Ինչպես ապրեցի Այսօրս

[Հեղինակ]

Այսօրս` 6 մարտի 2008թ., ավարտվում է:

Այսօրս խաղաղ էր, աշխատանքային: Մարմինս ու ոգիս ապաքինվում էին երեկվա լարումներից հետո:

Այսօր վերջապես թեմաներ բացեցի «Դար» ակումբի ֆորումում, այստեղ մեր երիտասարդությունն է, և ինչքան էլ բազմաշերտ թվա նրա ընդհանուր մշակույթն ու ինտելեկտը` նրա մեջ զգացվում է մի առանցք` ԼԻՆԵԼ ՆՈՐ, ԱՊՐԵԼ ՆՈՐ ԿՅԱՆՔՈՎ, ԼԻՆԵԼ ՆՈՐ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՈՒԹՅՈՒՆ: Եվ նրա լարման էներգետիկան ուղղված է դեպի ապագան: Որքան պետք է ձգտեմ` իմ համեստ կենսափորձով նրան հասցնելու Ապագայի իմ զգացումը:

Երկրում շարունակվում է վերջին շաբաթվա իրադարձությունների իմաստավորումը: Վերջին բառը չակերտների մեջ պետք է առնեի... Ահա` այսօր Հանրայինում լրագրող Արթուր Սահակյանը հավաքել էր չորս մարդու` քաղաքագետներ, թուրքագետ և այլն: Բարեկամնե~ր, գիտեք, թե ո՜վ է քաղաքագետը: Սա այն մարդն է, որն ուզում է ուսումնասիրել, թե ինչ է ներկայացնում ազգ-համայնքի սոցիալ-քաղաքական կյանքը... Սա նայում է ազգ-համայնքի ճակատին, աչքերին , քթին ու բերանին, ոտքերին ու ձեռքերին և կարծիք է հայտնում դրանց մասին, բայց մեր դժբախտ քաղաքագետը չգիտի, որ մարդը, նաև ազգ-համայնքը` եռամիասնական կառույց է ` ոգի, հոգի, մարմին, ունի յոթ ֆիզիկական և հոգեկան շերտեր ,- և եթե ուզում ես հասկանալ մարդուն և ազգ համայնքը` ՈՎ ՔԱՂԱՔԱԳԵՏ, ԴՈՒ ՈԳԻՆ և ՆՐԱ ՕՐԵՆՔՆԵՐԸ ՊԵՏՔ Է ՃԱՆԱՉԵՍ: Այս չորս մարդուց առավել մակերեսային տպավորություն թողեց Լևոն Մելիք- Շահնազարյանը – նրա հետ ոգու հետախուզման չես կարող գնալ:

Հասարակությունը հիվանդ է,- ասում է մեկը: Իսկ ո՞րն է նրա հիվանդությունը` հարցնում եմ: Իրական ախտորոշումը հայտնի է միայն քչերին: ՀԻՎԱՆԴ Է ՄՇԱԿՈՒՅԹԸ և ՆՐԱՆՈՎ ՍՆՎՈՂ ՀՈԳԻՆ: Ազգ-համայնքը կարոտել է իր երգին, պարին, բարբառներին … կարոտել է ժողովրդական ուխտագնացություններին, իր կարոտներին է նա... կարոտել: Իսկ դուք` հասարակագետներ, լրագրողներ, պետական այրեր, կարծում եք թե նա քաղաքականության համար էր հրապարակ գնում... ՉԷ~, ՆԱ ԻՆՔՆ ԻՐԵՆ, ԻՐ ԱԶՆՎԱԿԱՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻՆ Է ԿԱՐՈՏԵԼ: Դուք նրան տարիներ բաժանել եք ԻՐԵՆԻՑ, ԻՐ ՍՐԲԱԶԱՆ ԱԶԱՏ ԿԱՄՔԻՑ, ԻՐ ՀՈԳՈՒ ԽՐԱԽՃԱՆՔԻՑ, Հանրայինով և մյուս TV-ներով դեմ եք տվել անձայնեղ–ֆալշ Հայկոյին, հայոց փոփ-օվկիանոսի Շպռոտին, մնացածներին... Եվ ձեզ ` մշակութային գեբելսոիդներ, թվացել է, թե ԱԶԳ-ՀԱՄԱՅՆՔԸ ՄՈՌԱՑԵԼ Է ԻՐ ԿԱՐՈՏԸ: Չէր մոռացել, և նա շատ էլեգանտ ձևով հայտնեց այդ մասին:


Այսօր մի ուրախալի լուր էլ լսեցի. Հայաստանի կառավարական շրջանակներում որոշել են ցորենի արտադրությունը կտրուկ մեծացնել և բավարարել երկրի պահանջը այն մթերքի նկատմամբ: Ով գիտի, թե ինչ է ցորենը` պետք է ցնծա այսպիսի հնարավորությունից: ժամանակին երգել եմ Գարնանացան Ցորենը` հայ գեղջուկի պաշտամունքն ու աստվածությունը:

Հայաստանում ուրան են փնտրելու և հարստացնելու… Զուտ տնտեսական իմաստով թերևս վատ չէ, բայց անվտանգության խնդիրը, իհարկե, կա... Իսկ ես` մարդաբանս, այս նորությանը ավելացնում եմ ` ՔՈ ՄԻՋՈՒԿԱՅԻՆ ՀԱՆՔԸ ՔՈ ՈԳԻՆ Է, և վառելիքն էլ պետք չէ Ռուսաստանից բերել – մեր լեզուն` գրաբարից մինչև բարբառներ, մեր երգն ու պարն է մեր միջուկային վառելիքը: Դողացե~ք, նրբակազմ շպռոտներ, հայ մշակույթի միջուկային հրդեհի մեջ ցնդելու են ձեր վաղանցուկ և խղճուկ փառքերը:

Եվրատեսիլ. երգի մրցույթ: Ժամանակին ու բազմիցս տվել եմ եվրոպական հակամշակույթի այս երևույթի գնահատականը և տպագրել եմ, մի անգամ կբերեմ ֆորումի համար: Այսօր նորից նշում եմ` Եվրատեսիլի երգի մրցույթը ազգային մշակույթների համահարթեցման և փչացման վայրն է, անգլոսքսոնական- նեգրական հիբրիդների բուծարանը: Այս տարի մենք ուղարկելու ենք Սիրուշոյին. մի տարի մեր պաշտելի Հանրայինը մեզ պետք է զբաղեցնի այս պատմական իրադարձությամբ: Եվ ի՞նչ երգ է տանելու Սիրուշոն: Մեծ հավանականությամբ` հիշյալ հիբրիդներից մեկը...

Սիրելի ֆորում, ո՞վ է լսել “Էրզրումի բարձր լեռներեն “ երգը: Ցանկանում եմ բոլորիդ` այսօր մտքով ու սրտով լինել հայ ադամանդյա լեզվի ու երգի հետ:

Բարի գիշեր: