Everything everywhere all at once֊ը անցած տարի տեսածս ամենաազդեցիկ կինոն էր ու հավակնում ա բոլոր ժամանակների ամենասիրածս կինոն լինելուն։ Երեք անգամ նայել եմ կինոթատրոնում ու դեռ կնայեի։ Բազմաշերտ, բազմաժանր կինո ա իսկապես ամեն ինչի, ամեն տեղի ու միաժամանակի մասին ա ։)
https://www.youtube.com/watch?v=wxN1T1uxQ2g
Freeman (14.02.2023), Sambitbaba (04.04.2023), Աթեիստ (12.02.2023), Վիշապ (13.02.2023)
Մերսի խորհրդի համար ։դ (չնայած մեկ ա պլանավորել էի, բայց հերթը առաջ ընկավ)մարդ եղած վախտ-ի խոսքերից
Շատ լավն էր, բայց եթե վերջին մի տաս րոպեն ու արանքում մի երկու կադր ուրիշ ձև լինեին իմ համար էլ կդառնար բոլոր ժամանակների կինո։ Հիմա էլ ա թոփ մոտավոր 5-ի մեջ ։դ
The cake is a lie.
Աթեիստ (15.02.2023), մարդ եղած վախտ (15.02.2023)
Ուրախ եմ, որ հավանել ես, բայց զարմացած եմ, որ վերջը կփոխեիր ։D Ինձ նենց էր կպել հատկապես վերջը
եկել եմ երկու անիմեի մասին գրեմ, ցավոք նոր չեն ու հնարավոր ա տեսած լինեք, ամեն դեպքում պարտքս եմ համարում գրել իրենց մասին ։Ճ ։ Նախ ասեմ, որ առանձնապես անիմեի սիրահար չեմ, բայց էս երկուսը Միյաձակիից հետո սրտիս կինոլիստի մեջ հատուկ տեղ գրավեցին, երկուսի ռեժիսորն էլ Սատոշի Կոնն ա։
Առաջինը Tokyo Godfathers։ Տոկյոյի փողոցներում ապրող մի խումբ մարդիկ աղբամաններում ուտելիք փնտրելիս նորածին երեխա են գտնում ու որոշում են գտնել երեխայի ծնողներին։ Երեխային վերադարձնելու արկածների ժամանակ հերոսների պատմությունն ա բացահայտվում, իրենց մեջ ներկա հարաբերությունները։ Հումորով ու համ էլ էմոցիոնալ, հաճախ էլ տխրեցնող ու մի տեսակ ծանոթ։
PAPRIKA-ն նայել եմ մոտ մի տարի առաջ ու ինձ թվում ա մի անգամ էլ պիտի նայեմ։ Ստեղ անձնական պատմությունները խառնվում են թվում ա թե մասսայական պսիխոզի նկարագրության հետ։ Կիսաերազային ու փսիխոդելիկ, համ էլ հետաքրքիր ու մտքին մարտահրավեր նետող պատմությամբ։
Արոնոֆսկու նոր ֆիլմը՝ The Whale
Մանավանդ որ վերջերս ակումբում շատ էին սննդի ու ճարպակալման մասին քննարկումները։
Ֆիլմը մեզ մոտ ապրիլի վերջերին ա գալու ա կինոթատրոններ, դեռ օֆիցիալ սայտերում էլ Գերմանիայից սթրիմ անել հնարավոր չի։ Անհամբեր սպասում եմ։
Էրեկ "Everything Everywhere All at Once"-ը նայեցինք․ թրեյլերից հետո ցանկությունն չէր առաջացել ֆիմը դիտելու, բայց դե կինոթատրոնի մոտակայքում էինք, սպոնտան որոշեցինք ներս գնալ։
Ու ընթացքում հա իրար էինք նայում՝ դեռ մնանք, թե դուրս գանք։ Վերջը մնացինք մինչև ավարտը, բայց տանջանք էր նայելը։
Ուղերձը հասկանալի էր ու կրեատիվ էր միջին վիճակագրական ընտանեկան կյանքը, դրանցում ներգրավված հարաբերությունները և ընտրությունների հետևանքով բաց թողնված հնարավորություններն էդ ձևով ներկայացնել։ Բայց դե չէր նայվում, ձգած-ձգձգած, լիքը կրկնվող իրավիճակներ ու տեսարաններ, ինչ-որ փսիխոդելիկ պահեր ու դետալներ, որ ուղղակի ներս էին լցրած ոնց պատահի։ Երկու գլխավոր դերասանը օքեյ էին, Jamie Lee Curtis-ն էլ, բայց դե եսիմ ինչ չէր։
7 Օսկար էս ֆիլմին, Ակադեմիան ծխա՞ծ ա եղել նայելիս։
StrangeLittleGirl (27.03.2023), Վիշապ (26.03.2023)
Ակադեմիան վայթե բիզնես, քաղաքականություն, շոու, անտաղանդ քաղքենիների, շահամոլների ու ցուցամոլների իրար առաջ բրդող մաֆիոզ կառույց է, որը կինոարվեստի հետ մեծ կապ չունի, ընդհանրապես վերջերս օսկար ստացած կինոները իմ կարծիքով կարելի է չնայել:
Ես որ Միշել Եոի շինծու խաղն եմ նայում, կինոն նայելս չի գալիս, իրեն աչքիս օսկար են տվել, որովհետև ասիական կլանը մտել է Հոլիվուդ:
Si vis pacem, para bellum
Կամ էլ երևի կարելի ա եզրակացնել, որ էս տարի ուրիշ ֆիլմ չի եղել, ընտրել են եղածներից ավելի քիչ անհաջողը։
Ես էլ մի 40 րոպե նայելով՝ հույս ունեի կհետաքրքրանա, բան չփոխվեց, էլ չնայեցի։
ivy (27.03.2023)
Ke Huy Quan-ի խաղն էլ էր ներվայնացնող շինծու, ինչպես և իր օսկարակրի ելույթը՝ լացը ներառյալ, վատ խաղաց։
Ասիական կլանն իմ մտքով էլ անցավ․ կամ կլան, կամ նոր թրենդ՝ բազմամշակութային տոլերանտության քարոզի։
Ակադեմիայի հաշվով, ես նրանց տեսնում եմ ավելի շուտ որոշակի թրենդների պրոպագանդիստներ՝ ըստ պահանջի կամ որոշվածության․ միասեռականություն, ռասիզմ, բազմամշակութայնություն և այլն։
Եթե ուշադիր նայել, ամեն տարվա գլխավոր օսկարակրի մեջ կարելի ա տարբերակել կոնկրետ թրենդը։
Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 27.03.2023, 03:16:
Ամեն կատեգորիայում կարող եմ հանգիստ մի երկու-երեք ֆիլմ ասել, որ ավելի արժանի էին, քան EEAAO-ն
Ակադեմիան հաստատ ծխած ա էղել։ Մեկ էլ Women Talking-ին սցենարի մրցանակը տալուց էի վատացել. էս տարվա ևս մի ֆիլմ, որ մինչև վերջ չկարողացա նայել։ Ու հիմնական թերությունը հենց սցենարն էր։
իսկ ես մի այլ կարգի ուրախացել էի, որ էդքան օսկար էր վերցրել։ Ես կինոներից բան չեմ հասկանում, բայց 3 անգամ նայել եմ տարբեր մարդկանց հետ, ամեն անգամ մի լավ զռռացել ենք ամբողջ դահլիճով․ կարող ա կինոգետի աչքերով եսիմինչ չի, բայց մեզ՝ գեղջուկներիս կպել ա էդ կինոն :shrug
Freeman (29.03.2023), StrangeLittleGirl (28.03.2023), Աթեիստ (28.03.2023), Հայկօ (03.04.2023)
Բայց փաստորեն հենց կինոգետների աչքերով ա եսիմինչ, եթե էսքան օսկար ա տանում
մարդ եղած վախտ (28.03.2023)
The English Patient-ը նայող եղելա՞։
Եզակի դեպքերից էր, որ լռիվ կինոյի մեջ մտա, դաժը հասցրի սիրահարվեւ
Sambitbaba (04.04.2023), Բարեկամ (04.04.2023)
գրքից բավականին կտրված ա, բայց վատիկը չի։ Նայե՞լ եք, ի՞նչ մտքի եք
Jarre (21.06.2023)
Կատակում եմ/Kidding
Ջիմ Քերիի մասնակցությամբ շատ լավ սերիալ, որ իմ մոտ երևի թոփ 5-ի մեջ ա։ Տարօրինակ ա, որ նոր եմ լսում սրա մասին ։Դ
Չէի կասկածում, որ Ջիմը լուրջ դերերում էլ կարա խաղա, բայց էստեղ խզարում ա, չնայած երևի մի կողմից էլ հեշտ ա դերը, որտև իրա կյանքի հետ ահագին զուգահեռներ կան սերիալում (Թե՞ էդ մի բան էլ դժվարացնում ա՝ չգիտեմ):
Ահագին նմանեցրի Բոջեք Ձիուն (BoJack Horseman)
The cake is a lie.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ