Էպիլեպսիան կյանքի վերջին տարիներին չի սկսվում: Բացի դրանից, Վան Գոգի վաղ շրջանի գործերում մռայլությունը շատ է: Ինչ վերաբերում է ավելի ուշ շրջանին, նկատվում է մտածողության պերսևերացիա կոչվածը, այսինքն՝ անընդհատ նույն բանը նկարելը (եթե թեկուզ արևածաղիկներով հինգ նկարը հանենք, որովհետև դրանք Գոգենի հանար է արել, նույնատիպ ինքնանկարները շատ են), էլ չեմ խոսում ավելի ուշ շրջանի մասին, երբ ֆանտաստիկ պատկերներ էր ստեղծում:Դե հա Վան-Գոգը էպիլեսիայով հիվանդ ա եղել, բայց իր վերջին մի քանի տարին ա ետ սկսվել, ճիշտ ես, իր վաղ շրջանի նկարները տարբերվում են վերջիններից, բայց ոչ շատ... այսինքն նրա գիտակցականը տեղն է եղել: Բայց ինչը հատուկ է արվեստագետներին, դա անձնական կյանքի ոչ բարեհաջող դասավորումն է, որը միգուցե և պատճառ է դարձել, որ նրանք նվիրվել են արվեստին, փորձելով, շեղվել իրական կյանքից և կյանքի հաճույքներն տեսնեն արվեստի մեջ...
Մեջբերել
Էջանիշներ