Varzor-ի խոսքերից
Հայտնի է, որ մինչև որոշակի հասակի հասնելը երեխան հայացքը ֆիքսելու խնդիր ունի: Այդ պրոցեսը երեխայի կողմից յուրացվում է` աչքը փնտրում է գույներ, ձևեր ու մակերեսներ, որոնց վրա ֆիքսում է ֆոկուսը:
Գունային խաղը չի կաորղ վնասել երեխային, ինչ որ տեղ կարող է նաև նպաստել: Սակայն զուտ CD-ների առկայությունը վնաս է ոչ միայն երեխային, այլև մեծահասակն մարդուն:
1. CD-ներով պատված առաստաղը հայելու էֆեկտ է ստեղծում, որը ազդում է մարդու հոգեվիճակի վրա: Ցանկացած մարդու համար երկար ժամանակ հայլեպատ տարածքում գտնվելը անցանկալի է, առավել ևս նորածին երեխայի համար, որի մետ դեռ նոր պիտի ձևավորվի առարկաների ու շրջապատի ճանաչողության ֆունկիցաները:
2. CD-ների կառուցվածքում առկա է ալյումինե թաղանթ, որը շրջապատի ջերմային ազդեցությունների հետևանքով մանրանում և օքսիդանում է, մանավանդ եթե CD-ն քերծվածքներ ունի: Այդ տեսանկյունից առաստաղի տակ գտնվելը այդքան էլ լավ չի անդրադառնում այդ թաղանթի վրա և այն աստիճանաբար ջերմա-քիմիահարվելով (տաք օդը, ինչպես նաև նրանում գտնվող գոլորշիները և քիմիապես ակտիվ շատմիացություներ բարձրանում են դեպի առաստաղը) կամաց-կամաց փշրվում է ու տարածվում եսնյակի օդի մեջ, բնականաբար ցած իջնելով: Այդպիսի կարճատև ազդեցությունը դժվար թե ավելի վտանգավոր լինի, քան մեր քաղաքի օդն է, բայց հո սենյակի առաստաղը տարին մեկ չես փոխելու? Երկարատև ազդեցությունը վնաս է սենյակում գտնվող բոլոր կենդանի օրգանիզմների համար:
3. Նեյկայիս CD-ների արտադրւթյան ժամանակ, մասնավորապես ցածրորակ CD-ների, կիրառվում են անկայուն և նույնիսկ թունավոր պոլիմերային միացություներ, որոնք նույնպես թունավորում են CD-ների շրջակայքի օդը:
Սա զուտ տեխնիկական տեսության կողմից, իսկ բուն ազդեցության մակարդակի և դրա հետևանքների վերաբերյալ կարող են լիարժեք ինֆորմացիա տալ միայն լուրջ հետազոտությունները, որոնք կատարված չեն:
Մեջբերել
Էջանիշներ