Արտ, ստիպված եմ մի քիչ ավելի երկար գրել, որտև զուտ հարցիդ պատասխանելով կարող ա տեսակետս սխալ ընկալվի, թվա, թե ես որոշ դեպքերում կողմ եմ մահապատժին:Աթեիստ-ի խոսքերից
Ես համարում եմ, որ մահապատիժ տալու իրավունք մարդ արարածը չունի: Իմ համար կապ չունի, թե մահապատժի որոշում կայացնողն ով ա, պետական կամ դատական մարմինը, տեռորիստական կազմակերպությունը, բանդան, մաֆիան, թե նույնիսկ բանակը՝ պատերազմի ժամանակ: Ես համարում եմ, որ մարդ արարածին տրված չէ որոշել մեկ այլ մարդ արարածի կյանքի իրավունքի հարցը: Ուրիշ հարց, որ ես հասկանում եմ, որ մենք չենք ապրում իդեալական համակարգում/աշխարհում, ու էս դեպքերից յուրաքանչյուրն էլ խախտվում ա, լինում ա էնպես, ինչպես ես կուզեի, որ չլիներ:
Մահապատժին կողմ եմ մենակ էն դեպքում, երբ ինչ-որ անասուն գիշերվա 12-ին հրավառություն ա խփում, մի ուրիշ անասուն գիշերը 2-ին պատուհանիս տակ ռաբիս ա քոքում, էն երրորդն էլ մոտոյով գոնկա ա կպնում՝ գիշերվա 3-ին: Սա իհարկե կատակով: Ուզում եմ ասեմ, որ իմ մեջ էլ ա երբեմն գազանը արթնանում ու ինչ-որ մեկին սպանելու ցանկություն ա մոտս առաջանում, բայց համարում եմ, որ էդ ցանկությունը պետք է վերացվի:
Հիմա դուրս գանք իմ պատկերացումներից: Տրիբունի գրածը քո հարցին լրիվ պատասխանում ա.
Եթե նույնիսկ դիտարկենք, որ բացառիկ դեպքում մահապատիժն արդարացված ա, այ էս համոզմունքից ելնելով ես դեմ եմ: Որտև մենք չենք կարող օրենք գրենք հատուկ Բրեյվիկի ու Չիկոտիլոյի համար: Մենք չենք կարող օրենքում հստակ տենց սահմանումներ տանք, որ հենց հատկապես էսպեսները դատապարտվեն մատապատժի:
Ավելին, եթե դու ստեղ շեշտը դնում ես նրա վրա, որ Բրեյվիկը խոստովանել ա, մենք չենք կարող սահմանել, որ խոստովանածներին դնում գյուլում ենք, որտև միշտ էլ կգտնվեն համակարգի նենց աշխատողներ, ովքեր անմեղներին կարող են դնել նենց վիճակի մեջ, որ սրանք խոստովանեն:
Ես չեմ կարող մահապատժի դեպքը քննարկել կոնկրետ դեպքերի հիման վրա, որովհետև մի կողմից ես դատավոր չեմ, որ կոնկրետ դեպքի համար դատաճիռ կայացնեմ, մյուս կողմից եթե ես գլոբալ հարց եմ քննարկում, չեմ կարող էդ գլոբալ հարցը քննարկել էդ կոնկրետի համատեքստի վրա, անտեսելով մնացած հնարավոր դեպքերը:
Իմ անձնական վերաբերմունքը նշածդ անձանց նկատմամբ նողկանքն ա:
Մեջբերել
Էջանիշներ