Գուշակիր բանաստեղծությունը

[Yeghoyan]

Չէ, ոչ Թումանյան, ոչ էլ Իսահակյան, պասեք մի քիչ էլ արտագրեմ:

Բախտը քեզ հաճախ հեռավոր մի գանձ,
Հաճախ թռչուն է թվում ոսկեթև,
Եվ դու մտքերիդ ետևից ընկած
Փնտրում ես նրան յոթ սարի ետև:

Փնտրում ես նրան, և դու չես զգում,
Որ այդ նույն պահին նա քո հարկի տակ
Մորդ ձեռքերով մանկանդ գգվում,
Շոյում է նրա թաթերն սպիտակ:

Էլի շարունակություն ունի:

[Լեո]

Չարենց:

[Lianik]

Շիրազ???

[Yeghoyan]

Չարենց:

Նեա: Շարունակեմ:

Փնտրում ես նրան ու չես իմանում,
Որ այդ նույն պահին կնոջդ խոսքով
Թախծելու համար քեզ հանդիմանում
Եվ ժպտում է քեզ քո դստեր տեսքով:

Ժող, հոգնա արտագրելով մնաց երկու քառատող:
Ակումբում թեմա ունենք, իրա գրածները շատ եք սիրում է: Լավ մտածեք: Էս էլ 1953թ. է գրվել:

Շիրազն էլ չի:

[Lianik]

Տերյան??

[Yeghoyan]

Տերյան??

Սաղին ասեցիք, բացի իրանից
Չէ, Լիան ջան, էլի մտածի:

[Շինարար]

Համո Սահյան:

[Lianik]

Սահյան չէր ասվել?

[Yeghoyan]

Համո Սահյան:

Այ ապրես է, հազիվ:
Դե մի նոր բան գրի:

Լիան ջան, չէիք ասել