Չեմ հասկանում, թե ոնց կարող էր աչքիցս վրիպած լինել «Կարմրիկը»
Սա ակումբում կարդացածս երկրորդ պատմվածքն էր, որ հուզեց հոգիս այսչափ… արցունքներս հանգիստ ու անշեղ գլորվում էին…Միայն վերջին տողերից հետո մի հանդարտ ժպիտ միացավ նրանց…
Ապրե՛ս, Ծովինար ջան
Հ.Գ. Հիմա էլ գնամ նկարը նայեմ:
Մեջբերել
Էջանիշներ