Սկսած 15 տարեկանից…
Երազներիս մղձավանջում
Ես միշտ քեզ եմ կարոտում,
Ու տխրում եմ, ու երազում
Քո աչքերը... Իմ աչքերում…
Երբ թախծում են աչքերս…
Հոգուս մի հեռու, հեռու անկյունում
Ինչ-որ մի բոց է շողում, կայծկլտում
Եվ ինչ-որ հույս է իմ միտքը շոյում,
Եվ հոգիս հուշում է աչքերիս,
Որ ամեն ինչը կորած է թվում,
Բայց իրականում…
Երբ թախծում է հոգիս…
Աչքերս այնքան անզոր են դառնում:
Ես արտաքնապես հզոր եմ թվում,
Մարդկանց թվում է, թե կյանքն իսկապես հիասքանչ է:
Երբ թախծում ես դու…
Քեզ հետ թախծում եմ, մարում եմ ես էլ…
Սրտիս խորքերում, մի մութ անկյունում
Քո մասին հուշերն ու սերն իմ անմար
Հրաբուխ դարձած հոգիս են այրում,
Սիրտս են այրում, բայց , ավաղ…
Միայն այրում… Չեն սպանում…
Երկինքը մութ է, այն մութ չէ բնավ,
Աշխարհը իմն է… Իմը չէ բնավ:
Քանի ես քոնն եմ, այս լույս աշխարհում
Քո սրտից բացի չունեմ ուրիշ տուն:
16 ՏԱՐԵԿԱՆ
Նայում եմ քեզ ու հասկանում,
Որ աշխարհը լոկ քեզնով է իմաստնանում,
Ու գիշերում, անթիվ, անքուն գիշերներում
Քո աչքերն են, որ ինձ կանչում
Ու ստիպում են ապրել…Ապրել…
Ապրել, ու լոկ քեզ սիրելու համար միայն
Ու քո սիրուն տիրանալու հույսով միայն,
Ապրել կյանքս քո բերկրանքին
Ու հայացքս քո աչքերին տալով միայն…
Երջանկանալ հավատալով անկեղծ սիրուս արձագանքին…
Երջանկանալ, լոկ նայելով քո աչքերի տիեզերքին…
Երջանկանալ, անմնացորդ երջանկանալ գեթ լսելով խոսքերդ հին…
Հին, կրկնված, սակայն երբեք չհնացած խոսքերը այն մաքուր, անգին,
Որ աշխարհում նվիրում են միայն մեկին…
Երջանկանալ քո աչքերում գեթ կարդալով խոսքերդ հին…
Երջանիկ եմ…
Եվ փառք, և փառք Տիեզերքին…
Իմ սեր, իմ միակ,
Արդյոք երբևէ նորից կտեսնե՞մ
Քո պարզ աչքերում
Արտացոլանքը իմ իսկ աչքերի…
Երբևէ նորից ես կճանաչե՞մ
Քո հեքիաթներում ինքս իմ ստվերը,
Ասա, երբևէ նորից կարտասվե՞մ
Քո լույս աչքերի լույս արցունքներով…
Իմ սեր, իմ երազ,
Միակ իմ կարոտ,
Արդյոք երբևէ կտեսնե՞մ նորից
Աչքերը քո ջինջ…
Հիշո՞ւմ ես, հոգի՛ս, անձրև էր, անձրև,
Եվ ես էլ կանգնած հորդ անձրևի տակ՝
Ժպտում էի քեզ…
Ով դու էլ կարծես աշխատում էիր
Ամբողջ էությամբ
Աչքերս դարձնել սեփական պահնակ
Ու պահ տալ այնտեղ քո խենթ հայացքը…
Հիշո՞ւմ ես, հոգիս, անձրև էր, անձրև
Եվ ես էլ կանգնած հորդ անձրևի մեջ՝
Ժպտում էի քեզ…
Դու փորձում էիր սողոսկել նույնիսկ
Հոգուցս անդին,
Հիշո՞ւմ ես, անգին, դու խնդրում էիր,
Որ անվերջ, անվերջ նայեմ աչքերիդ,
Հիշո՞ւմ ես, հոգիս, անձրև էր, անձրև…
Խելագար, անձև…
ՀԵՌԱՑՈւՄԻ ԽՈՍՔԵՐ
Եթե մի օր այս հեքիաթը վերջանա,
Եթե մի օր քո ստվերը հեռանա,
Իմ աշխարհի երազներում դյութական
Քո աչքերի լուռ կարոտը կդողա…
Թե աստղերի կախարդանքը վերանա
Կամ թե լուսնի կաթնագույնն անէանա
Իմ երազի ստվերներում մշտական
Քո աչքերի խենթ կարոտը կդողա…
Թե աչքերիդ մի ուրիշը տիրանա,
Թե երազս մի նոր լույսով արթնանա,
Թե բնությունն ինքը իմ դեմ չարանա
Քո աչքերը երբեք ես չեմ մոռանա:
ԵՐԱԶԱՆՔՍ
Երազա՞նքս…
Ոսկե սարեր կամ սերեր չի երազանքս…
Ոչ էլ դու ես երազանքս…
Ինձ հասկացող, նվիրվողն է երազանքս,
Ինձ վստահող ու սիրողն է երազանքս,
Իսկ քե՞զ… Անո՞ւն…
Քեզ կսազեր լոկ… Տանջանքս…
Ախ թե տանջանք, տանջանք լիներ երազանքս…
ՄՈւԹ, ՄՌԱՅԼ, ԽԱՎԱՐ
Մութ, մռայլ, խավար… Կորցնում եմ ինձ,
Հեռանո՞ւմ ես, լքո՞ւմ ես, հոգիս,
Ես էլ չեմ կարող ապրել առանց… Ի՞նձ…
Դու դառել ես ես, տիրել ես կյանքիս:
Մութ, մռայլ, խավար… Դու այնքան թանկ ես
Այնքան մտերիմ ու այնքան… Փակ ես…
Ինչո՞ւ ես լռում, իզուր ես լքում,
Մի՞թե չես սիրել, միթե չե՞ս սիրում…
Մութ, մռայլ, խավար… Քեզ եմ կարոտում,
Ես էլ չեմ կարող ապրել առանց ինձ,
Եվ հիմա զգում եմ, հասկանում եմ ես
Որ կորցրել եմ… Ինձ…
ԱՆՈՐՈՇՈւԹՅՈւՆ
Դու անցյալում ես…
Գուցե թե այնպես
Ինչպես այն աստղը…
Այս խավար ժամին
Երկնքում փայլող
Պայծառ աստղի պես
Դու անցյալում ես…
Գուցե, ո՞վ գիտե
Աստղը այլևս…Այլևս չկա,
Եվ միայն լույսն է
Նրա երբեմնի գոյության վկա…
Դու անցյալում ես…
Լսո՞ւմ ես, հոգի՛ս,
Ականջ արա, տե՛ս,
Սիրտս դողում է
Խելագար, անտես,
Ականջ արա, տե՛ս,
Ես… Սիրում եմ քեզ…
:
angel:
շարունակելի...........
Մեջբերել
: Մանավանդ 16 տարեկանի ստեղծագործություննրդ շատ ընտիր են, խոսք չկա
Re. Սկսած 15 տարեկանից…
:անչափ շնորհակալ եմ: Գրել էի, բայց վախենում էի, որ ոչ մեկին դուր չի գա
Fansheta-ի խոսքերից
ՍԵԵԵԵՐ…
Չեմ կարող կոնկրետ ինչ որ մեկը առանձնացնեմ…Շատ ապրես
Էջանիշներ