Ջեթ Լին է՞ խաղում: Բավականին լավ ֆիլմ է՝ էդ ժանրը սիրողների համար, իհարկե: Ընդհանուր առմամբ ստանդարտ սյուժե է. տրված է մարդ-գազան, հետո տեղի է ունենում իրավիճակի կտրուկ փոփոխություն, սերը հաղթում է գազանին, «ջերմությամբ պայքարենք գազանության դեմ» և այլն, ապա՝ դաժան անցյալի անսպասելի վերադարձ դեպի արդեն ներքուստ փոխված մարդը և այլն: Լիքը կռվի տեսարաններ, լիքը էքշն, միջինից բարձր դերասանական խաղ, ու, իհարկե, Մորգան Ֆրիմեն: Արոնոֆսկու ու Կիմ Կի-Դուկի ֆիլմերից էքստազի մեջ ընկնող մարդկանց էնքան էլ խորհուրդ չի տրվում դիտել՝ ճաշակապահպանական նկատառումներով:
Էջանիշներ