Կարմրիկը…

[Ծով]

ՆՈրՀԱԿԱԼ ԵՄ…

[Ծով]

Ասեմ որ Կարմրիկը ընդամենը երեք օրեկան է,իսկ մյուսը վաղուց եմ գրել:
Ինձ համար իմ թվով քիչ արձակներից/ես հիմնականում բանաստեղծություններ եմ գրում/ ամենաթանկը հենց կարմրիկն է,իսկ իրենից հետոն դեռ իմ միտքը ինձ չի պարգևել:Հաճելիա լսել ձեր արձագանքները,իսկ ես կփորձեմ անել ավելին:
ամեն դեպքում ոճային տարբերություն պետք է որ զգացվի...

[Վազգեն]

Վերջապես ժամանակ գտա ու կարդացի։ Դուրս շատ եկավ։
Ազդեցիկ էր։

[John]

Շաաաաատ հավանեցի…
Մի քիչ նմանեցրեցի Ռ. Հախվերդյանի ոճին, քանի որ նա էլ ի տարբերություն մյուսների չի գրում միայն սիրո մասին, այլ իր ստեղծագործությունները ավելի քորը իմաստ ունեն, որը ոչ բոլորին է հասու: Չգիտեմ՝ լավ արտահայտեցի մտքերս թե չէ՝ քունս ահավոր տանում է…

[Srtik]

Շատ լավն եր... կեցցե՛ս...
(Ափսոս, որ միայն նոր եմ նկատում...)

[Մանոն]

Ինչ հուզիչ էր...սիրում եմ երբ ստեղծագործությունը կարդալիս կտրվում եմ իրականությունից ու ապրում հերոսների կյանքով: «Կարմրիկն» այդպիսին էր: Գրելուդ ոճը սահուն ու հարազատ է, առանց ավելորդաբանությունների: Խոսքդ պատկերավոր ու հուզական է: Այնքան խորիմաստ ու զգայական էր, երանի հնարավոր լիներ զետեղել գրականության դասագրքերում, ու երեխաները կարողանային կարդալ ու քննարկել այն: Չէ՞ որ այն նաև շատ դաստիարակչական է: Ընկճված հոգով, փլված, աղճատված ներքնաշխարհով մի երեխա, որն այնքան լույս ուներ իր մեջ, որ կարողացավ դիմակայել գլխին թափված դժբախտություններին: Նրա լավատեսությունն ու ուժեղ հոգին վառ արտահայտված են այն հատվածում, որտեղ նա թույլ չի տալիս փոքրիկ աղջնակին խանգարել տոտիկներ նկարել իր «Առանց ոտքերի» նկարում: Իսկ ողջ բովանդակությունը խտացված էր այս տողերում:

3-րդ մաս
Մենք շատ ենք կորցնում այս կյանքում,բայց ամենակարևորը կարող ենք ստեղծել մեր ձեռքերով այն հումքից որ մեր ափերում ենք պահում…
............................................................................................................................................ ...............
«Առանց ոտքերի» նկարը շատերն էին ուզում գնել,մարդիկ բարձրացնում էին նրա գինն ինչպես աճուրդում,բայց դա միակ նկարն էր,որը գին չուներ,որովհետև ես և Արևիկը որոշեցինք երբեք չվաճառել այն։

Ես այնպե՜ս հասկանում եմ հերոսին…

[Firegirl777]

ՇԱՏ ԼԱՎՆ ԷՐ, ապրես, իրոք հուզիչ ու հիասքանչ պատմություն է,,,,
կարող եմ ասել, որ վերջին տողերը կարդալիս աչքերիս արցունքներ հայտնվեցին.....

[Սամվել]

Շատ լավն էր ապրես…չնայած բավականին ուշ նկատեցի սակայն ասում են լավ է ուշ քան երբեք…ինչպես էիր կարողացել այդ աղջկա հոգեվիճակը,ապրումները ներկայացնել…մի պահ նույնիսկ մտածում էի երևի քո մասին էս պատմում, բայց դե ավելի լավ որ այդպես չի…Իրոք հուզիչ էր…

Հ.Գ. էսա տենամ ուրիշ ինչ ունես գրած

[Ծով]

Շատ լավն էր ապրես…չնայած բավականին ուշ նկատեցի սակայն ասում են լավ է ուշ քան երբեք…ինչպես էիր կարողացել այդ աղջկա հոգեվիճակը,ապրումները ներկայացնել…մի պահ նույնիսկ մտածում էի երևի քո մասին էս պատմում, բայց դե ավելի լավ որ այդպես չի…Իրոք հուզիչ էր…

Հ.Գ. էսա տենամ ուրիշ ինչ ունես գրած

Իմ հերոսների հոգեվիճակի մեջ մտնելն ինձ համար դժվար չի...Հոգիս խառնում եմ իրանց հոգիներին
Շնորհաակալ եմ, ժողովու՛րդ
Մանո՛ն, ես միևնույն է սպասելու եմ......
Կարմրիկն էլ ա սպասում...

[Cassiopeia]

Ծով, գիտեմ, չես կարդալու, բայց չէի կարող գրել… Չգիտեմ, թե ոնց էր վրիպել աչքիցս ու ոնց չէի կարդացել այս ստեղծագործությունդ: Կարդալու առիթը Մանոնի նկարն էր, որի մասին նա և դու հիշատակեցիք: Այսօր տեսա նկարը Նկարը տեսնելու պահին պատմվածքը դեռ չէի կարդացել: Բայց ուզում եմ նկարի մասին տպավորությունս ձեր թույլատվությամբ մեջ բերել իմ ու Մանոնի ICQ-ային խոսակցությունից (կներեք տրանսլիտի համար, կարող էի դարձնել հայերեն տառերով, բայց թողնում եմ բնօրինակով)

Manon (10:55:53 26/09/2007)
inch zgacir nayelis?
Cassiopeia (10:56:11 26/09/2007)
es vor patmvacqi himan vra er
Cassiopeia (10:56:16 26/09/2007)
karces te chem kardacel
Cassiopeia (10:56:35 26/09/2007)
erazanq ka nkari mej, anhasanelii handep
Manon (10:56:57 26/09/2007)
karmrik@ karda

Նկարից հետո միայն կարդացի պատմվածքը մեկ շնչով: Երևի կկրկնեմ կարդացողների խոսքերը, որ արցունքներ հայտնվեցին աչքերիս:
Նկարի ու պատմվածքի տպավորությունը գրեթե համընկավ: Սակայն պատմվածքում այդ երազանքը թևեր առավ ու մասամբ իրականություն դառավ:
Ուզում եմ հուսալ, որ մենք մեր ձեռքերով իրոք կարող ենք իրականության կոչել մեր երազանքները գոնե մասամբ…
Շնորհակալություն Ծովինար ջան…

[ihusik]

Բառեր չունեմ ավելացնելու... ապրես Alize_etoilik ջան
Կներես հիմա բան չեմ կարողանում գրել, շատ հուզված եմ մանավանդ տեսել եմ նաև Manon-ի նկարը... ու նաև...

[Մանոն]

Մանո՛ն, ես միևնույն է սպասելու եմ......
Կարմրիկն էլ ա սպասում...

Սիրելի Alize_etoilik, կներես որ այսքան սպասեցրեցի ձեզ:
Այս տեսարանը ընթերցելիս ծնվեց, հետո նկար դարձավ: Ես այն այդպես էլ վերնագրել եմ. «Առանց ոտքերի»
Հուսամ կնայես ակումբում, ու գուցե… դա քեզ հուշի վերադառնալ ակումբ

[Selene]

Չեմ հասկանում, թե ոնց կարող էր աչքիցս վրիպած լինել «Կարմրիկը»

Սա ակումբում կարդացածս երկրորդ պատմվածքն էր, որ հուզեց հոգիս այսչափ… արցունքներս հանգիստ ու անշեղ գլորվում էին…Միայն վերջին տողերից հետո մի հանդարտ ժպիտ միացավ նրանց…
Ապրե՛ս, Ծովինար ջան

Հ.Գ. Հիմա էլ գնամ նկարը նայեմ:

[Մանե]

Որ տեսա երկար ա,մտածում էի,որ չեմ կարա կարդամ,հավես չի լինի
Բայց որ սկսեցի կարդալ,էլ դադար չկար
Ծող ջան հրաշք ստեղծագործություն էր հրաշք ձևով ներկայացված Նույնիսկ զարմանում եմ,թե ոնց կարելի ա սենց պատկերավոր ու հիանալի նկարագրել ամեն բան,ապրես

[Apsara]

Իմաստը, որը կա գրվածքիդ մեջ, երնեկ թե բոլորին հասնի