Գուշակիր բանաստեղծությունը

[Նաիրուհի]

Լուսնալու դեմ գիշեր մըն է լուռ ու տխուր,
Մութ մը վճիտ, լեցուն լույսե բիծերով,
Գիշեր հստակ, համեստ իղձի մը պես, ուր
Կը գծագրվի աշխարհ՝ տարտամ գիծերով։

...........................................................
Ես ավելի կը սիրեմ մութն այս պայծառ
Անգաղտնապահ ցորեկներու լույսերեն.
Ինչպես կընոջ համակրությունն անբարբառ
Բացե ի բաց խոստովանած իր սերեն։

Տխուր է... Ոչ ոք Զոհրապի չափածոյին ծանոթ չէ՞ր