, որ դու ասենք մեկին վստահում ես, իսկ մյուսին՝ ոչ։ Ու նաև հասկանու՞մ ես որ տվյալ անձի նկատմամբ վստահությունը, իսկ մյուսի նկատմամբ անվսահությունը քեզ մոտ կարող է նաև արհեստականորեն սերմանվել, քանի որ այդ ամբողջ ինֆորմացիոն հոսքը ոչ թե դու անմիջականորեն տեսնում ես, այլ քեզ մատուցում են միջնորդավորված՝ հեռուստատեսության, թերթերի, իներնետի տեսքով, ու այդ միջնոդները կարող են և դիտավորյալ նվազագույնը կողմնակալություն անել իսկ միջին հաշվով դեմագոգիայով լեցուն քարոզչություն իրականացնել։ Փաստորեն մակերեսայնորեն կատարելով ընտրություն անձերի միջև դու արհեստականորեն ամփոմփում ես քո տեսահորիզոնը, մոռանալով որ քաղաքականությունը դա անձեր չեն, դա առաջին հերթին՝ գաղափարներ են։ Դա իրականում ժողովրդի ինքնակառավարման ու զարգացման փիլիսոփայություն է, որտեղ կարևորվում է մարդը, նրա ապրելակերպը, նրա իրավունքները, նրա ձգտումները և այլն։ Մարդիկ դրանով են տարբերվում ոչխարների հոտից, որի համար հուսալի և ուժեղ այծ ընտրելը բավարար է, իսկ այս պարագայում պետք է նաև ընտրել քաղաքականապես ուժեղ գաղափարախոսություն առաջարկողին ու նրանից պահանջել այդ գաղափարախոսության գործնական կիրառումը։
Ինչ վերաբերում է իշխանություններին փոխել–չփոխելուն, ապա ըստ քո գրառման ենթադրում եմ, որ դու ունես հավատի պակաս։ Այսինքն դու չես հավատում ժողովրդավարությանը, քանի որ հույսեր չունես որ նախ կարող ես փոխել, և հետո քո փոխածը դրական շարժ կառաջացնի քո կյանքում։ Ժողովրդավարությունը դա մեր մոլորակի քաղաքակրթության հասունության գրավականն է, մենք պիտի ամեն գնով ձգտեք դրան։ Ու պիտի հավատանք, որ իրոք բոլորիցս է կախված մեր զարգացումը, մեր գիտակցության մեջ պիտի արմատավորենք, որ մենք ենք մեր պետության տերը, իսկ իշխանությունները, դա ժողովրդի շահերը ներկայացնողները պիտի լինեն։ Իսկ հիմա մենք հանդուրժում ենք տզրուկների մի կույտի, ու սրա նրա վստահությունից ենք խոսում։ Իշխանությունը հաճախ է պետք փոխել, դա ժողովրդավարության կանոններից մեկն է։ Հակառակ դեպքում ցանկացած ցմահ իշխանավոր օգտվելով անպատժելիությունից հաբռգում է ու կարծում է թե ինքն է տերը և ոչ թե ժողովուրդը։ Իսկ հաճախակի փոխելը և հներից իրենց կատարածների համար հաշվետվություն պահանջելը առողջացնում է ժողովուրդ–իշխանություն հարաբերությունները և նաև ուժեղացնում պետությունը։ Երկար գրեցի, կներեք

[Fedayi]

1. Ֆիդայի, ամբողջ խնդիրն այն է, որ դու չես կարողանում կտրվել անձնավորումից, ու նույնիսկ անձը վեր ես դասում գաղափարից։ Հասկանու՞մ ես թե որքան սուբյեկտիվ է այն փաստարկը, որ դու ասենք մեկին վստահում ես, իսկ մյուսին՝ ոչ։ Ու նաև հասկանու՞մ ես որ տվյալ անձի նկատմամբ վստահությունը, իսկ մյուսի նկատմամբ անվսահությունը քեզ մոտ կարող է նաև արհեստականորեն սերմանվել, քանի որ այդ ամբողջ ինֆորմացիոն հոսքը ոչ թե դու անմիջականորեն տեսնում ես, այլ քեզ մատուցում են միջնորդավորված՝ հեռուստատեսության, թերթերի, իներնետի տեսքով, ու այդ միջնոդները կարող են և դիտավորյալ նվազագույնը կողմնակալություն անել իսկ միջին հաշվով դեմագոգիայով լեցուն քարոզչություն իրականացնել։ Փաստորեն մակերեսայնորեն կատարելով ընտրություն անձերի միջև դու արհեստականորեն ամփոմփում ես քո տեսահորիզոնը, մոռանալով որ քաղաքականությունը դա անձեր չեն, դա առաջին հերթին՝ գաղափարներ են։
2. Ինչ վերաբերում է իշխանություններին փոխել–չփոխելուն, ապա ըստ քո գրառման ենթադրում եմ, որ դու ունես հավատի պակաս։ Այսինքն դու չես հավատում ժողովրդավարությանը, քանի որ հույսեր չունես որ նախ կարող ես փոխել, և հետո քո փոխածը դրական շարժ կառաջացնի քո կյանքում։ Ժողովրդավարությունը դա մեր մոլորակի քաղաքակրթության հասունության գրավականն է, մենք պիտի ամեն գնով ձգտեք դրան։
3. Ու պիտի հավատանք, որ իրոք բոլորիցս է կախված մեր զարգացումը, մեր գիտակցության մեջ պիտի արմատավորենք, որ մենք ենք մեր պետության տերը, իսկ իշխանությունները, դա ժողովրդի շահերը ներկայացնողները պիտի լինեն։ Իսկ հիմա մենք հանդուրժում ենք տզրուկների մի կույտի, ու սրա նրա վստահությունից ենք խոսում։
4. Իշխանությունը հաճախ է պետք փոխել, դա ժողովրդավարության կանոններից մեկն է։ Հակառակ դեպքում ցանկացած ցմահ իշխանավոր օգտվելով անպատժելիությունից հաբռգում է ու կարծում է թե ինքն է տերը և ոչ թե ժողովուրդը։ Իսկ հաճախակի փոխելը և հներից իրենց կատարածների համար հաշվետվություն պահանջելը առողջացնում է ժողովուրդ–իշխանություն հարաբերությունները և նաև ուժեղացնում պետությունը։ Երկար գրեցի, կներեք

1.Հարգելի Վիշապ, ինձ, ըստ երևույթին, սխալ եք ընկալել: Ես ընդունում եմ պայքարը առանց անձնավորման, բայց չեմ ընդունում պայքարի այս ձևը, երբ ավազակների դեմ պայքարում են ավազակի գլխավորությամբ, ես գաղափարն եմ անձից վեր դասում, բայց վախենամ, անձը ավելի շուտ իր շահերն կիրացնի, քանց մենք /տեսնում եք` մենք/: Չեմ կարծում, որ ռոմանտիկ մասսան գերխելացի առաջնորդին գործիք կդարձնի, դժվար:
Եթե վերանանք անձերից, փայլուն գաղափարներ են պայքարի հիմքում: Ես բնավ դեմ չեմ պայքարին, մի տեղ նշել էի, որ ղուրբան եմ դրան: Էստեղ սուբյեկտիվիզմ չի կարող լինել: Ինչ վերաբերում է սուբյեկտիվիզմին: Նույնքան սուբյեկտիվ եք Դուք, երբ վստահում եք մեկին, իսկ մյուսին` ոչ: Բա, այստեղ սուբյեկտիվ կարծիք ենք հայտնում:
Եթե ուզում եք իմանաք, սա, ըստ իս, ավելի մեծ խաղ է, քանց կարծում եք, սա ԱՄՆ-ՌԴ խաղն է և մենք բոլորս, մեր կարծիքների բազմազանությամբ, գործիքներ ենք ընդամենը: Ամեն մեկը այս շիլայում ր փայ է փնտրում:
Ու թող չթվա, թե ես ԶԼՄ-րի քամով տարված մոլորյալ եմ: Ես, կարծում եմ գրառումներումս հստակ ընդգծել եմ իմ աչքի տեսածը, կարծեմ երբեք Հայլուրից մեջբերում չեմ արել: Տեսածներիցս էլ մեջբերում եմ նրանք, որոնք շատ թե քիչ մասսայական բնույթ են կրել: Ախր նենց բան ասեցիք, որ լրիվ հակասում է իմ սկզբունքներին:
2.Այոոոո, Դուք ճիշտ եք:
3.Ես կրկին համամիտ եմ Ձեզ հետ:
4. Չեմ կարծում: Եթե իշխանափոխության պրոցեսը դնենք ճիշտ ռելսերի վրա, հարցը քոքից լուծենք, այլ ոչ թե գլխից, հեղափոխությունների կարիք դարը մեկ կզգացվի: Ձեր նշած մոդելը բերում է 10 տարին մեկ հեղափոխություն անելու մանկական արյունոտ խաղին: Սա սուբյեկտիվ կարծիք էր:

[Fedayi]

Մի բան էլ ավելացնեմ...
Կասեի ավելին, հարգելի Վիշապ, մենք բոլորս լծված ենք նույն պայքարին, բոլո'րս: Բոլորիս նույն գաղափարն է առաջնորդում, բոլորի'ս: Այստեղ անձինք չկան: Այս գաղափարը վեր է ամեն տեսակ անհատականացումից:
Բայց հարց` ինչու՞ միասին չենք, ի՞նչն է պատճառը: Այն, որ տարբեր ճանապարհներ ենք ընտրել...Իմ ՍՈՒԲՅԵԿՏԻՎ կարծիքով, Դուք, աշխարհաքաղաքական այս կոլորիտում, ընտրել եք ոչ ճիշտ ճանապարհ…
Ճիշտն ասած հոգնեցի, կաշխատեմ սույն թեմայում էլ չգրել…
Ի սրտե բոլորիս հաջողություն եմ մաղթում ՄԵՐ պայքարում, և ի սրտե անհաջողություն եմ մաղթում պայքարի Ձեր ֆորմատին…
Շնորհակալություն բոլորին հաճելի բանավեճի համար…

Astgh ջա'ն, լավ ա չէ՞ ասել Նժդեհը

[Վիշապ]

Չեմ կարծում, որ ռոմանտիկ մասսան գերխելացի առաջնորդին գործիք կդարձնի, դժվար::

Սա թերարժեքության և անինքնավստահության կոմպլեքս է ռոմանտիկ մասսայի մոտ, պետք է հաղթահարել

Ձեր նշած մոդելը բերում է 10 տարին մեկ հեղափոխություն անելու մանկական արյունոտ խաղին: Սա սուբյեկտիվ կարծիք էր:

Այս մոդելը ես չեմ հորինել, սա մեր սահմանադրության մեջ է նշված՝ նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններ, 4-5 տարին մեկ։ Իշխանափոխություն չի նշանակում պարտադիր հեղափոխությոն միջոցով, Ֆիդայի, իշխանափոխությունը ընտրությունների միջոցով էլ կարելի է անել, այս անգամ մեզ մոտ իշխանափոխություն ընտրությունների միջոցով չի ստացվել, չնայած որ շատ ենք ուզել, մեզ ֆռռացրել են, և իշխանությունները մնացել են են նույնը։

[Ambrosine]

ԼըՏըՊը-ին առաջնորդ ընտրողը Նժդեհի ղադրը որտեղից պիտի իմանա?

Հայոց հայրենասիրութիւնը կրում է տօնական, հանդիսային, ազնուապետական բնոյթ: Դա յարմար է հռետորութեան եւ տաք սեղանների շուրջը շաչող բաժակաճառերի, բայց ո՜չ եւ Հայաստանին ու հայութեան: Հայաստանը պէտք ունի հանապազօրեայ եւ զոհայօժար հայրենասիրութեան: Գռեհիկ, անհայրենասիրութեան աստիճան գռեհիկ է ոմանց հայրենասիրութիւնը: - Նժդեհ

[Մարկիզ]

Հարգելի Վիշապ, իսկ եթե ես ընդհանրացնեմ, ապա կստացվի հետևյալը` թողեք պայքարի էս ձևը, ռադ արեք Ձեր առաջնորդներին /մի հատ լավ նայեք էլի ովքեր են` ԼՏՊ. Ս. Դեմիրճյան, Ա. Սարգսյան, Արամ Կարապետյան և այլ սոված շներ/, մենակ սրանց առկայությունըն արդեն անվստահություն է ներշնչում մեծ, շատ մեծ մասսաներին: Վանեք ատելությունը, նստենք մի սեղանի շուրջ տենանք ուրիշ ինչ կերպ կարելի է պայքարել: Հասկանում եմ` բոլորս էլ մինչև կոկորդը կուշտ ենք այս ամենից, բայց ազգի շահը ավելի բարձր պետք է դասել որոշների նկրտումներից: Եթե չունենային այլ խնդիրներ, չունենայինք չուզողներ, չլիներ աշխարհաքաղաքական վիճակը ավելի խճճված և այլն, ինչ ուզում եք արեք: Պետք է առաջնորդվել հետևյալ սկզբունքով, թե արդյոք արածը ընդհանուր առմամբ ավելի վնաս կպատճառի երկրին, թե օգուտ:

Տրիբուն, քո ասած նշանակել հեռացնել մոդելը հիշեցնում է սեփական շողքի հետևից վազել: Մտածելակերպի փոփոխության, սեփական ուժերին հավատալու /ծեծելուց հետո չէ, ավելի ցիվիլ/ խնդիրներ կան:
Ով է մեղավոր? Մեղավոր է ընդդիմությունը, որ էդքան ատելություն ու պառակտում մտցրեց, էնքան, որ Ազատության հրապանակում մի ավելորդ բառ և քեզ կհոշոտեին: Այդպիսի տրամադրությունն էր էին քարոզվում: Դե, իշխանությունն էլ կրակին յուղ լցրեց ու պագրոմ արեց` հագուրդ տալով կատաղի մասսայի /դե ընդհանուր առմամբ, որոշներին չի վերաբերվում/ նկրտումներին: Եթե վերցնենք միայն մարտի 1-ի կտրվածքով, մեղավոր է իշխանությունը, քանի որ առաջին քայլը նա արեց, բայց ավելի խորքային եմ հարցին նայում:

Fedayi,բոլորն էլ ճանաչում են Ա.Սարգսյանին,ԼՏՊ-ին,Ս Դեմիրճյանին:Բայց ես չեմ կարծում,որնրանք ախտոտված են այնքան ինչքան հիմիկվա իշխանավորները:Հնարավոր է ու այդպես էլ կա էն երկուսը "սոված են",բայց էդ սովածությունը անձնական վրեժխնդրությունից ,հըլը որ հեռու չի գնում:Ու կարծում եմ,այսօր մեր քաղաքական դաշտում այս երկուսը համեմատած մյուսների "շատ միամիտ են":Ինչ վերաբերվում է ԼՏՊ-ին,ապա ասեմ որ այսօր ՀՀ-ում դժվար է գտնել քաղաքական գործիչ,որը ունի նրա չափ քաղաքական փորձ:Ու վերջիվերջո համաձայնվիր,որ 90-ականներին մեր երկիրի արտաքին քաղաքականությունը բավականին հաջողված էր համեմատած վերջին 10տարիների:Դա առավել ակներեւ է Արցախի հարցի կարգավորման հետ կապված:Բայց համաձայն եմ,որ ներքին քաղաքականությունը տնտեսական,սոցիալական,իրավական ոլորտներոմ հիմնականում սխալ են եղել եւ թալանի ու չարաշահումների հիմքը դրվել է հենց այն ժամանակ:Ա.Կարապետյանի մասին ասեմ,որ առանձնապես կարծիք հայտնել չեմ կարող...բայց բավականին "դուխով հարցադրումներ ա անում"::Հա,ու գրագետ է:
Համամիտ եմ քո հետ,որ ընդդիմության ակտիվի շարքերում կան նախկինում իրենց պատեհապաշտությունը մի քանի անգամ ցույց տված քաղաքական դեմքեր,բայց սրանք առաջին շարքերում չեն...էականը դա է:Ու հետո ասեմ էնքան էլ կարեւոր չէ,թե օվքեր են:Կարեւորն այն է,որ ՀՀքաղաքացիները ոտքի են ելել,իրենց ազատ ապրելու իրավունքի համար ու առավել կարեւոր է,որ այդ ամենը պսակվի հաջողությամբ,որպեսզի հասարակությունը չկորցնի սեփական պետության ղեկը:Հակառակ դեպքում կստեղծվի ոստիկանաօլիգարխական պետություն`ավելի ահասարսուռ որակներով:
Իսկ հասարակությունում առկա առճակատման մասին ասեմ,որ այն հասունացել է մարտի 1-դեպքերից հետո:Եթե մինչ այդ որոշակի հակասություններ եղել են մեր հասարակությունում,ապա եղել են զուտ ընտրությունների ժամանակաշրջաններին բնորոշ:Իսկ այ,մարտի 1-ի իրադարձություններից հետո`հիմնականում մարտի 1-ի լավուվատ անելու հետ կապված ի հայտ է եկել համատարած հասարակական թշնամանք մեծամասնության ու "կայունության"կողմնակիցների միջեւ:

[Տրիբուն]

Fedayi,բոլորն էլ ճանաչում են Ա.Սարգսյանին,ԼՏՊ-ին,Ս Դեմիրճյանին:Բայց ես չեմ կարծում,որնրանք ախտոտված են այնքան ինչքան հիմիկվա իշխանավորները:Հնարավոր է ու այդպես էլ կա էն երկուսը "սոված են",բայց էդ սովածությունը անձնական վրեժխնդրությունից ,հըլը որ հեռու չի գնում::

Ընգեր, շատերը խորքային, հիմնավոր վերլուծություններ անելու մասին երկար բարակ գրելուց հետ էլ (ուստա Ֆեդայի, խոսքը Ձեր մասին է), ամբողջ գործընթացը կապում են անձերի հետ - անձնավորում են պայքարի ողջ գաղափարախոսությունը:

Չնայած, եթե նույնիսկ անձնավորված նայենք, զուտ մարդկային որակի տեսանկյունից, ապա անձամբ ես նախընտրում եմ ԼՏՊ-ՍԴ-ԱՍ-ԱԿ-Րաֆիի-Գռզո-Այլք կոմբինացիան, ի հակադրում ՌՔ-ՍՍ-Հովիկ-Արմենիչիկ-Գալուստակ-Տուրիկ-Դաշտանակ-Լֆիկ-Այլք կոմբինացիայի:

[Fedayi]

Ընգեր, շատերը խորքային, հիմնավոր վերլուծություններ անելու մասին երկար բարակ գրելուց հետ էլ (ուստա Ֆեդայի, խոսքը Ձեր մասին է), ամբողջ գործընթացը կապում են անձերի հետ - անձնավորում են պայքարի ողջ գաղափարախոսությունը:

Վարպետ Տրիբուն, ես Ձեր /իմ/ գաղափարախոսության ջանին ղուրբան, ես էլ եմ նույնը ուզում, Ձեզ հետ եմ, մեթոդը չեմ ընդունում: Տո Աստված անձերի հետ, բայց ատելությամբ ոչինչի չես հասնի. քեզ կթվա դու անձերն ես օգտագործում քո նպատակների համար, բայց հակառակը կկատարվի: Ուրիշ ռազմավարություն է պետք որդեգրել, ուրիշ:
Դու կուզենաս գրիմիտ անես ու հետո էվոյլուցիոն ճանապարհով երկիր կառուցես, բայց ենքան հետ կգցես /թշնամին էլ կօգնի/, որ սահմանած նշաձողին երկիրդ ավելի ուշ կհասնի, քանց էս տեմպերով գնալիս: Հասկանում ես? էս իրավիճակում չի կարելի պառակտել երկիրը, չուզողների ջրաղացին ենք ջուր լցնելու: Արի նենց անենք, որ մեկը մեկին չխանգարի, մենք մերը անենք, երկիրն էլ չթուլացնենք: Սա է ուզածս
Էս էլ ես եմ գրել, հեսա...

Հասկանում եմ` բոլորս էլ մինչև կոկորդը կուշտ ենք այս ամենից, բայց ազգի շահը ավելի բարձր պետք է դասել որոշների նկրտումներից: Եթե չունենային այլ խնդիրներ, չունենայինք չուզողներ, չլիներ աշխարհաքաղաքական վիճակը ավելի խճճված և այլն, ինչ ուզում եք արեք: Պետք է առաջնորդվել հետևյալ սկզբունքով, թե արդյոք արածը ընդհանուր առմամբ ավելի վնաս կպատճառի երկրին, թե օգուտ:

Ինձ հարյուր տարի պետք չէ, որ դու երկիրս պագրոմով մաքրես, հետո ուրիշը նստի, ուրիշին մաքրես, վաղը մյուս օրն էլ թշնամին գա սաղիս մաքրի, մտնենք գերեզման: ՋՈԿՍ?

Ոստիկան ջա'ն, ոչ մեկի հետևից էլ չեմ գնում, Նժդեհն ըլներ, իրա հետևից կգնայի, հիմա մի բարոյական մարդ չի մնացել:

[Լավ ոստիկան]

Ոստիկան ջա'ն, ոչ մեկի հետևից էլ չեմ գնում, Նժդեհն ըլներ, իրա հետևից կգնայի, հիմա մի բարոյական մարդ չի մնացել:

Սերժն ու Ռոբերտն էլ ընկեր Նժդեհի ետևից են գնում, ու ճիշտ ընկեր Նժդեհի նման նրանք էլ իրենց իշխանության սահմանները իրենց սրի սայրով են գծում, կամ այս պարագայում ճիշտ է ասել. "իրենց ավտոմատների փողերով":

[Մարկիզ]

Վարպետ Տրիբուն, ես Ձեր /իմ/ գաղափարախոսության ջանին ղուրբան, ես էլ եմ նույնը ուզում, Ձեզ հետ եմ, մեթոդը չեմ ընդունում: Տո Աստված անձերի հետ, բայց ատելությամբ ոչինչի չես հասնի. քեզ կթվա դու անձերն ես օգտագործում քո նպատակների համար, բայց հակառակը կկատարվի: Ուրիշ ռազմավարություն է պետք որդեգրել, ուրիշ:
Դու կուզենաս գրիմիտ անես ու հետո էվոյլուցիոն ճանապարհով երկիր կառուցես, բայց ենքան հետ կգցես /թշնամին էլ կօգնի/, որ սահմանած նշաձողին երկիրդ ավելի ուշ կհասնի, քանց էս տեմպերով գնալիս: Հասկանում ես? էս իրավիճակում չի կարելի պառակտել երկիրը, չուզողների ջրաղացին ենք ջուր լցնելու: Արի նենց անենք, որ մեկը մեկին չխանգարի, մենք մերը անենք, երկիրն էլ չթուլացնենք: Սա է ուզածս
Էս էլ ես եմ գրել, հեսա...

Հասկանում եմ` բոլորս էլ մինչև կոկորդը կուշտ ենք այս ամենից, բայց ազգի շահը ավելի բարձր պետք է դասել որոշների նկրտումներից: Եթե չունենային այլ խնդիրներ, չունենայինք չուզողներ, չլիներ աշխարհաքաղաքական վիճակը ավելի խճճված և այլն, ինչ ուզում եք արեք: Պետք է առաջնորդվել հետևյալ սկզբունքով, թե արդյոք արածը ընդհանուր առմամբ ավելի վնաս կպատճառի երկրին, թե օգուտ:

Ինձ հարյուր տարի պետք չէ, որ դու երկիրս պագրոմով մաքրես, հետո ուրիշը նստի, ուրիշին մաքրես, վաղը մյուս օրն էլ թշնամին գա սաղիս մաքրի, մտնենք գերեզման: ՋՈԿՍ?

Ոստիկան ջա'ն, ոչ մեկի հետևից էլ չեմ գնում, Նժդեհն ըլներ, իրա հետևից կգնայի, հիմա մի բարոյական մարդ չի մնացել:

Ֆեդայի ջան,ատելության մթնոլորտ մեր երկրում հնարավոր չի չլինի:Ասեմ ինչու:Ցանկացած ընդդիմություն,իշխանության համար պայքարում հասարակության հետ հաղորդակցվելու ժամանակ,պետք է իրերը կոչի իրենց անունով:Իսկ իրերը արի ու տես,որ մարդկանց կողմից ատելի են:Եթե երկրում համատարած չարաշահումներ են,վախի մթնոլորտ է,առկա է խիստ արտահայտված սոցիալական ու իրավական անարդարություն/արի բենզինի,հեռախոսի բիզնեսների մասին չասեմ/,ինչ ատելություն սերմանելու մասին է խոսքը:Ատելությունը միշտ էլ եղել է:Սակայն այն եղել է լուռ տրտունջի ձեւով:Հիմա երբ երեւան է եկել բավականին հզոր քաղաքական լիդեր/հին ու նոր/,այդ ատելությունն արտահայտվում է այլ մեխանիզմներով:Եվ ընդհանրապես ռեժիմը էական ոչինչ այժմ էլ չի ձեռնարկում այս ամենի դեմ:Ընդհակառակը եղած խղճուկ միջոցներով հայլուրներով,մարդկանց քաղաքական հայացքների համար ահաբեկելով,գոմիկների կողմից բարձրաձայնվող հիմար,անհեթեթ բարեփոխումներով ավելի է խորացնում անդունդը:Այս ամենը կարծում եմ այլ լուծում չունի...Եվ ընդհանրապես,թե մեր թշնամին,թե մեզ ոչ թշնամի երկրները կարող են օգտվել այս իրավիճակից...
Իմ կարծիքով այսօրվա աշխարհաքաղաքական իրավիճակում երկրի հզորությունը,միջազգային վարկը եւ սրանցով պայմանավորված ամեն ինչը կախված է ժողովրդավարացման աստիճանից:Այդ դեպքում օտար երկրները մեզնից "կվախենան":Համամիտ եմ քո հետ որ իշխանափոխություն լինելու դեպքում կլինեն երկրի համար վնասակար ցնցումներ:Բայց դրանից խուսափել ոչ մի դեպքում հնարավոր չի`անկախ նրանից թե պայքարն ինչ ոճով կամ ձեւով է...Օրինակ,ինչ էլ ուզում է լինի պիտի շատ այսօրվա հզորագույններ պատասխան տան օրենքի առաջ:Իսկ ասեմ որ դրանք բավական շատ են:Այնպես որ ուզենք չուզենք հասարակական դժգոհությունից հնարավոր չէ խուսափել:
Թշնամիների մասին էլ հավելեմ,որ այսօրվա իշխանավորների հակապետական քայլերի շնորհիվ մենք հայտնվել ենք շատ ծանր վիճակում:Այսպես շարունակվել հնարավոր չի...մենք կկորցնենք մեր ամբողջ ձեռք բերածը: