ԻնետիցՆաիրուհի-ի խոսքերից
Շ-ն, բայց ոչ Շինարարը
Շուշանիկ Կուրղինյան
Բյո´ւր, որտեղի՞ց ես սրան դասական ուղղագրությամբ ճարել. իմ ձեռքն ընկած բոլոր գրքերը սովետական հրատարակության են եղել...
Քո հերթն ա
ԻնետիցՇ-ն, բայց ոչ Շինարարը
Շուշանիկ Կուրղինյան
Բյո´ւր, որտեղի՞ց ես սրան դասական ուղղագրությամբ ճարել. իմ ձեռքն ընկած բոլոր գրքերը սովետական հրատարակության են եղել...
Քո հերթն ա
Վայ քու... Ինտերնետում Կուրղինյա՞ն կաԻնետից
Քո հերթն ա
Էս բանաստեղծությունը մի անգամ օրագրումս դրել եմ... Շատ կզարմանամ, եթե գուշակեն հեղինակին
Ուր երկինքը լույս է սիպ կարապթևի պես,
Ուր որ ծովը բիլ է, բիլ քո աչքերի պես,
Բիլ ծովից հարավ գաս՝ գորշավազ մի ափ կա,
Հենց մի փոքր անցնում ես՝ շեկ կիտրոն անտառ է.
Բաց պուրակների մեջ հին խրճիթ ունեմ ես։
Վարժ-մենակ որսորդ եմ, մեն-մենակ որսորդ եմ։
Բիլ աչքով աղջիկս, քաղաքում թողել եմ՝
Քեզ մենակ թողել եմ ու ելել փախել եմ.
Մեն-մենակ որսորդ եմ շեկ անտառների մեջ։
Բիլ աչքով աղջիկս, փո՜ւխր, նուրբ աղջիկս,
Իմ ճկուն աղջիկս, քեզ նորից հիշել եմ
Շեկ անտառների մեջ։ Շեկ անտառների մեջ
Քեզ նորից հիշել եմ. ե´կ այցի խրճիթս։
Վերադարձ չկա ինձ. խորթ է ինձ քաղաքը.
Շեկ կիտրոն անտա՜ռը... ծո՜վը... սիպ երկի՜նքը...
Օ՜, որքա՜ն խորհուրդ կա շուրջս՝ մեծության մեջ։
Վերադարձ չկա ինձ. խե՜ղճ եմ-զղջացել եմ.
Բիլ աչքով աղջիկս, որսորդիս այցի´ եկ
Իր հսկա անտառը, իր անշուք խրճիթը,
Ուր կիտրոնն է իջնում դռներիս առաջ...
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
ՀաՎայ քու... Ինտերնետում Կուրղինյա՞ն կա
Գոնե տպագրվե՞լ ա:Էս բանաստեղծությունը մի անգամ օրագրումս դրել եմ... Շատ կզարմանամ, եթե գուշակեն հեղինակինՕրագրիդ մեջ էլ գտա, բայց էնտեղ չկար հեղինակը
Հա, տպագրված է, բայց ես էլ վերջերս եմ իրեն անունից դուրս նաև գրածներով ճանաչել։ Բայց դժվար կարդացած լինեք, չեմ կարծում, որ մի անգամից ավել էդ գրքի գործերը տպագրված լինեն...Հա
Գոնե տպագրվե՞լ ա:
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Չեմ կարծում, թե «հզորագույն» մակդիրը Էմինին չի սազումՏնաշե՜ն, բա էնպիսի բառ ես գրել՝ «հզորագու'յն», որ կարդալիս քիչ մնաց աթոռից վեր ընկնեի...
Նաիրուհի ջան, էնպիսի ստեղծագործություններ դրեք, որ հայտնի բանաստեղծից լինի, ոճից կռահել լինի, ոչ թե զարմնանանք, եթե գուշակեն հեղինակին:
Հայտնի՞... Իսկ ինչո՞վ է այդ հայտնիությունը որոշվում: Շուշանիկ Կուրղինյանը քանիսի՞ն էր ծանոթ: Էս բանաստեղծի անունն էլ բանասիրականում լսում են:
Հուշում՝ գիրքը, որից հանել եմ այս բանաստեղծությունը, տպագրվել է 1919-ին:
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Հայտնիությունը նրանով է որոշվում, որ հնարավորինս շատ մարդ է ծանոթ լինում նրա ստեղծագործություններին, չէի կարծում, թե դա պետք է քեզ ասել, որ ոճին ծանոթ լինենք, կարողանանք կռահել, դու գիտես, ես միայն առաջարկում էի, որ բոլորիս էլ հետաքրքիր լինի
Ես առայժմ լքում եմ թեման։
Ուր երկինքը լույս է սիպ կարապթևի պես,
Ուր որ ծովը բիլ է, բիլ քո աչքերի պես,
Բիլ ծովից հարավ գաս՝ գորշավազ մի ափ կա,
Հենց մի փոքր անցնում ես՝ շեկ կիտրոն անտառ է.
Բաց պուրակների մեջ հին խրճիթ ունեմ ես։
Վարժ-մենակ որսորդ եմ, մեն-մենակ որսորդ եմ։
Բիլ աչքով աղջիկս, քաղաքում թողել եմ՝
Քեզ մենակ թողել եմ ու ելել փախել եմ.
Մեն-մենակ որսորդ եմ շեկ անտառների մեջ։
Բիլ աչքով աղջիկս, փո՜ւխր, նուրբ աղջիկս,
Իմ ճկուն աղջիկս, քեզ նորից հիշել եմ
Շեկ անտառների մեջ։ Շեկ անտառների մեջ
Քեզ նորից հիշել եմ. ե´կ այցի խրճիթս։
Վերադարձ չկա ինձ. խորթ է ինձ քաղաքը.
Շեկ կիտրոն անտա՜ռը... ծո՜վը... սիպ երկի՜նքը...
Օ՜, որքա՜ն խորհուրդ կա շուրջս՝ մեծության մեջ։
Վերադարձ չկա ինձ. խե՜ղճ եմ-զղջացել եմ.
Բիլ աչքով աղջիկս, որսորդիս այցի´ եկ
Իր հսկա անտառը, իր անշուք խրճիթը,
Ուր կիտրոնն է իջնում դռներիս առաջ...
Գևորգ Աբով
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ