Մահմեդականների՞ն էլ ես հարգում։ Իսլամնե՞լ կո կարծիքով ճիշտ ճանապարհ է ցույց տալիս։Արշակ-ի խոսքերից
Մահմեդականների՞ն էլ ես հարգում։ Իսլամնե՞լ կո կարծիքով ճիշտ ճանապարհ է ցույց տալիս։
լիովին համաձայն եմ...
լավ կլինի .որ այս ու այն կողմ չնկնես ու դարերի մեջ չճանբորդես։ անձամբ դու անարդարության զոհ եղել ես՞։ կամ մի այլ հարց. դու միշտ արդար ե՞ս եղել։ եթե Աստված քո առաջին ստի կամ գողության համար քեզ պատժեր ՝ քանի տարի կարող էիր ապրել։
Կտրուկ: Երբ քեզ պետք է, դու մեջ ես բերում Աստվածաշունչը, որը գրված եր Քրիստոնեության սկզբնական տարիներին, բայց երբ անհրաժեշտ չի, կամ խանգարում է ձեր մտածելակերպին, դուք ասում եք դարերի միջով մի գնա հետ ու առաջ:
Իսկ անմեղները շատ են եղել, ուղղակի պետք է ծանոթանալ պատմությանը Աստվածաշնչից դուրս: Միայն բերեմ մի քանի օրինակ
20 դարից. Հայօց Եղեռն, Հրեաների տրագեդիան, Վիետնամացիների
2 միլիոն կորւստը 60-70 ականներին, Ռվանդա, Սուդան, Պաղեստին, Իրաք և այլ անհամար անմեղ զոհեր: Եթե գումարենք 20րդ դարի բոլոր անմեղ զոհերը , կարծում եմ 100 միլիոնից ել կանցնենք:
Իսկ դու խոսւմ ես երեխաների կոնֆետ կամ պաղպաղակ գողանալու մասին...
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Հեթանոս. բոլորն են կանգնելու Աստծո առաջ. իրենց մեղքերով։լինի դա սպանող. թե պաղպաղակ գողացող։
Կտրուկ ջան ուրախ եմ որ գիտես ճշմարտությունը: Սակայն կուզենաի նաև որ դու իմաստուն լինեիր և հասկանաիր Հիսուսի ասած այն միտքը, որ « ով մեզ դեմ չէ մեզ հետ է» մենք սնվել ենք Աստվածաշնչով և ինտուիցիայով գիտենք որ այնտեղ ամբողջությամբ ճշմարտությունն է գրված, արաբը սնվումա Ղուրանով և նույն պես ինտուիցիայով գիտի որ դա ճշմարտությունն է, հիմա քեզ մնումա վերլուծես, թե որտեղիցա գալիս մարդու ինտուիցիան, ովա՞ տալիս դա մարդկությանը:
Աստված ասում է մի՞ թե կա ձեր մեջ մի մարդ որ իր երեխան իրենից ձուկ ուզի և նա օձ տա, հիմա հասկացի արաբները նույն պես Աստծու Որդիներն են և երբ դու խնդրել էս «ձուկ՝» քեզ Աստվածաշունչնա տրվել, այդ նույն արաբները երբ խնդրել են ճշմարտությունը «ձուկը» իրենց էլ Ղուրաննա տրվել, հիմա ինչ էս կարծում Աստված քեզ ավելի շատ էր սիրում դրա համար քեզ ձուկ տվեց, իսկ իրանց օ՞ձ: Ոչ սիրելի Կտրուկ՝ Աստված բոլորին հավասարաչափա սիրում ու Ինքը շատ լավ գիտի որ քաղաքակրթության, որ մենթալիտետի տեր մարդկանց հետ ոնց խոսա, մի խոսքով ՆԱ գիտի որ ձկանը ինչ կարթով բռնի:
Եթե դու ծնվել էս քրիստոնեա երկրում դա չի նշանակում որ դու ավելի մեծ առավելություն ունես Հնդկաստանում կամ Չինաստանում ծնված ու Աստվածաշնչով չսնված մարդկանց նկատմամբ, նրանք նույն ձև սիրելի են Աստծո համար ինչպես դու և ես:
Կտրուկ ջան սա իմաստության առաջի նախապայմաններից մեկնա որ կարողանաս բոլոր մարդկանց մեջ էլ տեսնես Աստծո Որդիներին:
Ակամայից մի առակ հիշեցի լսի պատմեմ:
Մի մարդ իր ամբողջ կյանքը նվիրումա մարտարվեստների իմացությանը, գրեթե տիրապետումա աշխարհի բոլոր մարտարվեստներին և ինքը համարվումա վարպետ:
Մի քանի տարի հետո լսումա որ արևելքում մի մարդ կա որը գիտի ավելին այդ մարտարվեստներից քան թե ինքը և ճանապարհա ընկնում այդ մարդուն գտնելու, որպեսզի տեսնի էլ ի՞նչ մարտարվեստի տեսակ կա որ ինքը կարող է սովորել:
Գտնելով այդ մարդուն ասումա որ ինքը տիրապետումա բազուն մարտարվեստի տեսակների, օրինակ՝ ուշու, կառատե, տեկվանդո, ... և այլ բազուն մարտարվեստի տեսակներ և խնդրումա այդ մարդուն որ եթե կա էլի ինչ որ մարտարվեստի տեսակ որը ինքը չգիտի ապա ուզումա սովորի իրենից:
Այս մարդը ասումա կա՝ շատ տեսակներ դեռ կան, ասումա հիմա պատկերացրա սենց սիտուացիա, մտնում էս երկու շենքերի արանքը, մեկ էլ նկատում էս որ դեմիցդ մի 10 հատ ավազակա դուրս գալիս, շուռ էս գալիս որ փախնես, տեսնում էս մի տաս հատ ավազակ էլ հետևդ են կանգնած, այ հիմա, ասումա այդ մարդը, ես կարող եմ քեզ սովորացնել, թե ինչպես չմտնես էդ երկու շենքերի արանքը:
Այս առակը փոխաբերական իմաստով հասկացի թե որտեղ էր թաքնված իմաստությունը: Իմաստությունը հաստատ իր իմացաց կրոնական ուսմունքների մեջ չեր, այլ լրիվ ուրիշ հարթությունում էր իմաստությունը որին մարդիկ հասնում են ճշմարտությունները լավ սերտելուց հետո միայն:
Կտրուկ ջան չշտապես պատասխանես, շտապի մտածես, վերլուծես, Աստված քեզ տվելա գիտակցություն, ինտուիցիա, մի առաջնորդվի ուրիշի հասկացածով ու իրենց չափանիշներով վերլուծածով, դա իրենց վերլուծություննա, մի թող որ իրենց վերլուծածը տարածեն քո վրա, ինքնուրույն վերլուծի՝ գիտեմ, դա վերլուծող առաջնորդներին դուր չի գալիս երբ առաջ է քաշվում մի թեզ որի պատասխանը իրենք էլ չգիտեն, սակայն սկսում են տարբեր գլուխներից մեջբերումներ անել, որպեսզի ցույց տան թե, իբր կատարիալ տիրապետում են Աստվածաշնչի ԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՆ, բայց ավաղ չհասկանալով թե իրականում իրենց մեջբերած հատավածի մեջ ի՞նչ ինիկատի ուներ Աստված:
Կտրուկ ջան հիմա տես անառակ որդու առակը՝ գիտեմ որ լսած կլինես, ու բացատրությունն էլ կիմանաս, բայց արի ես քեզ հիմա ասեմ թե ՀՈԳԻՆ ինչ ձևա բացատրում այդ առակը:
Առակի մեջ երբ տղան ՏՆԻՑ «այսինքը երկնքից» գնումա հեռու երկիր « այսինքը երկիր մոլորակ» զբաղվումա անառակությամբ «այսինքը չի լուսավորվում չի Ճանաչում իմաստությունը» և երբ այդ վիճակով հետ է գալիս իր հայրական տուն «այսինքը վերադառնում է երկինք առանց լուսավորվելու» իր հայրը իրեն գրկաբաց է դիմավորում « այսինքը անկախ նրանից դու այս կարճ ճանապարհորդությանդ ընթացքում հասցրեցիր գործ անես ՔՈ ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ԸՆՏԱՆԻՔԻ համար, թե ոչ, կարողացար երկրի վրա ՍԵՐԸ շատացնես թե ոչ, լուսավորվեցիր թե ոչ, միևնույնն է Աստված քեզ գրկաբաց է ընդունում և քո պատվին ցնծություն է կազմակերպվում երկնքում:
Սակայն այս առակը էլ ավելի խորիմաստա քան պատկերացնում ենք, այս առակը եռակողմա և պարունակումա եռաչափ իմաստություն, եռաչափությունը այստեղ հենց այնպես չի, ինչպես ՀԱՅՐ, ՈՐԴԻ և ՍՈՒՐԲ ՀՈԳԻՆ են մեկ, այնպես էլ այս առակնա խորհրդանշում այդ իմաստությունը, միուս իմաստը նրանումա կայանում որ մարդը վախի և թշվառության մեջա սկսում փնտրել Աստծուն, դրա համարա որ Աստվածաշնչում շատ կհանդիպես փոխաբերական իմաստների որոնք նկարագրվել են վախ առաջացնելու նպատակով որի խորքային իմաստում մեծ Աստվածային ՍԵՐ Է թաքնված:
Երրորդ իմաստի բացատրությունը չեմ ասի քանի որ դու դեռ պիտի ունենաս համապատասխան համաժամանակացում հասկացողությունը, որ հասնես այդ բարձրագույն ԻՄԱՍՏՈՒԹՅԱՆԸ:
Իմաստության աստիճաններով բարձրանալիս դու դեռ առիթ կունենաս ինքնուրույն հասկանաս երրորդ եռաչափության իմաստը:
Կտրուկ ջան Աստվածաշունչը տիեզերական գիրքա, սակայն մեր ժամանակի հովիվները այն դարձնում են գեղարվեստական, որովհետև ոչ թե խորքային իմաստն են հասկանում, այլ միայն արկածային ու գեղարվեստական մասը և իրենց ընկալողականության չափով էլ ներկայացնում են մարդկանց, բայց իրանց էլ չի կարելի մեղադրել այդ մարդիկ էլ այդքանով են լուսավորված, որը նույն պես Աստծու կողմից շատ մեծ արժեքովա գնահատվում:
ՄԻ քիչ երկար գրեցի, բայց ուզում եմ մի առակ էլ գրել, ուշադիր եղիր սիրելի Կտրուկ և ոչ միայն:
Մի ճանապարհորդ որոշումա ոտքով անցնի ամբողջ աշխարհով մեկ, հասնելով մի տեղ տեսնումա քար վրա մի ալեհեր իմաստուն մարդա նստած, մոտենալով իմաստունին հարցնումա. ինչքա՞ն ժամանակից կհասնեմ այս կողքի գյուղը:
Ալեհեր ծերունին նայելով այս մարդուն բան չի պատասխանում միայն ասումա գնա, քայլի:
Այս մարդը վիրավորված մտքի մեջ մտածելով թե «էս ինչ վատ մարդ էր, բան հարցրի չպատասխանեց»: Այսպես մտամոլոր քայլումա մոտ հիսուն մետր և հանկարց լսումա ծերունու ձայն որը գոռում էր հետևից, ասելով մեկ ժամից կհասնես:
Այս մարդը զարմացած հետա դառնում ծերունու մոտ և հարցնումա, բա ինչու երբ այն ժամանակ հարցրեցի չպատասխանեցիր:
Ալեհեր իմաստունը պատասխանելով ասումա՝ սիրելի ճանապարհորդ, ես սկզբից պիտի տեսնեի թե ինչ արագությամբ էս քայլում որ նոր ասեի թե ինչքան ժամանակից կհասնես կողքի գյուղ:
Մի խոսքով ճանապարհ ընկիր Կտրուկ ջան, իմաստության հետևից՝ պատասխաներըդ կգան ճանապարհորդությանդ ընթացքում:
Վերջին խմբագրող՝ Սելավի: 18.01.2009, 01:27:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
Այն քառաշերտ պետք է լինի չորորդը զոհաբերությունն էր, որ չկատրարեց անառակ որդին և վերադարձավ
Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի
Սելավի ջան.տեղեկացնեմ քեզ որ ես երբեք ուրիշի վերլուծություններով չեմ առաջնորդվում։ ի տարբերություն ՙնոր դար՚ի հետևորդների։ այսինքն քեզ։քո ողջ մտքերը վերցվված են ՙնոր դար՚ հակաքրիստոնեական աղանդից։
Սելավի ջան, իսկ այս հատվածում ինչ է նկատի առնված?
<Ես եմ Ճանապարհը և Ճշմարտությունը և Կյանքը: Ոչ ոք չի գա Հոր մոտ, եթե ոչ` ինձանով>: Հովհ. 14:6:
Կտրուկ (18.01.2009)
Սելավի.այս հարցը շատ եմ լսել.ուստի կուզեի անդրադառնալ սրան։ այն. որ երկիրը Քրիստոնյա է. կամ իսլամական .դա ուղղակի քաղաքական խաղ է։ իրականում պետությունը չի կարող լինել հոգևոր կերպի մեջ. քրիստոնեությունը զուտ անձնական վիճակ է։սա ուղղակի փաստաթղթային ներկայացման ձև է։ինչպես շատ անձանց մոտ՝ անձնագրում գրվում են քրիստունյա իսկ իրականում. շատ հեռու են նրանից։ապրել Քրիստոնյա երկրում ՝բնավ չի նշանակում լինել Քրիստոսի հետևորդ։և հակառակը ։մի կարծիր թէ մուսուլմանական երկրներում ավելի քիչ են ապրում ճշմարիտ Քրիստոնյաներ՝ ։
Հիսուսն ասում է ՙովքեր իմ հոտից են ՝կլսեն իմ ձայնը՚
ցավով նշեմ. որ Քրիստոնյա կոչվող մեր երկրում. ճնշող մեծամասնությամբ պաշտանմունք է մատուցվում ոչ թէ Քրիստոսին.այլ նյութապաշտությանն ու կռապաշտությանը։իր լայնացրած ՙբանտաժներով՚ՆԻՎԱՆ պաշտող երիտասարդը նույն կռապաշտն ու հեթանոսն է Աստծո առաջ։ անկախ նրանից թէ հանրագիտարանում իր երկիրը ինչ կրոնի ու դրոշի տակ է ներկայացված։
ուստի ՝ճիշտ ես .՝բայց մեկ այլ կտրվածքում՝ԱՅՈ՜ Քրիստոնյա երկրում ծնված մարդը ՝առավելություն չունի մեկ այլ տեսակի երկրի՝ մարդու նկատմամբ ։
Հեթանոս ջան, մի փոքր ուղղում: «Քրիստոնեության սկզբնական տարիներին», այսինքն, երբ Քրիստոնեությունը նոր էր սկսել իր տարածումը, գրվել է ոչ թե Աստվածաշունչը, այլ «Նոր կտակարանը»: «Հինն», ինչպես հայտնի է, վերցրված է հրեական Տորաից: Եվ վերցրված է ոչ մի այն քրիստոնյաների կողմից, այլ նաև մահմեդականների: Եվ սա ընդհանուր է երեք կրոնների համար: Այսինքն հին կտակարանով, այդ երեք կրոնների քարոզվել է գաղափարական նույն արժեհամակարգը, որի հիմնական տարբերակիչը մի Աստծո գաղափարն է: Ընդհանուր Աստծո:
Սելավի ջան.խոսքս Քրիստոնեական սիրո մասին էր.ոչ թէ մարդկային։
կներես .բայց ինչպես հասկացա. գուցե լավ տեղյակ չես կտակարանին։ուստի կխնդրեի. որ քաջատեղյակներին չմեղադրեիր թյուրընբռնման մեջ։
քո բերած օրինակում՝ (մի ճշտում՝ դա ոչ թէ ադաթ էր այլ հարսն էր տղային ստիպել) հեղինակը .քողարկել է մեկ այլ միտք . այդ պարկը տղային ՙպետք՚ էր գալու երբ ինքն էլ ծերանար։
Իսկ ՔՐԻՍՏՈՍ ասում էՙոչ ոք ավելի մեծ սեր չունի . քան մեկը իր կյանքը տա իր բարեկամների համար ։դուք իմ բարեկամներն եք. եթե մնաք իմ պատվիրանների մեջ՚
ու տվեց իր կյանքը։
մի օրինակ ել ես բերեմ .որը փոքր ինչ կնկարագրի Քրիստոսի սերը։
մի տան մեջ. հայրը օրենք է դնում։և այդ օրենքը խաղտողը պետք է որպես պատիժ՝գիշերի տանիքում։
օրերից մի օր. իր սիրելի որդին օրինազանց է լինում ։հայրն ել լինելով բավական խիստ ու խոսքի տեր մարդ՝ անհնար է համարում իր խոսքը ՙգետնովը՚ տա. ու որդուն ուղարկում է տանիք.գիշերելու։բավական ցուրտ է լինում և հոր սիրտը մղկտում է ցավից։բայց ի՞նչ անի .չի կարող որդուն ետ կանչել։և ինքն էլ վերցնելով իր անկողինը ՝բարձրանում է տանիք .որդու հետ կրելու պատիժը։
ասացեք.՜որ սիրող զավակը կկրկնի իր սխալը։ եթե.ոչ թէ իր պատժից վախենալով.հապա. հոր վարմունքը տեսնելով. նա երբեք նման բան չի անի։
Քրիստոս էլ.թողնելով երկնային փառքը. մեզ նման Բարրաբաների փոխարեն կրեց պատիժը։և իր արյունով գնեց մեղավորներիս։
Գեղեցիկ մտքառատ պատմություն էս գրել, շատ ուսանելի:
Կտրուկ ջան պետք չի բաժանարար մցնել սիրո մեջ, սերը մեկա, և մեկ դրսևորում ունի այն Աստվածայինա, լինի քրիստոնեական, բուդայական թե եսիմինչական, նա գալիսա մարդու սրտից, ԷՈՒԹՅՈՒՆԻՑ և ամենևին կարիք չկա ասելու սա քրիստոնեական սեր է, իսկ սա մարդկային, բոլորի մեջ էլ Աստված հավասարաչափ դրել է սիրո զգացումը, մնացածը մարդուց է գալիս թե ինչքանով կհասկանա որ առանց սիրո, ապրած կյանքը ունայն է:
Կտրուկ ջան բա վերևում չասեցի արի տառակերություն չանենք, ինչ կապ ունի հարսն էր ստիպել, թե բաջանախը, պատմության մեխը ուրիշ հարթությունում էր, ոչ թե պատմությանը համեմունքներ ավելացնող ուրիշ զանազան նախադասություններում:
Թե՞ ուզում էիր ասել որ ըտենց պատմություն չի կարող լինել, պիտի ամպայման պատմության մեջ հարսը ստիպեր ու էդ կաշկեն էլ տնեցիքին պետք գար որ երեխան հետ բերեր հետը տուն հետագայում հոր համար: Հա՞:
Կարողացիր զանազանես կարևորը հաճելիից:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
յոգի (29.10.2009)
Այսպիսի թեմա բացելը արդեն լուրջ առաջընթացա, փոխհանդուրժողականության խնդրի շուրջ:
Գիտեք՝ խնդիրը կրոնների մեջ չի, քանի որ ամենամեծ ու հիմնական կրոնները հիմնաված են միևնույն գաղափարախոսության շուրջ, որի հիմքը, միջուկը միանաշանակ հանդիսանումա Սերը:
Նույն սերն են քարոզել թե Քրիստոսը, թե Մուհամեդը, թե Բուդդան... այստեղ խնդիրը մարդկանց մեջա, ամեն մեկը ուզումա որ իր դիմացինը հենց իր ընկալած ձևով ընդունի Աստծուն, որպեսզի ավելի ինքնահաստատվի իր հասկացածի ու ընկալածի ճշմարտացիության մեջ, ու այդպես Աստծուն դնում են իրենց սեփական չափսերի արկղերի մեջ, և այդպես մեր երկիր մոլորակում հիմա արդեն գոյություն ունի բազուն հազարավոր արկղեր, որտեղ մարդիկ պահում են իրենց չափսերով ընկալած Աստծուն, ու ամեն մի արկղը աշխատումա որքան հնարավորա ավելի շատ մարդիկ գան իրենց արկղ, հետապնդելով շատ տարբեր՝ թե անկեղծ, թե ... նպատակներ:
Սակայն ի զարմանս բոլորի, բոլոր արկղերն էլ ճիշտ են, բոլորում էլ մարդիկ զգում են Աստծո սերը, ու այդ իրենց զգացածով հանդերձ սկսում են համոզել դիմացիններին որ ճշմարիտ ու միակ Աստվածը գտնվում է հենց իրենց արկղում, չիմանալով ու չհասկանալով որ իր դիմացինը, լինելով ուրիշ արկղի անդամ, նույն ուժգնությամբ զգում է այդ նույն անսահման սիրող Աստծու սերը:
Հիմա՝ կրոնական հանդուրժողականություն կլինի միայն այն ժամանակ երբ մարդիկ կսկսեն գիտակցել որ այդ սերը, միայն իրենց արկղի զգալու մենաշնորհը չի, այդ սերը նույն ձևով տրվումա նաև բոլոր արկղերին՝ ու բոլոր արկղերի բնակիչները այդ սերը զգում են նույն ուժգնությամբ:
Ահա՝ երբ մենք այս ամենը խորքային կհասկանանք այդ ժամանակ էլ անհեթեթ կդառնա դիմացինին համոզելը քո արկղի ճշմարտացիության մեջ, որտեղից էլ սկիզբ է առնում կրոնական անհանդուրժողականությունը:
Ի՞նչ էք կարծում սիրելի մարդիկ, ժամանակը չի՞ որ բոլորս էլ նայենք կրոնների միջուկներին, հիմքին՝ այլ ոչ թե մենք մեզ տեղավորենք մեր արկղերի՝ մեծավորների ընկալողականության չափսերի մեջ:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
յոգի (29.10.2009)
ոչ.՜ ոչ.՜ երբեք. նման բան չի կարող լինել։ Քրիստոնեությունը ոչ մի ընդհանրություն չունի այլ կրոնների հետ։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ